Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2019

Γυναίκες ιατροί, από την αρχαιότητα, μέχρι τα τέλη του περασμένου αιώνα...




Αγνοδίκη η Αθηναία




H Αγνοδίκη έζησε στην Αθήνα τον 4ο π.Χ. αιώνα. Ήθελε να σπουδάσει Ιατρική, αλλά αυτό ήταν αδύνατο στην εποχή της, αφού αν το τολμούσε ως γυναίκα θα ερχόταν αντιμέτωπη ακόμα και με θανατική ποινή. Λόγω της αυστηρής απαγόρευσης, είχε παρατηρηθεί μεγάλο ποσοστό θνησιμότητας στις επίτοκες, γιατί πολλές ντρεπόντουσαν να εξεταστούν από άνδρες. Αυτός ήταν ο κυριότερος λόγος που ήθελε η νεαρή κοπέλα να γίνει μαία. Κόντρα στις απαγορεύσεις και τις προκαταλήψεις της εποχής, η Αγνοδίκη αποφάσισε να πάρει το ρίσκο και να πραγματοποιήσει το όνειρο της. Αφαίρεσε από επάνω της κάθε τι που μαρτυρούσε τη θηλυκή της πλευρά, έβαλε αντρικά ρούχα και μαθήτευσε δίπλα στον Ηρόφιλο, έναν από τους πιο ονομαστούς γιατρούς και έναν από τους πρώτους ανατόμους εκείνης της περιόδου. Η σχολή που είχε ιδρύσει στην Αλεξάνδρεια είχε σπουδαία φήμη. Κέρδισε γρήγορα τις εντυπώσεις και όλοι μιλούσαν για τον νεαρό που διέπρεπε στη μαιευτική και τη γυναικολογία. Αυτό που έκανε εντύπωση, πέρα από τις γνώσεις, ήταν τα λεπτά δάχτυλα του «νεαρού γιατρού», αλλά και η περίεργη γλυκύτητα του προσώπου του. Για να τις καθησυχάσει, αποκάλυπτε σε κάποιες περιπτώσεις ότι ήταν γυναίκα, με σκοπό να την εμπιστευθούν και να αισθανθούν ακόμα πιο ασφαλείς στα χέρια της. Το μυστικό της δεν διέρρευσε. Είχε τόση πολύ δουλειά που πλέον είχε γίνει αισθητή η προτίμηση στο πρόσωπό της. Οι άνδρες συνάδελφοί της, μη γνωρίζοντας ότι έχουν να ανταγωνιστούν μια γυναίκα, έψαχναν να βρουν τρόπο να εξαφανίσουν τον νεαρό γιατρό που τους πήρε την πελατεία. Έτσι ξεκίνησαν να τον κατηγορούν ανοιχτά ότι συνάπτει εξωσυζυγικές σχέσεις με τις κυρίες που εξετάζει. Οι συκοφαντίες πύκνωσαν τόσο που τελικά συνελήφθη και οδηγήθηκε σε δίκη. Η Αγνοδίκη αποφάσισε προς υπεράσπισή της να αποκαλύψει την πραγματική της ταυτότητα. Το κατηγορητήριο ξέσπασε και απαίτησε άμεσα την θανατική της καταδίκη. Την υπερασπίστηκαν όλες οι γυναίκες που είχε γιατρέψει. Οι δικαστές χωρίς να έχουν να της προσάψουν κάποια άλλη βαριά κατηγορία, αναγκάστηκαν να την αθωώσουν γιατί το πλήθος είχε εξαγριωθεί με την άδικη κατηγορία. Η Αγνοδίκη η Αθηναία ήταν η πρώτη γυναίκα μαιευτήρας – γυναικολόγος στην Ιστορία....










Μαρία Καλαποθάκη



Μαρία Καλαποθάκη. Η πρώτη Ελληνίδα Ιατρός 0



Η Μαρία Καλοποθάκη γεννήθηκε το 1859 στην Αθήνα, πατέρας ήταν ο Μιχαήλ Καλοποθάκης και μητέρα της Αμερικανίδα-ονόματι Μάρθα Χούπερ Μπλάκλερ από το Μάρμπλχέντ, της Μασσαχουσσέττης.
Μετά τον πρόωρο θάνατο της μητέρας της το 1871, στάλθηκε με τη νεώτερη αδελφή της σε συγγενείς της στην Αμερική, όπου πήγε στο σχολείο για αρκετά χρόνια. Ηταν για τα πρώτα δύο χρόνια μαθήτριες στο διάσημο σχολείο της Κυρίας Χαίηνς στην Νέα Υόρκη, μετά πήγαν στο Φαίρφαξ Χώλ στο Ουίντσεστερ της Βιρτζίνια .
Επιστρέφοντας στην Αθήνα, διδάχτηκε με την βοήθεια ενός Ελληνα προγυμναστή και έλαβε το δίπλωμα από το Παρθεναγωγείο. Επέστρεψε σύντομα στις Ηνωμένες Πολιτείες και γράφτηκε στο Χάρβαρντ Αννεξ (τώρα Κολλέγιο Ραντκλιφ) παίρνοντας την ανώτερη τάξη των Ελληνικών. Πριν επιστρέψει στην Αθήνα πήρε την άδεια να ακολουθεί τις νοσοκόμες στην επίσκεψή τους στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, για να πάρει μία ιδέα από την νοσοκομειακή εκπαίδευση και να δει αν είχε την δύναμη να παραστεί σε αυτοψίες, σε εγχειρήσεις και σε επιθανάτιες κλίνες. Είχε κατά νουν μία πρακτική εφαρμογή των γνώσεών της ιδρύοντας στην Αθήνα μία τάξη Ελληνίδων Διακονισσών, σύμφωνα με το σχέδιο Κάϊζερβέρθ κάνοντας την νοσηλεία κλήση με μοντέρνες για την εποχή Αγγλοαμερικανικές μεθόδους.

Η Αθήνα στις αρχές της δεκαετίας του 1880, ήταν ακόμα πολύ συντηρητική και όσον αφορά στις γυναίκες θα μπορούσε να περιγραφεί σαν έντονα μεσοβικτωριανή. Το Πανεπιστήμιο της Αθήνας δεν είχε ακόμα αντιμετωπίσει τα προβλήματα της ανώτατης εκπαιδεύσεως των γυναικών. Ηταν στο Παρίσι που η Μαρία Καλοποθάκη, η πρώτη Ελληνίδα γιατρός στράφηκε για την ιατρική της εκπαίδευση.
Εγινε δεκτή στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Παρισιού τον Οκτώβριο του 1886, αφού οι προηγούμενές της σπουδές έλαβαν την αναγνώριση και την ισοτιμία του Γαλλικού Μπακαλωρεά ες Λετρ, Και από τότε για οκτώ χρόνια απήλαυσε ίσων δικαιωμάτων και προνομίων με τους άνδρες στις παραδόσεις, στα εργαστήρια, στο ανατομείο, στους θαλάμους των νοσοκομείων, και στο χειρουργείο, σύμφωνα με τις, όπως αναφέρει η ίδια, “φιλελεύθερες παραδόσεις και την σωστή αίσθηση του δικαίου της Γαλλικής νοοτροπίας”.
Κατά την διάρκεια των ετών που πέρασαν στην νοσοκομειακή υπηρεσία μερικών από τους πιο σπουδαίους κλινικούς και χειρουργούς του Παρισιού, έκλινε έντονα προς την χειρουργική και την γυναικολογία, και σε μία στιγμή όταν η αντισηψία έδινε χώρο στην ασηψία, ξόδευε όλο τον ελεύθερο χρόνο της στην ανατομία. Εχοντας υπ’όψιν της τις ανάγκες στην Ελλάδα, όμως, έδωσε την προσοχή της στις ασθένειες των παιδιών και η διδακτορική της διατριβή ήταν σχετικά με τα προβλήματα και τις βλάβες στις χρόνιες γαστρεντερικές δυσλειτουργίες των βρεφών. Ακολούθησε μία μονογραφή βασισμένη στην έρευνα της αναπτύξεως των στομαχικών αδένων στο έμβρυο από τον έκτο μήνα έως την γέννηση.
Επέστρεψε στην Αθήνα αργά το 1894, και αφού πέρασε τις προφορικές και γραπτές εξετάσεις μπροστά στην Ελληνική Ιατρική Σχολή, άρχισε να ασκεί την γενική ιατρική αν και της σύστησαν να κάνει την γυναικολογία ειδικότητά της. Ως η πρώτη γυναίκα γιατρός συστήθηκε αμέσως από την ”Φιλόπτωχο Εταιρεία” μία φιλανθρωπική οργάνωση που υποστηριζόταν από τις προσπάθειες και τις θυσίες των καλύτερων κυριών της Αθήνας. Κατά την διάρκεια των τριών ετών σε αυτήν την εταιρεία έμαθε, όπως αναφέρει, την μεγάλη αξία του Αττικού ήλιου και των αττικών ανέμων στην δημόσια υγεία. Για να χαράξει κανείς τις απαρχές του γυναικείου ιατρικού κινήματος στην Ελλάδα, πρέπει να πάει πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 1890 όταν το Πανεπιστήμιο της Αθήνας πρώτη φορά δέχτηκε γυναίκες σε ένα οποιοδήποτε τμήμα του. Η πρώτη Ελληνίδα που έγινε δεκτή ήταν η Ιωάννα Στεφανοπούλου, εκδότρια του ”Messager d’ Athènes”, ενός από τα δύο επίσημα έντυπα της Ελληνικής Κυβερνήσεως. Εγινε δεκτή στις παραδόσεις της Φιλοσοφικής σχολής χωρίς αντίσταση.
Το 1892 δύο αδελφές από την Κεφαλλονιά, η Αγγελική και η Αλεξάνδρα Παναγιωτάτου, έγιναν δεκτές χωρίς δυσκολία από την Ιατρική σχολή και χωρίς εμφανή εχθρότητα από την πλευρά των φοιτητών. Ούτε αυτός ο νεωτερισμός έφερε αποδοκιμασία από την κοινή γνώμη αλλά μάλλον μία σκεπτικιστική συγκράτηση όσον αφορά στα αποτελέσματα αυτού του τολμηρού βήματος. Το 1894 τέσσερις άλλες γυναίκες έγιναν δεκτές η Ανθή Βασιλειάδου, η Αννα Κατσίγρα, η Ελένη Αντωνιάδου και η Βασιλική Παπαγεωργίου. Δεν συνάντησαν ενόχληση από τους συμφοιτητές τους εκτός από την γνωστή επίδειξη ανωριμότητας και θορυβώδους διαθέσεως των πρωτοετών φοιτητών που επιδεικνύεται παγκοσμίως. Αυτή η φάση γρήγορα έδωσε θέση σε σχέσεις αμοιβαίας κατανοήσεως και συντροφικότητας.
Η θέση των Ελληνίδων γυναικών ήταν διαμέσου των αιώνων της σκλαβιάς μία στάση αξιοπρέπειας και υπευθυνότητας στην διατήρηση ζωντανής της παραδόσεως του καθήκοντος της τιμής, της σεβασμού της θρησκείας στην οικογένεια.
Αφού δημιουργήθηκε το βασίλειο της Ελλάδος, γυναίκες με μόρφωση και κοινωνική θέση εργάστηκαν σταθερά και αφανώς . Οι ικανότητές τους και η εκτελεστική τους ικανότητά ς θα παρέμεναν << εν υπνώσει >> αν δεν ξέσπαγε ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 που τις κάλεσε σε συντονισμένη δράση.
Η Βασίλισσα Ολγα της οποίας οι φιλανθρωπίες έφταναν μέχρι της δημιουργίας δικού της νοσοκομείου για τους φτωχούς είδε τώρα το όνειρό της για νοσηλεία σαν επάγγελμα για τις μορφωμένες γυναίκες, να παίρνει μία απτή μορφή. Δήλωσε ότι χρειάζονταν εθελόντριες νοσοκόμες. Η Μαρία Καλοποθάκη ανέλαβε την εκπαίδευση τους με την βοήθεια των τεσσάρων φοιτητριών της Ιατρικής. Εντονη εκπαίδευση με παραδόσεις και επιδείξεις παραδίνονταν καθημερινά σε ένα πολυπληθές ακροατήριο γυναικών κάθε ηλικίας και τάξεως και ειδική εκπαίδευση σε αυτούς που έδειχναν ιδιαίτερη ικανότητα για μεγαλύτερες υπευθυνότητες. Η Μαρία Καλοποθάκη παρασημοφορήθηκε από την Βασίλισσα Ολγα για το έργο της και το καλοκαίρι του 1899 έλαβε αργυρό μετάλλιο με σταυρό με από κάτω ερυθρή ταινία με χαραγμένη την ημερομηνία 1897 σε ειδική τελετή που οργανώθηκε στα ανάκτορα για τις γυναίκες που συμμετείχαν στον ατυχή πόλεμο.
Χάρις στην φιλελεύθερη νοοτροπία πλουσίων Ελλήνων στο εξωτερικό και στην αφοσιωμένη εργασία της εκτελεστικής επιτροπής έκανε δυνατή για την Ενωση των Ελληνίδων Γυναικών να θέσουν στη διάθεσή του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού σε πολύ βραχύ διάστημα ένα τέλεια οργανωμένο νοσοκομείο για την έδρα των εχθροπραξιών στο Βόλο και να προετοιμάσουν ένα άλλο σαν νοσοκομείο βάσης στην Αθήνα . Ο Βόλος στον Παγασητικό κόλπο επελέγει λόγω της ευκολίας της μεταφοράς των τραυματιών στην Αθήνα με νοσοκομειακά πλοία . Το νοσοκομείο στεγάστηκε στο οίκημα Ι. Κυριαζή που παραχωρήθηκε δωρεάν . Το προσωπικό αποτελούσαν δυο χειρουργοί του Ερυθρού Σταυρού Μιχ.Καντάς Αγγ.Ευαγγελίδης, η Καλοποθάκη διευθύντρια και Κατσίγρα ( φοιτήτρια) με 20 διαλεγμένες νοσοκόμες που επιβλέπονταν από δύο εκπαιδευμένες νοσοκόμες Αγγλίδες τις Rider και Dunbar .
Η Ενωση των Ελληνίδων Γυναικών οργανώθηκε από την Καλλιρρόη Παρρέν (ήταν επίσης η πρώτη υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών όπως υπήρχαν στις άλλες χώρες), και η κήρυξη του πολέμου του 1897 βρήκε ανταπόκριση στην συντονισμένη δράση της Ενώσεως των Ελληνίδων γυναικών, στην οποία οι πρωτοπόρες γυναίκες ιατροί πήραν ενεργό μέρος.



Αγγελική Παναγιωτάτου



Το 1908, αν και ορισμένες πηγές αναφέρουν ότι έγινε το 1910, οι φοιτητές της Ιατρικής Σχολής της Αθήνας εξαγριώθηκαν, όταν αντίκρισαν ένα πρωτόγνωρο θέαμα στις πανεπιστημιακές αίθουσες. Μία γυναίκα καθηγήτρια. Το όνομα της υφηγήτριας ήταν Αγγελική Παναγιωτάτου και υπήρξε η πρώτη γυναίκα απόφοιτος της Ιατρικής.


Σύμφωνα με περιγραφές του Γρηγόριου Ξενόπουλου στο περιοδικό «Διάπλασις των Παίδων», οι φοιτητές ξεσηκώθηκαν και φώναζαν προσβολές στην Παναγιωτάτου. Η Αγγελική Παναγιωτάτου (1878 – 1954) από τη Θηνιά Κεφαλλονιάς ήταν η πρώτη γυναίκα που αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών Πιο χαρακτηριστική ήταν η προτροπή «στην κουζίνα!», που είχε ως στόχο να της υπενθυμίσει ποιο ήταν το μέρος που της άρμοζε.

Ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος την υποστήριξε, αποκαλώντας τη διδασκαλία της «σοφή», αλλά τα λόγια του δεν ήταν αρκετά για να εξασφαλίσουν τη θέση της στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Τελικά, η Παναγιωτάτου εγκαταστάθηκε στην Αίγυπτο, όπου και εργάστηκε για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της. «Δεν έχω την τιµή να είµαι Γαλλίδα. Είµαι Ελληνίδα» Η Αγγελική Παναγιωτάτου και η αδερφή της, Αλεξάνδρα, γεννήθηκαν στη Θηνιά της Κεφαλλονιάς. Η οικογένειά της ήταν ευκατάστατη. Ο πατέρας της έμπορος και η μητέρα της καταγόταν από αρχοντική οικογένειά. Και οι δύο αδελφές διέπρεψαν στα μαθήματα και συνέχισαν τις σπουδές τους στην Κέρκυρα. Εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, όπου φοίτησαν στο Αρσάκειο και στη Σχολή των Γαλλίδων Καλογραιών. Ήθελαν να συνεχίσουν στην ανώτερη εκπαίδευση, αλλά η είσοδος στο πανεπιστήμιο απαιτούσε απολυτήριο γυμνασίου και στα σχολεία θηλέων δεν υπήρχαν απολυτήριες εξετάσεις.

Στην αυτοβιογραφία της, η Παναγιωτάτου έγραψε πως η ίδια έψαξε τη λύση στα νομικά βιβλία. Εξέτασε τη νομοθεσία και αντιλήφθηκε ότι δεν αναφερόταν πουθενά ρητή άρνηση για μία μαθήτρια να δώσει εξετάσεις και να περάσει στο πανεπιστήμιο. Έτσι κατάφεραν οι δύο αδερφές να γίνουν οι πρώτες φοιτήτριες στην Ιατρική, το 1893. Όπως ήταν αναμενόμενο, η γυναικεία παρουσία στη σχολή συνοδεύτηκε από πολλά κακεντρεχή σχόλια, όπως το περίφημο «στην κουζίνα!» Μερικές φορές, χρησιμοποιούσε το φύλο της και για καλό. Κατά τη διάρκεια μιας αναστάτωσης, όπου ένας φοιτητής σημάδεψε με όπλο τον καθηγητή Ρήγα Νικολαΐδη, η Παναγιωτάτου σηκώθηκε όρθια και στάθηκε μπροστά του.

Η γυναικεία παρουσία εξέπληξε τον φοιτητή, ο οποίος φάνηκε και συνέρχεται και άφησε το όπλο.

Αποφοίτησε το 1897

Την ίδια χρονια ο πρύτανης και καθηγητής της Φυσικοµαθηµατικής Σχολής του Πανεπιστηµίου Αθηνών, Αντώνιος Χρηστοµάνος, ανακοίνωσε πως ήταν μάταιο πια να εμποδίζουν τη χειραφέτηση των γυναικών, καθώς είχε μπει σε τελική ευθεία. Οι άντρες όφειλαν να «ανέχονται τις γυναίκες και να μην παρακωλύουν την επιστημονική ανάπτυξη του γυναικείου φύλου, αλλά ούτε και την ενισχύουν με υπερβολική ενθάρρυνση».

Η Παναγιωτάτου ειδικεύτηκε στη μικροβιολογία και εγκαταστάθηκε στην Αίγυπτο, όπου μελέτησε τις τροπικές ασθένειες Παράλληλα με τις ιατρικές έρευνες, οι οποίες βραβεύτηκαν με το παράσημο του Τάγματος του Νείλου, ασχολήθηκε με τη φιλολογία και τη λογοτεχνία. Άνοιξε το πρώτο φιλολογικό σαλόνι της Αλεξάνδρειας και υπήρξε πολύ δραστήρια στην ελληνική κοινότητα. Όταν βρέθηκε στο Παρίσι για να βραβευτεί από την Ακαδημία Επιστημών για το έργο της, «Εντερική αµοιβάδωσις και εξωεντερικές εντοπίσεις», την παρουσίασαν ως «σοφή Γαλλίδα». Η Παναγιωτάτου αμέσως τους διόρθωσε: «Ευχαριστώ θερµά για την επαινετική προσφώνηση, αλλά δεν έχω την τιµή να είµαι Γαλλίδα. Είµαι Ελληνίδα».

Το 1938 έγινε η πρώτη έκτακτη καθηγήτρια Υγιεινής και Τροπικής Παθολογίας στην Ελλάδα. Το 1947, η πρώτη καθηγήτρια της Ιατρικής Σχολής «τιμής ένεκεν» και το 1950, η πρώτη γυναίκα, αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Πέθανε στην Αλεξάνδρεια το 1954.
Οι Ελληνίδες φοιτήτριες

Η Παναγιωτάτου ήταν απ’ τις λίγες Ελληνίδες που κατάφεραν να σπουδάσουν. Το 1884 η Σεβαστή Καλλισπέρα προσπάθησε να γραφτεί στη Φιλοσοφική Σχολή, έγραψε άριστα στις εξετάσεις, αλλά το υπουργείο Παιδείας αρνήθηκε να τις επικυρώσει.

Τελικά, αναγκάστηκε να φύγει για τη Γαλλία και να σπουδάσει στη Σορβόννη. Η Ιωάννα Στεφανοπούλου ήταν η πρώτη φοιτήτρια που γράφτηκε στο πανεπιστήμιο το 1890, προκαλώντας τον πρύτανη να διαμαρτυρηθεί επειδή «αναμειγνύονταν τα φύλα». Εκτός από τους άντρες και τα προσβλητικά τους σχόλια, οι φοιτήτριες είχαν να αντιμετωπίσουν τις «καλοπροαίρετες» συμβουλές γυναικείων περιοδικών, η «Εφημερίδα των Κυριών». Συνιστούσε στις φοιτήτριες να αποφύγουν κάθε είδους κινητοποίηση ή διαμαρτυρία, γιατί δεν ήταν πρέπον μια κοπέλα να τρέχει στους δρόμους με λυτά μαλλιά ή βρεγμένα ρούχα, σε περίπτωση που τους κατέβρεχε η αστυνομία, ούτε βέβαια να βρίσκεται σε χώρους που μπορούσαν να ακουστούν «αντρικές βρισιές»….




26 σχόλια:

  1. Μορφές! Επιστημόνισσες! Σε εποχές δύσκολες και μαύρες για τη Γυναίκα. Και δεν είναι οι μόνες θαρρώ. Πολύ όμορφο θέμα Κλαυδία μου και σημαντικό να το θυμόμαστε πάντα.
    Καλησπέρα αγαπητή μου φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη φίλε μου, αφορμή γιά το άρθρο μου έδωσαν προσωπικές εμπειρίες δυσκολιών που συνάντησαν φίλες και κόρες φίλων, γιατροί, στις μέρες μας....αναρωτήθηκα αν σήμερα τίθενται τόσα εμπόδια εξ αιτίας του φύλλου τους....οι πρωτοπόρες άραγε τι αντιμετώπισαν ;;; Αναζήτησα τις απαντήσεις και τις έλαβα μέσα από το άρθρο...

      Διαγραφή
  2. Σε ένα χώρο,δυστυχώς ακόμη ανδροκρατούμενο, οι γυναίκες ιατροί ξεπέρασαν τα όποια εμπόδια και με συνέπεια στις αρχές, αλλά και αγάπη για το επάγγελμα τους κατάφεραν να κερδίσουν την αποδοχή και την εκτίμηση όλων.
    Χρήσιμες πληροφορίες Κλαυδία μου που μας κάνουν περήφανους και σε ευχαριστούμε για την ενημέρωση.
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αλήθεια είναι ότι αφορμή στάθηκε μία ανάρτηση στο FB...και τα βιώματα φίλων και συγγενικών προσώπων που ανήκουν στον κλάδο....έχω ακούσει από πρώτο χέρι, απίστευτα πράγματα...ανηλεής ανταγωνισμός και σαφείς διακρίσεις λόγω φύλλου, ακόμη και στις μέρες μας....Την καλημέρα μου Αννίκα

      Διαγραφή
  3. Πολύ ωραία ανάρτηση και ωραίο θέμα βέβαια για να μαθαίνουμε ή να μην ξεχνάμε.
    Σε φιλώ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαθαίνουμε Ράνια μου και αποτίουμε φόρο τιμής στις πρωτοπόρες !!! Πάντως οι δυσκολίες στον κλάδο, λόγω του ανταγωνισμού κυρίως, δεν έχουν εκλείψει ούτε στις μέρες μας... Φιλιά

      Διαγραφή
  4. Τι έχουν τραβήξει οι γυναίκες στην προσπάθειά τους να ζήσουν τα όνειρά τους όπως κάθε άνθρωπος! Χρήσιμες και ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες Κλαυδία μου. Θαυμασμός για τις γυναίκες αυτές γιατί δεν πάλεψαν μόνο για να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα αλλά ρίσκαραν και τη ζωή τους πολλές φορές.
    Σ'ευχαριστούμε για τη θύμιση
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν αναλογιστεί κανείς τι έχουν υποστεί οι γυναίκες διαχρονικά και τι υφίστανται δυστυχώς ακόμη σε πολλές χώρες και στη δική μας ακόμη και πολλές περιστάσεις....μόνο δέος μπορεί να αισθανθεί και αποτροπιασμό....απόρριψη, απαξίωση, βία,καταναγκασμούς....Σε φιλώ

      Διαγραφή
  5. Εδώ και σήμερα ακόμα υπάρχουν δυσκολίες και οι γυναίκες βρίσκουν εμπόδια, σε πολλούς κλάδους και όχι μόνο στην Ιατρική, οπότε φαντάσου τότε.
    Και διακρίνω όχι μόνο εμπόδια στην εξέλιξη της καριέρας τους, αλλά και έλλειψη εμπιστοσύνης, όσον αφορά στη δουλειά τους.
    Και από άτομα του ιδίου φύλλου.
    Δεν πάει καιρός που γνωστή μου μού είπε "μα καλά εμπιστεύεσαι γυναίκα οδοντίατρο;".
    Εκνευρίστηκα και δεν την ρώτησα ούτε καν γιατί το λέει αυτό και άλλαξα κουβέντα...
    Κακώς, γιατί τώρα είμαι περίεργη να μάθω γιατί αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης.
    Καλή εβδομάδα Κλαυδία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για φαντάσου....ακόμη και σήμερα, στον τόπο μας υπάρχει αμφισβήτηση λόγω φύλου και μάλιστα από γυναίκες !!! Με ξεπερνάει πραγματικά.....μπορώ να το κατανοήσω στις περιπτώσεις ανταγωνισμού που ισχύουν και σε άτομα του ιδίου φύλου....Πόσο βαθειά ριζωμένες είναι αυτές οι αντιλήψεις τον 21ο αιώνα;;; Καλημέρα Αρτίστα μου

      Διαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κλαυδία μου πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες! Τις ρούφηξα! Καλή εβδομάδα, σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αφορμή μου έδωσε ένα άρθρο μ σχετικό με τις πρώτες γυναίκες που τόλμησαν να σπουδάσουν ιατρική παγκοσμίως και θεώρησα ενδιαφέρον να γνωρίσω και τις αντίστοιχες πρωτοπόρες Ελληνίδες....Χαίρομαι που το μοιραστήκαμε.. Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  8. Οι γυναίκες είναι ικανές σε όλους τους τομείς ακόμα και εκεί που νομίζουν κάποιοι ότι υστερούν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αναμφισβήτητα οι γυναίκες, με το μοναδικό προνόμιο να φέρουν ζωή, είναι ικανές γιά τα πάντα !!!Δυστυχώς από τα βάθη του χρόνου και μέχρι σήμερα, υποβιβάζονται, απαξιώνονται, περιορίζονται, βιάζονται, χρησιμοποιούνται και βιώνουν απαράδεκτες συμπεριφορές λόγω φύλου....

      Διαγραφή
  9. Όσες έχουν βρεθεί σε επαγγελματικό χώρο σίγουρα, ακόμα και σήμερα σε πολλές περιπτώσεις, έχουν νιώσει στο πετσί τους την ανισότητα και την προσβλητική αντιμετώπιση αρκετών, ευτυχώς όχι των περισσότερων, αντρών.
    Οι γυναίκες δυστυχώς υπήρξαν πάντα ο μπαλαντέρ στην ιστορία της ανθρωπότητας και κλήθηκαν να πληρώσουν πολλές φορές τις συνέπειες των μεγάλων κοινωνικών και οικονομικών αλλαγών.
    Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο σου Κλαυδία!!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το δυστύχημα είναι ότι και στις μέρες μας οι γυναίκες βιώνουν την ανισότητα σε μεγάλο βαθμό ενώ σε πολλές χώρες δυστυχώς, η βία, η εκμετάλλευση, η απάνθρωπη αντιμετώπιση, η κακοποίηση και η πλήρης απαξίωση αποτελούν θεσμό.Σε φιλώ

      Διαγραφή
  10. Υπαρχει ακομα πολύς δρομος Κλαυδια μου παρα τους αγωνες που εκαναν εκεινες οι πρωτοπόρες γυναικες πριν 130 χρονια ..και σημερα την γυναικα αν ειναι μορφωμενη με καριερα οι αντρες δυσκολα θα την αποδεχτουν σαν ισα τους ..ασε δε που σε ολες τις χωρες τις θεωρουν υποδυεστερες τους..εμεις ομως ξερουμε οι ειμαστε πολύ καλυτερες και στο μυαλό και στην καρδια φιλεναδα..βεβαια εχουμε βαλει και το χερακι μας και εμεις αφου μανες τους γεννησαν και τους αντρες... μακαρι καποτε να ερθει αυτη πραγματικη ισοτητα...πολύ σπουδαιο αρθρο Κλαυδια μου
    Να είσαι καλα και να περνας ομορφα .. φιλω σε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου σίγουρα έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας και έχουμε ευθύνη σαν μάνες , για το πως μεγαλώνουμε και διαπαιδαγωγούμε τα παιδιά μας, όμως η ανδροκρατούμενη κοινωνία, εδώ και χιλιάδες χρόνια έχει επιβάλλει τ δικά της πρότυπα, γιά τους δικούς λόγους...'ετσι μόλις βρήκα ένα άρθρο σχετικό με τις πρωτοπόρες του τόπου μας, θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας...γιά να αποτίσουμε φόρο τιμής στην μνήμη τους... Σε φιλώ

      Διαγραφή
  11. "Εκτός από τους άντρες και τα προσβλητικά τους σχόλια, οι φοιτήτριες είχαν να αντιμετωπίσουν τις «καλοπροαίρετες» συμβουλές γυναικείων περιοδικών, η «Εφημερίδα των Κυριών».
    Αν ακόμα και σήμερα υπάρχει φυλετική διάκριση στον χώρο αυτό (που υπάρχει), φαντάζομαι τι τράβηξαν εκείνες οι θαρραλέες γυναίκες για να υπηρετήσουν την επιστήμη τους. Τα εύσημα και τον θαυμασμό μας, αξίζουν όλες τους.
    Μπράβο για την ανάρτηση αυτή, Κλαυδία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θεώρησα αναγκαίο να μοιραστώ την ιστορία αυτών των θαρραλέων, πρωτοπόρων γυναικών, που παρά τις αντιξοότητες και τις απαγορεύσεις, αψήφισαν όλα τα εμπόδια και έκαναν πραγματικότητα τα όνειρά τους, ανοίγοντας τον δρόμο σε χιλιάδες άξιες γυναίκες στη συνέχεια....Αξίζουν τον θαυμασμό μας !!!

      Διαγραφή
  12. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ειναι οι γυναίκες πρότυπα σε μια εποχή αρνητικά διακείμενη απέναντί τους σε κάθε προσπάθεια οχι απελευθερωσής τους απο την κουζίνα αλλά και προσφοράς.Πάντα βοηθητικές,πάντα υποζύγια... Αξίζουν τον θαυμασμό για την τόλμη,την επιμονή και το μεγαλείο τους. Θλιβερές οι αντιδράσεις του τότε οχι μόνο απο την ανδροκρατούμενη κοινωνία αλλά και απο τις ίδιες τις γυναίκες που υπέμεναν μία μοίρα σαν φυσιολογική,οχι οτι και σήμερα δεν εχουμε ακόμα τέτοια παραδείγματα.Κάθε πρωτοπόρος "λιθοβολείται".
    Για σκεφτείτε πόσες απο μας προτιμάμε γυναίκες γιατρούς;;;Κι ομως ειναι πιο φυσιολογικό ν απευθύνεσαι στο ίδιο σου το φύλο,νοιώθεις πιο οικεία και μεγαλύτερη ευχέρεια να εκφράσεις το πρόβλημά σου...κι ομως και σήμερα υπάρχει αμφισβήτηση και το χειρότερο απο εμας τις ίδιες.
    Συγχαρητήρια Κλαυδία μου αγαπημένη για τις ομορφες αναρτήσεις σου,μία ακόμα προστίθεται στις τόσο άλλες αξιόλογες! Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαρά μου αγαπημένη η ανδροκρατούμενη κοινωνία, εδώ και χιλιάδες χρόνια έχει επιβάλλει τα δικά της πρότυπα, γιά τους δικούς λόγους, αισθάνθηκα δέος γι΄αυτές τις πρωτοπόρες γυναίκες , που όχι μόνον τόλμησαν αλλά πέτυχαν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους αντιπαλεύοντας το άκαμπτο και σκληρό κατεστημένο της εποχής τους.Σήμερα έχουν αλλάξει πολλά, αλλά η προκατάληψη δύσκολα νικιέται και σπουδάζουμε τις κόρες μας γιατρούς, τις καμαρώνουμε με την άσπρη μπλούζα αλλά επιλέγουμε άνδρα γυναικολόγο..... Ας ελπίσουμε ότι αυτή η ανόητη αντίληψη θα ξεπεραστεί σύντομα...Σε φιλώ

      Διαγραφή
  14. Καλως σε βρηκα στο ομορφο σπιτικο σου μπηκα με το δεξι και αφηνω ευχες για εναν ομορφο μηνα γεματο υγεια και χαρα.Συγχαρητηρια για την εκλεκτη αναρτηση σου!!!Τελεια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ γιά την επίσκεψη και το σχόλιο, ευπρόσδεκτες οι ευχές σου , καλό μήνα σου εύχομαι κι εγώ, υγεία και καί κάθε καλό !!!

      Διαγραφή