Αποχαιρετισμός

Η λήξη της ΜΙΝΙ ΣΚΥΤΑΛΗΣ  βρίσκει όλα τα μέλη της παρέας μας,  και κυρίως εσένα Μαίρη μου την εμπνεύστρια και οργανώτρια , πλήρως ικανοποιημένους......γράψαμε, διαβάσαμε, απολαύσαμε υπέροχες ιστορίες.....

Οι φωτό σου πηγή έμπνευσης γιά όλους μας και γιά εμένα ....πρόκληση , που ποτέ πριν δεν είχα τολμήσει να σκεφθώ.....οπότε  μετά την λήξη  του όμορφου δρώμενου κάνω μία αποχαιρετιστήρια ανάρτηση περιλαβαίνοντας  4 φωτό ....και σας εφιστώ την προσοχή γιατί όπως διαπιστώσατε....

Σε κέφια απροσμέτρητα βρεθήκαμε οι γραίες ....

κι ασύστολα ριχτήκαμε στις ρίμες τις ωραίες...
στο μέλλον να προσέξετε να μην μας προκαλείτε....
γιατί ελοχεύει ο κίνδυνος, να σκυλοβαρεθείτε....

Ομολογουμένως το διασκεδάζουμε τρελά...Ελπίζουμε τα αυτά και δι υμάς...πριν βαρυστομαχιάσετε...

.

 Πασχίζεις να το κόψεις το ρημάδι….

μα η θέληση λυγίζει ως το βράδι…

και ο καφές…… είναι παρηγοριά

απόλαυση και μόνο η μυρωδιά…

δεν έχουν μείνει και πολλά για να χαρούμε

σχεδόν αδιόρατα νομίζουμε πως ζούμε

στη μεγαλούπολη που απλώνεται αχανής

μικρά γρανάζια μίας τεράστιας μηχανής….

 Το ΄χεις αποφασισμένο  και σχεδόν δεν   απορείς

είναι δρομολογημένο και δεν νοιάζεται κανείς….

Κάποια ψήγματα χαράς,  και κοιμάσαι και ξυπνάς

με τη σκέψη στο καλάθι….αυτό της νοικοκυράς…

Μ΄ένα βάρος στην ψυχή, για την τόση κοροϊδία

εξοργίζεσαι βαθειά  και αισθάνεσαι αηδία….

Απαξίωση μεγάλη και ζωή συμβατική,

στροβιλίζεσαι σε δίνη ύπουλη κι αρπακτική

.Θα ΄θελες πολεμήσεις, πρέπει να αντισταθείς,

μα σου λείπουν τα κουράγια, παραμένεις απαθής….

και ο καφές……είναι παρηγοριά,

η  πικρή γεύση… κι η μυρωδιά…

μικρή απόλαυση που αποζητάς,

σου λείπουν τόσα που δεν μετράς…

Πασχίζεις να το κόψεις το ρημάδι….

μα η απόφαση ξεφτίζει ως το βράδι….

και γύρω σου απλώνεται σκοτάδι…

 

Κλαυδία  Νοέμβριος 2022

Ω !!! Πόσο το αγάπησε το ξύλινο τραπέζι

ώρες καθότανε εκεί, να φτιάχνει και να παίζει…

τις παιδικές της ζωγραφιές, τρίλιζα και φιδάκι,

να κόβει ασύστολα χαρτιά, με ένα ψαλιδάκι…

πινέλα χρώματα, μπογιές, κλωστές, κουμπιά, βελόνες…

και στο ανθογυάλι το παλιό, άγριες ανεμώνες….

Ο παππούς έπινε καφέ με το χοντρό φλυτζάνι,

πάντα μετά το πότισμα στο μικρό του μποστάνι,

πασίχαρος καμάρωνε τ΄ολόγιομο καλάθι,

ευγνώμων για την μάνα γή όπως της είχε μάθει…

και η γιαγιά με την ποδιά , και τα μικρά γυαλάκια,

πότε παστρεύει μύγδαλα και πότε φασολάκια…

Χαίρονται όλοι σαν έρχεται το γράμμα από τα ξένα,

ειδήσεις από τα παιδιά που ΄ναι ξενιτεμένα…

Το λιόγερμα σιγά-σιγά, μαζεύονται οι γειτόνοι,

κι αποσπερίζουνε μαζί , συνήθεια που λυτρώνει…

λένε τις ιστορίες τους και τα παθήματά τους,

μοιράζονται τις λύπες τους, σκορπάνε τη χαρά τους….

Καλούδια φέρνουνε μαζί και τα μοιράζονται όλοι,

στραγάλια, κυδωνόπαστο, φρούτα απ΄το περιβόλι….

Όλες οι αναμνήσεις της, των παιδικών της χρόνων,

χίλιες εικόνες κι ευωδιές και ιστορίες γειτόνων…

Αυτή η βεράντα έρχεται συχνά στα όνειρά της

είναι το αποκούμπι της και η παρηγοριά της….

 

ΓΕΝΝΗΣΗ

Νεογέννητα , απαλόκορμα , στην θάλασσα οδεύουν

τα΄αρχέγονά τους ένστικτα , σοφά τα ορμηνεύουν!!!

Γι αυτό το θαύμα της ζωής προνόησε ο Πλάστης,

μα ο άνθρωπος το ξέχασε και έγινε δυνάστης,

καταστροφέας κι αλόγιστος πολέμιος της φύσης

και μάλλον είναι πιά αργά για να τον σταματήσεις….

Πλάσματα που επιβίωσαν στον κόσμο μας αιώνες,

διώκονται κι αφανίζονται , θα μείνουν μόνο εικόνες…

γιατί στις παραλίες τους , στους τόπους γέννησής τους,

οι άφρονες οι άνθρωποι , με θέληση δική τους,

στήνουν μπαράκια , μια πλαζ, ξαπλώστρες και ομπρελώνες…

τουριστική εκμετάλλευση , κι ας λείψουν οι χελώνες…..

Τι κι αν φτωχύνει ο κόσμος μας , μία θα ΄ναι η αιτία :

του ανθρώπου η τρομακτική κι ακόρεστη απληστία….

Η ΟΜΙΧΛΗ

Τώρα αυτό της έλλειπε….να γκρεμοτσακιστεί…

κι αυτή η θολούρα γύρω της γίνεται πιο πηχτή…

Τι τάθελε τα τσίπουρα, αφού δεν το αντέχει

ένα ποτήρι, βία δυό,… και έρχεται στο κέφι,

στο τρίτο ή το τέταρτο, τα πράγματα σκουραίνουν

και όσοι ξέρουν απ΄ αυτά, θα το καταλαβαίνουν…

Παραπατάει , ζαλίζεται , φοράει και τακούνια….

Βρε άμυαλη κι αστόχαστη, ποιά σε κούναγε κούνια ;;;

Σε κάλεσαν οι φίλοι σου να πιείς ένα ποτήρι

και δέχτηκες την πρόσκληση , έκανες το χατήρι…

και τώρα δες το χάλι σου, που το ΄παιξες γενναία

όλα καλά τους έλεγες , «Εβίβα στην παρέα» !!!

Και να ΄σου τα κεράσματα, και να ΄σου οι προπόσεις

Το έπαιζες και άνετη, μην τύχει και κολώσεις

Με δυσκολία προχωράς, δεν βλέπεις και μπροστά σου

ψάχνεις βρε αθεόφοβη να βρείς και τα κλειδιά σου…

Πως θα οδηγήσεις άμυαλη, τώρα σ΄αυτό το χάλι;;;

Στάλα μυαλό δεν σού΄μεινε πιά μέσα το κεφάλι;;;

Κι εκεί που απελπίζεσαι, ψάχνεις να κρατηθείς…

το καλντερίμι γλιστερό….τρέμεις μην σωριαστείς,

ένα χέρι απλώνεται, σε πιάνει από την μέση,

το πήρε κάποιος είδηση πως έχεις γίνει φέσι…

προσφέρεται ο ευγενής σωτήρας, να σε σώσει,

κι απ ΄όλα τα χειρότερα, σαφώς να σε γλιτώσει,

παρ΄όλη τη βλακεία σου, το σύμπαν σε συντρέχει…

κάποιος εκει πάνω ψηλά, φαίνεται σε προσέχει…

Ισχύει αυτό που λέγεται, και είναι γεγονός

το κάθε τι που γίνεται ….είναι σαν οιωνός…

Η ομίχλη και τα τσίπουρα σου βγήκαν σε καλό

γιατί σου ΄γινε μάθημα και έβαλες μυαλό,

και γνώρισες τον παίδαρο, τον κούκλο τον σωστό,

και έρωτας προέκυψε μετά απ΄ όλο αυτό….



Τυχερούλα…..

Αντε γειά , με το καλό στο επόμενο κάλεσμα.....άνευ προκλήσεων όμως....Σας φιλώ ολους !

Συλλογή πειστηρίων....

 Αν και  συνήθως δεν ενδίδω στις προκλήσεις, οι φωτό της Μαίρης  από την Γήϊνη Ματιά https://ghinimatia.blogspot.com/   στο  αγαπημένο δρώμενο  της ΜΙΝΙ ΣΚΥΤΑΛΗΣ με έβαλαν σε πειρασμό.....και επειδή αυτή η φωτό δεν προτιμήθηκε μέχρι στιγμής , από κανέναν, αποφάσισα να μην την αφήσω παραπονεμένη.....

Και νόμισες βρε άτιμε πως εγώ μύγες χάφτω

το άθλιο τομάρι σου , κανόνισε και κλάφτο!

Ακόμα δεν γεννήθηκε αυτός που θα γελάσει

την αφεντιά μου κύριε , αυτό δεν θα περάσει…

Εχουνε γνώση οι φύλακες και είναι υπ΄ατμόν

κι αν πίστεψες τ΄αντίθετο, φύλαγε σεαυτόν !!!

Με κάμερα σ΄ακολουθώ , συλλέγω τα πειστήρια

Θα φθάσω χωρίς δισταγμό μέχρι τα δικαστήρια,

μα θα φροντίσω, ξέρε το , να διαπομπευτείς

σ΄όλους τους φίλους θα τα πω και θα ξεφτιλιστείς….

Δεν θα σου δείξω έλεος, δεν θα σου χαριστώ,

αυτό να τόχεις σίγουρο και θα στό ορκιστώ.

Με υποψίασαν ευθύς οι ύποπτες κινήσεις,

οι βιαστικές σου έξοδοι και οι μετακινήσεις…

άσε πιά τα μηνύματα με αμείωτο ρυθμό, 

βράδυ πρωί ασταμάτητα….εκεί στο κινητό…

και τα κρυφομιλήματα που δεν μπορείς να κρύψεις

κι ας προσπαθείς ανόητε,  κάπως να ξεροβήξεις….

………….

Τα ένοχα πειστήρια απέδειξαν εν τέλει

πως άνθρακες ο θησαυρός και όλα γάλα-μέλι

Ο ύποπτος στην τελική ….είναι ο άγγελός μου

Αθώος βρέθηκε, άσπιλος ο έρμος ο καλός μου….

Όλα αυτά τα μυστικά και οι συνεννοήσεις

δεν ήταν παρά φιλικές μονάχα συναντήσεις,

έκπληξη μου ετοίμαζαν , μια μάζωξη μεγάλη….

για να γιορτάσουμε μαζί όπως παλιά και πάλι

τα προσεχή γενέθλια,  που ήθελα να ξεχάσω,

όμως αγαπησιάρικα με φίλους θα γιορτάσω !

 

Κλαυδία Νοέμβριος 2022

Στην σκάλα την θεόρατη....

Σαν έτοιμη από καιρό........μόλις η Μαίρη μας (https://ghinimatia.blogspot.com/2022/10/4.html?sc=1666526775346#c8645934394022216017) ανακοίνωσε το νέο δρώμενο...και δημοσίευσε τις σχετικές φωτό....ΤΣΑΦ ! Η σπίθα άναψε και αναπήδησε πασίχαρη στο πληκτρολόγιο...!!! Προέκυψε αυτό που θα διαβάσετε παρακάτω και ελπίζω να το χαρείτε....(Οι γνώσεις μου στην χρήση του υπολογιστή δεν βελτιώθηκαν και παραμένω στο προνηπιακό στάδιο.....οπότε μην παρεξηγήσετε την αδυναμία μου να βάλω σωστά τις εικόνες και να βελτιώσω την όψη του κειμένου....)

 

Στη σκάλα τη θεόρατη, ψηλά ανεβασμένη,

μ΄ένα πινέλο και μπογιά , η αγγελοκρουσμένη….

κάτασπρα, αφράτα , φουσκωτά, σύννεφα ζωγραφίζει,

και στον γαλάζιο ουρανό με τέχνη τα σκορπίζει, 

σαν προβατάκια τροφαντά που ανέμελα βοσκάνε, 

χωρίς τσοπάνο και σκυλιά  για να τα σαλαγάνε....

Κι  είναι εντελώς παράλογο , τόλμημα  της  μουρλής

να γίνει  ουράνιος βαφιάς μα και…  δημοφιλής !!!

Τρείς νύχτες συνεχόμενες….τον ύπνο της στοιχειώνει

αυτό το ίδιο όνειρο….κι ο φόβος την παγώνει…..

αναρωτιέται όλα αυτά, τι τάχα να σημαίνουν

τι είδους προμηνύματα τα όνειρα της στέλνουν ;;;

Με το πινέλο η σχέση της είναι  πολύ οικεία….

μα αφορά ξεκάθαρα κουζίνας ιστορία…..

μ΄αυτό λαδώνει τα ταψιά, τα φύλλα για γλυκά,

τις πίτες, τα τυρόψωμα και τα σιροπιαστά….

Οσο γιά την άσπρη μπογιά, κι αυτή είναι γνώριμή της

αστάρι γιά το ντεκουπάζ , κάτι σαν κολλητή της....

Κι εκείνη η σκάλα η ψηλή, τι τάχα να σημαίνει ;;;

Πως την καλούν οι ουρανοί, κι ειν΄ώρα να πηγαίνει  ;;;

Κι αν πλέον ήρθε η ώρα της θα πρέπει να φροντίσει

να κλείσει εκκρεμότητες πριν να αποχωρήσει ….

Λέτε τα άσπρα πρόβατα  ετούτο να σημαίνουν,

και να βιαστεί όσο μπορεί ,  γιατί την περιμένουν;;;

Με σκέψεις βασανίζεται και η λύπη την τυλίγει

κι αν η ζωή είναι ζόρικη, τώρα την βρίσκει λίγη….

και αν ο κόσμος σκάρτεψε ,  κι έγινε σκοτεινός,

κι η κοινωνία κατάντησε βόρβορος κι οχετός,

αυτή πάντοτε στάθηκε στην φωτεινή πλευρά του

και μάλιστα αγωνίστηκε, για κάποια  δίκαιά του…

Δεν έμεινε αμέτοχη, δεν έκλεισε τα μάτια….

Ούτε αποζήτησε ποτέ, τα πλούτη ή τα παλάτια….

Τώρα σαν χάρη αναζητά και την δική σας γνώμη,

τι να σημαίνει τ΄όνειρο,  που τόσο την αγχώνει…

Βρίσκεται αναμφίβολα στην τρίτη ηλικία,

έχει λιγάκι πίεση και πόνους στα ισχία…..

όμως βολτάρει στο ΙΝΤΕRΝΕΤ , έχει και φιλενάδες ,

κεντάει , φτιάχνει κοσμήματα, γλυκά και μαρμελάδες…

έχει και έναν εγγονό, μόλις 4ρων χρόνων

που της έκανε πρόταση γάμου και αρραβώνων….

Εχει βιβλία αδιάβαστα, στα υπόψη συνταγές….

ταξίδια αταξίδευτα , ταινίες και μουσικές….

Δώστε λοιπόν εξήγηση πριν γκρεμιστεί απ’  την σκάλα…

γιατί αν γλιτώσει έχει καλώς…….αλλιώς  άντε στα διάλα….

 

Κλαυδία  Μάμαλη 2022

 

Η ΄Εκθεση "Με βελόνι και κλωστή στον καμβά της Ιστορίας ολοκληρώνεται σήμερα 30.9. 2022
Διακόσια χρόνια μετά την Ελληνική επανάσταση και την δημιουργία του ελληνικού κράτους, γυναίκες από όλη την Ελλάδα αλλά και την Ομογένεια, πιάνοντας κλωστή και βελόνι ξαναβρίσκουν την επαφή με την πλούσια παράδοση στην κεντητική, από την Κίρκη και την Πηνελόπη μέχρι σήμερα. Διαχρονικά, τα έργα κεντητικής τέχνης κοσμούν πολλά μεγάλα μουσεία του κόσμου ενώ τα τελευταία χρόνια αυτό το είδος χειροτεχνίας κερδίζει έδαφος, αποκτώντας συνεχώς «οπαδούς». Ανάμεσα σε αυτούς και οι 177 Ελληνίδες, που εμπνεόμενες από την πορεία του ελληνισμού, επέλεξαν με τα δικά τους κριτήρια πρόσωπα και γεγονότα, που ξεχώρισαν στην μακρόχρονη ιστορία του ελληνικού έθνους.
Από τον μύθο της Φιλομήλας και της Πρόκνης, τις Καρυάτιδες, την Θεοδώρα και τον Ιουστινιανό, το «Τη Υπερμάχω» και τον Διγενή, την Χάρτα της Ελλάδος του Ρήγα Βελεστινλή, τον Ύμνο «εις την Ελευθερίαν», τον Κολοκοτρώνη, τον Καβάφη, την Κική Δημουλά ως την «αρπαγή της Ευρώπης» και την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Κεντούν την εικόνα μιας Ελλάδας που έχει τις ρίζες της στον μύθο, απλώνεται στα πέρατα της γης και πάλλεται δημιουργικά μέχρι σήμερα.


Την Έκθεση «Με βελόνι και κλωστή: Στον καμβά της ιστορίας» επισκέφθηκε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Ξεναγώντας την κ. Πρόεδρο η Αικατερίνη Πολυμέρου Καμηλάκη είπε μεταξύ άλλων:


Εξοχότατη κ. Πρόεδρε, η επίσκεψή σας αποτελεί εξαιρετική τιμή για τις περίπου δύο εκατοντάδες Ελληνίδες, που αναζήτησαν πτυχές της εθνικής μας ιστορίας και τις αποτύπωσαν με βελονιές στα κεντήματα, που εκτίθενται στον εμβληματικό χώρο της ιέρειας της λαϊκής τέχνης και χειροτεχνίας, της Αγγελικής Χατζημιχάλη, στο Μουσείο σήμερα Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη» του Δήμου Αθηναίων.
Η Έκθεση «Με βελόνι και κλωστή: Στον καμβά της ιστορίας» συνδιοργανώθηκε από το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης και τον Δήμο Αθηναίων μέσω του Οργανισμού Πολιτισμού Αθλητισμού και Νεολαίας (ΟΠΑΝΔΑ) και με τον συντονισμό του Γραφείου Πολιτισμού του Δημάρχου Αθηναίων και την ηθική και οικονομική στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Ευχαριστίες οφείλονται στον κ. Κώστα Μπακογιάννη, Δήμαρχο Αθηναίων, την κ. Αραμπατζή, Πρόεδρο του ΟΠΑΝΔΑ, την κ. Ευαγγελία Κανταρτζή, Πρόεδρο του Μουσείου Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης και ιδιαίτερα στον παριστάμενο υφυπ. Πολιτισμού, τον κ. Νικόλα Γιατρομανωλάκη, θερμό υποστηρικτή της χειροτεχνίας, όχι μόνον στα λόγια αλλά και με έργα.
Η έκθεση «Με βελόνι και κλωστή: Στον καμβά της ιστορίας» είναι η υλοποίηση μιας ιδέας και πρωτοβουλία μας στο πλαίσιο της Επιτροπής Ελλάδα 2021 και της Επιτροπής Χειροτεχνίας του Υπουργείου Ανάπτυξης. Την υποστήριξε εκθύμως- καταθέτοντας και έργο της- η ιστορικός κ. Μαρία Ευθυμίου, εμψυχώνοντας τις κεντήστριες.


Είναι γεγονός ότι η ιδιομορφία και το πλήθος των αντικειμένων, αλλά και η ιδιαιτερότητα του χώρου δυσκόλεψαν την γρήγορη ολοκλήρωση της Έκθεσης. Δοκιμάστηκαν νέες δυνάμεις στον χώρο των εκθέσεων, όπως η Μελισσάνθη Σπέη, η Γαλάτεια Πατσούρη, η Φοίβη Κωνσταντινίδη και μια ομάδα ειδικών της Postscriptum. Με την ουσιαστική επιστημονική εμπειρία της ιστορικού τέχνης κ. Κατερίνας Κοσκινά και την ξεχωριστή, διαρκή φροντίδα της διευθύντριας του Μουσείου Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης κ. Σταυρούλας Πισιμίση το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό.
Όπως γνωρίζετε, διαχρονικά, τα έργα ελληνικής κεντητικής τέχνης κοσμούν πολλά μεγάλα μουσεία του κόσμου, ενώ τα τελευταία χρόνια αυτό το είδος χειροτεχνίας κερδίζει έδαφος, αποκτώντας συνεχώς «οπαδούς». Ανάμεσα σε αυτούς και οι 177 Ελληνίδες, που εμπνεόμενες από την πορεία του ελληνισμού, επέλεξαν, με τα δικά τους κριτήρια, και φιλοτέχνησαν 325 κεντημένα έργα κεντητικά (πρόσωπα και γεγονότα, μύθους, λαογραφικά θέματα) που ξεχώρισαν στην μακρόχρονη ιστορία του ελληνικού έθνους.
Έτσι διακόσια χρόνια μετά την Ελληνική επανάσταση και την δημιουργία του ελληνικού κράτους, γυναίκες από όλη την Ελλάδα αλλά και την Ομογένεια, πιάνοντας κλωστή και βελόνι ξαναβρίσκουν την επαφή με την πλούσια παράδοση στην κεντητική, από την Κίρκη και την Πηνελόπη μέχρι σήμερα.


Από τον μύθο της Φιλομήλας και της Πρόκνης, τις Καρυάτιδες, την Θεοδώρα και τον Ιουστινιανό, το «Τη Υπερμάχω» και τον Διγενή, την Χάρτα της Ελλάδος του Ρήγα Βελεστινλή, τον Ύμνο «εις την Ελευθερίαν», τον Κολοκοτρώνη, τον Καβάφη, τον Παπαδιαμάντη, την Ειρήνη Παππά, την Κική Δημουλά, την «αρπαγή της Ευρώπης» και την εξοχότητά σας, ως την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Κέντησαν την εικόνα μιας Ελλάδας που έχει τις ρίζες της στον μύθο, απλώνεται στα πέρατα της γης και πάλλεται δημιουργικά μέχρι σήμερα.


Κορμός της έκθεσης είναι τα κεντήματα της Συντροφιάς του Συλλογικού Κεντήματος, με την εμπνευσμένη καθοδήγηση και εμψύχωση της κ. Κλαυδίας Μάμαλη μέσω κυρίως του διαδικτύου. Οι γυναίκες, 177, εκδηλώνουν την φιλοπατρία τους ιστορώντας με βελόνι και κλωστή πρόσωπα και γεγονότα της Ελληνικής Ιστορίας. Παράλληλα η σύγχρονη τεχνολογία έρχεται να ενισχύσει την δημιουργική συλλογικότητα και επικοινωνία, με την δημιουργία πεδίων, μέσω των οποίων ανταλλάσσεται η εμπειρία σε τεχνικό επίπεδο.


Η έκθεση περιλαμβάνει 325 κεντήματα της Συντροφιάς του Συλλογικού Κεντήματος. Κάποιες συμμετέχουν με περισσότερα από ένα έργα. Για πρακτικούς λόγους εκτίθενται ανά περιόδους: Αρχαιότητα-Βυζάντιο-Επανάσταση-Νεότερη Ελλάδα. Έχουν ψηφιοποιηθεί στο σύνολό τους και εμφανίζονται σε ειδικό ψηφιακό αρχείο στην Έκθεση και στην ιστοσελίδα syllogikokentima.gr.


Την έκθεση συμπληρώνει η Χάρτα της Ελλάδος του Ρήγα Βελεστινλή την οποία φιλοτέχνησε το Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου, σε φυσικό μέγεθος (1,93 x 2,01 μ.), συμβάλλοντας στην επέτειο του εορτασμού των διακοσίων χρόνων της εθνικής Παλιγγενεσίας, υπό την αιγίδα της Εθνικής Επιτροπής Ελλάδα 2021. Για τη Χάρτα μίλησε αναλυτικά η κ. Μαρία Σπανού, πρόεδρος του Λυκείου των Ελληνίδων Βόλου, παρουσία των κεντηστριών και του Δ.Σ. του Λυκείου Ελληνίδων Βόλου. Όπως ανέφερε, η κεντημένη Χάρτα απαρτίζεται από 12 φύλλα, κεντημένα από ισάριθμες κεντήστρες με παραδοσιακές βελονιές (πισωβελονιά, ψευτοβυζαντινή, ελεύθερη Αττικής, αλυσίδα, μαργαριτοβελονιά), που κρίθηκαν ως οι προσφορότερες για την απόδοση των λεπτομερειών.


Η κ. Μαρία Γαλανάκη, που ζει και δημιουργεί στην Κρήτη, κέντησε την Αρπαγή της Ευρώπης στα αχνάρια των παραδοσιακών κρητικών κεντημάτων, όπου ιστορεί τον μύθο της απαγωγής της Ευρώπης και της μεταφοράς της από τον Δία στην Κρήτη.


Η κ. Σοφία Μελά κέντησε σε παιδική φορεσιά την παρτιτούρα από τις δύο πρώτες στροφές του «Ύμνου εις την Ελευθερίαν» του Διονυσίου Σολωμού, ένα περιστέρι και φύλλα δάφνης.


Τέλος, η κ. Μελισσάνθη Σπέη με τις γνωστές χρωματιστές «Κλωστές Πεταλούδα» καλεί μικρούς και μεγάλους να αγγίξουν και να χαρούν τα υλικά της κεντητικής.
Όλες κατέθεσαν την ψυχή τους.


Πρόκειται για μια έκθεση διαφορετική, πολυσήμαντη, που κυρίως αποθεώνει την συλλογικότητα και την γυναικεία συνεργασία ως συμβολική συμμετοχή στον εορτασμό για τα διακόσια χρόνια εθνικής ανεξαρτησίας και δημιουργίας".


Στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας προσφέρθηκαν δώρα από τον ΟΠΑΝΔΑ του Δήμου Αθηναίων, το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης, την κ. Μαρία Γαλανάκη και την Πρόεδρο του Λυκείου Ελληνίδων Βόλου, η οποία και ανακοίνωσε την απόφαση του Δ.Σ. να δωρισθεί η κεντημένη Χάρτα του Ρήγα στην Προεδρία της Δημοκρατίας.


Τέλος η κ. Κλαυδία Μάμαλη παρέδωσε στην πρόεδρο της Δημοκρατίας το κεντημένο πορτρέτο της (από την φίλη μας Βέτα Βόμβα).











Θα εκφράσω γιά μία ακόμη φορά την απέραντη ευγνωμοσύνη στις 177 γυναίκες από όλη την Ελλάδα αλλά και το εξωρετικό, που έκαναν το όνειρό μου πραγματικότητα και με τίμησαν με την εμπιστοσύνη και την φιλία τους, καταθέτοντας μέρος της ψυχής τους στην υλοποίηση αυτύ του έργου.....Αφήσαμε το αποτύπωμά μας στις επόμενες γενιές, ιστορώντας με κλωστή και βελόνα τον ελληνικό Πολιτισμό...
Αμέριστη η ευγνωμοσύνη μου και στις κυρίες Αικατερίνη Καμηλάκη και Μαρία Ευθυμίου γιά την ένθερμη εμψύχωση, την διαρκή υποστήριξη και τις ενέργειές τους γιά την υλοποίηση αυτής της ΄Εκθεσης.
Τέλος ευχαριστώ την Μελισσάνθη Σπέη και όλους όσους συμμετείχαν γιά τον κόπο και την προσφορά τους στο στήσιμο της ΄Εκθεσης αλλά και στην φροντίδα των έργων, και φυσικά το Μουσείο της Αγγελικής Χατζημιχάλη, και ιδιαίτερα την Διευθύντρια κυρία Πισιμίση και το προσωπικό γιά την φιλοξενία και την άψογη διοργάνωση αυτής της ΄Εκθεσης.

 Με αφορμή κάτι γάμους παιδιών φιλικών ζευγαριών και κάτι παρατράγουδα με τα σόγια και τα πεθερικά.....τις πεθερές συγκεκριμένα.....μου βγήκε αυτό το στιχούργημα, με τις υπερβολές του βεβαίως,  αλλά καλού κακού  .....Μέλλουσες και υπάρχουσες πεθερές....τον νού σας...!!!

Η Μαρουσώ 

 

 

Η Μαρουσώ επλάνταξε, τράβαγε τα μαλλιά της

για τούτηνε τη συμφορά πού΄ρθε στη φαμελιά της,

τη νύφη της εγνώρισε, ανάθεμα την ώρα,

και λύσεις ψάχνει η έρημη, πως θα γλιτώσει τώρα,

τον Μάκη το μονάκριβο, το γιόκα της, το φως της,

από αυτή την άχαρη, αυτός ειν΄ο σκοπός της!

Ανέμελη ήταν κι έλπιζε, πως τέτοιο παλικάρι

μια κοπελιά σαν κρύο νερό, γυναίκα του θα πάρει,

όμως αυτόν τον έμπλεξε στα δίχτυα του ένα τσόλι,

ξετσίπωτο, ξεβράκωτο, κάπου από τ΄Αργοστόλι,

ψηλόλιγνη, ξερακιανή, το μαύρο της το χάλι

και τον περνάει παρακαλώ, κοντά ένα κεφάλι,

αριστερή του κερατά , θεέ μου συχώρεσέ με,

με μάγια θα τον τύλιξε, σου λέω πίστεψέ με,

άσε που και τα χρόνια της, κρύβει η παλιοτεψίζα,

κόκκινο βάφει το μαλλί, μα άσπρη είναι η ρίζα,

κι αντί να δώσει στο παιδί σα μάνα, ευλογία

η Μαρουσώ οδύρεται, τάζει στην Παναγία :

«Παρθένα μου, λυπήσου με για μια στιγμή και μόνο,

γλίτωσε το παιδάκι μου από αυτόν τον πόνο,

ξέρεις πως το μεγάλωσα, το μοσχαναθρεμμένο

μ΄αυτή δεν θέλω να χαρείς, να το ιδώ παντρεμένο,

τόσες κοπέλες γνώρισε και άλλες  θα γνωρίσει,

από αυτής της μάγισσας τα δίχτυα αν ξεγλιστρήσει.»

Πέλαγος η αγάπη της και κύμα ο καυμός της

μα στα παλιά παπούτσια του την έγραψε ο γιός της,

παντρεύτηκε την κοπελιά, τον πέρναγε δυό χρόνια,

ταιριάξανε όμως μια χαρά, της χάρισε κι εγγόνια,

κι ας ήταν λίγο πιο ψηλή κι αδύνατη σα στέκα,

αυτή διάλεξε Μαρουσώ, ο γιός σου για γυναίκα

μην ξαστοχάς και τα παλιά, τα χρόνια τα δικά σου,

και σένα δε σε ήθελε για νύφη η πεθερά σου,

πάρτο λοιπόν απόφαση  και βάλτην στην καρδιά σου

μιά ν΄αγαπάς το γιόκα σου, δέκα τη νυφαδιά σου,

κι άσε ήσυχη την Παναγιά έχει πολλά να κάνει

και ήδη φρόντισε καλά ετούτο το στεφάνι….!!!

 

 

Φωτό από το διαδίκτυο

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο δρώμενο της Μαίρης μας για την ''Γήινη ματιά" https://ghinimatia.blogspot.com/
" '' Εικόνα και Φράση #2 ''
Η εικόνα που επέλεξα ακολουθεί και η φράση με κόκκινο είναι αυτή που θα έπρεπε να συμπεριληφθεί στην συμμετοχή μου






Το βιβλίο σε ταξιδεύει σε κόσμους ανύπαρκτους που ούτε καν φαντάστηκες….

ΦΡΑΝΣΙΣ

Φράνσις !!! Αυτό το όνομα της ήρθε στο μυαλό μόλις πρωταντίκρυσε εκείνο το κοριτσάκι, καθισμένο στην βάση της σιδερένιας στριφογυριστής σκάλας που ανέβαινε από την αυλή, στην ταράτσα του παλιού σπιτιού…

Της θύμισε τον εαυτό της, σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία, όταν η θεία της η Ερωφύλλη , της χάρισε το βιβλίο «Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν» της SMITH BETTY…αγαπούσε το διάβασμα από παιδί και αυτό το βιβλίο το είχε αγαπήσει ιδιαίτερα....όπως και την ηρωίδα του ....είχε μεταφερθεί νοερά σ΄εκείνη την φτωχογειτονιά του Μπρούκλιν που φυτρώνει ένα δέντρο που βάζει τα δυνατά του να κερδίσει λίγο ουρανό. Μεγαλώνει ακόμα και στο τσιμέντο, χωρίς ήλιο, χωρίς νερό, ίσως και χωρίς χώμα. Μεγαλώνει πλούσιο και ευγενικό μόνο στις απόκληρες γειτονιές. Σε κανένα άλλο μέρος. Έτσι είναι πλασμένο: να αγαπάει τους φτωχούς. Μοιάζει με την εντεκάχρονη Φράνσις, που μεγαλώνει μαζί με την οικογένεια της στο Μπρούκλιν και προσπαθεί να χαρεί την κάθε μέρα, αντιμετωπίζοντας όλα τα προβλήματα ..... Ολοι στην οικογένεια αγαπούσαν τα βιβλία , ο παππούς Σοφοκλής διάβαζε καθημερινά 3-4 εφημερίδες και βιβλία φιλοσοφικού περιεχομένου, η γιαγιά Θεοπίστη , παπαδοκόρη γαρ , διάβαζε κυρίως θρησκευτικά βιβλία αλλά και κοινωνικού περιεχομένου, η θεία Σταματούλα πάλι, αδελφή του παππού που ζούσε μαζί τους, μελετούσε μετά μανίας όλα τα περιοδικά μόδας που κυκλοφορούσαν αλλά είχε μεγάλη αδυναμία και στα ρομάντζα… Η θεία Ερωφύλλη από την άλλη, , αδελφή του πατέρα της, λόγω της ξενόγλωσσης παιδείας της, διάβαζε αγγλικά και γαλλικά Best sellers, ενώ η μητέρα της προτιμούσε τα μυθιστορήματα και τις ιστορικές βιογραφίες , ο πατέρας της πάλι , είχε δική του αποκλειστικά βιβλιοθήκη με όλους τους Αρχαίους ΄Ελληνες κλασικούς και αστυνομικά ….

Η πίσω ευρύχωρη βεράντα φιλοξενούσε την γυναικοπαρέα του σπιτιού τις περισσότερες ώρες της ημέρας….η γιαγιά και η αγαπημένη εξαδέλφη της η Καλλιρόη , όταν δεν μπάλωναν κάποια κάλτσα με την βοήθεια του ξύλινου αυγού, θα κρατούσαν απαραιτήτως τις βελόνες ή το βελονάκι τους συναγωνιζόμενες στα πλεκτά τους , πουλόβερ, ζακέττες και σάλια η γιαγιά, ατραντέδες, δαντέλλες και πετσετάκια η θεία Θελξινόη. Η Σταματούλα από την άνοιξη μέχρι και τα μέσα του φθινοπώρου , είχε εγκαταστήσει την αγαπημένη της ραπτομηχανή και γάζωνε με ταχύτητα και τέχνη τον ρουχισμό της οικογένειας….αν και ερασιτέχνης, έραβε εκπληκτικά ρούχα, φορέματα, ταγιέρ….Η μητέρα της συνήθως κεντούσε λουλουδένια μοτίβα σε κάδρα, μαξιλάρια για τον καναπέ και σεμέν που στόλιζαν όλα τα έπιπλα του σπιτιού κι εκείνη, διάβαζε καθισμένη στο φαρδύ ξύλινο σκαμνί με την πλάτη ακουμπισμένη στον τοίχο. «Το βιβλίο σε ταξιδεύει σε κόσμους ανύπαρκτους που ούτε καν φαντάστηκες….» της είχε πει ο παππούς της όταν της χάρισε το πρώτο της βιβλίο… και αυτή η φράση είχε ριζώσει μέσα της τόσο βαθιά, που κάθε φορά που έπιανε στα χέρια της ένα βιβλίο, αναδυόταν αυθόρμητα ….όταν στα 16της έγραψε το πρώτο της βιβλίο, αυτή ακριβώς ήταν η πρώτη φράση του προλόγου….

Σχεδόν δεν μπορούσε να το πιστέψει ότι τώρα περίμενε την έκδοση του 9ου βιβλίου της και καθισμένη στην ίδια βεράντα του πατρικού της σπιτιού, ονειροπολούσε προσπαθώντας να διαχειριστεί την οδυνηρή πραγματικότητα…..Ο αγαπημένος της Μάριος, πάλι είχε περάσει μια δύσκολη νύχτα….ο ήχος του αναπνευστήρα στοίχειωνε την ζωή της, όπως και η σκέψη ότι θα τον έχανε…..6 χρόνια ζούσε με έναν πνεύμονα και τώρα , το ένοιωθε πως κάθε μέρα η κατάσταση χειροτέρευε…..καμιά θεραπεία δεν μπορούσε να αποτρέψει το μοιραίο, κοντοζύγωνε απειλητικά και αναπόφευκτα κι εκείνη μόνη πιά, όλοι οι δικοί της είχαν φύγει, προσπαθούσε να ελέγξει τα συναισθήματά της, να μείνει φαινομενικά ψύχραιμη και δυνατή δίπλα του…..κι εκείνος πάλι με την γνωστή θυμοσοφία και το χιούμορ του , προσπαθούσε να την κάνει να δεχτεί ρεαλιστικά την κατάσταση , χωρίς να παραπονιέται, να μεμψιμοιρεί ή να δυσφορεί …. « Ελα βρε πουλάκι μου της έλεγε…..γιά μία μετάβαση πρόκειται που εμένα θα με απαλλάξει από ταλαιπωρίες και τις οδύνες κι εσένα θα σε απαλλάξει από της έγνοιες της φροντίδας….θα συνεχίσεις να ζείς με τα βιβλία σου, τους καλούς μας φίλους και την ευχή της τρομερής πεθεράς σου της κυρά Σωτηρίας ….» «Η τρομερή πεθερά» ήταν όνομα και πράγμα….όταν γνωρίστηκαν με τον Μάριο, το πρώτο πράγμα που της είπε ήταν ότι είναι η αδελφή ψυχή του και ότι την αναγνώρισε με την πρώτη ματιά αλλά … και ότι η μητέρα του ήτανε ο πιο δύστροπος και ανάποδος άνθρωπος που υπάρχει σε αντίθεση με τον πατέρα του, έναν πράο και υπέροχο άνθρωπο, που πριν πεθάνει, του είχε αφήσει μία ευχή : Να ζήσει μία υπέροχη ζωή και μία κατάρα : Την μάνα του….

Της ζήτησε μόνο να την ανεχτεί ….και εκείνη το έκανε συνειδητά ….γιά χρόνια ολόκληρα, μέχρι την εκδημία της.

Χαμογελούσε προσπαθώντας να συγκρατήσει τους λυγμούς της, δεν μπορούσε να φανταστεί την ζωή της χωρίς αυτόν, τον ήχο της φωνής του, την αγάπη του, το άγγιγμα, το χαμόγελο, το φως των ματιών του….

Κοίταξε πάλι απέναντι, αν και η απόσταση ήταν αρκετά μεγάλη και η όρασή της είχε εξασθενίσει αρκετά, μπορούσε να διακρίνει το χαμηλωμένο καστανό κεφάλι του κοριτσιού με τα ίσια μακριά μαλλιά, σκυμμένο πάνω από το βιβλίο….τα αρώματα από τις ανθισμένες νεραντζιές ανέβαιναν μεθυστικά κι εκείνη αγωνιζότανε να αποδιώξει τις μαύρες σκέψεις που ορμούσαν ανεξέλεγκτα και της σπάραζαν την καρδιά….

Δεκαπέντε χρόνια αργότερα…..

Η ζωή συνεχίζεται και τραβάει την ανηφόρα……Μόνη χωρίς τον αγαπημένο της, αντιμετωπίζει στωϊκά τα προβλήματα της καθημερινότητα και της ηλικίας…..τα βιβλία της έγιναν 22 και πολλά έχουν επανεκδοθεί πολλές φορές, 8 έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες , οι φίλοι μειώνονται , οι απώλειες κάθε χρόνο αυξάνονται …. προσπαθεί διαρκώς να διαχειριστεί το γεγονός …..το παλιό σπίτι αν και εξαιρετικά καλοσυντηρημένο , της δυσκολεύει την ζωή ….το ανέβασμα της παλιάς ευρύχωρης ξύλινης σκάλας, έχει γίνει επώδυνο, τα μεγάλα ψηλοτάβανα δωμάτια με τις γύψινες διακοσμήσεις στα ταβάνια , παραμένουν άδεια και η σιωπή που απλώνεται της φέρνει θλίψη…..

Τρία χρόνια αργότερα…..

Εχει ετοιμαστεί με μεγάλη επιμέλεια, φόρεσε εκείνο το Σανέλ ταγιέρ με την μεταξωτή μπλούζα που άρεσε τόσο στον Μάριο, μετά από καιρό φόρεσε και το μαργαριταρένιο της κολλιέ, είχε φροντίσει να είναι άψογο το σπίτι, καθαρό και στολισμένο με γυαλισμένα πατώματα και μάρμαρα και καλοξεσκονισμένα τα παλιά έπιπλα….ακόμη και το πιάνο ξεσκέπασε , κούρδισε και το παλιό ρολόϊ με το εκκρεμές….σε λίγο θα υποδεχτεί τον βαφτισιμιό της τον Λέανδρο και το νεαρό ζευγάρι , τους κουμπάρους του, που ενδιαφέρονται να αγοράσουν το σπίτι….

Χρόνια είχε να νιώσει τόση έξαψη και καρδιοχτύπι, το είχε αποφασίσει συνειδητά να πουλήσει το τριώροφο νεοκλασικό υπό τον όρο να μην κατεδαφιστεί και γίνει πολυκατοικία….με ευχαρίστηση θα μετακόμιζε λίγο πιο πάνω, στο ισόγειο διαμέρισμα μιάς διπλοκατοικίας , προίκας της συχωρεμένης της θείας Σταματούλας .

Ο Λέανδρος , δικηγόρος, στήριγμα και καμάρι της , το πιο προσφιλές της πρόσωπο , της μίλησε σχετικά με τους κουμπάρους του…. Το ζευγάρι ενδιαφερότανε να αγοράσει ένα ευρύχωρο κτίριο στην περιοχή, προκειμένου να λειτουργήσουν ένα ΄Ιδρυμα προστασίας και παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών σε άτομα που έχουν υποστεί κακοποίηση….

Ο Αχιλλέας και η Αγγελική….ένα νεαρό , ερωτευμένο νιόπαντρο ζευγάρι που οι δρόμοι της ζωή τους συναντήθηκαν στο ΄Ιδρυμα που η Αγγελική παρείχε υπηρεσίες σαν Παιδοψυχολόγος και ο Αχιλλέας σαν Νομικός Σύμβουλος.

Ο Αχιλλέας και ο μεγαλύτερος αδελφός του που δεν βρισκότανε πιά στην ζωή , γόνοι μιάς εξαιρετικά ευκατάστατης οικογένειας, ορφάνεψαν σε πολύ νεαρή ηλικία και οι συγγενείς προστάτες τους, όχι μόνον είχαν κακοποιητική συμπεριφορά απέναντί τους, αλλά προσπάθησαν με κάθε τρόπο να οικειοποιηθούν και την περιουσία τους….Ευτυχώς ο πατέρας του Λέανδρου, φίλος των γονιών των παιδιών, φρόντισε να εξασφαλιστούν τα περιουσιακά στοιχεία τους αλλά δεν μπόρεσε να αποτρέψει την ψυχολογική τους κακοποίηση… , ευτυχώς μετά την ενηλικίωσή τους, είχε την δυνατότητα να τα καθοδηγήσει σωστά σχετικά με τις σπουδές και την διαχείριση της περιουσίας τους, ώστε να σταθούν στα πόδια τους και να ανεξαρτητοποιηθούν .

Η Αγγελική έχασε τον πατέρα της και το μικρό της αδελφό, σε ένα τραγικό τροχαίο, όπου τραυματίστηκε σοβαρά η μητέρα της και η ίδια γλίτωσε με μερικούς μώλωπες….Η μητέρα της δεν συνήλθε ποτέ από το ψυχολογικό τραύμα αυτής της τραγωδίας ενώ είχε και σοβαρά κινητικά προβλήματα….που την καθήλωσαν στο κρεββάτι μέχρι τον θάνατό της ….Η Αγγελική μεγάλωσε συντροφιά με τα βιβλία που την ταξίδευαν σε κόσμους μαγικούς μακριά από την ζοφερή πραγματικότητα….

Χάρη στην μεγάλη αγάπη της στα βιβλία, την πρόσεξε ιδιαίτερα η δασκάλα της , κέρδισε την εμπιστοσύνη της και μπόρεσε να διακρίνει το δράμα που ζούσε…..Το 12χρονο κοριτσάκι της μίλησε για την οικογενειακή τραγωδία και τον θείο, που μετά τον θάνατο της μητέρας της, ασκούσε πιέσεις επιχειρώντας να ασελγήσει ….

Προς τιμήν της , η δασκάλα όχι μόνον στήριξε την μικρή της μαθήτρια, αλλά προχώρησε και σε σχετική καταγγελία με αποτέλεσμα η Αγγελική να μεγαλώσει σε ασφαλές περιβάλλον και να σπουδάσει Παιδοψυχολογία στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό με υποτροφία.

Το νεαρό ζευγάρι έφθασε στην ώρα του συνοδευόμενο από τον Λέανδρο…..επισκέφθηκαν όλους τους χώρους του σπιτιού, …..την εντυπωσίασε η ευγένεια και η διακριτικότητά τους, παρατήρησε τα βλέμματα και τις κινήσεις τους….πόσο της θύμισαν εκείνη και τον Μάριο ….

Συγκινήθηκε, απαντούσε με χαρά στις ερωτήσεις τους, εξηγούσε με λεπτομέρειες το κάθε τι….όταν άνοιξε την πόρτα και βγήκαν στην πίσω βεράντα, η Αγγελική τράβηξε από το χέρι τον Αχιλλέα και αναφώνησε….δείχνοντας απέναντι :

Κοίταξε !!! Εδώ απέναντι μέναμε, αν και έχουν ορθωθεί πολλές πολυκατοικίες, το παλιό σπίτι που νοικιάζαμε είναι ακόμη εκεί….διακρίνεται εκεί αριστερά η σκουριασμένη σιδερένια σκάλα που ανέβαινε στην ταράτσα….μου άρεσε να κάθομαι εκεί και να διαβάζω…..τα βιβλία ήταν το αγαπημένο μου καταφύγιο ….. ο συχωρεμένος ο πατέρας μου θυμάμαι σαν όνειρο να μου ψιθυρίζει …. «Το βιβλίο σε ταξιδεύει σε κόσμους ανύπαρκτους που ούτε καν φαντάστηκες….»

Αν είναι δυνατόν !!! Η Φράνσις !!! Ένα ρίγος συγκίνησης την κατέκλυσε ….αισθάνθηκε μία ζάλη, μιά αδυναμία και κάθησε στην μεγάλη μπαμπού πολυθρόνα….ο Λέανδρος έτρεξε να της φέρει ένα ποτήρι νερό και το ζευγάρι αναστατώθηκε γιατί θεώρησε τον εαυτό του υπεύθυνο γιά την αδιαθεσία της….την απέδωσαν μάλιστα σε στενοχώρια , λόγω της επικείμενης πώλησης…και του αποχωρισμού της από το σπίτι….

Συνήλθε σχεδόν αμέσως , βρήκε την αυτοκυριαρχία της και τους παρακάλεσε να καθήσουν….η παλιά γνώριμη εικόνα της βεράντας με τις κουβέντες και τα εργόχειρα της μάνας, της γιαγιάς και των θειάδων ήρθε αυθόρμητα μπροστά στα μάτια της….μόνο ο θόρυβος της ραπτομηχανής έλειπε….

- - Ακούστε παιδιά τους είπε…..σ΄ αυτό το σπίτι και σ΄αυτή τη βεράντα έχω ζήσει όλα τα ευτυχέστερα χρόνια της ζωής μου….όμως με την θέλησή μου θα μετακομίσω, γιατί αφ΄ενός μου είναι παντελώς άχρηστα τα 450 τετραγωνικά και αφ΄ετέρου εξαιρετικά επίπονο το ανέβοκατέβασμα της σκάλας, εξ άλλου τις μνήμες μου , τα αγαπημένα μου βιβλία και αντικείμενα θα τα πάρω μαζί μου….εδώ, μόλις λίγα βήματα παραπέρα …..

- - Α! Και κάτι ακόμη ! Το σπίτι δεν το πουλάω !!!

Εμειναν εμβρόντητοι και την κοίταξαν με φανερή απορία, εκείνη όμως συνέχισε γέρνοντας το κεφάλι ελαφρά στο πλάϊ με ένα αμυδρό χαμόγελο…

- - Λέανδρε ετοίμασε αγόρι μου τα σχετικά χαρτιά, ΔΩΡΕΑ θα το κάνω το σπίτι με όλα τα έπιπλα και βιβλία που τυχόν θα θελήσουν να κρατήσουν ο Αχιλλέας και η Αγγελική….

Δύο χρόνια αργότερα….



Η καρδιά της χτυπάει ακατάστατα στο στήθος της , είναι τόσο συγκινημένη και ταυτόχρονα ενθουσιασμένη και ευτυχισμένη !!!

Εχει ετοιμαστεί από νωρίς, η ώρα της φαίνεται ότι κυλάει απελπιστικά αργά…..σήμερα θα γίνουν τα επίσημα εγκαίνια του Συμβουλευτικού κέντρου ατόμων που έχουν υποστεί κακοποίηση…

Αισθάνεται κατάκοπη αλλά η ψυχή της είναι ανάλαφρη και ένα αίσθημα πληρότητας έχει κατακλύσει όλη της την ύπαρξη....Φόρεσε το παλιομοδίτικο νυχτικό της και ξάπλωσε….Αισθάνεται τόσο ευλογημένη ! Πόση χαρά και ικανοποίηση μπορεί να νιώσει ο άνθρωπος , πόση ευγνωμοσύνη !!! Βιώνει ένα πρωτόγνωρο αίσθημα απόλυτης ικανοποίησης….

Νοερά έστειλε τις ευχαριστίες της στον Θεό , είχε την επίγνωση ότι και ο Μάριος χαιρότανε με την χαρά της….έκλεισε τα μάτια και αποκοιμήθηκε με την εικόνα της μικρής Φράνσις καθισμένης στην σιδερένια στριφογυριστή σκάλα να της γνέφει από μακριά χαμογελώντας, περιστοιχισμένη από έναν σωρό βιβλία ….



Κλαυδία Απρίλιος 2022