Μολύβι και χαρτί.....

Απλοί τρόποι για να αποφορτίσετε το μυαλό σας με ένα μολύβι και χαρτί

                                                          

 Η ζωγράφος Βικτόρια Ναζάρεβιτς λέει ότι η ζωγραφική είναι ένας θαυμάσιος τρόπος για να επικοινωνήσει κανείς με τον εαυτό του. Μια μορφή συνάντησης με την ψυχή όπου δίνεται η δυνατότητα να ταξιδέψει  στους πιο λεπτούς κόσμους των επιθυμιών και των φαντασιώσεων. Όταν ζωγραφίζετε, άσχετα με το πόσο καλός είστε στη ζωγραφική, μπορείτε να δημιουργήσετε τη δική σας πραγματικότητα. Έτσι, η ίδια προτείνει τους παρακάτω τρόπους για να αντιμετωπίσετε οποιοδήποτε πρόβλημα:

1. Αν είσαι κουρασμένος,  ζωγράφισε λουλούδια
2. Αν είσαι θυμωμένος, σχεδίασε γραμμές
3. Αν βαριέσαι, γέμισε το χαρτί με χρώματα
4. Αν νιώθεις θλιμμένος, ζωγράφισε ένα ουράνιο τόξο
5. Αν είσαι  νευριασμένος, σκίσε το χαρτί σε μικρά κομματάκια
6. Αν είσαι πιεσμένος,  ζωγράφισε μοτίβα
7. Αν θέλεις να θυμηθείς κάτι σημαντικό, ζωγράφισε λαβυρίνθους
8. Αν είσαι απογοητευμένος, αντίγραψε μια άλλη εικόνα
9. Αν νιώθεις απελπισμένος, ζωγράφισε μονοπάτια
10. Αν θες να κατανοήσεις κάτι, ζωγράφισε ένα μάνταλα
11. Αν θέλεις να ανακτήσεις την ενέργειά σου,  ζωγράφισε τοπία
12. Αν Θες να κατανοήσεις τα συναισθήματα σου,  ζωγράφισε ένα αυτοπορτρέτο
13. Αν θέλεις να αποτυπώσεις στη μνήμη σου μια κατάσταση, ζωγράφισε χρωματιστές κουκίδες
14. Αν θέλεις να βάλεις τις σκέψεις σου σε τάξη, ζωγράφισε τετράγωνα
15. Αν  θέλεις να καταλάβεις τι πραγματικά θέλεις, φτιάξε ένα κολάζ
16. Αν θέλεις να εστιάσεις στις σκέψεις σου, ζωγράφισε με τελείες
17. Αν θέλεις  να βρεις την τέλεια λύση σε ένα πρόβλημα, ζωγράφισε κύματα
18. Αν νιώθεις ότι έχεις κολλήσει και πρέπει να προχωρήσεις, σχεδίασε μία σπείρα
19. Αν θέλεις να συγκεντρωθείς στους στόχους σου, ζωγράφισε λευκά τετράγωνα.

Read more: http://enallaktikidrasi.com/2015/10/tropoi-gia-apofortisi-tou-mualou/#ixzz3pnLBHVFN


Αυτά λέει η ζωγράφος, εγώ τώρα που ζωγραφίζω από 12 ετών τρομάρα μου,  μοντέλα ρούχων, σε ποια κατηγορία να κατατάξω της περίπτωση μου, μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος ;;;
Τελευταία πάντως στα μοντελάκια μου έχω μία τάση να προσαρμόζω κύματα, λευκά τετράγωνα, σπείρες ,ακόμη και μάνταλα, λαβυρίνθους, χρωματιστές κουκίδες και μονοπάτια, ενώ πολύ έντονα αισθάνομαι την επιθυμία να φτιάξω ένα κολάζ ,όπου οπωσδήποτε θα υπάρχει και το αυτοπορτραίτο μου, αλοίμονο...πλαισιωμένο με λουλούδια και ένα τεράστιο ουράνιο τόξο !!! Στο τέλος είναι βέβαιο ότι θα σκίσω το χαρτί σε μικρά κομματάκια.....τι απάντηση άραγε δίνει η επιστήμη ;;;
Τελευταία βέβαια πρέπει να ομολογήσω ότι συνήθως στην πίσω πλευρά αυτού του ίδιου χαρτιού, μπορεί να υπάρχει η λίστα με τα ψώνια.....(ψωμί, παξιμάδια, ντομάτες, ξύδι  κλπ...) αθροίσματα λογαριασμών ( ΔΕΗ 182,00 + Κοιν/τα 96,00 + ΟΤΕ 85,00 + ΕΥΔΑΠ 48,00 κλπ) ή και σημειώματα υπεθύμισης του τύπου : Φαρμακείο συνταγή μαμάς, Καθαριστήριο σακάκι Μ., Τσαγκάρης παπούτσια Λ., κλπ...κλπ....
Μέχρι να βρώ τις απαντήσεις στα ερωτήματά μου, θα ήθελα να μάθω φίλες μου τι ζωγραφίζετε εσείς όταν βρεθείτε με ένα μολύβι στο χέρι, χρωματιστό ή όχι και με ένα λευκό χαρτί μπροστά σας....

 

 

.

 

Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ.......(έμμετρη ανάλυση της Μαρίας Λιώτη)

 

 

Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ

-------------------------------------------

 

Πολλά τραγούδια είπαμε, ας πούμε κι' άλλο ένα

Τα μέτρα του μνημόνιου ψηφίζονται  ένα ΄΄ενα

μέτρα σκληρά  που αφορούν πρόσωπα πάντα ίδια

και όταν τα ακούσαμε μας έζωσαν τα φίδια.

 

Αρχίσανε τα όργανα με ' τ'ασφαλιστικά

που να τά σώσουν προσπαθούν με μέτρα δραστικά

Τα θλιβερά ταμεία τους για να νοικοκυρέψουν

προτείνανε χωρίς αιδώ, συντάξεις να κουρέψουν.

 

Σαν τ'ακουσαν οι γέροντες είπαν: Τι ρεζιλίκι!

αυτή δεν θάναι σύνταξη, θα είναι χαρτζηλίκι

Θα φτάνει μόνο για ψωμί, νερό και χαμομήλι

και θα μας στείλει πρόωρα στον Κύριο ένα δείλι.

 

Τα μέτρα που ψηφίσανε τα φορολογικά

δεν είναι ούτε δίκαια ούτε και λογικά.

Εβαλε φόρους σε αυτούς που έχουν και πορεύονται

μα και στους άλλους που νυχτιές καρβέλια ονειρεύονται.

 

Εκτακτες βάζει εισφορές εις τους συνταξιούχους

που οι δανειστές τους θεωρούν λίαν προνομιούχους

αφού εισπράτουν τακτικά τα χίλια εκατό τους

και παξιμάδι κάνουνε να φάνε το σκατό τους.

 

Φόρο προβλέπει κατοχής για τ΄'αστεγο μαγκάκι

πούχει για κατοικία του του πάρκου το παγκάκι.

Οσοι στο ¨"Εψιλον εννιά" τάκίνητα αράδιασαν

σαν έλαβαν τον ΕΝΦΙΑ ,τα πορτοφόλια άδειασαν.

 

Φόροι εδώ, τέλη εκεί, χαράτσια παραπέρα

πότε θα έρθει και για μας μια άνευ φόρων μέρα;

Τις διατάξεις τις σκληρές άν δεν τις αναστείλετε

μπατίρηδες κι αδιάβαστους θα μας εξαποστείλετε.

----------------------------------------------------------------------------------

Μαρία Λιώτη

 

Περί φλυτζανιών......

Η γνωστή και μη εξαιρετέα Πέτρα, μας προέτρεψε να γράψουμε για φλυτζάνια....μου θύμισε τα ξεσεταρισμένα παράταιρα φλυτζάνια που χρησιμοποιούσαμε καθημερινά στο πατρικό μου, το κλασικό άσπρο με το χοντρό χερούλι που έπινε ο πατέρας μου τον μέτριο ελληνικό του, το πορσελάνινο με τα ωραία σχέδια και το ασορτί πιατάκι, της γιαγιάς, μοναδικό απομεινάρι της προίκας της, εκεί έπινε το "βραστικό" της, τσάι ή φασκόμηλο  με μέλι, ή  μάνα μου  πάλι προτιμούσε ένα λευκό με χρυσό χείλος, εγώ αμφιταλαντευόμουνα ανάμεσα στο γιαπωνέζικο με τις γκέισες και το γαλαζωπό με τα ωραία μοτίβα, η αδελφή μου πάλι είχε σαφή προτίμηση στο ροζέ ενώ για τους επισκέπτες μας υπήρχε στον καρυδένιο μπουφέ πλήρες "καλό" σερβίτσιο καφέ και τσαγιού μαζί με τον απαραίτητο δίσκο σερβιρίσματος και το ανάλογο δαντελένιο πετσετάκι....
Εκτός της αναδρομής στο παρελθόν, ήρθε στο νού μου και το κείμενο που είχα γράψει παλαιότερα, προκειμένου να λάβω μέρος στο παιχνίδι με τις λέξεις της Φλώρας, το ανέσυρα , το ξεσκόνισα και σας το παρουσιάζω  ανανεωμένο . Πρωταγωνιστεί ένα κεραμίδι βέβαια, αλλά και τα πορσελάνινα φλυτζάνια έχουνε τη θέση τους...


ΤΟ ΚΕΡΑΜΙΔΙ

 

 

Είμαι ένα κομμάτι σπασμένο, ταλαιπωρημένο κεραμίδι ριγμένο σ΄έναν απαίσιο σκουπιδότοπο ανάμεσα σε σωρούς από άχρηστα

υλικά, μπάζα, ξύλα, σκουριασμένους σωλήνες, χαρτόκουτα, κουρέλια και ότι κατά καιρούς προστίθεται σ΄αυτή τη φρικτή χωματερή.

Εχω το προνόμιο βέβαια να βρίσκομαι στην κορυφή ενός λόφου σχηματισμένου από κομμάτια τσιμέντου και σπασμένα πλακάκια, έτσι μπορώ να εποπτεύω με άνεση όλη την περιοχή, να ενημερώνομαι άμεσα για τις νέες αφίξεις και να παρατηρώ ανενόχλητα αυτούς που τριγυρίζουν καθημερινά εδώ αναζητώντας κάτι χρήσιμο…

Ειδικά τώρα τελευταία, έχουν γίνει πολλοί, αυτοί οι εξερευνητές με τις σακούλες και τα τρίκυκλά τους που περιδιαβαίνουν σκαλίζοντας τους σωρούς ,κρατώντας μεταλλικά ραβδιά και γάντζους …

Ευτυχώς για μένα, το ενδιαφέρον τους είναι στραμμένο στους θερμοσίφωνες, τα σώματα καλοριφέρ, τα καλώδια, τα κουτιά των αναψυκτικών  και κάποτε-κάποτε στα χαρτόκουτα , τα ξύλα και τα γυάλινα μπουκάλια.

Εχω ξεχάσει πιά πόσον καιρό βρίσκομαι εδώ, θυμάμαι όμως πολύ καλά που βρισκόμουνα παλιά και αυτή η ανάμνηση με κάνει να χαμογελώ θλιμμένα….γιατί για πολλά-πολλά χρόνια ήμουνα στη στέγη ενός  νεοκλασσικού διόροφου σπιτιού, στην Αθήνα….οδός Γαληνού και Πινότση γωνία.

Εκεί ψηλά στο κέντρο της πρόσοψης στήριζα και συντρόφευα ένα υπέροχο ακροκέραμο και από εκεί είχα την ευχέρεια να παρατηρώ τα γύρω σπίτια, το δρόμο, τα μπαλκόνια με τα μαρμάρινα φουρούσια και τα περίτεχνα κιγκλιδώματα, τις στολισμένες γύψινες οροφές των ψηλοτάβανων δωματίων , τους ενοίκους, τα χελιδόνια που έχτιζαν τις φωλιές τους … τα σύννεφα που ταξίδευαν στον ουρανό, τα πάντα….

Τι υπέροχα χρόνια !!! Αξέχαστα πραγματικά….έχω χιλιάδες όμορφες αναμνήσεις από βεγγέρες με κόσμο χαρούμενο, καλοντυμένο , να διασκεδάζει στις ολόφωτες σάλες, να χορεύει ….και η μουσική…τι εξαίσιο πράγμα η μουσική που ξεχύνεται από τα ανοικτά παράθυρα…..

Μετά…ακολούθησαν  θλιβερά γεγονότα, οι παππούδες έφυγαν, τα παιδιά μεγάλωσαν και τράβηξαν το δρόμο τους, οι ενήλικες έγιναν υπερήλικες και με τη σειρά τους χάθηκαν κι αυτοί, το σπίτι ερήμωσε και για χρόνια έμεινε άδειο κι άρχισε να ρημάζει….ώσπου ήρθε η φωτιά να αποτελειώσει ότι απέμεινε….και τα αποκαίδια μαζί με ένα σωρό από πέτρες, χώματα και κεραμίδια καταλήξαμε ένα βράδυ εδώ……

Κάποια ακροκέραμα που γλίτωσαν άκουσα ότι τα μάζεψαν κάποιοι άνθρωποι και κάποιος μάλιστα είπε, ότι  τα μαρμάρινα σκαλιστά  φουρούσια, το μαρμάρινο τζάκι και το κιγκλίδωμα του μπαλκονιού με τους αντικριστούς γρύπες , πουλήθηκαν σε παλιατζήδες….

Προ ημερών  ήρθαν κι εδώ, γύρω στα μεσάνυχτα κάποιοι, μάλλον παλιατζήδες θα ήταν και πέταξαν εδώ δίπλα κάμποσες σπασμένες κορνίζες, ένα παλιό σκουριασμένο ρολόι, δυό τρείς σπασμένες καρέκλες, ένα τραπέζι που του λείπουν δύο πόδια, έναν θρυψαλιασμένο καθρέφτη, μια κούτα με παλιά βιβλία και σκόρπιες σελίδες, μερικά τσακισμένα κολωνάτα ποτήρια, ένα σπασμένο κρυστάλλινο ανθοδοχείο και μερικά πορσελάνινα πιατελάκια και μισοσπασμένα φλυτζάνια ……Την προσοχή μου τράβηξε ένα με ζωγραφισμένα ροζ και κίτρινα τριαντάφυλλα…κι ένα άλλο βαθύ μπλέ με χρυσά σχέδια και το ασορτί πιατελάκι του κομματιασμένο τριγύρω…εκεί που κείτονταν κάποια με παραστάσεις ανατολίτικες , γκέισες και τοπία γιαπωνέζικα κι ένα πανέμορφο ολόχρυσο, πλαγιασμένο άτσαλα πάνω στο σωρό, με σπασμένο χερούλι……
 

Όταν ξημέρωσε, είδα καθαρά τα πεταμένα έπιπλα και συγκινήθηκα γιατί έμοιαζαν ακριβώς με αυτά που στόλιζαν τα παλιά νεοκλασικά αρχοντικά …

Οι χρυσωμένες κορνίζες με τα περίτεχνα σκαλίσματα στις γωνιές, σπασμένες και ριγμένες στο σκουπιδότοπο, κάποτε στόλιζαν τους τοίχους στις σάλες και τα δωμάτια, θυμήθηκα μάλιστα δυό πίνακες, που έβλεπα στο απέναντι σπίτι, στον τοίχο αντίκρυ στην μεγάλη δίφυλλη μπαλκονόπορτα, ο ένας παρίστανε ένα πανέμορφο αρσενικό ζαρκάδι με τα χαρακτηριστικά του κέρατα και τα αμυγδαλωτά μάτια με φόντο το καταπράσινο δάσος και ο άλλος ο μεγαλύτερος τη θάλασσα, φουρτουνιασμένη κι αγριοκυματούσα…

Κάτω από το πεταμένο παλιό τραπέζι με τα δύο πόδια, βρήκε καταφύγιο μια γάτα, ετοιμόγεννη, και χθες το βράδυ αντιλήφθηκα πως έγινε το θαύμα…..έχω τη βεβαιότητα ότι γεννήθηκαν τα μικρά, αλλά θα πρέπει να περιμένω για να τα δώ…

Ανυπομονώ για τη στιγμή που θα ανοίξουν τα μάτια τους και θα σπάσουν την ησυχία με τα νιαουρίσματά τους, θα μπορώ να τα παρατηρώ να μεγαλώνουν κάθε μέρα, να θηλάζουν το γάλα της μάνας τους, να παίζουν , να εκπαιδεύονται ……

Γίνονται και θαύματα σε τούτο τον απαίσιο τόπο, συνηθέστερα όμως γίνονται καυγάδες και μάχες όπως τις προάλλες, που κατέφθασε εδώ μία αγέλη από πέντε σκυλιά ,ταλαιπωρημένα και πεινασμένα είναι η αλήθεια ,που έδωσαν σκληρή μάχη μεταξύ τους, για να γλείψουν κάτι κουτιά ζαχαροπλαστείου πασαλειμμένα με λίγη κρέμα και γλάσο και να εξασφαλίσουν ένα κομμάτι ξεραμένη πίτσα….

Τι να πώ…..το μόνο που μπορώ να κάνω όσο βρίσκομαι εδώ, είναι να παρατηρώ και να ελπίζω….τίποτα άλλο…

Και στο μόνο που ελπίζω είναι μια μπόρα, μια μεγάλη μπόρα που θα με παρασύρει από αυτό το φρικτό μέρος και θα με αποθέσει σε μια ακρογιαλιά… πάνω στη βρεγμένη άμμο , να με φιλούν τα κύματα της θάλασσας και να με χαιδεύει ο θαλασσινός αέρας…..αυτό είναι το όνειρό μου και η μοναδική μου  επιθυμία !

Θα πραγματοποιηθεί άραγε ;;;;




 

Μοιράζομαι σκέψεις.....

Το άρθρο αυτό με έβαλε σε σκέψεις,  ενώ παράλληλα με έκανε να καταλάβω, όλα τα ανεξήγητα (για μένα) στην  "προτίμηση" των προσφύγων, να κάνουν ένα εξαιρετικά επικίνδυνο, δαπανηρό και μακρινό ταξίδι, μέσω της χώρας μας προς  την Ευρώπη, επίσης τους λόγους που δεν τους δέχονται, το Qatar, τα Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία κλπ που είναι πολύ πλούσιες χώρες,  ομόθρησκες και οπωσδήποτε πλησιέστερα στη Συρία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ, από τη Βόρεια Ευρώπη ........

 

Προσφυγιά ή "εισβολή";

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου*.

Η παρουσία του Ισλαμ σε μια χώρα επιδρά στις εξελίξεις ευθέως ανάλογα με τους αριθμούς των μουσουλμάνων που βρίσκονται εκεί. Αν οι αφοσιωμένοι οπαδοί του Μωάμεθ δεν ξεπερνούν το 1% του πληθυσμού τότε οι μουσουλμάνοι είναι φιλήσυχοι, αγαπούν την ειρήνη και δείχνουν έτοιμοι να ασχοληθούν αποκλειστικά με την καθημερινότητά τους. Αυτό ισχύει απόλυτα σε χώρες οπως οι Ηνωμένες Πολιτείες η Αυστραλία η ο Καναδάς με ποσοστό μουσουλμάνων απο 0,08 έως 1,8% . Η επιθετική ισλαμοποίηση' εχει σαν αφετηρία την στιγμή που οι αριθμοί των μουσουλμάνων ειναι αρκετοί ώστε να επιτρέπουν διεκδικητικές κινητοποιήσεις με στόχο την κατοχύρωση κατ' αρχήνν δικαιωμάτων που στην συνέχεια εξελίσσονται σε επιλογές επιθετικές η καταπιεστικές για τις άλλες πληθυσμιακές ομάδες μιάς χώρας. ΄Οπως με λεπτομέρεια αναφέρει ο Δρ. Peter Hammond στο εξαιρετικά διαφωτιστικό του βιβλίο Slavery, Terrorism and Islam: The Historical Roots and Contemporary Threat (2010), όταν οι ανεκτικές, πολυπολιτισμικές και πολιτικά ορθές κοινωνίες δέχονται μια σειρά από απαιτήσεις των μουσουλμάνων κατοίκων τους κάποια άλλα ζητήματα αρχίζουν να γίνονται ορατά και βαθμιαία κυρίαρχα.

 

 

 
Επιπτώσεις Μουσουλμανικής Κυριαρχίας
Μόλις ο αριθμός των μουσουλμάνων κατοίκων προσεγγίζει το 2 - 5 % αρχίζει ο προσηλυτισμός άλλων εθνικών μειονοτήτων καθώς και ομάδων του πληθυσμού που αισθάνονται περιθωριοποιημένοι και εξαιρεμένοι (λχ φυλακισμένοι). Τέτοια φαινόμενα παρατηρούνται ήδη σε χώρες όπως η Δανία (2%), η Γερμανία (3%) η Βρετανία (2,7%), η Ισπανία (4%) και η Ταιλάνδη (4,6%). Μόλις το ποσοστό ξεπεράσει περίπου το 5 % (Γαλλία 8 %, Σουηδία 5 %, Ελβετία 4,3 %, Ολλανδία 5,5 %, Φιλιππίνες 5 %) οι πιέσεις εντείνονται σε βαθμό μεγαλύτερο από το μέγεθος της μειονότητας. Λχ, γίνονται μεγάλες διεκδικήσεις για την εισαγωγή ενός ειδικού 'καθαρού' (halal) με ισλαμικούς όρους φαγητού, πχ στα σούπερ μάρκετ, με αποτέλεσμα την εξασφάλιση απασχόλησης υποχρεωτικά σε μουσουλμάνους για την προπαρασκευή και διαχείρισή του. Σε περιπτώσεις που το αίτημά τους δεν γίνεται δεκτό εμφανίζονται απειλές για κινητοποιήσεις και αντίποινα. Την ίδια στιγμή αιτήματα αυτοδιοίκησης με βάση την Σαρία (ισλαμικό νόμο) στις ιδιαίτερες κοινότητές τους εμφανίζονται με απειλές για βίαια αντίποινα αν η πίεση απορριφθεί.
Όταν το πληθυσμιακό ποσοστό των μουσουλμάνων ξεπερνά το 10 %, βιαιότητες κάνουν την εμφάνισή τους με ανησυχητική συχνότητα με βάση παράπονα και αιτήματα για την κοινωνική τους κατάσταση. Στο Παρίσι βλέπουμε ήδη πυρπόληση αυτοκινήτων ενώ η παραμικρή κίνηση που ενοχλεί τους ισλαμιστές απαντάται με βιαιότητες και συχνά με αίμα (Παρίσι και Κοπεγχάγη με καρτούν για τον Μωάμεθ και Αμστερνταμ για κάποιο φίλμ). Τέτοιες εντάσεις παρατηρούνται σχεδόν καθημερινά σε κοινωνίες με τέτοια ποσοστά (Ινδία 10%, Κένυα 19%, Ρωσία 15 %).
Με ποσοστά πάνω από 20 % σημειώνονται συχνές εγκληματικές ενέργειες που περιλαμβάνουν σκοτωμούς αντιφρονούντων ετερόπιστων (χριστιανών) η ετερόδοξων (σιίτες) καθώς και σχηματισμός παραστρατιωτικών οργανώσεων όπως λχ στην Αιθιοπία (32,8 %), στο Τσαντ (53,1 %) και στο Λίβανο (59,7 %) και στη Βοσνία (40 %). Όταν το ποσοστό των μουσουλμάνων κατοίκων ξεπερνά το 60 % σημειώνονται οργανωμένες διώξεις 'άπιστων', εθνοκαθάρσεις αντιφρονούντων, η χρησιμοποίηση της Σαρία σαν επιθετικού όπλου όπως και η Γίζυα (φόρος στους άπιστους) καθώς και φαινόμενα βίαιης Τζιχάντ (Μαλαισία 60,4 %, Κατάρ 77,5 %, Σουδάν 70 %, Μπανγκλαντές 83 %, Αίγυπτος 90 %, Ινδονησία 86,1 % κλπ).

Πρόσφυγες η Εισβολείς;
Οι χριστιανικές χώρες γεμίζουν από μουσουλμάνους τυχαία η κατόπιν κάποιας συνειδητής κινητοποίησης; Κανένας δεν μπορεί με σιγουριά να διατυπώσει κάποια καίρια άποψη. Παρατηρήσεις όμως είναι δυνατόν να γίνουν. Η κραυγή 'Χετζίρα' (Hijrah) στέλνει κραδασμούς ανατριχίλας στις ψυχές και στο θυμικό των μουσουλμάνων. Σηματοδοτεί το ξεκίνημα του Ισλάμ κι' αναφέρεται στη φυγή σαν πρόσφυγας του Προφήτη Μωάμεθ από την Μέκκα, για να διασωθεί από επικείμενους φονιάδες, την άφιξή του στη Μεντίνα (τότε, Γιαθρίμπ), την μεθόδευση της από μέσα κατάληψής της και την επεκτατική στη συνέχεια κυριαρχία του Ισλάμ παντού. Περιέχεται σε 91 στίχους του Κορανίου σαν καθήκον των μουσουλμάνων να μιμηθούν τoν Προφήτη και να αυξήσουν την Χετζίρα, με στόχο την επεκτατική διάδοση του Ισλάμ σε άλλες χώρες και κοινωνίες. Μια τέτοια 'φυγή' των μουσουλμάνων, με την μορφή προσφυγιάς η μετανάστευσης, οριοθετεί τους τρόπους με τους οποίους η Σαρία (ιερός νόμος) μπορεί τελικά να επιβληθεί σε αλλόπιστες κοινωνίες. Από την βία των Σαλαφιστών μέχρι την αξιοποίηση των δημοκρατικών θεσμών και της ανοχής των άλλων κοινωνιών, που κάνουν χρήση οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και οι οπαδοί της Χιζμπ - ουτ Ταχρίρ, υπάρχουν σαφείς θρησκευτικές αναφορές στα διάφορα ιερά κείμενα. Σε ποιό βαθμό λοιπόν η ανθρώπινη πλημμύρα που κατακλύζει τα ελληνικά νησιά και την υπόλοιπη Ευρώπη είναι προιόν γνήσιας προσφυγικής διαφυγής η αποτέλεσμα προσχεδιασμένης - με μεθόδους βίαιου εξαναγκασμού συχνά - ισλαμικής διείσδυσης; (Για περισσότερες πληροφορίες στο θέμα, βλ το μικρό βιβλίο των Sam Solomon και E. Al Maqdisi, Modern Day Trojan Horse: Al-Hijra, the Islamic Doctrine of Immigration, Accepting Freedom or Imposing Islam?. Advancing Native Missions, 2009).
Ρίχνοντας μια ματιά στις φωτογραφίες και στα βίντεο από τα συμβαίνοντα στα ελληνικά νησιά και στους σταθμούς της Βουδαπέστης, της Βιέννης και του Μονάχου αλλά και στα σύνορα Ουγγαρίας - Σερβίας και Γερμανίας - Δανίας διαπιστώνουμε (παρά τις προσπάθειες των ΜΜΕ να επικεντρώνουν τις κάμερες στα ελάχισταίγυναικόπαιδα) πως 8 στους 10 εικονιζόμενους είναι νέοι άνδρες ηλικίας γύρω στα είκοσι και πάνω. Ανάμεσα στις τόσες χιλιάδες 'πρόσφυγες', που είναι οι πολλές γυναίκες, τα μικρά παιδιά, οι άρρωστοι και οι ηλικιωμένοι; Αυτοί δεν κινδυνεύουν από τους εμφύλιους και τις αγριότητες των τζιχαντιστών του Χαλιφάτου; Κάτι δεν στέκει καλά σε όλα αυτά. Είναι περίεργο πως δεν γίνεται σχεδόν καθόλου κουβέντα για το ζήτημα αυτό.

Είναι επίσης ακατανόητο πως όσοι διαφεύγουν από τη Συρία κυρίως στρέφονται προς την Δύση, και όχι προς πολύ κοντύτερα ευρισκόμενες χώρες που είναι πλούσιες αλλά και μουσουλμανικές. Σε χώρες όπως το Κουβέιτ, το Κατάρ , τα Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία δεν έχει μέχρι σήμερα μεταφερθεί ούτε ένας (!) μετανάστης. Ενώ σε άλλες γειτονικές χώρες, με σοβαρά όμως οικονομικά προβλήματα οι περισσότερες , και που δεν μπορούν να τους κρατήσουν για πολύ, έχουν γίνει δεκτοί πάρα πολλοί (Τουρκία 1,8 εκ., Λίβανος 1,2 εκ., Ιορδανία 628.000, Αίγυπτος 133.000). Κι αυτοί όμως, λόγω άθλιων οικονομικών συνθηκών, πασχίζουν να φύγουν για Ελλάδα και Ευρώπη. Γιατί οι εύπορες μουσουλμανικές χώρες, όπου θα μπορούσαν να παραμείνουν μόνιμα δίχως προβλήματα, δεν δέχονται κανέναν;

Μήπως λοιπόν στόχος είναι η νέα 'φυγή' (hijrah) προς την Δύση; Πριν από μήνες το Ισλαμικό Χαλιφάτο στη Συρία και στο Ιράκ είχε απειλήσει την Δύση με 500.000 χιλιάδες ισλαμιστές 'πρόσφυγες'. Που σύμφωνα με το παράδειγμα του Προφήτη θα διέβρωναν τις κοινωνίες αυτές από μέσα, διαδίδοντας την φανατισμό τους, με τελικό στόχο την επιβολή της Σαρία. Το σχέδιο του Χαλιφάτου δείχνει να πετυχαίνει, με την Ευρώπη να κατακλύζεται από μουσουλμάνους και τα ελληνικά νησιά, σαν ανυπεράσπιστα προγεφυρώματα, να βουλιάζουν κάτω από το βάρος των αριθμών τους..
Το ζήτημα δεν έχει να κάνει με ρατσισμό. Μια και η εθνικότητα και το χρώμα των εισβολέων δεν παίζει κανένα ρόλο. Εχει όμως μεγάλη σημασία η σύγκρουση αξιών. Οι κοινωνίες μας είναι χτισμένες πάνω στην αποδοχή του διαφορετικού, στην ανεκτικότητα και τον αλληλοσεβασμό. Αυτές είναι αρχές που αντιπαρατίθενται με τον ακραίο ισλαμισμό. Οι αξίες των δύο πολιτισμών δεν είναι συμβατές. Φανατισμός, μίσος, αντιπαλότητα, εξαίρεση του 'άλλου' κυριαρχούν στο δικό τους πολιτισμό. Στην αναπόφευκτη σε βάθος χρόνου ρήξη, ποιος θα κυριαρχήσει;
Οι Ευρωπαικές ηγεσίες εξακολουθούν να κρατούν τα μάτια ερμητικά κλειστά στην πραγματικότητα και στους κινδύνους. Προκειμένου να εξυπηρετήσουν παροδικά συμφέροντα και μυωπικούς πολιτικούς στόχους θυσιάζουν τις μακρόπνοες προοπτικές των κοινωνιών τους. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τη σκέψη τους και την έλλειψη οραματισμών.

*Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος έχει γράψει τα βιβλία: Στην Καρδιά του Ισλάμ: Από τις Στέπες της Κεντρικής Ασίας στο Αφγανιστάν (2001) και πρόσφατα Η Οργή του Ισλάμ και οι Φανατικοί της Τζιχάντ (2015)