ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΖΩΗΣ
Η ζωή είναι μικρή και πολύτιμη….προσπαθούμε να βελτιώσουμε τον εαυτό μας και την ποιότητα της ….Αξιολογούμε θετικά και αναγνωρίζουμε τα όσα καλά έχουμε στη ζωή μας και δεν μεμψιμοιρούμε με ζήλεια και πίκρα για όσα δεν έχουμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθούμε για το καλύτερο. Ίσα-ίσα, ξεκινάμε από μία βάση ευγνωμοσύνης και αυτοεκτίμησης και στη συνέχεια προσπαθούμε να βελτιώσουμε τον εαυτό μας και την ποιότητα της ζωής μας, αναγνωρίζοντας ότι η ζωή μας είναι «πλούσια», όμορφη και θετική.
Μόλις έφτασε η Δευτέρα και είναι ήδη Παρασκευή.
... και ο μήνας έχει ήδη τελειώσει.
... και η χρονιά σχεδόν τελείωσε.
... και έχουν περάσει ήδη 40, 50 ή 60 χρόνια της ζωής μας.
... και συνειδητοποιούμε ότι χάσαμε τους γονείς μας, τους φίλους μας.
Και συνειδητοποιούμε ότι είναι πολύ αργά για να επιστρέψουμε ...
Έτσι ... ας προσπαθήσουμε να αξιοποιήσουμε στο έπακρο τον χρόνο που έχει απομείνει ...
Ας μην σταματήσουμε να ψάχνουμε για δραστηριότητες που μας αρέσουν ...
Χαμόγελο στα μικρά πράγματα της ζωής που βάζουν βάλσαμο
στις καρδιές μας.
Ας προσπαθήσουμε να εξαλείψουμε το "μετά" ...
Το κάνω μετά ...
Θα πω μετά ...
Θα το σκεφτώ μετά ...
Αφήνουμε τα πάντα για αργότερα σαν το «μετά» να είναι δικό μας.
Επειδή αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι ότι:
μετά, ο καφές κρυώνει ...
τότε οι προτεραιότητες αλλάζουν ...
μετά, η γοητεία είναι σπασμένη ...
μετά, η υγεία περνά ...
μετά, τα παιδιά μεγαλώνουν ...
μετά οι γονείς γερνούν ...
μετά, οι υποσχέσεις ξεχνιούνται ...
μετά, η μέρα γίνεται η νύχτα ...
μετά, η ζωή τελειώνει ...
Και μετά είναι συχνά πολύ αργά ...
Λοιπόν ... ας μην αφήσουμε τίποτα για αργότερα ...
Ας πετάξουμε τους ασήμαντους αριθμούς όπως την ηλικία, το βάρος και το ύψος……
Ας κρατήσουμε μόνον τους ευχάριστους φίλους.
Ας επιδιώξουμε να μαθαίνουμε συνεχώς! Να μην αφήνουμε ποτέ τον εγκέφαλο ανενεργό. «Ένα ανενεργό μυαλό είναι το εργαστήρι του Διαβόλου». Και το επίθετο του διαβόλου είναι “Αλτζχάιμερ”.
Ας απολαύσουμε τα απλά πράγματα.
Ας επιδιώξουμε την καλή διάθεση και το γέλιο στην ζωή μας . Ας κλάψουμε ακόμη…δεν είναι κακό, δεν είναι ντροπή…. Υπομένουμε, πενθούμε και προχωράμε παραπέρα.
Το μόνο άτομο, που μένει μαζί μας για ολόκληρη τη ζωή μας είναι ο εαυτός μας, ας τον κανακέψουμε και ας τον περιβάλουμε με ότι αγαπάμε. Το σπίτι μας είναι το καταφύγιό μας. Ας φροντίσουμε να είναι ευχάριστο .
Ας φροντίζουμε την υγεία μας. Καλή υγεία σημαίνει τα πάντα !
Ας προσπαθήσουμε να μην κάνουμε βόλτες στην ενοχή. Δεν ωφελεί.
Είναι σημαντικό να εκφράζουμε τα αισθήματά μας. να λέμε στους ανθρώπους που αγαπάμε, ότι τους αγαπάμε, σε κάθε ευκαιρία.
ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ Ο,ΤΙ:
Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών που παίρνουμε, αλλά από τις στιγμές, που μας κόβουν την ανάσα !
Όλοι χρειαζόμαστε να ζούμε τη ζωή μας στο έπακρο κάθε μέρα !
Το ταξίδι της ζωής δεν είναι, για να φθάσουμε στον τάφο με ασφάλεια σ’ ένα καλοδιατηρημένο σώμα, αλλά κυρίως για να ξεγλιστράμε προς όλες τις πλευρές, πλήρως εξαντλημένοι, φωνάζοντας «…ρε γαμώτο….τι βόλτα!».
