-ΝΤΡΙΙΙΙΙΝΝΝΝΝ !!! Ελα βρε πουλάκι μου αγανάχτησα
μέχρι να δείξει το ρολόϊ 8.00 να σε πάρω…
Τι ;;; Κι εσύ από τις 6.30 στο πόδι;;; Εχω πιεί δυό
φασκόμηλα, έχω φάει τρία παξιμάδια, 8 ελιές και τώρα μόλις έψησα και τον καφέ να τον πιώ με εσένα
στο τηλέφωνο παρέα….
Τι είναι αυτό το κακό που μας βρήκε Κυριακούλα μου;
Ποιος να το φανταζόταν ποτέ πως θα κλειδαμπαρωθούμε στα σπίτια και δεν θα
κοτάμε να ξεμυτίσουμε ντίπ και θα έχουμε και τον φόβο των παιδιών, των εγγονιών
μην κολλήσουν και μας κολλήσουν….των γειτόνων μην μας καλημερίσουν, των
περαστικών μην τυχόν και φταρνιστούν….
Τι να λέμε, την είχαμε την μοναξιά μας και
πρώτα….εγώ 28 χρόνια χήρα και με 3 παιδιά και 5 εγγόνια σκορπισμένα στις άκρες του
κόσμου κι εσύ τα ίδια κι η Κανέλλα δίπλα
, ακόμη χειρότερα, μην πω για την έρμη την ξαδέρφη μας την Παρασκευή που από φαμίλια 8 νοματαίων ξέμεινε
ολομόναχη με το κορίτσι τ΄άρρωστο….Τι να πω, ο Θεός ορίζει…..είχαμε μια
παρηγοριά τις λειτουργίες και τους εσπερινούς πάνε κι αυτά….ξεμείναμε με την
τηλεόραση που μας μαυρίζει τα τζιέρια με τα θανατικά, τα εγκλήματα, τις
ασχήμιες του κόσμου….και τώρα μας βρήκε και τούτο το κακό, που απλώθηκε
ολούθε…Η οργή του Θεού για τις αμαρτίες μας, τα ύστερα του κόσμου ζούμε…..τα
γράφουν όλα τα ιερά βιβλία, τα έχουν πεί οι προφήτες….λιμοί, σεισμοί,
αρρώστιες, πόλεμοι, πείνα…..
Ε……..όσο για πείνα δεν μπορώ να πω, έρχεται εκείνος
ο βαφτιστικός μου και η γυναίκα του, η Κελαϊδινή, χρυσή κοπέλλα, ο Θεός να τους δίνει κάθε καλό
και μου έχουν γεμίσει το ψυγείο, τον καταψύκτη, τα ντουλάπια….Αφού τους έβαλα
τις φωνές τις προ άλλες, βρε σείς τι να τα κάνω 10 πακέτα των 8 +2 δώρο χαρτιά
υγείας;;; Ενας άνθρωπος είμαι με έναν πισινό….και τα μπετόνια τις χλωρίνες, τα
μακαρόνια, τα ρύζια, τα όσπρια, τα αλεύρια, τις κονσέρβες τα ντοματάκια, τα
ντολμαδάκια και τις ρέγγες ;;; Ελεγα….έλεγα… δεν καταλάβαιναν ντιπ….όσα δεν
χώρεσαν στα ντουλάπια τα έβαλαν σε
χαρτόκουτα και τα στοίβαξαν το ένα πάνω στο άλλο…άσε τα κατεψυγμένα….έτσι και
κοπεί το ρεύμα ή χαλάσει ο καταψύκτης, δεν θέλω ούτε να φανταστώ τι έχουμε να
πετάξουμε, άσε που θα βρωμίσει ο τόπος από ψάρια και πουλερικά…
Μωρέ , τους
λέω… έχω κάνει τα κουμάντα μου εγώ, τι νομίσατε ;;; Εχω την σπιτική μου σάλτσα
ντομάτα στα βάζα, τα γλυκά μου του κουταλιού, τις χυλοπίτες μου, τον τραχανά
μου, τα τουρσιά μου, τις ελιές μου, το λαδάκι μου, τα παξιμάδια μου, ξύδι και αλάτι δεν μου λείπουν ποτέ, σαπούνι
πράσινο μπόλικο σπιτικό….και κρασάκι έχω, να΄ναι καλά ο συμπέθερος ο Λάμπης,
όσο για τα φάρμακά μου, χίλια καλά να έχει, μου τα φέρνει στο σπίτι κάθε μήνα ο Νότης ο Φαρμακοποιός, χρυσό παλληκάρι, τυχερή
όποια τον πάρει…
Και μια και το έφερε η κουβέντα, για σκέψου ποια
καλή κοπέλα έχουμε στο σόϊ να του προξενέψουμε;
Είναι σου λέω, λαχείο…..ομορφόπαιδο με χαρακτήρα διαμάντι,
επιστήμονας….ναι... δικό του το Φαρμακείο, το κληρονόμησε από τον θειό του, τον
Λυκούργο τον Λιάμπουρη αν θυμάσαι….Τι μου λές;;; Σου τον είχανε προξενέψει τον
μπάρμπα του, αλλά που εσύ….δεν είχες έγνοια παρά για τον Κοσμά σου…
Ποιά ;;; Την Τριάδα του Σαλταπήδα;;; Τι λες μωρέ,
αυτή θ΄αφήσει τα μεγαλεία της πρωτεύουσας για να έρθει εδώ στην ταπεινή κωμόπολη
…..ούτε Λαμπρή δεν πατάει το πόδι της …άσε που η μάνα της είχε πει στη Σιδερινή,
την αδελφή του Δήμαρχου, που έχουν κουμπαριάσει, ότι με κάποιον γιό Βουλευτή
τραβολογιέται ….κι ο πατέρας της το φυσάει και δεν κρυώνει, είναι να πεθάνει,
γιατί ο λεγάμενος είναι ….ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ !!!
Πήραν εντολή από τα παιδιά μου είπαν, να με
φροντίσουν , αλλά κι από μόνοι τους δεν μπορώ να πω, κάθε βδομάδα μου φέρνουν
τα φρέσκα ζαρζαβατικά και φρούτα από το μαγαζί τους…..ας τα βλέπει ο Θεός και
να τους χαρίσει ένα παιδάκι που τόσο πολύ το θέλουν, προσεύχομαι γι΄αυτό
συνέχεια, τέτοια καλά παιδιά, αγαπημένο ζευγάρι , εργατικοί, αυτόν τον καημό
έχουν…..τι να πω …..μακάρι να τους αξιώσει ο Θεός…..7 εξωσωματικές έχει κάνει η
κοπέλα και πάλι ελπίζει, άσε τα τάματα και τις παρακλήσεις….
Τώρα μ΄αυτό το κακό που μας βρήκε θα ερημώσουν και
οι εκκλησιές…..μα είναι απο τ΄άγραφα να παρακολουθήσουμε τους χαιρετισμούς και τις Ακολουθίες της Μ. Εβδομάδας από την
τηλεόραση!!!
Τι να πω…..δεν το χωράει ο νούς μου αυτό που μας
βρήκε…..από σήμερα ξέρεις κλείνουνε και τα κομμωτήρια. Ναι σου λέω, χθές βράδι με πήρε η συμπεθέρα η Κρυστάλλω,
πούχει ανηψιά την Γιαννούλα ….ντε….με το Κομμωτήριο στην πάνω πόλη…
Η Γιωργίτσα του Μαυραντώνη πούχει το
Κομμωτήριο εδώ παρακάτω, έχει κλείσει
από προχτές, είχε κάτι πελάτισσες λέει που βήχανε του σκοτωμού είχανε και δέκατα κι έχει τρομοκρατηθεί η
κοπέλα γιατί είναι και 5 μηνών έγκυος….και δεν θα το πιστέψεις, εκείνη η
λολέγκω η Πλουσία και η θυγατέρα της, πήγανε και της βροντάγανε την πόρτα του σπιτιού αξημέρωτα, για να τους βάψει την
ρίζα…
Βρε τι μας βρήκε, ανταλλάζαμε καμιά κουβέντα,
μαθαίναμε τα νέα της γειτονιάς, σχολιάζαμε….τώρα κλειδαμπαρωμένες με τις
τηλεοράσεις και το τηλέφωνο άντε να κάνουμε χαϊρι….
Αστα να πάνε, είχαμε τις πολλές διασκεδάσεις; Το κομμωτήριο είχαμε και ξεδίναμε λίγο, φτιάχναμε τα ποδάρια μας που τα ΄χουν ρημάξει οι κάλοι και τα
κότσια, συμμαζεύαμε τα μαλλιά μας ,
περνάγαμε καμιά βαφή κι οι
περισσότερες γριές γινήκαμε ξανθιές και
κοκκινομάλλες εκτός από την Ελπινίκη του Κούδουνα που δεν λέει ν ΄αλλάξει το
μαύρο του κοράκου εδώ και 45 χρόνια…. Εσύ κι εγώ μονάχα μείναμε γκριζομάλλες κι
η συμπεθέρα μου η Κρυστάλλω που αν και μικρότερη , τ΄άφησε κάτασπρα τα μαλλάκια
της……Ναι καλά το λές….και η παπαδιά,
αλλά φαίνεται έχεις καιρό να την δείς , γιατί τώρα τα έχει λουλακιά….!!!
Εμ και οι δυό μεγαλύτεροι γιοί της
γινήκανε κομμωτές και την πρακτική τους, στης μάνας τους το κεφάλι την
εξασκήσανε, πάνε οι κοτσίδες, οι κότσοι , οι φουρκέττες, οι φιλέδες, την κουρέψανε και της το
λουλακιάσανε το μαλλί χωρίς να βγάλει άχνα !!!
Όχι….ο μικρός έγινε μάγειρας….ναι καλά λες, σέφ
τους λένε τώρα και δουλεύει σε ένα μεγάλο Ξενοδοχείο…για την κόρη δεν ξέρω,
είναι η μικρότερη αυτή, το στερνοπαίδι….θα πηγαίνει στο σχολειό ακόμη… Μπα ! Τι μου λές ;;; Ηθελε να παρατήσει το σχολειό να γίνει τραγουδίστρια....
Τελικά επειδή όλοι έπεσαν καταπάνω να την μεταπείσουν, το παράτησε το σχολειό και τώρα θέλει να
κολογερέψει ;;; Πω πω στεναχώρια που θα την έχουνε τα γονικά της….Τι να πω,
κάθε παιδί τραβάει τον δρόμο του, άντε να τα μεταστρέψεις…
Τι μου λες ;;; Η Τασσώ του Φουρνόδαυλου θα κάνει έκθεση
τα προικιά της από ιστοσελίδα;;; Σοβαρά μιλάς τώρα ;;; Ακουσον άκουσον !!! Την έφτιαξε ο αδελφός
της και μάλλον από εκεί θα δούμε και την Στέψη ….!!! Μπα…τώρα οι κοπέλες αυτά
τα καροϊδεύουνε, τα θεωρούν χωριάτικα
συνήθεια , εντύπωση μου κάνει…Α!…. η μάνα της !!! Αυτή πάντα φιγουρατζού ήτανε
και ξιπασμένη, δεν την θυμάσαι νιόπαντρη, που στην εκκλησιά στολιζότανε σαν τον Επιτάφιο και κάθε Σάββατο έβγαζε κι
έλιαζε στο μπαλκόνι όλα τα ρουχικά της, ακόμη και τα βρακιά μαζί με τα ξεσκονόπανα ;;; Ασε τις
χρυσές βέργες τα βραχιόλια , μέχρι τον αγκώνα τα φορούσε και πήγαινε στην αγορά
αλλά δεν μπορούσε να κρατήσει τα ψώνια, γιατί δεν λυγούσανε τα χέρια της !!!
Άλλο και τούτο, τα Μυστήρια θα τα παρακολουθούμε από
τις τηλεοράσεις και τα τάμπλετ….
Εχεις κι εσύ από δαύτο ;;; Μου έφεραν ένα μαραφέτι τα παιδιά, κάτι
μου εξήγησαν….πως δουλεύει δηλαδή, γρι δεν κατάλαβα….το έχω πάνω στο τραπέζι
και το ξεσκονίζω που και που…..αλλά η συμπεθέρα η Κρυστάλλω μια χαρά το έχει
μάθει και μιλάει με τα παιδιά και τα εγγόνια και βλέπονται κιόλας….
Αυτό το ζηλεύω….δεν το κρύβω…δεν μπορώ να πω, μου
πρότεινε η συμπεθέρα να μου το μάθει….αλλά έλα που τώρα δεν μπορούμε να
ανταμώσουμε….έχει και τον συμπέθερο με την καρδιά και τα αναπνευστικά και δεν
κοτάει να πάει ρούπι….
Τι θα μαγειρέψω σήμερα ;;; Τι να σου πω, μια ψυχή
είμαι κι έχω δόξα τον Θεό πληθώρα απ΄ όλα
τ΄ αγαθά…. Και μόλις πάω να σκεφτώ τι θα μαγειρέψω, ένας κόμπος μου κλείνει τον
λαιμό και σφίγγεται το στομάχι μου….σκέφτομαι όλους αυτούς που στερούνται και
τι να σου πω ….μου κόβεται η όρεξη…..
Είχα κι εκείνη την Δεσποινιώ που ερχότανε 2-3 φορές
την εβδομάδα και της έδινα μερικές μερίδες φαγητό και φρούτα για δύο
οικογένειες που γνώριζε, αλλά από τότε
που έπεσε κι έσπασε το πόδι της, την πήραν τα παιδιά της και την έχασα, είχα και τον γέρο Ναθαναήλ που πέρναγε τ΄΄απομεσήμερα
και τον φίλευα ότι είχα… πίττα, αυγά, τυρί, μουστοκούλουρα, σταφιδόψωμο….συχωρέθηκε
κι αυτός πρόπερσι….
Τι τα θυμηθήκαμε τώρα…..τότε που τα σπίτια μας
μοσχοβολούσαν φρεσκομαγειρεμένο φαγητό…..χοχλάκιζε ο μεγάλος τέντζερης…
κρεατόσουπα, ψαρόσουπα, φασολάδα, φακές, μοσχαράκι κοκκινιστό, σιγόβραζαν στον ταβά
φασολάκια φρέσκα, μελιτζάνες ιμάμ, τουρλού, λαχανοντολμάδες, κοτόπουλο με
μπάμιες….στο φούρνο ξεροψήνονταν στο μεγάλο ταψί ντοματοπιπεριές και κολοκυθάκια γεμιστά,
παστίτσιο, αρνάκι με πατάτες, σπανακόπιτες, τυρόπιτες, γαλατόπιτες,
μπακλαβάδες, γαλακτομπούρεκα, κουλουράκια κανέλλας, κουραμπιέδες,
μελομακάρονα….
Καημό τόχω να φουρνίσω στο μεγάλο ταψί…..Α ! Σε
καλό μας , σχώρα με Παναγία μου, άρχισα και λέω παλαβομάρες…συμπάθα με Παρθένα
μου , αλλά με τη σκέψη ότι με τα παιδιά και τα εγγόνια μου ποιος ξέρει πόσον
καιρό θα κάνουμε να βρεθούμε κι αν θα με προλάβουν ζωντανή, παραλογιάζομαι και
λέω ανοησίες, μην με ξεσυνερίζεσαι την αστόχαστη , δώσε μου άφεση Μεγαλόχαρη …..
Ναι καλά το λες, τη Μ. Πέμπτη να βάψουμε τ΄αυγά και
να φουρνίσουμε κουλούρια΄ να μυρίσει το σπίτι να μην ξεχάσουμε τα έθιμά μας…..Τέτοια
μέρα θυμάσαι, ντυνόμασταν οι κοπέλες λαζαρίνες , στολισμένες με λουλούδια και
με τα καλαθάκια μας στο χέρι, γυρίζαμε πόρτα πόρτα και λέγαμε τα κάλαντα του
Λάζαρου… και όσο κι αν έχουν περάσει τα χρόνια, τα θυμάμαι τα λόγια …. ενώ δυσκολεύομαι να θυμηθώ αν πήρα τα χάπια μου, περίεργο
δεν είναι ;;;
Αν είναι με το θέλημα και με τον ορισμό σας
Λαζάρου την Ανάσταση να πω στ’ αρχοντικό σας
Σήμερον έρχεται ο Χριστός,
ο επουράνιος Θεός
εν τη πόλει Βιθανία
Μάρθα κλαίει και η Μαρία
Λάζαρο τον αδερφό του
τον γλυκό και καρδιακό τους
Τον μοιρολογούν και λέουν
τον μοιρολογούν και κλαίουν
τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
και τον εμοιρολογούσαν
Την ημέρα την τετάρτη
κίνησε ο Χριστός για να `ρθει
και εβγήκεν η Μαρία
έξω από τη Βιθανία
και εμπρός το γόνυ κλει
και τους πόδας Του φιλεί.
Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου,
δεν θ’ απέθνησκε ο αδερφός μου
Πλήν και τώρα `γω πιστεύω
και καλότατα ηξεύρω
ότι δύνασ’ αν θελήσεις
και νεκρούς να αναστήσεις !
Τον τάφο να μου δείξετε
και `γω τον ανασταίνω
Τραπέζι να `τοιμάσετε
κι εγώ θε να πηγαίνω
Και παρευθύς επήγαν
και τον τάφο του εδείξαν.
Επήγαν και του έδειξαν
τον τάφο του Λαζάρου
τους είπε και εκύλησαν
τον λίθο που `χε απάνου
Τότε ο Χριστός δακρύζει
και τον Άδη φοβερίζει:
Αδη, Τάρταρε και Χάρο,
Λάζαρο θα σου τον πάρω
Δεύρω έξω Λάζαρέ μου
φίλε και αγαπητέ μου
Παρευθύς από τον Άδη
ως εξαίσιο σημάδι
Λάζαρος απελυτρώθη
ανεστήθη κι εσηκώθη
Λάζαρος σαβανωμένος
και με το κερί ζωσμένος
Εκεί Μάρθα και Μαρία
εκεί κι όλη η Βηθανία
Μαθητές και Αποστόλοι
τότε ευρεθήκαν όλοι
Δόξα το Θεώ φωνάζουν
και το Λάζαρο ξετάζουν
Πες μας Λάζαρε, τι είδες
εις τον Άδη όπου πήγες ;
Είδα φόβους, είδα τρόμους
είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδιάς και των χειλέων
και μη με ρωτάτε πλέον
Του χρόνου πάλι γιορτάσωμε
με υγεία να σας βρούμε
στον οίκο σας χαρούμενοι
τον Λάζαρο να πούμε
Τώρα τι να μαγειρέψω ….ένα στόμα… δεν σου κάνει
καρδιά….βολεύομαι και με μία ντομάτα, 3-4 ελιές, λίγο ταχίνι στον καφέ , ένα
παξιμάδι… Προχτές έβρασα μια χούφτα τραχανά νηστήσιμο, τον είναι λαχταρίσει….τι να σου πω
ότι έχω και για σήμερα ;;;
Το φαγητό δεν μας λείπει ή τουλάχιστον δεν μας έχει
λείψει ακόμη στους περισσότερους, η συντροφιά, η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, το
νοιάξιμο….αυτά μας λείπουν και δεν μιλάω προσωπικά, μάρτυς μου ο Θεός….
Μπορεί τα παιδιά μου να είναι μακριά και να μου
λείπουν, όπως και τα εγγόνια μου….αλλά δεν αισθάνομαι εγκατάλειψη….και πιστεύω
ότι κι αυτή η δοκιμασία θα περάσει και ίσως μας κάνει σοφότερους και σωστότερους
στις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας…στο μεταξύ ξεσκέπασα την ραπτομηχανή
και άνοιξα το σεντούκι με τα υφάσματα….με το φως της ημέρας και όσο τα μάτια
μου βοηθούν, θα ράβω μικροπράγματα για
να τα προσφέρω σε όποιον τα χρειάζεται , τα βράδια έχω παρέα τις βελόνες, το
βελονάκι και τα μαλλιά….πλέκω σκουφιά, κασκόλ, γάντια , εσάρπες και μικρές
κουβερτούλες…. έρχεται και τα παίρνει
στο τέλος κάθε μήνα η Αγγελίνα , την θυμάσαι την μοναχοκόρη της γιατρίνας της
Ναυσικάς ;;; Εγινε κι αυτή γιατρέσσα , μου γράφει και τα φάρμακα, μου παίρνει
την πίεση, μετράει το ζάχαρο…..καλό να έχει , με κοιτάζει σαν δικό της
άνθρωπο, ότι ιατρικό χρειάζομαι αυτή το φροντίζει και δεν θα το
πιστέψεις , πλέκει !!! Τα μερόνυχτα των εφημεριών, όταν όλα είναι ήρεμα , χωρίς
περιστατικά , μαζί με άλλες συναδέλφισσες πλέκουν !!! Μου έχει φέρει από πέρσι
μπόλικα μαλλιά πλεξίματος…. Έτσι κι εγώ ξανάρχισα να πλέκω και το χαίρομαι
γιατί περνάει η ώρα μου δημιουργικά, αλλά
έχω και την ικανοποίηση ότι συμμετέχω σε έναν καλό σκοπό….όλα αυτά πηγαίνουν σε
Νοσοκομεία, σε μονάδες για πρόωρα μωράκια, σε Ορφανοτροφεία αλλά και σε
γηροκομεία…
Μα και βέβαια μπορείς κι εσύ, θα της το πω όταν
έρθει να πάρει την πραμάτεια μου , δεν φαντάζεσαι πόση χαρά παίρνω, κάθε φορά
που μου δείχνει φωτογραφίες από μωράκια που φορούν τα σκουφάκια και τα
καλτσάκια μου, παιδάκια που φορούν τα κασκόλ και τα
πουλοβεράκια μου και γεροντάκια σε αναπηρικές καρέκλες με σκεπασμένα τα γόνατα
με τα κουβερτάκια μου….
Κι η Κρυστάλλω πλέκει, όχι για προίκες κι ας έχει
τρείς κοπελούδες, αυτές τώρα δεν θέλουν ούτε προικιά, ούτε πλεκτά, ούτε
κεντήματα , ούτε δαντέλες….τίποτα απ΄αυτά …..τα δίνει κι αυτή στην γιατρέσσα…
Εσύ που είσαι και μερακλού, θα κάνεις θαύματα και θα με θυμηθείς πόση
χαρά θα πάρεις…..πολλαπλάσια από αυτήν που θα δώσεις…
Τι μου λές;;; Η εγγονή της Αμαλίας έστησε αργαλειό
και ζητάει βοήθεια από γριές, για να
περάσει στημόνια !!! Ελα Χριστέ, μα αυτή η κοπέλα αν θυμάμαι καλά, ήτανε χρόνια στην Αγγλία και κάτι σχετικό με οικονομικά σπούδασε….Α μπα !!!
Σπούδασε και τις βαφές και τις κλωστές…..και
έγινε καλλιτέχνης υφάσματος….τώρα θα υφαίνει καλλιτεχνικά…. Για να δούμε, είμαι πολύ περίεργη να δω της
νέας γενιάς την τέχνη , γιατί όσες παλιές υφάντρες ήξερα, όλες καλλιτέχνες
ήτανε και φτιάχνανε αριστουργήματα…..Μπατανίες, κουβέρτες, φλοκωτά, πετσέτες,
χράμια…..χαλιά, κιλίμια…αλλά η τέχνη τους ξεχάστηκε, καμία νέα δεν ήθελε την
σκλαβιά του αργαλειού και τώρα μου λές πως ή εγγονή της Αμαλίας έστησε τον
αργαλειό της γιαγιάς της…πάλι καλά που τον φυλάξανε και τον βρήκε , οι
περισσότεροι έχουν γίνει καυσόξυλα…
Το ξέρω πως οι νέες τώρα δεν τα θέλουν, εγώ πάντως
πολύ τα καμαρώνω τα υφάντά μου, τα στρώνω όλα και τα χαίρομαι, αθάνατα , μου
φέρνουν μνήμες και είναι κομμάτια της ζωής μου όπως τα παλιά μου εικονίσματα, το
καντήλι, το θυμιατό μου, οι φωτογραφίες,
τα έπιπλα και τα ντουβάρια τούτου του σπιτιού…. Της προίκας μου τα έχω όλα,
ακόμα και τα ελάχιστα που έχουν
απομείνει της μάνας μου , ακόμα και μια κουβέρτα της πεθεράς μου, μ΄αυτήν
σκεπάζομαι… Θυμάμαι κι εκείνο το χαλί το
δικό σου, που έχεις στρωμένο στη σάλα,
τι χαλασμός είχε γίνει με το σχέδιο , που το «έκλεψε» η θειά η Σαββούλα από ένα Μοναστήρι κι έκανε Σαρανταλείτουργα
για να ξεπλύνει την αμαρτία….
Εμείς να δούμε πως θα ξεπλύνουμε τις δικές μας, που
γινήκαμε απάνθρωποι και ζούμε χωρίς φόβο Θεού, αφήσαμε το χρήμα και τις
επιθυμίες να μας διαφθείρουν και τώρα που οι αρρώστιες και δυστυχίες έχουν μπεί
σε κάθε σπιτικό, ψάχνουμε την αιτία….
Θυμιατίζω βέβαια…..και πρόσφορο ζυμώνω και τα κόλλυβα
για τις ψυχούλες δεν παραλείπω, αλλά βρε Κυριακούλα μου, το βλέπουμε γύρω μας,
το κακό έχει κατακλύσει τον κόσμο….
Σκοτώνουνε στο δρόμο με τα αυτοκίνητα και
εγκαταλείπουν τον τραυματία να ξεψυχίσει μόνος κι αβοήθητος στην
άσφαλτο….Τέτοια απονιά κι ασυνειδησία…..άκουσα τις προάλλες στο Κομμωτήριο, ότι
φταίει ο Νόμος….άμα μείνεις λέει να βοηθήσεις τον συνάνθρωπο που τραυμάτισες ή
σκότωσες, σε πάνε, δικαίως, για κακούργημα….αν τον εγκαταλείψεις αβοήθητο και
ολομόναχο ….τότε , τον απάνθρωπο εγκληματία
τον τιμωρούν ελαφρύτερα, σχεδόν καθόλου….τον πάνε για πλημμέλημα…..άκουσον
άκουσον….ποιοί τους φτιάχνουν αυτούς τους Νόμους και ποιοι τους ψηφίζουν ;;;
Υπάρχει δικαιοσύνη σ΄αυτόν τον τόπο άραγε ;;;
Ασε αυτήν την κουβέντα Κυριακούλα μου, γιατί με
αναστατώνει κι αρχίζουν οι ταχυκαρδίες
….κι ας έχω πιεί όλα μου τα χάπια από τα χαράματα….Δεν βλέπω την ώρα να πιάσω
το ράψιμο και το πλέξιμο να βρώ την ηρεμία μου….
Αν έχει λάδι το καντήλι μας, θα την περάσουμε κι αυτή τη δοκιμασία
Κυριακούλα μου, κάθε μία κλειδαμπαρωμένη στο σπίτι της βέβαια……με τις χλωρίνες
και τα DETTOL
ε….ας
μην μιζεριάσουμε, οι γονείς μας περάσανε
πολέμους, κατατρεγμούς, δυστυχίες, απώλειες, και δεινά πολύ χειρότερα……ας μην ξεχνάμε
αυτούς που αγωνίζονται νύχτα και μέρα στα Νοσοκομεία να περιθάλψουν τον
πάσχοντα άνθρωπο και αυτούς που υπηρετούν για την προστασία της πατρίδας……
Προσευχόμαστε για όλους !!! Εμείς θα υπομονέψουμε
και θα καλογερέψουμε !!! Καλά το είπες !!! Μακάρι όταν περάσει αυτό το κακό, οι
άνθρωποι να έχουν κάνει την αυτοκριτική τους και να βάλουν νέες συντεταγμένες στη
ζωή τους με φόβο Θεού…δίνοντας προτεραιότητα στον ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ , την Κοινωνική
ευθύνη, στο ΕΜΕΙΣ και όχι το ΕΓΩ……..
Κλαυδία
Απρίλιος
2020
