Δεν έχω κάμερες πολλές μουδέ οντά μεγάλο,
μα ‘χω τσ’ αγκάλες μ’ ανοιχτές μέσα να σας σε βάλω.
Η Αλεξάνδρα ( http://abuttononthemoon.blogspot.gr/) με "σκούντηξε" να είναι καλά και πήρα είδηση το δρώμενό της secret spring circles!!! Δεν ξέρω αλλά αυτή η ΄Ανοιξη με έχει βρεί σε μία κατάσταση πλήρους αποδιοργάνωσης.....πήρα μπρός και άρχισα να το επεξεργάζομαι το θέμα "Καλωσόρισμα"....ξέρω τι σημαίνει η λέξη, μας εξήγησε λεπτομερώς και η Αλεξάνδρα : σημαίνει σε υποδέχομαι, σε αποδέχομαι, σε καλοδέχομαι. Στο σπίτι μου, στην καρδιά μου, στα όνειρά μου. Εσένα, τον ξένο, τον άγνωστο, το φτωχό, τον πληγωμένο. Και σου προσφέρω, σου εύχομαι, σου στέκομαι. Κι ακόμα, κάτι πιο προσωπικό. Σε καλοδέχομαι στα άδυτα της ψυχής μου, εσένα, που είσαι ο δικός μου άνθρωπος. Σε υποδέχομαι ξανά στο σπίτι μου, εσένα, που μαλώσαμε. Σε αποδέχομαι, εσένα, που μοιάζεις λίγο περίεργος, αλλά μπορεί να γίνουμε φίλοι.
Εχω βιώσει και μπόλικα καλωσορίσματα στη ζωή μου, το πατρικό μου σπίτι (ένα μικροαστικό τριάρι σε πολυκατοικία του 60) ήτανε πάντα ανοικτό στους φίλους , τους συγγενείς ακόμη και στους πιο μακρινούς, αργότερα συνεχίστηκε η παράδοση στο δικό μου σπίτι, το σόϊ του συζύγου, τα πεθερικά μου, ανεξαιρέτως όλοι πάντα καλοδεχούμενοι , η πόρτα μου ανοιχτή όπως και η καρδιά μου , υποδοχή με χαμόγελο, κεράσματα, το καλωσόρισμα με όλη τη σημασία της λέξης, αυτό που είχα μάθει από τα μικράτα μου.... αν και αναλογιζόμενη την πραγματική έννοια της φιλοξενίας και του καλοσωρίσματος, όπως την έχουνε βιώσει άλλοι άνθρωποι, ούτε καν την έχω προσεγγίσει...
Αναζητώ ιδέες, ξεφυλίζω περιοδικά, σερφάρω ατελείωτα προκειμένου να βρώ κάτι αντιπροσωπευτικό για να στείλω στο μυστικό μου ταίρι....μέρες μου τριβέλιζε το μυαλό αυτή η σκέψη, ώσπου εντελώς ξαφνικά, άστραψε η ιδέα !!! Ξεκίνησα άμεσα την υλοποίησή της και είμαι πανευτυχής που μόλις ολοκληρώθηκε .....βρίσκομαι στο στάδιο της αναζήτησης κατάλληλης συσκευασίας, οπότε θα ακολουθήσει αμέσως η αποστολή !!! Μυστικό μου ταίρι, σύντομα θα λάβεις το κάτι τις μου, μέχρι τότε.....υπομονή !!!
Αλεξάνδρα μου σου είμαι υπόχρεη για το "ξεκούνημα", η συμμετοχή μου στο όμορφο δρώμενό σου με έβγαλε από την αδράνεια και πολύ το χάρηκα.....ανυπομονώ για τη συνέχεια, μέχρι τότε θα σας κεράσω όλους ένα μοσχομυρισμένο χαλβά (το γλυκό καλωσορίσματος που έφτιαχνε κι ακόμη, δόξα το θεό, φτιάχνει η μαμά μου) και θα σας τον στολίσω και με μία ταιριαστή μαντινάδα που έχω ακούσει απο τα χείλη της γιαγιάς μου :
Χίλια καλώς ορίσανε οι φίλοι οι γ-εδικοί μας,
κι α δε χωρούν στο σπίτι μας, πάνω στη κεφαλή μας.
Για την ιστορία, η γιαγιά μου, μητέρα του πατέρα μου, βρέθηκε διωγμένη από τον τόπο της, λόγω του πολέμου, στον Πειραιά όπου από τους βομβαρδιμούς των Γερμανών καταστράφηκε το σπίτι, η οικοσκευή και το μαγαζί του παπού μου, σωθήκανε μόνο οι ίδιοι και τα 4 αγόρια τους καθώς και λιγοστά από τα υπάρχοντά τους. Ηρθανε στην Αθήνα, κοντά σε συγγενείς και βολευτήκανε σε δύο καμαρούλες στην αυλή ενός ισόγειου νεοκλασικού, κάτω από την Ακρόπολη. Κατά την περίοδο του πολέμου, σ΄αυτές τις καμαρούλες καλωσοριστήκανε και φιλοξενηθήκανε περιστασιακά, φίλοι, συγγενείς, κρυφτήκανε ακόμη και ΄Αγγλοι στρατιωτικοί και δύο εβραίες φίλες φίλων.....
Αργότερα στα χρόνια του εμφυλίου, οι παπούδες μου με κίνδυνο της ζωής τους, συνεχίσανε να καλοδέχονται, να φιλοξενούνε και να κρύβουνε καταδιωγμένους, τραυματισμένους, ασθενείς....
