Σαν πας ......στην αγορά....

Σαν βγείς στον πηγαιμό για αγορές,

να εύχεσαι, να είναι ασφαλής ο δρόμος,
μπορεί τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας
να μην τους βρείς μπροστά σου ,
όμως να ξέρεις πως πολλά ίσως συμβούνε
που ο νούς σου δυσκολεύεται να βάλει…
Πολλούς ανθρώπους σίγουρα, θα συναντήσεις
μανάδες με μωρά στα καροτσάκια,
νεαρόκοσμο, παιδιά,  ηλικιωμένους,
όμως εσύ , έχε το νού σου, μη νομίσεις,
πως όλοι αυτοί είναι άκακοι και πράοι,
εξίσου επίφοβοι ειν΄οι καλοντυμένοι
που ξεγελούν πιο εύκολα, να ξέρεις….
Να έχεις τις αισθήσεις σου παρούσες,
αν πάρεις το μετρό ή λεωφορείο
όσοι μαζί σου θα συνταξιδέψουνε για λίγο,
μπορεί ν΄αποδειχτούνε, χωρίς άλλο
δεινοί επαγγελματίες της απάτης…
Όταν τα ψώνια σου ετοιμάζεσαι να κάνεις
έχε μαζί σου μόνο όσα θα ξοδέψεις,
τα μαγαζιά δεν είναι απάνεμο λιμάνι,
είναι συνήθως ένας τόπος βολικός,
να σου ξαφρίσουνε μεμιάς το πορτοφόλι…
Ψώνισε μόνο τα χρειαζούμενα, με γνώση,
μην σ΄εντυπωσιάσουνε, οι δήθεν προσφορές,
στρέψε την πλάτη σου στα μπιχλιμπίδια,
Σειρήνες, σε παραμονεύουνε παντού
κι οι επιτήδειοι, σίγουρα, ένα γύρω τριγυρνάνε,
αόρατοι κι αθόρυβοι έτοιμοι για δράση,
στη λεία την απροστάτευτη, να εφορμήσουν !!!
Μάθε να υποψιάζεσαι και να προσέχεις,
ο νούς σου σε εγρήγορση, διαρκώς !
Οι επίδοξοι καραδοκούν σε κάθε βήμα,
καμιά στιγμή δεν είναι ασφαλισμένη,
φυλάξου, μην αφήνεσαι σαν θύμα,
σε περιπέτειες μην μπεις οδυνηρές….
Μάθε απ΄τα παθήματα των άλλων,
διδακτικές οι εμπειρίες και σοφές….
Μη  χαλαρώνεις, πάντα νάσαι υποψιασμένος
μήτε να θεωρείς  τα υπάρχοντά σου, ασφαλισμένα,
εμπιστοσύνη να μην έχεις σε κανένα,
πάντα το απρόοπτο, μπορεί και να συμβεί,
ακόμα κι αν εσύ δεν έχεις πάθει
και μέχρι τώρα , δεν σου έτυχε ποτέ,
έχουν συμβεί τόσα πολλά, σε τόσους άλλους,
κι οι απώλειες,  καλά το ξέρεις τι σημαίνουν !

 

 

Λοιπόν, την περασμένη εβδομάδα, μου κλέψανε το πορτοφόλι !!! Τόσο επιτήδεια, τόσο αθόρυβα, τόσο απρόσμενα, η αλήθεια είναι ότι δεν ήτανε η πρώτη φορά, μου είχε συμβεί και πριν 15 χρόνια, μέσα σε εκκλησία μάλιστα, μου είχε ξανασυμβεί, για πρώτη φορά και πολύ παλιά, αλλά τότε στάθηκα τυχερή και το πορτοφόλι μου γλίστρησε από τα χέρια του κλέφτη, ένας νεαρός ήτανε, του έπεσε και το βρήκα, αλλά τώρα....πίστευα ότι από τα προηγούμενα παθήματά μου, είχα το νού και τη γνώση, ήμουνα υποψιασμένη και είχα λάβει μέτρα προστασίας. Δηλαδή κρατούσα μικρή τσάντα με φερμουάρ, το λουρί χιαστί, για να την έχω μπροστά μου και να την ελέγχω, είχα στο πορτοφόλι μόνο  τα χρήματα για τα ψώνια και ένα δεύτερο μικρότερο με ψιλά και τις κάρτες των S.MARKET.....μόνο δύο εισιτήρια για το λεωφορείο, τα κλειδιά μου και το τηλέφωνο στο τσεπάκι της τσάντας, που κλείνει επίσης με φερμουάρ....

Ευτυχώς είχα ήδη ψωνίσει και τα χρήματα  που είχανε μείνει στο πορτοφόλι δεν ήτανε πολλά, όμως με τάραξε το γεγονός.....η αίσθηση της ανασφάλειας, ο φόβος που καραδοκεί σε κάθε βήμα, η αίσθηση του αθέατου κινδύνου που παραμονεύει.... 

 

Τα Γεγονότα....

 Τα γεγονότα

Τα γεγονότα τα εντός, σημάδεψε μιά γέννα,
τα λόγια των πολιτικών που δεν πείθουν κανένα,
το άγχος, η ανασφάλεια, τα ζόρια του κοσμάκη,
και οι εμφανίσεις στη ΤΙΒΙ του Γιάνη Βαρουφάκη !!!
Τα πιο πολλά δυσάρεστα, σ΄όλης της γης τα μέρη
και τα δικά μας , συμφορά που ο καθένας ξέρει
και μες την αγωνία μας για το μέλλον του τόπου,
φουντώνει η αγανάκτηση, του κάθε ενός ανθρώπου….
Με τη γκαστριά μίας ξανθιάς μας έχουνε τρελάνει
άλλη γυναίκα πουθενά, παιδί δεν έχει κάνει,
τρέχουνε όλοι σαν τρελοί, οι δημοσιογράφοι,
μην τους ξεφύγει η είδηση κι η κάμερα που γράφει,
το γεγονός το φοβερό και την τηλεπερσόνα
που εις το πανελλήνιο πλασάρεται ως μαντόνα!!!
Tο έαρ δεν κατάλαβα, αν έφθασε ακόμα,
γιατί είναι κρύος ο καιρός και μοιάζει με χειμώνα,
φορώ το μάλλινο σκουφί, τα γάντια, το παλτό μου,
το χουχουλιάρικο κασκόλ, για ζέστη στο λαιμό μου….
Κλεισούρα κι άγιος ο θεός, βροχές με το τουλούμι
πίνω τα τσάγια απανωτά, προσθέτω  λίγο ρούμι,
στήνομαι στην τηλεόραση που με αποβλακώνει
να μάθω νέα διάφορα, μέσα από την οθόνη….
Το έαρ αργοπόρησε,  ο χρόνος πήγε πίσω,
και τη ρημάδα την ΤΙΒΙ απόψε θα την κλείσω,
 μ΄ένα βιβλίο συντροφιά το βράδυ θα περάσω,
κι αν θέλεις έλα να με βρείς, έλα να σε κεράσω,
 κεριά, θ΄ανάψω μπόλικα, τον τόπο  να φωτίσουν,
γλυκά στη μικρή κάμαρα, να σε καλωσορίσουν,
μα κι αν απόψε δεν μπορείς ή δεν είναι η ώρα,
θα περιμένω πάντοτε, εδώ όπως και τώρα,
πίσω απ΄το τζάμι το κλειστό, γνέφοντας στο φεγγάρι,
μ΄ένα φιλί αδέσποτο, που η νύχτα θα το πάρει
και θα το φέρει το πρωί, προτού να ξημερώσει
γιατί…. ήτανε δανεικό και θα το ξεπληρώσει !!!
Ελπίζοντας του έαρος την άφιξη να νιώσω,
τσεκάρω τους λογαριασμούς που έχω να πληρώσω,
φουντώνω και αγανακτώ, η σύνταξη δε φτάνει,
κι η νέα μας Κυβέρνηση, δε λέει τι θα κάνει….
Οι δανειστές πιέζουνε, τα χρήματα τελειώνουν
κι εμένανε βραδιάτικα οι φόβοι μου με ζώνουν.
Πούλησα τα ασημικά, το πιάνο, τους τσεβρέδες
και βρίζω ασυμμάζευτα κλέφτες και ρεμπεσκέδες,
γκρινιάζω και τσαντίζομαι με τόσα κάθε μέρα…
νισάφι πιά, απηύδησα…δεν πάει παραπέρα !!!

 

Η ανασφάλειά μου, η αγανάκτησή μου, οι φόβοι μου, τα ορμονικά μου, ο καιρός,  σε συσχετισμό με τον βομβαρδισμό των ΜΜΕ, μου δημιούργησαν την ανάγκη να εκφραστώ και να μοιραστώ μαζί σας, τι άλλο; Το στιχούργημά μου που ήτανε και η συμμετοχή μου στο 2ο Παιχνίδι των 5 λέξεων που ολοκληρώθηκε με επιτυχία την περασμένη Παρασκευή .

Αξίζει, όσοι δεν το έχετε κάνει ήδη,  να διαβάσετε τη νικητήρια συμμετοχή, το καταπληκτικό κείμενο της Μ. Κανελλάκη, αλλά και όλες τις  αξιόλογες συμμετοχές , 16 υπέροχα ποιήματα και πεζά που γράφτηκαν με  ξεχωριστή έμπνευση γι΄αυτό το παιχνίδι, στο  
http://mytripssonblog.blogspot.com/2015/05/2-5-11.html#ixzz3aOqxuaQ1

Πρωτομαγιά και.....Ιστορίες της νύχτας....

Πρωτομαγιά σήμερα, εύχομαι σε όλους και όλες, Καλό μήνα ! Ανθισμένο, μυρωμένο, χαρούμενο και ανέμελο !!!

Επειδή όμως επιθυμώ  να σας παρουσιάσω, τη δική μου, δική μας για την ακρίβεια,  "Ιστορία της νύχτας" (κατόπιν προτροπής της Αριστέας μας , βεβαίως βεβαίως) αλλά και με την έγνοια, να μη  σας λείψει το χαμόγελο  ολόκληρο το Μάη, θα συνοδεύσω τις ευχές της πρωτομηνιάς, με το στιχούργημα, που σκαρώσαμε παρέα με την αγαπημένη φίλη και ταλαντούχα στιχοπλόκο Φιλία (λατρεύω το σπιρτόζικο πνεύμα της, μία βόλτα στο μπλόκ της είναι επιβεβλημένη ) την οποία ευχαριστώ  απέραντα, για τη χαρά που μου έδωσε η άμεση ανταπόκρισή της στην πρόσκλησή μου, να γράψουμε παρέα τη δική μας σατιρική εκδοχή και φυσικά για την θαυμάσια εμπειρία αυτής της συνεργασίας.

Φιλία και Κλαυδία, ( όταν πρωτογνωριστήκαμε σε ένα Μπάλ Μασκέ)

Είναι απίστευτο το πόσο το διασκεδάσαμε οι δυό μας,  συντονιστήκαμε χωρίς την παραμικρή προσπάθεια με κέφι και περίσσεια περιπαικτική διάθεση και προέκυψε....το επίκαιρο  στιχούργημά μας :  Η ΝΥΧΤΑ ΦΕΡΝΕΙ....  Η αλήθεια είναι ότι πολλά και διάφορα μπορεί να φέρει η νύχτα, αλλά σ΄εμάς ειδικά, έφερε  νοσταλγία για την εποχή που γράφαμε συλλογικά μαζί με άλλα ταλαντούχα άτομα, το θρυλικό ΚΩΜΕΙΔΥΛΛΙΟΝ , έφερε συνειρμούς δημιουργικής έξαρσης, απίστευτου γέλιου,  κωμικοτραγικών βιωμάτων μας και την επιθυμία μας να  τα περιγράψουμε με μπόλικη δόση χιούμορ.... 
Τελικά ένα είναι σίγουρο,  ευελπιστώ διαβάζοντας, ν΄ ανθίσει και το δικό σας χαμόγελο.....και η Φιλία να μην το μετανιώσει και να συνεχίσει να μας συντροφεύει με το μαργιόλικο σπινθηροβόλο πνεύμα της....  



H νύχτα φέρνει….

Η νύχτα φέρνει έρωτα και βράδια αξημέρωτα...
οι νιόπαντροι στον τέταρτο , θηρία ανημέρωτα…
κι είναι παλιά, ανάθεμα ,η πολυκατοικία,
δεν έχει ούτε μόνωση, στα έρμα τα τοιχία…
και κάθε αναστεναγμός και βογγητό ακόμη,
ακούγεται σαν νά΄μαστε, παρέα στο σεντόνι....
Κι εκεί που είμαι έτοιμη, λιγάκι να γλαρώσω,
τινάζομαι από τις φωνές που μπήγει η κυρά Φρόσω...
«Εν εξάλλω» η κυρά Φρόσω, κατεβάζει στον Θανάση,
τα καντήλια της ζωής του, λέει, πως τώρα είναι σε φάση,
που του τρέχουνε τα σάλια σαν κοιτάει τα κοριτσάκια
στα ταμεία του σούπερ μάρκετ, και γεμίζει καροτσάκια,
τόσο που δεν έχει χώρο στο τριάρι να χωρέσουν
και τα καταπίνει ο ίδιος γιατί λέει του αρέσουν!
Κι  έτσι η μπάκα του κορόιδου, έχει γίνει σαν σωσίβιο
τόσο που η ταμίας τον βλέπει.... ολοστρόγγυλο  αμφίβιο!
Μα κι’ η γνώμη της Φροσούλας  είναι κάπως μια απ’ τα ίδια:
σαν σακί ,αυτή τον βλέπει, φουλ ως πάνω στα σκουπίδια.
Τώρα, πώς τον ενυμφεύθη....  είναι μια παλιά ιστορία….
κι από τέτοιες τραγωδίες, τίγκα η πολυκατοικία!
Πάνω που γύρισα πλευρό και ένοιωσα νυσταγμένη,
μια λιγούρα μ΄έπιασε τρελή, καταραμένη…..
έφαγα βλέπεις ελαφριά, γιαούρτι, παξιμάδι....
άρχισαν τα γουργουρητά και που να βγεί το βράδυ,
σηκώνομαι ξυπόλυτη, γραμμή για την κουζίνα,
λίγο σαλάμι και τυρί, ελιές καμιά ντουζίνα...
η ώρα πήγε δυόμισυ κι εγώ πάω στο κρεββάτι,
μα μέχρι τις τρεις και μισή....δεν έχω κλείσει μάτι….
Οι επάνω, πέντε- έξι φορές, τραβήξαν καζανάκι
και από κάπου ακούγεται… τέρμα…η Αρβανιτάκη…
 «Η νύχτα κατεβαίνει με μαύρο φερετζέ
 κι η πόλη διψασμένη για φώτα και σουξέεεεεε.»
εγώ όμως τι φταίωωωω, θέλω να κοιμηθώωωω,
όμως στριφογυρίζω….μήπως να σηκωθώ;
Και ξαφνικά ακούγεται μια μελωδία φάλτσα,
ώρες είναι, ξημέρωμα, ν΄ ακούσω και την Μπάλτσα!
Αϋπνίες κι’ ο απέναντι; Χριστέ και Παναγιά μου!
βιολί να μάθει βάλθηκε στην πλάτη τη δικά μου.
Κάθε που τούρχεται, καλέ, αρπάζει το δοξάρι
το τρίζει πάνω στις χορδές κι’ ο χάρος όποιον πάρει!
Στο μαξιλάρι χώνομαι, σκεπάζομαι ως πάνω
μπα, δε βαριέσαι, τέλειωσε, τον ύπνο μου τον χάνω,
και πήγε κιόλας τέσσερις, μάτια ανοιχτά σαν κιάλια,
δε βρίσκω και τη ρομπ ντε σάμπρ.... τα νεύρα μου τσατάλια.
Στο στήθος μου σφυροκοπά ανάστατη η καρδιά μου,
βαρυανασαίνω κάτωχρη και ψάχνω τα γυαλιά μου,
στην τουαλέτα εφορμώ, ίσα-ίσα που προφτάνω ,
να ξαλαφρώσω η δύστυχη,  πριν πάνω μου τα κάνω!!!
Ξαπλώνω γι άλλη μια φορά, πιο αποφασισμένη,
μέσα στα επόμενα λεπτά να είμαι….κοιμισμένη,
μετράω γίδες και τραγιά, μετράω προβατάκια,
μα ύπνος δεν λέει ναρθεί , να κλείσω τα ματάκια
κι έστω, δυό ώρες ήρεμα, να αποκοιμηθώ….
για φόρτιση μπαταριών και να μην τρελαθώ,
κι εκεί που από τα πολλά, τα βλέφαρά μου κλείνουν
και ξεκινούν τα όνειρα, παράσταση να δίνουν,
σα σίφουνας ορμητικός, πάνω στη μηχανή του,
ο Βαρουφάκης εφορμά και η Ζωή μαζί του !!!
Αυτή ουρλιάζει υστερικά, ζητάει τ΄όνομά μου,
θα μ΄απολύσει τελικά….θα χάσω τη δουλειά μου,
αυτός μου δίνει συμβουλές : « να κάνω λιτό βίο…»
τινάζομαι περιδεής, λουσμένη ιδρώτα κρύο….
Πορτοκαλί με πράσινο φορούσε η πρόεδρος μας
γιακά με ρίγα κόκκινη της “Prada” ο παίδαρος μας.
Υπάρχει πιο χειρότερος στον κόσμο εφιάλτης;
συνδυασμός του θανατά, σου λέω, μην το ψάχνεις.
Στριφογυρίζω, αγωνιώ, γαρδούμπα το σεντόνι....
πώς γίνεται; Είν’ άνοιξη κι’ ο ιδρώτας με παγώνει.
μα, να,  μια αχτίδα πέρασε απ’ την κλεισμένη γρίλια,
ξανάρθε ελπίδα ολόγλυκια σαν παγωτό βανίλια!
Bουτάω το τηλεκοντρόλ και τι να δω, Χριστέ μου.....
η Μέρκελ κι’ ο Αλέξης μας σε εκπομπή του.... Θέμου!
Γελάνε, χαριεντίζονται.... Κάναν’ καινούρια αρχή,
κι’ ο Ντράγκι με την κάνουλα ρίχνει ευρώ βροχή!
Συνταξιούχοι βγήκανε στο δρόμο με τραγούδια,
κι’ απολυμένοι υπάλληλοι τους ραίνουν με λουλούδια,
κι’ απάνω που είμ’ έτοιμη να στήσω πανηγύρι,

ήχος στ’ αυτάκια μου στριγκός! Χτυπάει το ξυπνητήρι....

Φιλία και Κλαυδία (Προσπαθούμε να συμφωνήσουμε ποια θα γράψει τον επίλογο, τον έγραψε η Φιλία τελικά, για να ξέρετε....)