Η σατιρική ποίηση παραμένει....εδώ και δεν λέει να ξεκουνήσει....

Με αφορμή τη συμμετοχή μου, στο 7ο ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ της Αριστέας μας
θα αντέξετε, θέλετε δεν θέλετε, όσοι με το καλό κάνετε τον κόπο να με επισκεφθείτε εδώ, το στιχούργημά μου.....

Η Ερασμία βουρλίστηκε

 

Εαρινή η διάθεση κι η φύση ξεσαλώνει ,                                                                                                                                                                           

γεμίζουνε με λούλουδα οι γυμνωμένοι κλώνοι,

αλλάζει η πλάση φορεσιά, με τις φουσκοδεντριές,

κι η Ερασμία βουρλίστηκε και θέλει….παντρειές…

Τι να πώ γιά το ριζικό και για το πεπρωμένο….

η Ερασμία αγάπησε……. έναν αλλοφερμένο……

αυτός, κάρτα παραμονής ήθελε ν΄ αποκτήσει

και βρήκε νύφη πρόθυμη για να του τη χαρίσει…

Στο φέις μπούκ αλλοίμονο, έγινε η γνωριμία,

με τσάτ, μηνύματα και λάικ  μουρλάθηκ΄η Ερασμία !!!

Μωρή για κάθησε καλά κι έλα στα συγκαλά σου,

μουρλή ήσουν απ΄τα νιάτα σου  και στα γεράματά σου,

αποτρελάθηκες λοιπόν και μας παντρολογιέσαι,

πως χήρεψες βρε τρείς φορές, διόλου δε συλλογιέσαι;

Τον πρώτο σου τον δώσανε με προξενιό, θυμάσαι;

Δήμαρχος ήτανε θαρρώ, μίλα καλέ…κοιμάσαι;

Τον δεύτερο αγάπησες τρελά όπως δηλώνεις,

και δυό παιδιά απόκτησες, κι έχεις να καμαρώνεις,

όμως βραχύς ο βίος του,  χήρα έμεινες και πάλι

ώσπου παντρεύτηκες ξανά,  το Σώτο το μπακάλη.

 Πέντε χρόνια περάσανε που τον έχεις φυτέψει,

και για  την τέταρτη παντρειά σε γυροφέρνει η σκέψη….

άλλες μια ολάκερη ζωή και δε σταυρώνουν άντρα,

κι εσύ ακαμάτρα και λωλή, στο κομπολόϊ χάντρα…

΄Ημαρτον Παναγία μου, για τ΄άδικα του κόσμου,

υπομονή με τη ζουρλή όμως κι εμένα δός μου !!!

Πάτησες βρε τα εξήντα οκτώ κι ας είσαι κοτσονάτη,

σύνελθε , παραδέξου το,    δεν είσαι η….Χιονάτη!!!

Βρε τα παιδιά σου ντρέπονται , άσε πιά τα εγγόνια,

νισάφι, πάρτο απόφαση, περάσανε τα χρόνια…

δεν έχεις αθεόφοβη συναίσθηση καμία;

Γεμάτα  παλαβόγριες πιά τα τρελοκομεία….

Το έαρ ήρθε βολικά,  σαν τέλειο σκηνικό,

να ζωντανέψει αισθήματα κι οίστρο γεροντικό,

που αψηφά κάθε φραγμό που βάζει η κοινωνία,

στο διάολο  πιεσόμετρα, σταγόνες και  δισκία…

Η ηλικία δεν μετρά , ούτε λαβαίνει υπόψη,

το αίσθημα, που αψηφά του ξυραφιού την κόψη,

ο έρως βρήκε αφορμή, το βέλος να πετάξει,

η Ερασμία θα παντρευτεί, ο κόσμος να πλαντάξει !!!