Πέμπτη 21 Απριλίου 2016

Καλωσόρισμα !!!


 Δεν έχω κάμερες πολλές μουδέ οντά μεγάλο,
μα ‘χω τσ’ αγκάλες μ’ ανοιχτές μέσα να σας σε βάλω.





Η Αλεξάνδρα ( http://abuttononthemoon.blogspot.gr/) με "σκούντηξε" να είναι καλά και πήρα είδηση το δρώμενό της secret spring circles!!!  Δεν ξέρω αλλά αυτή η ΄Ανοιξη με έχει βρεί σε μία κατάσταση πλήρους αποδιοργάνωσης.....πήρα μπρός και  άρχισα να το επεξεργάζομαι το θέμα "Καλωσόρισμα"....ξέρω τι σημαίνει η λέξη, μας εξήγησε λεπτομερώς και η Αλεξάνδρα : σημαίνει σε υποδέχομαι, σε αποδέχομαι, σε καλοδέχομαι. Στο σπίτι μου, στην καρδιά μου, στα όνειρά μου. Εσένα, τον ξένο, τον άγνωστο, το φτωχό, τον πληγωμένο. Και σου προσφέρω, σου εύχομαι, σου στέκομαι. Κι ακόμα, κάτι πιο προσωπικό. Σε καλοδέχομαι στα άδυτα της ψυχής μου, εσένα, που είσαι ο δικός μου άνθρωπος. Σε υποδέχομαι ξανά στο σπίτι μου, εσένα, που μαλώσαμε. Σε αποδέχομαι, εσένα, που μοιάζεις λίγο περίεργος, αλλά μπορεί να γίνουμε φίλοι.





Εχω βιώσει και μπόλικα καλωσορίσματα στη ζωή μου, το πατρικό μου σπίτι (ένα μικροαστικό τριάρι σε πολυκατοικία του 60) ήτανε πάντα ανοικτό στους φίλους , τους συγγενείς ακόμη και στους πιο μακρινούς, αργότερα  συνεχίστηκε η παράδοση στο δικό μου σπίτι, το σόϊ του συζύγου, τα πεθερικά μου, ανεξαιρέτως όλοι πάντα καλοδεχούμενοι  , η πόρτα μου ανοιχτή όπως και η καρδιά μου ,  υποδοχή με χαμόγελο, κεράσματα,  το καλωσόρισμα  με όλη τη σημασία της λέξης, αυτό που είχα μάθει από τα μικράτα μου.... αν και αναλογιζόμενη την πραγματική έννοια της φιλοξενίας και του καλοσωρίσματος, όπως την έχουνε βιώσει άλλοι άνθρωποι, ούτε καν την έχω προσεγγίσει...
 

Αναζητώ ιδέες, ξεφυλίζω περιοδικά, σερφάρω ατελείωτα προκειμένου να βρώ κάτι αντιπροσωπευτικό για να στείλω στο μυστικό μου ταίρι....μέρες μου τριβέλιζε το μυαλό αυτή η σκέψη, ώσπου εντελώς ξαφνικά, άστραψε η ιδέα !!! Ξεκίνησα άμεσα την υλοποίησή της και είμαι πανευτυχής που μόλις ολοκληρώθηκε .....βρίσκομαι στο στάδιο της αναζήτησης κατάλληλης συσκευασίας, οπότε θα ακολουθήσει αμέσως η αποστολή !!! Μυστικό μου ταίρι, σύντομα θα λάβεις το κάτι τις μου, μέχρι τότε.....υπομονή !!!


Αλεξάνδρα μου σου είμαι υπόχρεη για το "ξεκούνημα",  η συμμετοχή μου στο όμορφο δρώμενό σου με έβγαλε από την αδράνεια και πολύ το χάρηκα.....ανυπομονώ για τη συνέχεια, μέχρι τότε θα σας κεράσω όλους ένα μοσχομυρισμένο χαλβά (το γλυκό καλωσορίσματος που έφτιαχνε κι ακόμη, δόξα το θεό,  φτιάχνει η μαμά μου) και θα σας τον στολίσω και με μία ταιριαστή μαντινάδα που έχω ακούσει απο τα χείλη της γιαγιάς μου :

 Χίλια καλώς ορίσανε οι φίλοι οι γ-εδικοί μας,
κι α δε χωρούν στο σπίτι μας, πάνω στη κεφαλή μας.


 Για την ιστορία, η γιαγιά μου, μητέρα του πατέρα μου, βρέθηκε διωγμένη από τον τόπο της, λόγω του πολέμου, στον Πειραιά όπου από τους βομβαρδιμούς των Γερμανών καταστράφηκε το σπίτι, η οικοσκευή και το μαγαζί του παπού μου, σωθήκανε μόνο οι ίδιοι και τα 4 αγόρια τους καθώς και λιγοστά από τα υπάρχοντά τους. Ηρθανε στην Αθήνα, κοντά σε συγγενείς και βολευτήκανε σε δύο καμαρούλες στην αυλή ενός ισόγειου  νεοκλασικού, κάτω από την Ακρόπολη. Κατά την περίοδο του πολέμου, σ΄αυτές τις καμαρούλες καλωσοριστήκανε και φιλοξενηθήκανε περιστασιακά, φίλοι, συγγενείς, κρυφτήκανε ακόμη και ΄Αγγλοι στρατιωτικοί και δύο εβραίες  φίλες φίλων.....
Αργότερα στα χρόνια του εμφυλίου, οι παπούδες μου με κίνδυνο της ζωής τους, συνεχίσανε να καλοδέχονται, να φιλοξενούνε  και να κρύβουνε καταδιωγμένους, τραυματισμένους, ασθενείς....

Σάββατο 9 Απριλίου 2016

ΜΕΡΕΣ ΑΝΟΙΞΗΣ..... !!!

Ανταποκρίνόμενη στο δρώμενο της Αριστέας http://princess-airis.blogspot.gr/2016/03/blog-post15-meres-anoiksis.html που μας ζήτησε  :


εικόνες, φωτογραφίες, κείμενα ή δημιουργίες κι έργα

που θα είναι όλα ανοιξιάτικα.

Έτσι, για να υμνήσουμε αυτή την υπέροχη εποχή του χρόνου,

για να έχουμε κίνητρο για δημιουργία και χαρά,΅
θυμήθηκα την Ερασμία και τις φουσκοδεντριές....που είχε κάνει πρώτη εμφάνιση παλαιότερα σε κάποιο άλλο δρώμενο της Αριστέας, σας την ξαναπαρουσιάζω λοιπόν :

Η Ερασμία βουρλίστηκε
Εαρινή η διάθεση κι η φύση ξεσαλώνει ,                                                                                                                                                                           
γεμίζουνε με λούλουδα οι γυμνωμένοι κλώνοι,
αλλάζει η πλάση φορεσιά, με τις φουσκοδεντριές,
κι η Ερασμία βουρλίστηκε και θέλει….παντρειές…
της άνοιξης τ΄αρώματα γεμίζουν τον αέρα ,
κι αυτή , το πήρε απόφαση, να βάλει πάλι βέρα !!!
Τι να πώ γιά το ριζικό και για το πεπρωμένο….
η Ερασμία αγάπησε……. έναν αλλοφερμένο……
αυτός, κάρτα παραμονής ήθελε ν΄ αποκτήσει
και βρήκε νύφη πρόθυμη για να του τη χαρίσει…
Στο φέις μπούκ αλλοίμονο, έγινε η γνωριμία,
με τσάτ, μηνύματα και λάικ  μουρλάθηκ΄η Ερασμία !!!
Μωρή για κάθησε καλά κι έλα στα συγκαλά σου,
μουρλή ήσουν απ΄τα νιάτα σου  και στα γεράματά σου,
αποτρελάθηκες λοιπόν και μας παντρολογιέσαι,
πως χήρεψες βρε τρείς φορές, διόλου δε συλλογιέσαι;
Τον πρώτο σου τον δώσανε με προξενιό, θυμάσαι;
Δήμαρχος ήτανε θαρρώ, μίλα καλέ…κοιμάσαι;
Τον δεύτερο αγάπησες τρελά όπως δηλώνεις,
και δυό παιδιά απόκτησες, κι έχεις να καμαρώνεις,
όμως βραχύς ο βίος του,  χήρα έμεινες και πάλι
ώσπου παντρεύτηκες ξανά,  το Σώτο το μπακάλη.
 Πέντε χρόνια περάσανε που τον έχεις φυτέψει,
και για  την τέταρτη παντρειά σε γυροφέρνει η σκέψη….
άλλες μια ολάκερη ζωή και δε σταυρώνουν άντρα,
κι εσύ ακαμάτρα και λωλή, στο κομπολόϊ χάντρα…
΄Ημαρτον Παναγία μου, για τ΄άδικα του κόσμου,
υπομονή με τη ζουρλή όμως κι εμένα δός μου !!!
Πάτησες βρε τα εξήντα οκτώ κι ας είσαι κοτσονάτη,
σύνελθε , παραδέξου το,    δεν είσαι η….Χιονάτη!!!
Βρε τα παιδιά σου ντρέπονται , άσε πιά τα εγγόνια,
νισάφι, πάρτο απόφαση, περάσανε τα χρόνια…
Δεν έχεις αθεόφοβη συναίσθηση καμία;
γεμάτα  παλαβόγριες πιά τα τρελοκομεία….
Το έαρ ήρθε βολικά,  σαν τέλειο σκηνικό,
να ζωντανέψει αισθήματα κι οίστρο γεροντικό,
που αψηφά κάθε φραγμό που βάζει η κοινωνία,
στο διάολο  πιεσόμετρα, σταγόνες και  δισκία…
Η ηλικία δεν μετρά , ούτε λαβαίνει υπόψη,
το αίσθημα, που αψηφά του ξυραφιού την κόψη,
ο έρως βρήκε αφορμή, το βέλος να πετάξει,
η Ερασμία θα παντρευτεί, ο κόσμος να πλαντάξει !!!



Τετάρτη 6 Απριλίου 2016

Οι μέρες άνοιξης συνεχίζονται.....












Η άνοιξη προχωρά ακάθεκτη και η Μαρία Λιώτη συμμετέχει στο δρώμενο της Αριστέας μας " ΜΕΡΕΣ ΑΝΟΙΞΗΣ" με ένα επίκαιρο στιχούργημα, τιτλοφορούμενο  ΤΣΑΝΤΙΡ ΕΛΛΑΣ !!!



ΤΣΑΝΤΙΡ-ΕΛΛΑΣ

Τα  σύνορά τους σφάλισαν της Κομισιόν τα μέλη
πλην της Ελλάδας πούγινε σαν ξέφραγο αμπέλι.
Γέμισε ο τόπος μας σκηνές, πρόχειρες που στεγάζουν
ανδρες και γυναικόπαιδα που κλαίνε και στενάζουν.

Κλείσαν τ' αυτιά τους στις φωνές οι εταίροι με γινάτι
και άφησαν τους πρόσφυγες σε μας, ως αμανάτι.
Κατάντησε η χώρα μας να μοιάζει με Βαβέλ
και σ' αφασία  έπεσαν οι Συριζο-Αν-έλ.

Τους ξέφυγε ο έλεγχος, χάσαν αυγά πασχάλια
κι έγινε η πατρίδα μας σαν ένα μάτσο χάλια.
Γκρινιάζουν οι αρμόδιοι,γι'ασήμαντα ερίζουν
και οι λοιποί , από μακριά, αμήχανα σφυρίζουν.

Η Αριστερή Κυβέρνηση ,εντός  Μαξίμου ούσα
απ' το μεταναστευτικό είν' η μεγάλη απούσα.
Δεν  δύναται μονάχη της αυτή να καταφέρει
επίλυση  στης προσφυγιάς το πρόβλημα να φέρει.

Τη ζαχαρένια σου εσύ ,Αλέξη δε χαλάς
γιαυτό η χώρα έγινε τσαντιρομαχαλάς.
Απ'  τις σκηνές ακούγονται χιλιάδες αχ και βαχ
που οι δύστυχοι βοήθεια ζητούν απ' τον Αλλάχ.

Τρέξε ευθύς στην Κομισιόν και πες τους να φροντίσουν
τα όσα συμφωνήσατε αμέσως να τηρήσουν.
Ρώτα τους Τούρκους  που είπανε στη συμφωνία ναί
γιατι  τώρα αλλάξανε αυτοί τον αμανέ;

Η άνοιξη κατέφθασε με θλιβερά μαντάτα,
Αλέξη, παρδέξου το, τα κάνατε σαλάτα …
Και τώρα που ο Σόιμπλε σφόδρα σε αγαπάει,
πες του στ΄αυτί  πως ο ρωμιός αυτά δεν τα μασάει.
-------------------------------------------------------------------------------------
Μαρία Λιώτη.

Μάρτιος 2016 










 



Σάββατο 2 Απριλίου 2016

Η συμμετοχή μου στο 7ο Παιχνιδι των λέξεων...






Το 7ο παιχνίδι  ολοκληρώθηκε με επιτυχία και  η επιμελήτρια/ διοργανώτρια Μαρία  http://mytripssonblog.blogspot.gr/μας επαναλαμβάνει, γιά μία ακόμη φορά, αυτό που συνήθιζε να λέει και η Φλώρα από το TEXNIS STORIES που το είχε εμπνευστεί!
Είμαστε όλοι νικητές!
Οι ιστορίες και τα ποιήματα που στόλισαν  και αυτό το παιχνίδι , μας έκαναν να ταξιδέψουμε να σκεφτούμε, να ονειρευτούμε, να θαυμάσουμε, να γελάσουμε, ακόμα και να θυμώσουμε.
Πολλά συγχαρητήρια σε όλες τις συμμετοχές, αλλά και σε εκείνη που ξεχώρισε!

Τα μανουσάκια της κυρά - Πολυξένης, που στην ουσία είναι τα μανουσάκια της Μαρίας της Κανελλάκη, μας γοήτευσαν  και η ψηφοφορία τα έφερε στην πρώτη θέση!
 
Η δική μου συμμετοχή :
 
 

Μοίρα



Είχε βάλει τη σακούλα με τα κρεμμυδάκια του στιφάδου στο τραπέζι της κουζίνας και τα καθάριζε με  περισσή προσήλωση , που και που σκούπιζε τα μάτια της με το χαρτομάντηλο  που είχε στην τσέπη και έριχνε το βλέμμα στο παράθυρο παρατηρώντας τις στάλες της βροχής που κατρακυλούσανε στο τζάμι. Από τότε που έκλεισε την μικρή τους επιχείρηση ,  βρήκε διέξοδο στη μαγειρική…Μαγείρευε  εθελοντικά  ποσότητες  τροφίμων που αγόραζε η ίδια, ή της προσφέρανε  φίλοι και γνωστοί και σε συνεργασία με τους  γείτονές της , το Φάνη και τη Σόνια ,  οι χύτρες, τα  ταψιά και τα τάπερ  μεταφερόντουσαν  σε συγκεκριμένους φορείς που τα διαθέτανε…
Αναλογιζότανε πως άλλη μία αυλαία είχε πέσει, προχτές που έλαβε το τηλεφώνημα από το Λονδίνο , ο γαμπρός της Αμανάτιος Γκουντούλης  είχε βρεθεί νεκρός στο γραφείο του…η κόρη της, τον είχε εγκαταλείψει πριν έξι μήνες….Η  κόρη της, ποτέ δεν της ανοιγότανε ούτε έλεγε πολλά,  μόνο μία δήλωση τηλεγραφική  : « Φεύγω, θα πάρω τη θέση της υποδιευθύντριας στο Γραφείο της Εταιρείας στο Τόκυο»… Από μικρή τη χαρακτήριζε η άκρατη φιλοδοξία, η φιλαρέσκεια και η φιλαυτία στον υπερθετικό βαθμό , ο γιός της πάλι , καλόψυχος μα  επιπόλαιος και άστατος  πριν την ολοκλήρωση των σπουδών του ,γνωρίστηκε με μία Βραζιλιάνα χωρισμένη με δύο παιδιά που τον περνούσε οκτώ χρόνια , την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα και την ακολούθησε στη Βραζιλία, την παντρεύτηκε 15 ημέρες  μετά τη γνωριμία τους…. ζήσανε μαζί έξι χρόνια, τώρα συζεί  με κάποια άλλη στην Αργεντινή…
Σκούπισε ξανά τα μάτια της  και χαμογέλασε πικρά , στο νού της ήρθε το δίστιχο που έλεγε ο άντρας της : «Εμένα η μοίρα τις χαρές τις δίδει στάλα στάλα γιατί’μαι λέει άξιος για βάσανα μεγάλα…»
Με το Σήφη είχανε γνωριστεί όταν εκείνος δούλευε στο υφασματάδικο του Ιντζίδη κι εκείνη μάθαινε μοδιστρική στο ατελιέ της μαντάμ Αμελί που βρισκότανε ακριβώς απέναντι.  Αγαπηθήκανε , παντρευτήκανε, αγωνιστήκανε μαζί να στεριώσουνε το μικρό μαγαζάκι τους με είδη ραπτικής και σιγά σιγά με σκληρή δουλειά, καταφέρανε να δημιουργήσουνε μία μικρή επιχείρηση εισαγωγής μαντηλιών ….
Καημό είχε ο Σήφης ν΄αποκτήσει ένα «καλό» αυτοκίνητο, τα κατάφερε στα 43  του, το χάρηκε μόλις πέντε χρόνια,  μετά έγινε το ατύχημα, εκείνη η νταλίκα που δίπλωσε και τον πέταξε στο χαντάκι, τρείς μήνες στην εντατική κι από τότε παραπληγικός,  14 χρόνια τώρα, τα τελευταία τέσσερα κατάκοιτος….
Αναστέναξε βαθειά, «Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τη σκιά της μοίρας του» έλεγε η μαντάμ Αμελί, είχε δίκιο , το συνειδητοποιούσε κάθε μέρα που κοίταζε το λεβέντη το Σήφη της, καθηλωμένο στο κρεβάτι, ανήμπορο, να βασανίζεται ….Τον φρόντιζε  με τη βοήθεια της Σόνιας και του Φάνη που ήτανε νοσηλευτές, ο Φάνης μάλιστα είχε εκπαιδευτεί και σαν χειροπράκτης…και πρόσφερε πραγματικά πολύτιμες υπηρεσίες στο Σήφη.
Αυτοί οι δύο άνθρωποι είχανε γίνει οι προσφιλείς της, η οικογένιά της….κι είχανε γνωριστεί χάρη σε μία πρόσκληση για εθελοντική προσφορά…Περίεργη η μοίρα σκέφτηκε και στο μυαλό της ήρθε κάτι, που ο Φάνης  της είχε πεί κάποτε, κάτι που έλεγε η μάνα του :«Της μοίρας αντιμίλησα κι εδά με δοκιμάζει γιατί μου δίνει μια χαρά και δέκα μου αρπάζει»