Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

Eπίσκεψη στο σπίτι της Αγγελικής Χατζημιχάλη


Την περασμένη Κυριακή επισκέφθηκα το υπέροχο σπίτι (Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης) της λαογράφου Αγγελικής Χατζημιχάλη και παρακολούθησα τη συζήτηση  με θέμα : "Η Λαϊκή τέχνη  ως πηγή έμπνευσης της σύγχρονης τέχνης στην Αθήνα σήμερα" στο χώρο ήτανε εκτεθειμένα και σύγχρονα έργα (υφαντικής) τριών γυναικών δημιουργών που πραγματικά συνέδεαν την παραδοσιακή χειροτεχνία με τη σύγχρονη τέχνη. Η συζήτηση εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, μου άφησε όμως μία πικρή γεύση και αναπάντητα ερωτηματικά γιατί πληροφορήθηκα από απόλυτα αξιόπιστα άτομα ότι η έννοια της χειροτεχνίας στην ελληνική πραγματικότητα είναι αδιάφορη για το ελληνικό κράτος, δεν υποστηρίζεται, δεν λαμβάνεται υπ΄όψιν, αγνοείται παντελώς και όχι μόνο τούτο αλλά ο Οργανισμός Ελληνικής Χειροτεχνίας καταργήθηκε, οι 40 σχολές που υπήρχανε σε όλη την Ελλάδα, έπαψαν να λειτουργούν και όλο το πολύτιμο υλικό του Οργανισμού, τα βιβλία, τα σχέδια, ένας πραγματικός λαογραφικός θησαυρός καταχωνιάστηκε και αχρηστεύθηκε !!!

Τι ειρωνεία !!! Αυτή η υπέροχη γυναίκα, η Αγγελική Χατζημιχάλη αφιέρωσε τη ζωή της στη μελέτη και διάσωση της ελληνικής λαϊκής τέχνης και σήμερα το ελληνικό κράτος, αντί να διαφυλάξει, να ενισχύσει και προβάλει την πολιτιστική μας κληρονομιά, την αποποιείται με το πρόσχημα "Δεν έχουμε χρήματα " ΄Αραγε η Αγγελική Χατζημιχάλη, διέθετε χρυσούς χορηγούς, κρατικές επιχορηγήσεις ή πακτωλό χρημάτων για να υλοποιήσει το τεράστιο και μοναδικό έργο της; Σίγουρα όχι, διέθετε "ψυχή" , πραγματική αγάπη και συναίσθηση χρέους . Λέει η ίδια :

"Γεννήθηκα (1895) και μεγάλωσα στην Πλάκα, τότε που τα σπίτια είχαν ακόμη πλακόστρωτες αυλές, κληματαριές, πεζούλια και γλάστρες με ευωδερούς ανθούς. Το σπίτι του πατέρα μου, του καθηγητή Αλέξιου Κολυβά από την Ζάκυνθο, γεμάτο βιβλία, χειρόγραφα, κεντήματα, βυζαντινές εικόνες κρεμασμένες ως το ταβάνι του σπιτιού μας.
Στον παρακάτω δρόμο, στην οδό Αδριανού, σ' ένα παλιό Αθηναϊκό σπίτι, έμενε ο παππούς μου, ο Χιώτης συμβολαιογράφος Γρηγόριος Μπουρνιάς. Σωροί κι εδώ από πασίλογα και διαλεχτά έργα τέχνης, αρχαιοελληνικά, βυζαντινά, ανατολικά... Μανιακοί λάτρεις της τέχνης οι δυο σεβαστοί μου πρόγονοι, γνωστοί για την πολύτιμη συμβολή τους στα γράμματα και την τέχνη, εύκολα κι αβίαστα κύλησαν μέσα στο αίμα και την ψυχή μου, που την οδηγούν στην παλιά εκείνη Ελλάδα που κλείνει μέσα της όλες τις Ελλάδες..." γράφει η ίδια η Πλακιώτισσα αρχόντισσα. Κι αυτό ήταν μόνο η αρχή... Όταν ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής εισέρχεται στα σπίτια των Αθηνών όλος ο παραδοσιακός πλούτος, μαζεύεται στα παλαιοοπωλεία. Από εκεί ξεκινάει το συλλεκτικό της έργο η Αγγελική Χατζημιχάλη: ελληνικά υφαντά, λαϊκά κεντήματα, ξυλόγλυπτα αντικείμενα (ρόκες, χτένια, σκαφίδια κ.λπ.), ασημικά, χαλκώματα και διάφορα άλλα είδη λαϊκής τέχνης. Κι όπως γράφει ο στενός συνεργάτης και φίλος της Δημήτρης Λαζογιώργος-Ελληνικός: "η διορατικότητά της την είχε οδηγήσει στο θεμελειώδες συμπέρασμα ότι από την μελέτη των αντικειμένων που ένας λαός κατασκεύασε σε μια συγκεκριμένη εποχή, μπορούμε να διακρίνουμε την ιδιοφυία του και το βαθμό του πολιτισμού του (ιδιαίτερα από τον τρόπο με τον οποίο τα διακόσμησε), όπως μπορούμε και να τον τοποθετήσουμε ιστορικά..."
Η Αγγελική Χατζημιχάλη ταξιδεύει σ' όλη την Ελλάδα. Πηγαίνει σε χωριουδάκια και νησάκια κι οι γνήσιοι, απλοί άνθρωποι της υπαίθρου την αγκαλιάζουν και της προσφέρουν την καθημερινότητά τους, της ανοίγουν τη ζωή τους στα μάτια της με τα ήθη, τα έθιμα, τον τρόπο παρασκευής ή κατασκευής από φαγητά, γλυκά, υφαντά μέχρι ξυλόγλυπτα, ασημικά, κεραμικά... "Παντρεύει ζευγάρια, βαφτίζει μωρά, συνοδεύει κηδείες. Συμμετέχει σε πανηγύρια και λύπες, της γίνονται βίωμα το ίδιο τα τραγούδια της χαράς του λαού μας όπως και τα μοιρολόγια του. Η έμφυτη ερευνητική της ικανότητα της επιτρέπει να εμβαθύνει στην ουσία των λαϊκών μας ηθών και εθίμων και βρίσκοντας τα ξεχασμένα νήματα της ιστορικής συνέχειάς τους, να αξιολογήσει κάθε λαϊκή έκφραση και να γίνει σιγά-σιγά ο μοναδικός παντογνώστης αυτού του υπέροχου θαύματος, του άγνωστου στους άλλους, που φέρει το όνομα "Ελληνικός Λαϊκός Πολιτισμός" (Δημήτρης Λαζογιώργος-Ελληνικός). Αυτή η σπουδή της λαϊκής μας κληρονομιάς, την απορρόφησε τόσο πολύ, που θυσίασε τα υπόλοιπα ταλέντα της δηλαδή την ζωγραφική και την λογοτεχνία. Και πάντα αποσυρόταν στο περιθώριο, όταν της απονέμονταν έπαινοι. Το έργο της σπουδαίο. Αναφέρει ο κ. Δημ. Λαζογιώργος-Ελληνικός:
  • Έγραψε και κυκλοφόρησε βιβλία,μελέτες και άρθρα.
  • Ίδρυσε σχολεία, ιδρύματα και επαγγελματικές σχολές σ΄ ολόκληρη την Ελλάδα.
  • Προστάτευσε και βοήθησε τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής το 1922, εξασφαλίζοντας δουλειά σε χιλιάδες απ΄αυτούς, δίνοντας με τον τρόπο αυτό στους εμπόρους ιδέες για κέρδη και στα μικρασιάτικα λαϊκά μας μοτίβα νέο χώρο εμφάνισης: τον κυρίως ελλαδικό.
  • Είχε την ευθύνη από το 1921 μέχρι και το 1926 της Οργάνωσης των "Βιοτεχνικών Εκθέσεων" του Λυκείου Ελληνίδων.
  • Υπήρξε θεμελιακός συνεργάτης του 'Αγγελου και της Εύας Σικελιανού στις Δελφικές Εορτές του 1927 και του 1930.
  • Ανέβηκε στα Βορειοηπειρωτικά βουνά το 1940-41 και μόχθησε μαζί με το στρατό μας.
  • Έσωσε στη συνέχεια, μαζί με άλλες γυναίκες των Αθηνών, αμέτρητους στρατιώτες από την αιχμαλωσία.
  • Μαζί με τα παιδιά της συμμετείχαν ενεργά στην αντίσταση κατά των κατακτητών και εφοδίαζαν με όπλα την αντίσταση.
  • Εργάστηκε για την Λευτεριά της Κύπρου.
  • ...και νικήθηκε μόνο από την ανελέητη αρρώστια.
Όταν πέθανε (1966), όπως έγραψε η κόρη της ΄Ερση: "Την κλάψαν ανυφάντρες, ασημουργοί, κεντήστρες, τσουκαλαραίοι, την κλάψαν οι Σαρακατσάνοι κι έμποροι ακόμη. Την κλάψαν οι καλογριές στην Παντάνασσα του Μυστρά και της κάνουν λειτουργιές.
Το όνομά της περνάει από στόμα σε στόμα, από βουνοκορφή σε βουνοκορφή, από στρούγκα σε στρούγκα, σα θρύλος που φέρνει πίσω στους ίδιους τη συνείδηση και την υπερηφάνεια της φυλής τους..." Όλη της η ζωή ήταν γεμάτη από έναν διπλό αγώνα. Από τη μια πάσχιζε να διασώσει τα στοιχεία του Λαϊκού μας Πολιτισμού κι από την άλλη αγωνιζόταν να εξασφαλίσει την συνέχεια αυτού του Πολιτισμού, κόντρα στο "ρεύμα" και την "μόδα" της εποχής. Η Αγγελική Χατζημιχάλη έδωσε τα πάντα για την μεγάλη αγάπη της ζωής: τον Λαϊκό Πολιτισμό και Παράδοση. Σ' εκείνην οφείλουμε την ύπαρξη των κατά τόπους Μουσείων Λαϊκής Τέχνης, την ίδρυση Βιοτεχνικών και Οικοκυρικών Σχολών καθώς και την δημιουργία του "ρεύματος" και τη στροφή πολλών συγχρόνων και νεωτέρων της Ελλήνων προς την Λαϊκή Τέχνη και Παράδοση και την ανάγκη για τη μελέτη και διάσωσή των. Το 1932 τιμήθηκε με παράσημο από το Βέλγιο και το 1958 έλαβε Βραβείο από τη Γαλλία. Την δεκαετία του 50 η Αγγελική Χατζημιχάλη μετά από 25 χρόνια δραστηριότητας, τιμάται από το κράτος, την Ακαδημία, τους λογοτέχνες. Όλοι όμως έκαναν λάθος. Την ιεραπόστολο της Παράδοσης, δεν την αφορούσαν τα βραβεία, τα παράσημα, οι έπαινοι. Μόνο η αγάπη των ανθρώπων κι η δουλειά της, η αποστολή της. Καλοκαίρι... στα κορφοβούνια ηχεί η φλογέρα, στη Σκύρο μοσχοβολάει το βερνίκι στα ξυλουργεία, στο Τρίκερι ανασαίνει το εργόχειρο και κάτω από τον καυτό ήλιο του Αιγαίου ψήνονται τα κεραμικά κι η ψυχή της Αγγελικής Χατχημιχάλη αναγαλιάζει... Βιβλιογραφία
  1. Δημ.Λαζογιώργου-Ελληνικού "Επτά ελληνικά δοκίμια" (Εκδόσεις "Πελασγός", Αθήνα 1996)
  2. Δημ.Λαζογιώργου-Ελληνικού "Αγγελική Χατζημιχάλη: η Ελληνία που φώτισε το Γένος" (Εκδόσεις Πνευματικού Κέντρου Δήμου Αθηναίων)

 

Πόνεσα και αγανάκτησα, άκουσα ανθρώπους που επί 50 χρόνια υπηρέτησαν μέσα  στον  ΕΟΜΜΕΧ (Ελληνικός Οργανισμός Μικρών Μεσαίων Επιχειρήσεων και Χειροτεχνίας) να εξιστορούν τις αξιόλογες δραστηριότητες : μεταλλοτεχνία, κεραμική,κεντητική, τις σχολές υφαντικής σε όλη την ελληνική ύπαιθρο, που έδιναν δουλειά και πρόσθετο εισόδημα, σε παραδοσιακούς τεχνίτες και αγρότισσες.  ΄Ολοι γνωρίζουμε την παραγωγή των αξιόλογων χειροποίητων υφαντών (χαλιά, πετσέτες, στρωσίδια κλπ) σε σχέδια παραδοσιακά αλλά και μεγάλων ελλήνων ζωγράφων όπως Τσαρούχη, Μόραλη κλπ) του ΕΟΜΜΕΧ. Πόσο λυπηρό.....πραγματική κατάντια,  εδώ και χρόνια όλα τα χαμηλής ποιότητας και κακού γούστου, προϊόντα "λαϊκής  τέχνης", που πωλούνται στα εκατομμύρια των τουριστών που επισκέπτονται τη χώρα μας  εισάγονται από την Κίνα, Ινδία, Μπαγκλντές, Πακιστάν.....  Σήμερα που βιώνουμε την πρωτοφανή κρίση των αξιών πρωτίστως και την οικονομική κρίση κατά δεύτερο, ίσως είναι η ώρα να στραφούμε στις πολιτιστικές μας ρίζες , με σύγχρονη ματιά με ανανεωμένη αντίληψη. Το συμπέρασμα της συζήτησης ήτανε: "  η ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ θα μπορούσε θαυμάσια να αποτελέσει πηγή εσόδων και επαγγελματικής αποκατάστασης, όμως η πολιτεία... δεν τη στηρίζει, απλά την αγνοεί...."                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        Οικία Αγγελικής Χατζημιχάλη



Η οικία Αγγ. Χατζημιχάλη στην Πλάκα
Η Οικία Αγγελικής Χατζημιχάλη, όπου έζησε, εργάστηκε και πέθανε η Ελληνίδα λαογράφος Αγγελική Χατζημιχάλη (1895 - 1965), βρίσκεται στο δρόμο που φέρει τιμητικά το όνομά της, την Οδό Χατζημιχάλη αριθ. 6 στη συνοικία της Πλάκας στην Αθήνα.

Το σπίτι της Αγγελικής Χατζημιχάλη

Το τριώροφο πλακιώτικο κτήριο της κατοικίας της Αγγελικής Χατζημιχάλη σχεδιάστηκε το 1924 από τον αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχο (1871 - 1939) και είναι το μόνο από τα έργα του που σώζεται στην Αθήνα. Αποτελεί έξοχο δείγμα εκλεκτιστικής αρχιτεκτονικής του Μεσοπολέμου. Η εμπνευσμένη κατασκευή του ενσωματώνει παραδοσιακά, νεοβυζαντινά και σύγχρονα μορφολογικά αρχιτεκτονικά στοιχεία.
Το εσωτερικό της οικίας Χατζημιχάλη είναι διακοσμημένο με ξυλόγλυπτα, που σχεδίασε η ίδια, βασισμένα σε λαϊκά μοτίβα. Η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική διαμόρφωση των χώρων, με έντονες επιρροές από την παραδοσιακή λαϊκή αρχιτεκτονική του ελληνικού χώρου, προσδίδει στο οίκημα ξεχωριστή γοητεία.
Στην εσωτερική αυλή της οικίας έχει τοποθετηθεί, με πρωτοβουλία του Ροταριανού Ομίλου Αθηνών, μαρμάρινη προτομή της Αγγελικής Χατζημιχάλη, έργο του γλύπτη Νικόλα (1909 - 1990). Τα αποκαλυπτήρια έγιναν στις 3 Ιουνίου 1971.
Στην πρόσοψη του σπιτιού υπάρχει σήμερα εντοιχισμένη πλάκα, όπου αναγράφεται: "Εδώ έζησε, δούλεψε και πέθανε η μεγάλη μας λαογράφος Αγγελική Χατζημιχάλη".

Το Κέντρο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης

Στο σπίτι της Αγγελικής Χατζημιχάλη, όπου έζησε και πέθανε το 1965, στεγάζεται σήμερα το "Κέντρο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης του Δήμου Αθηναίων" (αγγλ. Municipal Museum of Folk Culture - Angeliki Hatzimichali).

Αναμνηστική πλάκα στο σπίτι της Αγγελικής Χατζημιχάλη
O Πολιτισμικός Οργανισμός του Δήμου Αθηναίων δημιούργησε και λειτουργεί από το 1980 ένα κέντρο λαϊκής τέχνης και παράδοσης, που βασίζεται στην πλούσια λαογραφική συλλογή της Αγγελικής Χατζημιχάλη, καθώς και σ' ένα μέρος από τα αντιπροσωπευτικά παραδοσιακά αντικείμενα που παραχώρησε με δανεισμό η Ελληνική Λαογραφική Εταιρεία.
Σκοπός του Κέντρου είναι η διαφύλαξη και η συντήρηση της λαϊκής τέχνης, η έρευνα της ελληνικής παράδοσης, η γνωριμία με την ελληνική λαϊκή παράδοση και η συνεργασία με άλλους αντίστοιχους φορείς. Περιλαμβάνει πλούσιο υλικό από κεντήματα, υφαντά, κεραμικά, αγροτικά εργαλεία, αργαλειούς, εικόνες και πίνακες ζωγραφικής της ίδιας της Αγγελικής Χατζημιχάλη.
Η λαογραφική βιβλιοθήκη του Κέντρου περιέχει βιβλία και περιοδικά σχετικά με την εθνογραφία, τη λαϊκή τέχνη και την παράδοση του ελληνικού, αλλά και του ευρύτερου βαλκανικού χώρου, καθώς και για τη λαϊκή γλώσσα και λογοτεχνία.
Η Αγγελική Χατζημιχάλη άφησε και πλούσιο συγγραφικό λαογραφικό έργο. Το μνημειώδες έργο της "Σαρακατσάνοι" (1959) την καθιέρωσε και την έκανε παγκοσμίως γνωστή.

Πηγές

  • Κάτια Μητροπούλου: "Αθήνα: Μνήμες και κτήρια", α' έκδοση, Εκδόσεις Ι. Σιδέρης, Αθήνα, 2004.
  • Δημήτρης Λαζογιώργος - Ελληνικός: " Αγγελική Χατζημιχάλη: Η Ελληνίδα που φώτισε το γένος", Δήμος Αθηναίων - Πολιτισμικός Οργανισμός.
  • Φωτεινή Τσάμπρα: "Μια βόλτα στο Κέντρο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης Αγγελική Χατζημιχάλη", Εκδόσεις ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ, Αθήνα, 2006.
  • Ζέτα Αντωνοπούλου: "Τα γλυπτά της Αθήνας: Υπαίθρια Γλυπτική 1834 - 2004", α' έκδοση, Εκδόσεις ΠΟΤΑΜΟΣ, Αθήνα, 2003.
  • Αρχείο Νεοτέρων Μνημείων (Ηλεκτρονική Έκδοση

47 σχόλια:

  1. να είναι το μόνο η χειροτεχνία για το οποίο η πολιτεία αδιαφορεί μη έχοντας πραγματική αγάπη και συναίσθηση χρέους...
    δυστυχώς Κλαυδία μου, μόνο στην ιδιωτική πρωτοβουλία στηρίζονται πολλά πράγματα στο ανάλγητο κράτος μας. μα μέχρι πόσο;
    έξοχο το αφιέρωμά σου και πραγματικά άξιζε στη μνήμη της σπουδαίας τούτης Ελληνίδας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς Βίκυ, έχεις απόλυτο δίκιο στη διαπίστωσή σου, η εκκωφαντική απουσία του κράτους, είναι γεγονός. Θέλησα να θίξω το θέμα της χειροτεχνίας γιατί έχω ένα πάθος με τα χειροποίητα αντικείμενα και, τολμώ να θεωρούμαι κι εγώ χειροτέχνης, επίσης είμαι λάτρης της λαογραφίας και της πολιτισμικής μας κληρονομιάς και για το λόγο αυτό, έσπευσα να παρακολουθήσω τη συγκεκριμένη συζήτηση στο υπέροχο σπίτι της Χατζημιχάλη, το οποίο έχω τη χαρά να επισκέπτομαι συχνά.....και προτρέπω όσους/ες δεν το έχουνε επισκεφθεί ήδη, να σπεύσουνε, είναι υπέροχο !!!

      Διαγραφή
  2. Πιστεύω φαντάζεσαι πόσο ευχαριστήθηκα αυτή την ανάρτηση και μπράβο σου που θίγεις το θέμα !!!
    Έχω επισκεφθεί βέβαια το σπίτι της Χατζημιχάλη και αισθάνεσαι να πλημμυρίζει ο χώρος από την αγάπη της για την παράδοση !! Πρέπει Κλαυδία να βρούμε έναν τρόπο να συνεχίσουμε κάποια πράγματα !!
    Ξέρεις ότι είμαι λάτρης της παράδοσης και προσπαθώ να σώζω ότι πέφτει στα χέρια μου .... !! Και πάλι μπράβο για το αφιέρωμα !!! Σε φιλώ !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ράνια μου έχουμε κοινά ενδιαφέροντα και σίγουρα κάτι πρέπει να κάνουμε για τη συνέχεια της πολιτιστικής μας κληρονομιάς μέσα από την παράδοση !!! ΄Εχουμε και κορίτσια.....οπότε ένας λόγος παραπάνω να είμαστε ευαισθητοποιημένες......έχω την ελπίδα ότι οι ελληνίδες μπλόγκερς μπορούμε να ξεκινήσουμε να επεξεργαζόμαστε ένα θέμα σχετικό με τη λαϊκή τέχνη........Σε φιλώ

      Διαγραφή
  3. Να είσαι καλά Κλαυδία μου που έθιξες αυτό το θέμα. Χάρη στην αγάπη και το μεράκι κάποιων προικισμένων ανθρώπων έχει διατηρηθεί και διαδοθεί η λαϊκή τέχνη, αλλά δυστυχώς η αδιαφορία του κράτους για όλα αυτά είναι σκανδαλώδης!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη ίσως ήρθε ο καιρός να ασχοληθούμε και πάλι με αυτά που για καιρό θεωρούσαμε παρωχημένα ή και ντεμοντέ.....Η κρίση μπορεί να είναι ευκαιρία να ξαναβρούμε τις ρίζες μας και να αξιοποιήσουμε την πλούσια λαϊκή κληρονομιά μας....Φιλιά !!!

      Διαγραφή
  4. Πολύ μου άρεσε η ανάρτησή σου Κλαυδία μου γλυκιά!
    Εχω βαρεθεί να ακούω ότι πεθαίνουν κάποια πράγματα σε αυτή τη χώρα γιατί δεν υπάρχουν χρήματα!
    Δεν νομίζω ότι είναι αυτό είναι όλα τα άλλα!
    Η αδιαφορία, η τεμπελιά, η ασχετοσύνη....
    Είναι πράγματα πολύ σημαντικά για όλους που τα αφήνουμε να χαθούν και είναι κρίμα!
    Αν ήταν άλλος λαός θα τα προωθούσε στο έπακρο και θα έβγαζε και χρήματα απο πάνω!
    Υπάρχει η δυνατότητα η θέληση μας λείπει, δυστυχώς!
    Ελπίζω όμως στον κόσμο που είναι σας και εκείνη και σαν και εσένα για να μην χαθούν τελείως κάποια πράγματα που είναι τόσο μα τόσο σημαντικά.
    Πολλά φιλιά την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελενάκι μου, η αδιαφορία και η ξενομανία έχουνε κάνει τεράστια ζημιά....η ασχετοσύνη από την άλλη και η ανικανότητα κατέστρεψαν υποδομές και υλικό που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί και να είναι προσοδοφόρο, στη συζήτηση που παρακολούθησα τονίστηκε ότι η Χειροτεχνία έχει μέλλον και χρήματα όμως εδώ κλείσαμε το μοναδικό εργοστάσιο κατασκευής πηλού (ειδική πρώτη ύλη για την αγγειοπλαστική) και οι αγγειοπλάστες τον εισάγουν από το εξωτερικό, επίσης Δήμαρχος στη Β. Ελλάδα τεμάχισε τους αργαλειούς της Σχολής του ΕΟΜΜΕΧ της περιοχής του και τους μετέτρεψε σε καυσόξυλα τα οποία μοίρασε, σαν κοινωνική παροχή.........τέτοια τραγικά και απίστευτα συμβαίνουνε στις μέρες μας....!!!Σε φιλώ Ελενάκι μου

      Διαγραφή
  5. Α ρε Κλαυδία! Χείμαρρος το κείμενό σου! Δυνατό χαστούκι προς όλους μας και κυρίως στους ιθύνοντες, που πιθανότατα δεν θα το διαβάσουν ποτέ. Αν οι κυβερνήτες μας είχαν πατριωτική συνείδηση και σεβασμό στις ρίζες και στους προγόνους μας, θα είχαν φτιάξει μουσείο σε κάθε γειτονιά. Με τόση παράδοση που έχουμε, με τόσο πλούσιο λαογραφικό υλικό, θα έπρεπε να προωθούμε και να διαφημίζουμε την κληρονομιά μας ως τα πέρατα της γης. Καλά τα λες για τα κινέζικα σουβενίρ που πουλάνε στους τουρίστες! Λες και μας λείπουν οι τεχνίτες της κεραμικής. Λες κι έχουμε ανάγκη να εισάγουμε κακόγουστα και κιτς αγαλματάκια και τσολιάδες!!!
    Αυτοί είμαστε κι αυτό μας αξίζει. Σ' εκείνο που ελπίζω ακόμα, είναι κάτι άνθρωποι σαν εσένα, που επιμένουν σε πείσμα των καιρών, να διατηρούν τις μνήμες & τις παραδόσεις τους.
    Εξαιρετικό το αφιέρωμά σου, ένιωσα τη συγκίνηση και την πικρία σου στο οδοιπορικό σου!
    Να'σαι καλά κι ευχαριστούμε που μοιράστηκες τις εντυπώσεις σου μαζί μας !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κανελάκι μου, ελάχιστα μόνο μπόρεσα να μεταφέρω μέσα από αυτό το αφιέρωμα και ευτυχώς όσοι είναι ευαισθητοποιημένοι και υποψιασμένοι, μπορέσανε να καταλάβουνε επακριβώς το μέγεθος της πολιτιστικής καταστροφής που συντελείται... Γνώρισα μία υπέροχη κυρία που εργάστηκε 40 χρόνια στον ΕΟΜΜΕΧ και συνταξιοδοτήθηκε έχοντας το όνειρο να κάνει κάτι για τη συνέχεια του έργου της Χατζημιχάλη....στράφηκε παντού στην πολιτεία για να της διατεθεί ένας χώρος να στήσει αργαλειούς και να διδάσκει αφιλοκερδώς, να δώσει τα πολύτιμα σχέδια που φυλάει σε νέους ανθρώπους να βιοποριστούνε και να γίνουνε συνεχιστές μιάς πανάρχαιης παράδοσης....δεν ζήτησε χρήματα,......τίποτα !!! Τώρα προσπαθεί μέσω ιδιωτών, να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα, κάπου στην περιοχή του Ρέντη.....Πάμε παρέα όποτε θέλεις κι εσύ και άλλες φίλες, επίσκεψη στο σπίτι της Χατζημιχάλη και ύστερα κερνάω καφεδάκι στου Γλυκύ....Φιλιά

      Διαγραφή
  6. Ακόμα και με αυτά που λες: "μεταλλοτεχνία, κεραμική, κεντητική, υφαντική" η Ελλάδα θα μπορούσε να δώσει μια ακόμα ώθηση και μέσω τουρισμού. Σε όσες χώρες κι αν ταξίδεψα, όλες έχουν μέσα στα ταξιδιωτικά πακέτα επισκέψεις των τουριστών για να μας γνωρίζουν την παράδοση τους. Μόνο οργή πια παράγουμε μέσα σε αυτήν τη χώρα και οι κυβερνώντες παράγουν απαξίωση για τον τόπο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πετράδι μου, άνθρωποι καταξιωμένοι στο χώρο, με εμπειρία άνω των 50 ετών διαβεβαίωσαν ότι η ελληνική χειροτεχνία μπορεί να είναι μία εξαιρετικά προσοδοφόρος ευκαιρία !!! Δώσανε ιδέες, παραδείγματα, μιλήσανε για τον ανεκμετάλλευτο πλούτο που διαθέτουμε και αραχνιάζει σε υπόγεια.....Χάρηκα και πικράθηκα ταυτόχρονα από αυτή τη συμμετοχή μου, όμως ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να μετουσιώσουμε την οργή μας σε δημιουργική πράξη, χωρίς να περιμένουμε τη στήριξη της πολιτείας και των κυβερνώντων που έχουν απαξιώσει τις ζωές μας, τις αξίες μας, τον πολιτισμό μας.......

      Διαγραφή
  7. Απαντήσεις
    1. Μπορεί να θέλουμε τους Κινέζους να επενδύσουνε στη χώρα μας, αλλά τα τσολιαδάκια, τα κομπολόγια, τα καπελάκια, οι τσάντες, τα αντίγραφα αγαλμάτων. τα τάβλια,τα κοσμήματα, τα πήλινα διακοσμητικά και τα λοιπά σουβενίρ ας φτιάχνονται εδώ δίνοντας δουλειά σε ελληνικές βιοτεχνίες και συνεχίζοντας την πανάρχαιη ελληνική λαϊκή τέχνη !!!

      Διαγραφή
  8. Κλαυδία μου υπέροχη η αναφορά σου για το σημαντικότατο έργο αυτής της Κυρίας Χατζημιχάλη! Να σου πω πως στον ΕΟΜΜΕΧ ανήκαν και κάποιες θυγατρικές του όπως Κέντρο δέρματος, Κέντρο ενδύματος, Σχολή αργυροχοίας, που σκοπό είχαν όλα όσα προανέφερες!Επειδή συνεργάστηκα με το ένδυμα κάποιο χρονικό διάστημα 1992-98, σε πληροφορώ ΔΕΝ τους ενδιαφέρει καθόλου, έπαιρναν μόνο τα χρήματα από την ΕΕ με διάφορες ατασθαλίες και με κατασκευασμένα κείμενα κι αυτό ήταν όλο! Οχι μόνο δεν παρήγαγαν έργο ΔΕΝ τους ένοιαζε να θέσουν βάσεις για κάποια συνέχεια των μικρομεσαίων βιοτεχνιών που υποτίθεται τα χρήματα σε αυτούς έπρεπε να πάνε για να ενισχυθεί η οικοτεχνία και βιοτεχνία! Σταμάτησα τη συνεργασία μου το 1998 μετά από λίγο καιρό έκλεισε. Απολογισμός: 11, 5 εκ. Δρχ. Πήγαν σε άσχετες τσέπες! Είναι μεγάλη πληγή η διαφθορά και τα συμφέροντα! Δεν νοιάζονται για την Ελλάδα μόνο για την τσέπη τους και δυστυχώς ακόμα συνεχίζεται το πάρτι παντού! Μακάρι να έχει καλύτερη τύχη αυτό που προσπαθεί η Κυρία Χατζημιχάλη! Να σκεφτείς ότι δωρίζανε χαλιά του ΕΟΜΜΕΧ σε σπουδαίες προσωπικότητες! Να είσαι καλά κοπέλα μου και πάντα με ενδιαφέροντα θέματα να μας ταρακουνάς λίγο! Φιλιά πολλά και καλό βραδάκι!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου η Α. Χατζημιχάλη πέθανε το 1965 αφήνοντας το αποτύπωμά της και το τεράστιο λαογραφικό έργο της το οποίο η πολιτεία ούτε σεβάστηκε ούτε ενδιαφέρθηκε να συνεχίσει. Ακουσα σ΄αυτή τη συζήτηση όλα όσα αναφέρεις, διαφθορά, κατασπατάληση δημοσίου χρήματος καθώς και των κονδυλίων της ΕΕ, συμφέροντα, βόλεμα ημετέρων και τέλος λουκέτο στον ΕΟΜΜΕΧ που είχε γίνει προβληματικός..... Καλό βράδυ, σε φιλώ

      Διαγραφή
  9. Πράγματι Κλαυδία μου η πικρία όλων μας είναι ότι δεν υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που να κατασκευάζουν τα δικά μας αποτυπώματα μέσα από των χρόνο .Τι να λέμε τώρα ότι οι σημαίες μας οι στολές των ενστόλων τα αγαλματίδια των ηρώων και Θεών και πολλά άλλα κατασκευάζονται αλλού !!!
    Και θα μπορούσε να ανοίξει πολλές πηγές και εισοδήματος αλλά και εθνικής υπερηφάνειας αν έδιναν οι αρμόδιοι τα μέσα και τα εφόδια .. Ολα ξέφτισαν Κλαυδία μου και μένουμε να θαυμάζουμε τα Μουσεία όπως της Αγγελικής Χατζημιχάλη !!
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νικόλ μου έχω πραγματικά γεμίσει πίκρα και οργή, όλοι αυτοί οι λαμπεροί, μοναδικοί άνθρωποι που αφήσανε πολύτιμο έργο για τους μεταγενέστερους, που αφοσιωθήκανε οικειοθελώς σ΄ένα σκοπό, που υπηρετήσανε την πατρίδα με τον ποιο αγνό και ολοκληρωτικό τρόπο, που φωτίσανε τον κόσμο μας και γίνανε λαμπρά παραδείγματα προς μίμηση, έχουνε σχεδόν ξεχαστεί και η παρακαταθήκη τους παραμένει ανεκμετάλλευτη....λίγοι γνωρίζουνε το Μουσείο αυτό και λιγότεροι το έχουνε επισκεφτεί.......τι κρίμα !!! Σε φιλώ, καλό βράδυ

      Διαγραφή
  10. Χαίρομαι που σου άρεσε Μαρία ΄Ελενα, εύχομαι αν δεν το έχεις κάνει ήδη, να επισκεφθείς αυτό το υπέροχο σπίτι/ Μουσείο !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Υπέροχο το αφιέρωμά σου, Κλαυδία μου!!!! Δεν έχω πάει στο μουσείο Χατζημιχάλη και θα προσπαθήσω να το κάνω όσο πιό σύντομα μπορέσω. Είχα ακούσει για το κλείσιμο του ΕΟΜΜΕΧ και είχα λυπηθεί γι αυτό. Θυμάμαι τα νεανικά μου χρόνια όταν πηγαίναμε στο κατάστημα με την μητέρα μου και αγοράζαμε δωράκια για συγγενείς και φίλους !!!
    Φιλάκια πολλά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Marie Anne χαίρομαι που με το αφιέρωμά μου γνωρίσανε το υπέροχο αυτό Μουσείο όσοι δεν το γνώριζαν, όταν αποφασίσεις να το επισκεφθείς ....σφύριξέ μου.....αν θέλεις, είναι ευκαιρία να συναντηθούμε και να πάμε παρέα....κάνω τη σκέψη, το Φθινόπωρο να κανονίσουμε μία συνάντηση οι φίλες Μπλόγκερς και μία επίσκεψη στο πανέμορφο αυτό σπίτι/Μουσείο.....τι λες ; Φιλιά !!!

      Διαγραφή
  12. Κλαυδία, στα αλήθεια με άγγιξαν και με ευαισθητοποίησαν όσα
    διάβασα !!! Ούτε εγώ έχω πάει ποτέ στο μουσείο Χατζημιχάλη,
    θα το κάνω σίγουρα σύντομα.
    Για όλα τα άλλα τι να πει κανείς, ζούμε σε μια χώρα που αφήνεται
    και καταστέφεται ο πολιτισμός μας και μακάρι να μπορούσαμε
    να συμβάλλαμε στην διατήρησή του, έστω και στο ελάχιστο..
    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοφία μου είναι στο χέρι μας να μην επιτρέψουμε να καταστραφεί η πολιτιστική μας κληρονομιά, δεν χρειάζεται παρά να αξιοποιήσουμε τα οικογενειακά μας κειμήλια, να προτιμήσουμε τα μοναδικά χειροποίητα είδη ελληνικής κατασκευής (κεραμικά, κοσμήματα, κεντήματα, δερμάτινα κλπ) να βρούμε τρόπους ένταξης των παραδοσιακών λαϊκών μοτίβων, στα αντικείμενα της σύγχρονης ζωής.....δεν θα μπορούσαμε να έχουμε στα σπίτια μας πχ. υφαντά ριχτάρια αντί για ινδικά και πακιστανέζικα;;;;;Σε φιλώ

      Διαγραφή
  13. Έκανες ένα μοναδικό αφιέρωμα Κλαυδία μου !!
    Έχοντας μεγαλώσει μέσα σε χειροποίητα υφαντά, κιλίμια, φλοκάτες, κεντήματα, που η μητέρα μου τα μάζευε από όπου κι αν πηγαίναμε, τα αγόραζε ή της τα χάριζαν αφού ήξεραν πως θα τα αγαπούσε και θα τα φρόντιζε... έμαθα να εκτιμώ την λαική τέχνη.
    Εδώ θα πρέπει να πω ότι σε κάποια φάση της ζωής μου πριν δέκα χρόνια περίπου που διέθετα πλέον τον χώρο για να το κάνω, θέλησα να μάθω αργαλειό και να ασχοληθώ και επαγγελματικά με αυτό αν γινόταν. Απευθύνθηκα λοιπόν στον ΕΟΜΜΕΧ, κάπου εκεί στην Μητροπόλεως ήταν αν δεν κάνω λάθος... και ζήτησα πληροφορίες για μαθήματα ή οτιδήποτε που θα με βοηθούσε να ξεκινήσω κάτι σαν γυναίκα που ήθελε να ασχοληθεί με την παραδοσιακή υφαντική.
    Περιττό να πω για την αδιαφορία που αντιμετώπισα.
    Ούτε καν που υπήρχαν μαθήματα στην Αττική και αν ήθελα να κάνω κάτι θα έπρεπε να πάω στο Σουφλί που ακόμα υπήρχαν παραδοσιακοί αργαλιοί ή στην Κρήτη, τουλάχιστον αυτό μου είχαν πει.
    Το όνειρο ναυάγισε φυσικά και κατάλαβα πως για να κάνεις οτιδήποτε στην Ελλάδα μόνο αν έχεις ένα δυνατό κεφάλαιο πίσω σου και μόνο με την δική σου πρωτοβουλία μπορεί να γίνει.

    Μα τι λέμε τώρα! Εδώ φρόντισαν τόσα χρόνια να ξεχάσει τις ρίζες της η Ελλάδα, να γίνει μια αμερικανιά η ζωή μας και τώρα συνεχίζουμε made in China... ποιός νοιάζεται για την παράδοση, τα ήθη, τα έθιμα, τα χειροτεχνήματα πια; Ελάχιστοι .

    Με στενοχωρούν όλα αυτά Κλαυδία μου, χάνεται εντελώς πια η ομορφιά από την ζωή μας.

    Καλό βράδυ καλή μου,
    καλό Σαββατοκύριακο να έχεις ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λεβίνα μου σ΄ευχαριστώ απέραντα για το σχόλιό σου, μας συνδέει λοιπόν μιά κοινή αγάπη, εγώ δεν μεγάλωσα μέσα σε χειροποίητα υφαντά κιλίμια και φλοκάτες, αλλά τα αγάπησα και τα λάτρεψα απο πολύ νωρίς. Απο την παιδική μου ηλικία οτιδήποτε χειροποίητο και παραδοσιακό, μου ασκούσε μιά καταλυτική γοητεία.....άρχισα να κεντώ στα 8 μου χρόνια, λάτρεψα τα υφαντά και τις δαντέλες στα 10, άρχισα να διαβάζω βιβλία σχετικά με την λαογραφία και τη λαϊκή τέχνη στα 12, τώρα γιατί δεν ασχολήθηκα επαγγελματικά με το θέμα......δεν ξέρω, πάντως δεν χάνω ευκαιρία να απολαύσω αυτή τη μοναδική ομορφιά και να χορτάσω χρώματα και αυθεντικά λαϊκά δημιουργήματα επισκεπτόμενη Λαογραφικά Μουσεία και σχετικές εκθέσεις...κάνω επίσης συλλογή σχεδίων κεντημάτων και χαλιών ενώ μελετώ ότι σχετικό πέσει στα χέρια μου με παραδοσιακή αγγειοπλαστική, ξυλογλυπτική, μεταλλοτεχνία και υφαντική....!!! Είναι λυπηρό και αδιανόητο ότι απαξιώσαμε τη γνήσια ομορφιά της λαϊκής μας τέχνης και παραδοθήκαμε στο φτηνιάρικο, το μαζικό, το ξενόφερτο.......Στον ΕΟΜΜΕΧ τώρα, όταν ιδρύθηκε, ξεκίνηξσε με 7 άτομα και για αρκετά χρόνια γινότανε καταπληκτική δουλειά, απο ένα σημείο και μετά επήλθε η "αλλαγή", απέκτησε 40μελές Διοικητικό Συμβούλιο και στρατιά άσχετων δημοσίωνυπαλλήλων και φυσικά επήλθε η κατάρρευση....Τώρα αν σε ενδιαφέρει ακόμη, μαθήματα υφαντικής (με κάρτες) γίνονται στο Μουσείο Μπενάκη ενώ μέχρι πριν λίγα χρόνια γινόντουσαν και στο Δήμο Αθηναίων, στο σπίτι της Αγγελικής Χατζημιχάλη (σε τελάρο). Καλό Σαββατοκύριακο...!!!

      Διαγραφή
    2. Έτσι ακριβώς... τα απαξιώσαμε! γεμίσαμε την ζωή μας πλαστικά , νάυλον, κακόγουστα αντικείμενα made in China που και αυτά τα χρυσοπληρώσαμε τάχα σαν εικαστικές παρεμβάσεις και αφήσαμε πίσω μας τα "χωριάτικα" στρωσίδια ....

      Έχεις δίκιο για τον ΕΟΜΜΕΧ... ήταν πολλοί αυτοί που μπήκαν και άσχετοι και φαντάσου πως έπρεπε όλοι να ''φάνε''. Ήταν και κάτι εποχές που δινόντουσαν χρηματοδοτήσεις για να αναπτυχθεί η ιδιωτική πρωτοβουλία και ειδικά για γυναίκες.... τότε που αν είχες μέσον έφτιαχνες μια μικρή βιοτεχνία κι έτρωγαν με χρυσά κουτάλια αυτοί που εγκρίναν τις χρηματοδοτήσεις...
      Αν δεν το είχες ή πήγαινες με τον σταυρό στο χέρι... τότε σου ζητούσαν ένα υπέρογκο ποσόν να έχεις για κεφάλαιο για να σε χρηματοδοτήσουν!
      Μεγάλη συζήτηση αυτή και δεν κλείνει με δυο σχόλια, αν και όλοι τα γνωρίζουμε αυτά ...
      Δυστυχώς Κλαυδία μου είναι απαγορευτικό για εμένα να κατεβαίνω πια Αθήνα συχνά... είναι πολλές οι υποχρεώσεις μου, είναι και δύσκολη η μετακίνηση εδώ που μένω,
      οπότε δεν μπορώ και να ακολουθήσω μαθήματα επάνω σε αυτό. Το έχω αφήσει στο πίσω μέρος του μυαλού μου τώρα πια.

      Να είσαι καλά εύχομαι , σ΄ευχαριστώ πολύ :-)

      Διαγραφή
    3. Λεβίνα μου το θέμα το κατέχεις πολύ καλά σε βάθος και σε πλάτος.....πάνως επειδή έχω διάφορα σχέδια στο μυαλό μου για αξιοποίηση των σχεδίων που έχω συγκεντρώσει θα ήθελα τη βοήθειά σου και τις ιδέες σου προς αυτή την κατεύθυνση...Η ιδιωτική πρωτοβουλία και η γυναικεία επιμονή ίσως κάτι καταφέρουνε....δεν έχω μεγαλεπήβολα σχέδια, αλλά έστω και μια μικρή συνεισφορά θα είναι κάτι.....έχω εμμονή με τις κεντημένες ή υφαντές πάντες......θα σκεφτείς κάτι σχετικό;;;;

      Διαγραφή
    4. Καλημέρα Κλαυδία μου...
      Δεν θα ήθελα να επεκταθώ δημόσια για το πόσο ακριβά έχω
      πληρώσει και θα πληρώνω μια ζωή τα όνειρά μου και το
      θέμα Γυναικεία Επαγγελματική Δραστηριότητα και υποτιθέμενες
      χρηματοδοτήσεις από επιτήδειους ... (δις που ήρθαν από την Ευρωπαική
      Ένωση για προγράμματα , μικρές βιοτεχνίες, γυναίκες με δουλειά, leader ,
      χρήματα που φαγώθηκαν εν τω μέσω της νυκτός) κάτι
      τέτοιους πληρώνει η Ελλάδα του σήμερα εκτός των άλλων...
      Θα μιλήσουμε κατ ιδίαν καλύτερα και αν μπορώ να βοηθήσω πολύ
      ευχαρίστως να το κάνω ....

      Καλή Κυριακή να έχεις καλή μου :-))

      Διαγραφή
  14. Κλαυδία μου καλό απόγευμα.
    Πολύ ωραίο το αφιέρωμά σου σε αυτή τη σπουδαία γυναίκα.Το κράτος μας το ξέρουμε λίγο πολύ όλοι μας.Η ιδιωτική πρωτο βουλία είναι πολύ λίγη και δεν φτάνει.Οταν θα ρθω στην Αθήνα θάθελα να το επισκεφτούμε .
    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νικολίτσα μου θα πάμε οπωσδήποτε !!! Ενημέρωσε εγκαίρως για την άφιξή σου και θα το αναγγείλουμε επισήμως μέσω του μπλόκ, έτσι ώστε όποια άλλη φίλη θέλει να έρθει μαζί μας !!!

      Διαγραφή
  15. Θα έρθω κι εγώ μαζί σας οπωσδήποτε !!!!!! Πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση , Κλαυδία μου !!!!
    Στο μπλόγκ σου θα γνωρίσουμε όλο το ιστορικό κέντρο της Αθήνας !!!! Τα αφιερώματα σου ΥΠΕΡΟΧΑ !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νίκη μου καλά να είμαστε και θα βολτάρουμε στο ιστορικό κέντρο, θα το γνωρίσουμε, θα το εξερευνήσουμε, θα το χαρούμε !!!

      Διαγραφή
  16. Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον αυτά που γράφεις, δυστυχώς δεν στηρίζονται πλέον οι παραδοσιακές τέχνες. Στην ξυλογλυπτική που πήγαινα μας θυμόντουσαν μόνο στην έκθεση που κάναμε για να κάνουν την πολιτική τους επίδειξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eίναι γεγονός ότι η πολιτεία είναι απούσα γενικώς...... τώρα με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης έχουνε κλείσει σχολές, εργαστήρια, μικρές οικοτεχνίες, βιοτεχνίες, η χειροτεχνία αγνοείται παντελώς !!! Μοναδική ελπίδα η ιδιωτική πρωτοβουλία ......μακάρι να βρεθούνε άνθρωποι με μεράκι και αγάπη που θα το παλαίψουνε μόνοι τους....

      Διαγραφή
    2. Επέστρεψα για να σου πω ότι όντως η ιδιωτική πρωτοβουλία προσπαθεί αλλά δεν ξέρω για πόσο Το εργαστήρι που πήγαινα ανήκε στο δήμο Κερατσινίου το κλείσανε λόγω κρίσης, Οι μαθητές για να συνεχίσουμε αυτό που κάναμε βρήκαμε μια αίθουσα (ευτυχώς γνώριζε κάποιος τον ιερέα μιας εκκλησιάς ) με μια πολύ μικρή αμοιβή την έφτιαξαν την εξόπλισαν με προσωπική εργασία συνεννοήθηκαν και με το δάσκαλο ο οποίος έχει πάθος για τη δουλειά του και συνεχίζουν εκεί πληρώνοντας από την τσέπη τους το δάσκαλο και ότι άλλο προκύψει.

      Διαγραφή
    3. Ακριβώς για όλους τους λόγους που αναφέρεις, εγώ και μερικές φίλες αποφασίσαμε και σαν παρέα βρήκαμε ένα χώρο που μας παραχώρησε με συμβολικό τίμημα ο Σύλλογος Αναφαίων, και κάνουμε εθελοντικά μαθήματα : Ισπανικά, κόσμημα, ντεκουπάζ, ραπτική, αγιογραφία, μακραμέ, Οι ΧΡΥΣΟΜΕΛΙΣΣΕΣ οργανώθηκαν και ανέλαβαν πρωτοβουλίες....

      Διαγραφή
  17. Υπέροχη ανάρτηση-αφιέρωση , Κλαυδία! Εθιξες 'ενα θέμα για το οποίο πραγματικά θα'πρεπε να ντρεπόμαστε !! Δυστυχώς , την πολιτιστική μας κληρονομιά δεν την σεβόμαστε !! Ευτυχώς που η ιδιωτική πρωτοβουλία αναλαμβάνει αυτό που θα έπρεπε να κάνει το κράτος!!
    Α, και είμαι μέσα αν οργανώσουμε κάτι από το Σεπτέμβριο!!
    Φιλιά και καλή εβδομάδα να'χεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέπη καλημέρα, χαίρομαι που όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούμε ότι πρέρπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας...Οσοι είναι ευαισθητοποιημένοι και το ηθικό τους δεν έχει καταρρακωθεί , μπορούνε να ξεκινήσουνε να κάνουνε πράγματα, αντιστεκόμενοι στην απραξία και μη ελπίζοντας το παραμικρό από τό επίσημο κράτος.....θα χαρώ να αναλάβουμε παρέα οι μπλόγκερς κάποια πρωτοβουλία, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν !!!Φιλιάααα

      Διαγραφή
  18. Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε, εγώ το χάρηκα περισσότερο γιατί τίμησα αυτή την υπέροχη Ελληνίδα και γιατί ίσως αφυπνιστούμε και κάνουμε κάτι κι εμείς.....το επιθυμώ και το εύχομαι ολόψυχα !!!

      Διαγραφή
  19. Πράγματι πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση Κλαυδία μου.δεν ήξερα την υπέροχη προσπαθεια της Αγγελικης Χατζημηχάλη ....και δυστυχώς με θλίβει πως το.... οτι γραφεις ακριβώς ειναι η πραγματικότητα. τα ίδια συνβαίνουν και εδώ στην Κρήτη που παλια... ανθιζε η χειροτεχνία του υφαντού....στον αργαλειό και όντος ειναι κρίμα.. και με ποιαν φιλη δεν θα συμφωνούσε κανεις για όλα αυτά που χάνονται..μακαρι να βρεθούν φοερεις που να συνεχίσουν την παραδοση.. που δεν το βλέπω Κλαυδία μου... ας κανουμε ότι περνάει απο το χέρι μας να μην χαθούν......όλα τα όμορφα μας..!!! να έχεις ενα ομορο καλοκαίρι Κλαυδία μου....φιλακιααααα ..!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Μπράβο Κλαυδία μου εξεραιτική αναρτηση.. δεν την ήξερα την Αγγελικί Χατζημιχάλη και το εργο που έχει κανει γυρω απο την παραδοση μας..τι κρίμα αλήθεια να έχε πεθανει σχεδόν... αυτό το είδος της χειροτεχνικης.παραδοσεις και εχω την ενύπωση πως όταν φύγουμε και εμεις τα νέα παιδια δεν ενδιαφέρονται καθόλου για αυτά.. δυστηχώς ειναι κρίμα.. που χάνεται αυτός ο πολιτσμός που έχει αναθρέψει γενιες και γενιες.. νομίζω τωρα ποια θα ειναι μουσειακό είδος όλα αυτά ..εδώ στην Κρήτη κρατανε ακομα λίγο τα υφαντα.. αλλα και αυτά ελαχστα.. στην γειτονια μου ΄΄εχουν ακομα μερικες τελαρα και δουλευουν στο σπίτι τους... τα υφαντα τα πουλανε σε μαγαζια για τουριστες....ειμαι μακρυα αλλά αν.. μπορεσω και εγω να βοηθησω με τον τρόπο μου.... θα χαρώ να το κανω... φιλακιαααααααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου θλίβομαι πραγματικά,όλοι αυτοί οι θησαυροί, ο πλούτος της λαϊκής μας παράδοσης, παραδομένος στη λήθη , ξεχασμένος και παραπεταμένος........αξίζει να το παλαίψουμε, μόνο στην ιδιωτική πρωτοβουλία , το σεβασμό, την αγάπη και το μεράκι των ανθρώπων πιστεύω.....η χειροτεχνία και η παράδοσή μας πρέπει να αξιοποιηθούν και να
      αποτελέσουν πηγή εισοδήματος για νέους ανθρώπους, έχει γίνει σε τόσες χώρες, μόνο εμείς δεν μπορούμε ;;;; Σε φιλώ

      Διαγραφή
  21. Αυτή η ανάρτησή σου θα έπρεπε να δημοσιευτεί σε μεγάλη εφημερίδα.
    Δυστυχώς η χειροτεχνία όλο και σβήνει με την πάροδο των χρόνων
    ίσως κάποιοι να θεωρούν εμάς τους λίγους που απομείναμε να παλεύουμε με τα χέρια
    ως γραφικούς, όμως εγώ θέλω να παραμείνω γραφική για όσο αντέχουν τα χέρια μου
    να φτιάχνουν....
    Η τιμή που έκανες στην Αγγελική Χατζημιχάλη τιμάει παράλληλα και όλους τους Έλληνες
    που πάλεψαν για αξίες στη ζωή τους.
    Μπράβο για όλο αυτό που έστησες σε αυτή την ανάρτησή σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Κλαυδια μου ειναι λυπηρο πραγματικα ...να εχουμε τετοια παραδοση , τετοιους ανθρωπους που περασαν απο τη χωρα μας και την ανυψωσαν και σημερα να μη βρισκεται ουτε ενας ...ουτε ενας που να νοιαζεται γι αυτα , οχι μονο σε θεση που να μπορει να κανει κατι αλλα νομιζω και αναμεσα μας δεν υπαρχουν πολλοι που να αγαπουν και να εκτιμουν ολα αυτα τα παλια ....αν σκεφτεις μαλιστα οτι αλλλοι λαοι δεν εχουν τιποτε και προβαλουν κυριολεκτικα ευτελη πραγματα, τοτε εμεις σκεψου τι χανουμε! τι θα μπορουσαμε να φτιαξουμε και να πουλησουμε αφου και η Ελλαδα σαν ονομα και σαν προορισμος πουλαει!! αλλα φευ!! φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Κλαυδία στις αρχές της δεκαετίας του 80 πέρασα πολλές ώρες υφαίνοντας στο σπίτι της Αγγελικής Χατζημιχάλη. Στον απάνω όροφο υπήρχε ένας τεράστιος παραδοσιακός αργαλειός που έπιανε σχεδόν όλο το δωμάτιο. Εκεί λοιπόν γίνονταν τα μαθήματα υφαντικής και κάθε μαθήτρια πήγανε μία συγκεκριμένη ώρα ύφαινε ένα μικρό κομμάτι του σχεδίου και μετά συνέχιζε κάποια άλλη και το υφαντό μεγάλωνε και φανερωνόταν το σχέδιο....Για λόγους υγείας σταμάτησα να πηγαίνω και θλίβομαι πραγματικά που η αγάπη και η προσπάθεια αυτής της λαμπρής γυναίκας δεν εκτιμήθηκε όσο έπρεπε. Σ' ευχαριστώ για την υπέροχη ανάρτηση!!! Θα φροντίσω να ξαναπάω σύντομα.....Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή