Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018

Πάνινη κούκλα και μία ιστορία.....



Εγώ που ως παιδί δεν έπαιξα ποτέ με κούκλες γιατί.....δεν μου άρεσαν, τώρα στα γεράματα έχω ξετρελαθεί με τις πάνινες, τις χειροποίητες και όχι μόνον χαίρομαι να τις φτιάχνω αλλά η μεγαλύτερη χαρά που εισπράττω, είναι αυτή των χαμόγελων και της ικανοποίησης που έχουν οι φίλες, τις οποίες έχω μυήσει στα μυστικά της κατασκευής της πάνινης κούκλας.....Νέα Σεμινάρια τον Οκτώβριο στις ΧΡΥΣΣΟΜΕΛΙΣΕΣ....ελάτε και δεν θα το μετανιώσετε....

Αυτή η ιστορία μπορεί γράφτηκε γιά το Παιχνίδι των λέξεων, αλλά θα μπορούσαμε στη θέση της Ροδάνθης , να φανταστούμε αυτή την κούκλα.... η φαντασία δεν μας λείπει άλλωστε....

H κόρη του απέθαντου

Το πένθιμο αγγελτήριο στην κολώνα, μου άσκησε μια περίεργη έλξη…. πέθανε η κυρία Ροδάνθη, η παλιά αγαπημένη φίλη και συγκάτοικος και δεν το πήρα είδηση εγκαίρως….
Στη μνήμη μου ήρθε η καλοσυνάτη μορφή της με τα κάτασπρα περιποιημένα μαλλάκια στερεωμένα σε κότσο ψηλά στο κεφάλι , το απλό αλλά κομψό μαύρο της φόρεμα με το δαντελένιο γιακαδάκι,  το παιδικό χαμόγελο ζωγραφισμένο πάντοτε στο πρόσωπό της  και ο γλυκός, παρηγορητικός της λόγος :
«Ελα καλότυχη, πέρασε να σου φτιάξω ένα καφεδάκι, να σου γυρίσω και το κουπάκι….!»
« Υπομονή καλότυχη, αγάντα και τούτος ο ανήφορος κατήφορο θα φέρει….»
«Εγώ είμαι η κόρη του απέθαντου , να με ακούτε καλότυχες, ξέρει ο Κύριος τι δοκιμασίες στέλνει στον καθένα, ποτέ δεν στέλνει περισσότερα απ΄όσα μπορούμε να αντέξουμε….»
Χρόνια ζούσε στο μικρό ισόγειο διαμέρισμα της πολυκατοικίας μας, φροντίζοντας τις γλάστρες με τα καλλωπιστικά στη μικρή αυλή, ενώ παράλληλα εκτελούσε  εθελοντικά, χρέη καντηλανάφτισσας στο εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης.
Πριν δυό χρόνια περίπου , μετά από ένα εγκεφαλικό, ένας ανεψιός της Μητροπολίτης, φρόντισε και τη μετέφερε στο γηροκομείο. Tην είχαμε επισκεφθεί με τη μητέρα μου, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, αν και καταβεβλημένη, μας υποδέχτηκε χαμογελαστή ανακαθισμένη στα μαξιλάρια του κρεβατιού της, «καλώς τες τις καλότυχες, για πείτε μου τα νέα σας, τι κάνει η γειτονιά ;» Η μάνα μου, που την γνώριζε από τα νιάτα της, μιάς κι ήτανε γειτονοπούλες, μου είχε πολλές φορές μιλήσει για την ομορφιά, την έμφυτη χάρη και την κομψότητά της. Ητανε η ωραιότερη κοπέλα της γειτονιάς, ντυμένη με απλά φορεματάκια από τσίτι,  που  της τα έραβε η μεγαλύτερη αδελφή της  στην χειροκίνητη μηχανή της , έδινε την εντύπωση ότι ήτανε ντυμένη στα μετάξια.... Είχε ακουστεί μάλιστα στη γειτονιά, ότι κάποιος  είχε αυτοκτονήσει γιατί δεν ένέδωσε στον έρωτά του. Κρυφός καημός της ήταν το Θέατρο, αλλά άλλες εποχές τότε… οι δικοί της ούτε που να ακούσουνε .τις θεατρίνες  τότε δεν  τις είχανε  σε υπόληψη ...…. Η μάνα μου της έδωσε πλήρη αναφορά για όλες τις κοινές γνωστές κι αφού ολοκληρώθηκε η ενημέρωση, εκείνη άρχισε τη διήγηση :…. « λοιπόν εγώ, γεννήθηκα στη Σύρα, είμαι η κόρη του Απέθαντου, καραβοκύρης ήτανε ο πατέρας μου από το Τσιρίγο, αλλά επειδή είχε επιζήσει από τρομερές φουρτούνες και ναυάγια , δεν τον λέγανε καπετάν Σίμο αλλά καπετάν Απέθαντο. Εγώ ήμουνα το πέμπτο θηλυκό στην οικογένεια, πριν από μένα γεννηθήκανε η Θάλεια, η Κλειώ, η Τερψιχόρη και η Μελπομένη, μετά γεννήθηκε, ανήμερα 15 Αύγουστο, ο Παναγιωτάκης, το μοναδικό αρσενικό παιδί, που πέθανε το άμοιρο,  δυόμισυ χρονών από τη σκαρλατίνα. ΄Υστερα ήρθα στον κόσμο εγώ κι η μάνα μου έγραψε: «Καπετάνιε μου, άλλη μία Μούσα ήρθε στη φαμελιά μας» , ο πατέρας μου απάντησε : « Καλότυχη να ΄ναι, αυτό το παιδί θα τ’ ονοματίσει ο νουνός που θα το βαφτίσει» έτσι ο νουνός , μου έδωσε τ΄όνομα της πεθαμένης αδελφής του και μ΄έβγαλε Ροδάνθη, βάζοντάς μου μαζί με το λάδι και μια γερή δόση από χαρίσματα , υπομονή, εγκαρτέρηση, αισιοδοξία, πίστη και φόβο Θεού, ας είναι αγιασμένα τα κοκαλάκια του»
Οι αδελφές μου παντρευτήκανε και σκορπίσανε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ο πατέρας μου πέθανε από συγκοπή κάπου στη μέση του Ειρηνικού και η μάνα μου, στα χέρια μου.
Εγινα καπελού κι εργάστηκα στα καλλίτερα ατελιέ της Αθήνας, στα 22 μου παντρεύτηκα, από έρωτα, έναν νεαρό αριστοκράτη, που οι δικοί του τον αποκλήρωσαν. Χήρεψα στα 35 , ο Θεός δεν θέλησε να μου χαρίσει παιδιά , πέντε φορές απέβαλα, περάσαμε πολλά βάσανα με το συχωρεμένο, όμως αγαπιόμασταν και σε κάθε δυσκολία, μου έλεγε : «και τούτος ο ανήφορος, κατήφορο θα φέρει» Δεν έχω παράπονο, η ζωή μου χάρισε πολλά καλά, γνώρισα καλούς ανθρώπους, όπως εσείς καλότυχες καληώρα, να σας έχει ο Θεός καλά….»
Ας είσαι αναπαυμένη γιαγιά Ροδάνθη, κόρη του καπετάν Απέθαντου, Καλό Παράδεισο να ΄χεις !!!





24 σχόλια:

  1. ΥΠΕΡΟΧΗ η πάνινη κούκλα σου, Κλαύδιά μου. Υπέροχη και η ιστορία που μοιράστηκες μαζί μας. Αχ αυτές οι γιαγιάδες, πόσο μας λείπουν όταν φεύγουν από κοντά μας. Πολλά φιλιά, φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ιστορία μου είναι εμπνευσμένη από διηγήσεις αληθινών βιωμάτων γιαγιάδων....η κούκλα δημιουργήθηκε με φροντίδα και αποτυπώνει στιγμές έξαρσης της δημιουργικής μου μου διάθεσης....

      Διαγραφή
  2. Ιστορία και Κούκλα. Αντάμα σε μια υπέροχη νοσταλγική διαδρομή. Κλαυδία μας σύγκίνησε πολύ. Εμβληματικές μορφές οι Γιαγιάδες στη ζωή μας.
    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι μου προέκυψε εσχάτως......να ανατρέχω στις ιστορίες που γράφτηκαν γιά το παιχνίδι των λέξεων και να σκαρώνω και την ανάλογη κούκλα......Οσο γιά τις γιαγιάδες, έχεις απόλυτο δίκιο`, Εμβληματικές μορφές και πολυαγαπημένες... Καλή εβδομάδα !!!

      Διαγραφή
  3. Με συγκίνησες, κορίτσι μου... Πολύ...
    Η κούκλα σου, μου χάρισε ένα πελώριο χαμόγελο όμως!
    1000 μπράβο! (Για όλα!)
    ΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά-πολλά! Καλό βραδάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννα μου οι μνήμες των γιαγιάδων , ιδιαίτερα όσων είχανε την ευλογία να τις γνωρίσουν, να βιώσουν τη γλύκα, τα κανακέματα, τις ιστορίες τους.....συγκινούν ....Σε φιλώ, Καλή εβδομάδα

      Διαγραφή
  4. Λατρεύω τις κούκλες και το ξέρεις Κλαυδια μου,και η δικιά σου ειναι μια γλύκα που η παρουσίαση της έδεσε όμορφα με την ιστορία σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου αυτή τη λατρεία, αν και την γνώρισα στα γεράματα....την απολαμβάνω σαν παιδί !!! Η λατρεία μου και γιά τις νοσταλγικές ιστορίες, ήρθε κι έδεσε!!! Σε φιλώ

      Διαγραφή
  5. Τι θα γίνει με σένα καλότυχη, θα σε διαβάζουμε μόνο από την οθόνη ??? Απίθανη η κούκλα !!! Σε φιλώ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ράνια μου προς το παρόν οι φίλοι μου με τιμούν διάβαζοντάς με στην οθόνη και πολύ το χαίρομαι....Η Ροδάνθη ντύθηκε και στολίστηκε με ένα κομμάτι υφάσματος , περίσσευμα από κουρτίνα, αλλά το ανέδειξε με την προσωπικότητα και το αρχοντικό της στύλ....Φιλιά.....

      Διαγραφή
  6. Εγώ πάλι είχα πάθος με τις κούκλες και μέχρι να κάνω τις δικές μου ζωντανες κουκλες "επαιζα" μαζί τους ξεδιπλώνοντας τις τότε ραπτικές μου ικανότητες. Λατρεύω τις πάνινες αυτού του είδους αλλά δεν βρηκα ποτέ τον κατάλληλο χρόνο για να δημιουργήσω κάποιες ου έχω στο μυαλό μου!!!
    Τώρα όσον αφορά την ιστορία σου (ελπίζω να είναι αληθινή...δεν έχει βέβαια καμία σημασία)στην σημερινή σου ανάρτηση μου άφησε μία γλυκόπικρη γεύση όπως μου αφήνουν και οι παλιές φωτό Στεναχωριέμαι ακόμη και οταν βλέπω σπίτια (ακόμη και άγνωστα)κλειστά μιας αλλης εποχης άδεια από ζωή και κίνηση χωρίς λύπες και χαρές μαραζωμένα κουφάρια εγκαταλειψης.... Ε! να βλέπεις η αφήγησή σου μου βγάζει μικρές εξομολογήσεις...Φεύγω από το μπλοκοσπιτάκι σου με χαμόγελο ικανοποίησης Φιλάκια Καλημέρας αξημέρωτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εφη μου οι ιστορία μου είναι φανταστική, αλλά βασισμένη σε αληθινά βιώματα ανθρώπων που γνώρισα μέσα από διηγήσεις των γιαγιάδων και της μαμάς μου.....Η ηλικία, μας επιτρέπει να ανασύρουμε στιγμές, γεγονότα, συναισθήματα από το συσσωρευμένο υλικό στα αρχεία των αναμνήσεών μας....Με συγκίνησε η εξομολογητική σου διάθεση και πραγματικά χάρηκα γιά το χαμόγελο ικανοποίησης που σου χάρισε η αφήγησή μου....ελπίζω να βρείς τον χρόνο να δημιουργήσεις τις δικές σου πάνινες ....ανυπομονώ να δω τα αριστουργήματα που θα προκύψουν από τα μαγικά χέρια σου.....Ξέρεις μ΄έπιασε κι εμένα εξομολογητική διάθεση.....εδώ και καιρό μία ιδέα τριβελίζει το φαντασιόπληκτο μυαλό μου....πρόκειται γιά μία συλλογική δράση που θα αφορά κατασκευή πάνινης κούκλας, ηρωίδας Παραδοσιακού παραμυθιού....Εχουμέ τόσο όμορφα παραδοσιακά παραμύθια, θα μπορούσαμε έτσι να τα προβάλουμε και να τα κάνουμε γνωστά..... λέω εγώ τώρα, αναζητώντας συνενόχους....και ελπίζω με τη βοήθεια κάποιων που θα θελήσουν να συνοδοιπορήσουμε σ΄ευτό το δρώμενο , να πραγματοποιηθεί κάποτε....(Δηλ. όχι ότι υπάρχουν και τα μεγάααααλα χρονικά περιθώρια, γιατί ο Αγ. Πέτρος δεν γνωρίζω ποιά ώρα έχει κατά νού να με μαζέψει από εδώ, την αλλοπαρμένη....)Σε φιλώ

      Διαγραφή
    2. Πολύ καλή η σκέψη σου φίλη μου .
      Θα σε βοηθήσω κι εγώ όσο μπορώ .

      Διαγραφή
    3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    4. Δεν υπόσχομαι αλλά αν αποφασίσεις κάτι τέτοιο θα προσπαθήσω:)

      Διαγραφή
  7. Τί να θαυμάσω πρώτα Καλή μου Κλαύδια;
    Την πανέμορφη κούκλα ή το υπέροχο κείμενο ;
    Μοναδικά όπως πάντα.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρένα μου το δαιμόνιο της δημιουργίας παραμένει άλλοτε φρόνιμο και σιωπηλό κι άλλοτε άτακτο και φασαριόζικο.....πάντως δεν εξαφανίζεται ποτέ και με την κατάλληλη ευκαιρία.....κάνει την εμφάνισή του αναγκάζοντάς μας να εκφραστούμε αναλόγως.....το ξέρεις καλά κι εσύ πως γίνεται....Πολλά φιλιά

      Διαγραφή
  8. Πανέμορφη η Ροδάνθη σου, Κλαυδία μου! Αλλά και η ιστορία σου πολύ ωραία και συγκινητική! Νά'σαι καλά, να γράφεις και να δημιουργείς πάντα με τέτοιο ζήλο!
    Φιλιά και καλό φθινόπωρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δημιουργική μου φίλη μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος , εσύ βέβαια έχεις στραφεί και έχεις εξελίξει απίστευτα τις τεχνικές του ντεκουπάζ και των μεταμορφώσεων των παλιών αντικειμένων , εγώ τώρα στα γεράματα ανακάλυψα τη γοητεία της κατασκευής της πάνινης κούκλας και δεν χάνω ευκαιρία......ήρθαν και οι ιστορίες του παιχνιδιού "Παίζοντας με τις λέξεις" και έχω ξεσαλώσει.....Καλό Φθινόπωρο, καλή εβδομάδα Σε φιλώ

      Διαγραφή
  9. Thanks for all your efforts that you have put in this, It's very interesting Blog...
    I believe there are many who feel the same satisfaction as I read this article!
    I hope you will continue to have such articles to share with everyone!
    หนังออนไลน์

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τι συγκινητικη ιστορια! Κι η κουκλα πανεμορφη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ πεταλουδίτσα μου , άργησα λίγο να "παίξω" με κούκλες.....αλλά το απολαμβάνω υπέρμετρα !!!Να με κοιτάξει γιατρός ;;;

      Διαγραφή
  11. Πολύ όμορφη και συγκινητική η ιστορία σου Κλαυδία μου. Η δε κούκλα πανέμορφη. Ώστε δεν σου άρεσαν οι κούκλες μικρή; Εν αντιθέσει με μένα που τις αγαπούσα και μάλιστα τις κούλες μωρά.
    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παράξενο πράγματι, αλλά ως παιδί δεν έπαιξα με κούκλες παρ΄ότι είχα κάποιες πολύ εντυπωσιακές, χάρη στον θείο μου τον ναυτικό, που μας κουβαλούσε ότι πιό εντυπωσιακό και ακριβό....δυστυχώς τα δικά μου γούστα διέφεραν προς μεγάλη του απογοήτευση....έγώ ήθελα χαρτιά, πινέλα, χρώματα, χειροτεχνίες, μαλλιά, χρωματιστές κλωστές,υφάσματα, ....κλπ ανορθόδοξα....

      Διαγραφή