Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

Τα καταχωνιασμένα.....δωρίζονται !!!


 
Λοιπόν, πήρα σοβαρές αποφάσεις τελευταίως και μάλιστα σημαντικές. Αφορμή μου έδωσε η δικαιολογημένη ομολογουμένως, γκρίνια της μάνας μου : «Τι θα γίνει, μου έχετε γεμίσει το σπίτι, τα συρτάρια, τα ντουλάπια, με πράγματα που θέλετε μεν,  τα έχετε αποθηκεύσει σε μένα δε, κανονίστε ότι θέλετε, να το πάρετε στα σπίτια σας αλλιώς θα τα πετάξω….» Αυτό το «θα τα πετάξω», με τάραξε πραγματικά περισσότερο από την ανάγκη της μάνας μου να τακτοποιήσει τα δικά της πράγματα στα συρτάρια και τις ντουλάπες της, έτσι το πήρα απόφαση να την ελαφρώσω από κάποια απο αυτά που της έχω φορτώσει…πήρα παλιές φωτογραφίες, πήρα ένα βάζο δώρο του γάμου μου ,που δεν μού ταιριάζει πουθενά, για να το τρυπώσω σε κανένα  δικό μου ντουλάπι, πήρα δύο καμηλό κουβέρτες, τις οποίες δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσω, πήρα ένα τραπεζομάντηλο από οργάντζα κεντημένη, που δεν προκειται να στρώσω ποτέ, πήρα και έναν μεγάλο δίσκο σερβιρίσματος από αλπακά για να μην έχει να λέει.....για τα υπόλοιπα, ανασκουμπώνομαι.... 

Ξεκινάω λοιπόν αποφασισμένη και ανεβαίνω κατ΄αρχάς στο πατάρι.
 

Μία παλιά χαρτονένια βαλίτσα του ΄50 όπου μέσα φυλάσσεται το διαλυμένο μεταξωτό νυφικό της γιαγιάς μου, κατοχυρώνεται στην εξαδέλφη μου, η οποία την παραλαμβάνει  περιχαρής άμεσα, για να την τοποθετήσει στο σαλόνι της !!!Το νυφικό, από ζωϊκό μετάξι, έχει γίνει σκόνη σχεδόν οπότε, προς μεγάλη μου απογοήτευση, τα ελάχιστα απομεινάρια του, θα πεταχτούν.
 
Μία ξύλινη γαβάθα και ένα χαμηλό στρογγυλό σοφραδάκι, προίκα της γιαγιάς, που φαντασιωνόμουνα ότι κάποτε θα αξιοποιούσα στο εξοχικό που θα αποκτούσα, αποφάσισα να τα δωρίσω στο Μ.Ε.Λ.Τ.
Το σοφραδάκι, χαμηλό ξύλινο τραπεζάκι, το χρησιμοποιούσανε σαν βοηθητικό για το σερβίρισμα του τσαγιού ή του καφέ τις καθημερινές συνήθως  (ανεπίσημα), επάνω ακουμπούσε μεγάλος μπρούτζινος δίσκος με το τσαγιερό και τα φλυτζάνια

...και για να μην ξεχνιόμαστε ας απολαύσουμε και το καφεδάκι μας...
Άλλωστε Παρασκευή ειναι σήμερα!


Η ξύλινη ευρύχωρη γαβάθα, δεν ξέρω ακριβώς ποια ήτανε η χρήση της, αλλά πριν καταχωνιαστεί στο πατάρι η γιαγιά τη χρησιμοποιούσε σαν φρουτιέρα !!! Την άλλη την κρυστάλλινη με το ψηλό πόδι, την φύλαγε στο μπουφέ με τα καλά σερβίτσια!!!
 
Ο κορνιζαρισμένος κεντημένος σταυρός σε μεταξωτό ύφασμα , έργο της γιαγιάς, που κοσμούσε τον τοίχο πάνω από το κρεβάτι της για περισσότερα από 70 χρόνια, παρά τη συναισθηματική του αξία, αποφάσισα ότι θα είναι καλλίτερα να παραδοθεί στο Μουσείο, διαφορετικά θα συνεχίσει να είναι καταχωνιασμένος στο πατάρι με πιθανό ενδεχόμενο να καταστραφεί από την υγρασία.
 
Στη συνέχεια ήρθε η σειρά των συρταριών, ξεδιαλεχτήκανε λοιπόν από τα ασπρόρουχα, το σετ των νυφιάτικων μαξιλαροθηκών και των δύο γιαγιάδων (πανέμορφες είναι η αλήθεια κεντημένες με λεπτό ασπροκεντημα σε τούλι, με οργάντζα και πολύ φίνα εργασία) καθώς και μία κεντημένη λινή νυκτικοθήκη.
 
Η νυκτικοθήκη, απαραίτητη στα προικιά κάθε κοπέλας, κεντημένη με ιδιαίτερη φροντίδα σε καλής ποιότητας λινό με κοφτό κέντημα (Ρισελιέ) και στολισμένη με χειροποίητη δαντέλα ολόγυρα.
 

Προτίμησα αυτά τα κειμήλια, να γίνουνε δωρεά στο Μουσείο και να εμπλουτίσουνε τις συλλογές του, με το σκεπτικό ότι το Ελληνικό Μουσείο Λαϊκής Τέχνης, σύντομα θα εγκατασταθεί σε νέο συγκρότημα κτιρίων στο Μοναστηράκι, όπου θα υπάρχει δυνατότητα παρουσίασης περισσότερων εκθεμάτων μονίμων συλλογών και φυσικά όλα τα αντικείμενα, θα συντηρηθούνε από ειδικούς και θα διαφυλαχθούνε με τη φροντίδα που τους αξίζει .

Είμαι βέβαιη ότι πήρα τη σωστή απόφαση.

΄Εκλεισα τηλεφωνικά ραντεβού, αρχικά με την υπεύθυνη κεντητικής του ΜΕΛΤ και παρέδωσα τα κεντημένα αντικείμενα, τα ξύλινα τα παρέλαβε άλλη υπεύθυνη, μου έκανε εντύπωση ο σεβασμός και το πρωτόκολλο που τηρήθηκε, πλήρης καταγραφή, χρονολογικά στοιχεία κατασκευής, ονόματα κατόχων , περιοχή προέλευσης κλπ… Μου παραδόθηκε αντίγραφο της Πράξης Δωρεάς μου και έλαβα βεβαίως τις εγκάρδιες προφορικές ευχαριστίες των υπεύθυνων , δεν θα παραλείψω σε προσεχή μου ανάρτηση, να σας ενημερώσω λεπτομερώς για το μοναδικό και πολύ ιδιαίτερο εργόχειρο που δώρισα επίσης στο Μουσείο…
 
Είμαι ικανοποιημένη και απόλυτα σίγουρη, ότι όλα αυτά τα  οικογενειακά κειμήλια, μιάς άλλης εποχής, που οι γονείς μου κι εγώ διαφυλάξαμε με σεβασμό και αγάπη, αλλά για τα οποία τα παιδιά μου δεν τρέφουνε το ίδιο ενδιαφέρον και δεν επιθυμούνε ούτε να τα χρησιμοποιήσουνε ούτε να ασχοληθούνε με τη φύλαξή τους, θα έχουνε την ευκαιρία να συντηρηθούνε από ειδικούς, να εκτεθούνε και να θαυμαστούνε από πολλά ζευγάρια μάτια, που αγαπούν τα παλαιά αντικείμενα και εκτιμούν την ξεχωριστή ομορφιά τους…!!!

Και αυτό με καθιστά πολλαπλά ευτυχή, γι΄αυτό μη διστάσετε, αν και εσείς διαθέτετε κάποια παλιά αντικείμενα καταχωνιασμένα σε συρτάρια, πατάρια, μπαούλα και κασέλες, που δεν χρησιμοποιούνται πλέον, ούτε τα παιδιά σας πρόκειται ποτέ να χρησιμοποιήσουνε ή ενδιαφέρονται να διαφυλάξουνε, δωρίστε τα στα Μουσεία !!!

Είναι μία πράξη ευθύνης και ο μόνος τρόπος να μην καταστραφούνε και να μην καταλήξουνε στα σκουπίδια….για σκεφτείτε το….εγώ το έκανα ήδη, όπως και η φίλη μου η Νίκη η οποία δώρισε πολύ αξιόλογα κομμάτια κατασκευασμένα από τη μητέρα της !!!