Τετάρτη 19 Ιουνίου 2019

Αντίθεση


Αντίθεση

Είχε βάλει το χέρι   να σκιάζει  τα μάτια και στεκόταν ακίνητος, εκεί στην ίδια  αγαπημένη του θέση, στηρίζοντας την πλάτη  στο κοίλωμα του απόκρημνου γκριζόμαυρου βράχου, που ορθωνότανε σαν  φύλακας στο μικρό ακρωτήρι, αγνατεύοντας τον όρίζοντα που ήταν βαμμένος με τα πορτοκαλοπόρφυρα χρώματα του δειλινού, σκοτεινιασμένα από μερικά μαύρα σύννεφα που απομακρύνονταν αργά μετά το μπουρίνι που είχε ξεσπάσει νωρίτερα. Η θάλασσα αφρισμένη βογγούσε και δέρνονταν στα βράχια, ανταριασμένη  όπως η ψυχή του….
Πρίν κουρνιάσει εκεί στο παιδικό του απάγκιο, είχε περάσει από το μικρό κοιμητήρι πίσω από την εκκλησιά του αρχοντικού των Βενετσάνων, ν΄ανάψει το καντήλι στον τάφο της μάνας  και του πατέρα του…. Δεν χρειάστηκε, όλα τα καντηλάκια ήταν ήδη αναμμένα και οι τάφοι φροντισμένοι όπως και τα λουλούδια στις γλάστρες και τα παρτέρια. Τα 12 ψηλά γέρικα κυπαρίσσια, ακοίμητοι φρουροί, στέκονταν αγέρωχα όπως την τελευταία φορά που τα είχε αντικρύσει , πάνε 25 χρόνια….Οι μνήμες τον κατέκλυσαν....
Τόσα χρόνια είχε λείψει από το νησί και γύρισε εσπευσμένα μετά το μήνυμα του παπά Ευσέβιου….δεν στάθηκε λεπτό στη Χώρα, δεν μίλησε σε άνθρωπο, μόνο μίσθωσε τον πρώτο αγωγιάτη που βρέθηκε μπροστά του στο λιμάνι και κατευθύνθηκε στο σπίτι του παπά….ένα απλό νησιώτικο χαμηλοτάβανο σπιτάκι με ασπρισμένες πεζούλες στην πλακόστρωτη αυλή, πνιγμένη στα γιασεμιά , τα φούλια, τους κατιφέδες και τα γεράνια. Η θεόρατη μπουκαμβίλια  είχε σκεπάσει την μία πλευρά του σπιτιού συναγωνιζόμενη την κληματαριά που κάλυπτε σχεδόν ολόκληρη την άλλη.
Ο παπά Ευσέβιος τον γνώρισε αμέσως, αν και καθισμένος σε αναπηρική πολυθρόνα,  είχε τα ίδια σπινθηροβόλα μάτια, όπως στα νιάτα του, το ίδιο λαμπερό χαμόγελο, διατηρούσε ακμαίο το πνεύμα του, παρά τα 93 του χρόνια και προς μεγάλη του έκπληξη, διατηρούσε ακέραιο  τόσο το χιούμορ όσο και το μνημονικό του….
Πως πέρασαν τόσες ώρες κουβεντιάζονας…. άκουγε με ενδιαφέρον τη διήγηση του ιερέα,  συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν, γεμίζοντας τα κενά   .....  η πρεσβυτέρα είχε συχωρεθεί τον περασμένο χρόνο, τώρα πρεσβυτέρα ήταν η νύφη του παπά Ευσέβιου, μιας κι ο γιός του ο Θεόκλητος είχε πάρει τη θέση του. Θυμήθηκαν τόσα πολλά και τόσους πολλούς κι εκείνος ξανοίχτηκε μετά από ώρα και μίλησε για τα χρόνια της ξενητιάς , με συστολή παραδέχτηκε πως είχε γίνει λαμπρός Μηχανικός με ειδίκευση στις γεωτρήσεις και τα πετρέλαια, είχε εργαστεί στο ΜΠΑΧΡΕΪΝ, τη Νορβηγία, τα Αραβικά Εμιράτα, το Τέξας, τώρα ήταν εγκατεστημένος στην Αλάσκα….πρόσφατα είχε αποκτήσει και οικογένεια, είχε ένα 5χρονο αγοράκι ….
Ο παπά Ευσέβιος του θύμισε τα παιδικά του ανδραγαθήματα, τις σκανταλιές και τις βουτιές με τα δικά του αγόρια, τον Ερμόλαο, τον Θεόκλητο και τον Παύλο και του διηγήθηκε με κάθε λεπτομέρεια,  εκείνη την αξέχαστη  περιπέτεια με το βαρκάκι του πατέρα του, τότε που το πήρανε κρυφά από τον  ορμίσκο  που φώλιαζε κάτω από το μικρό ακρωτήρι και ξανοίχτηκαν στο πέλαγος  κι όταν σηκώθηκε αέρας και τους παράσερνε ολοένα στα βαθιά, στάθηκαν ανήμποροι να κουμαντάρουν κουπιά και τιμόνι και από θαύμα δεν πνίγηκαν ….τους έσωσε ο πατέρας του….ο κυρ Λάμπρος ο άλαλος…..ένας προκομμένος δουλευτής, ένας ακέραιος, έντιμος, καλότροπος  άνθρωπος….αγαπητός σε όλους γιατί βοηθούσε τους πάντες σιωπηρά κι αθόρυβα , εξαιρετικός καραβομαραγκός και ειδικός στο ράψιμο των ιστίων αλλά και χαρισματικός ψάλτης….από μικρό τον είχαν με το ζόρι και τιμωρίες σκληρές αποτρέψει να χρησιμοποιεί , το αριστερό του χέρι κι εκείνος παρά τη βούληση να υπακούσει , όχι μόνο απέτυχε, αλλά απέκτησε πρόβλημα στην ομιλία που τον ανάγκασε και το σχολείο να εγκαταλείψει αλλά και να επιλέξει την  σιωπή. Αλλά ω του θαύματος !!! Όταν έψελνε , η φωνή του έβγαινε γλυκύτατη και κελαρυστή χωρίς ίχνος προβλήματος….
Εκείνος ήξερε πως ο πατέρας του μιλούσε, επιλεκτικά, χαμηλόφωνα και τρυφερά….έψελνε πάνω από την κούνια του, του μάθαινε πράγματα της δουλειάς του, του εξηγούσε τη χρήση των εργαλείων, μυστικά για το ψάρεμα των χταποδιών, τα περάσματα των ψαριών, τα λημέρια με τις γαρίδες και τους αστακούς, τις ξέρες, τα ναυάγια , τις θαλασσοσπηλιές , όλα όσα μπορούσε να του διδάξει…..κι όταν αναγκάστηκε να φύγει τόσο απρόσμενα, ήξερε πως του ράγισε την καρδιά  όπως  και της μάνας του, όμως ποτέ δεν του είπαν λέξη, δεν παραπονέθηκαν ……Τους έγραφε τακτικά, τους έστελνε δώρα και χρήματα, ένα όμορφο πλεούμενο ήταν το τελευταίο του δώρο, για τον πατέρα του,  κανόνισε  το μικρό σπιτάκι με το κτήμα , που τους είχε παραχωρήσει η αρχόντισσα η Πασχαλίγα, να έχει όλες τις ευκολίες, στέρνα, ηλεκτρικό , φρόντισε στο κτήμα να φτιαχτούν πεζούλες με ξερολιθιές και γλύκαιναν οι ενοχές του,  όταν μάθαινε τα νέα τους , πώς είχανε 3 λεμονιές και 6 μανταρινιές που καρποφορούσαν, το κοτέτσι τους αυγάταινε,  η κατσικούλα τους η Μεταξούλα είχε κάνει 2 κατσικάκια,  το μικρό μποστάνι τους απέδιδε τόσο καλά, που τροφοδοτούσαν και όλους όσους τους όριζε ο παπά Ευσέβιος ,  ακολουθώντας κι εκείνος τον κανόνα του δικού πατέρα, του παπά Ερμόλαου….
Το ποίμνιό τους έπρεπε να φροντίζει τους έχοντες ανάγκη, τις χήρες, τα ορφανά, έτσι κάθε πιστός πέρα από τις προσευχές, τις νηστείες, τις γονυκλισίες  και τα τρισάγια, όφειλε να υπακούει πρωτίστως στους κανόνες που όριζαν οι ποιμάντορές του…. διακριτικά και με άκρα μυστικότητα ο παπάς όριζε :  5 οκάδες λάδι, 6 ζευγάρια αυγά, και ένα σακί πατάτες στη χήρα του Ακάματου, ζαρζαβατικά, μία όρνιθα και μισό σακί αλεύρι στη φαμίλια του Πετροθανάση, φρούτα, δυό οκάδες τυρί, βούτυρο και γάλα στην Καλλιόπη του Μαυροκωσταντή πόχει άρρωστο κορίτσι…..
Τη γνώριζε καλά όλη αυτή τη διαδικασία, γιατί  και ο ίδιος πολλές φορές είχε ζαλωθεί αξημέρωτα, μαζί με  τους φίλους του, τα παπαδοπαίδια, τους τορβάδες, τα σακιά και τους τενεκέδες που έπρεπε να παραδοθούν στα σπίτια των ανθρώπων που είχε ορίσει ο παπάς…
Μόλις είχανε αποφάει το μεσημέρι, τα καλούδια που ετοίμασε σβέλτα η νύφη του παπά, τυροπιτάρια, ντοματοσαλάτα  με κάπαρη κι ελιές, κολοκυθανθούς γεμιστούς με ρύζι και μυρωδικά, κοπανιστή και ζυμωτό ψωμί συνοδευόμενα από σπιτικό κρασί και σαν απόσωσαν θέλησε να φύγει, ν΄αφήσει τον γέροντα να αναπαυθεί, όμως εκείνος τον κράτησε λέγοντας «Μείνε, εγώ θα γείρω εδωδά στον καναπέ  …..» Τον  βοήθησε να ξαπλώσει στη μεγάλη μαξιλάρα και μόλις βολεύτηκε του είπε : « Πήγαινε σ΄εκείνη την κασέλα κάτω από το παράθυρο, άνοιξέ την και πάρε να διαβάσεις τα χαρτιά που θα βρείς μέσα…»
Ακολούθησε τις οδηγίες του και άπλωσε στο τραπέζι με το βυσσινί βελούδο τραπεζομάντηλο, τα κιτρινισμένα χαρτιά και τις φωτογραφίες …..βάλθηκε να  ανασκαλεύει τις σελίδες και να διαβάζει …… Κράτησε στα χέρια του με σεβασμό τις γραφές και ο νους του,  γύρισε στο παρελθόν  παρατηρώντας τις παλιές φωτογραφίες... ο άρχοντας Στέφανος και η αρχόντισσα Πασχαλίγα την ημέρα του γάμου τους, εκείνος επιβλητικός, την περνούσε 22 χρόνια, εκείνη εύθραυστη και πανέμορφη χαμογελούσε μάλλον βιασμένα, η μάνα του  χαμογελαστή με τα σγουρά της μαλλιά δεμένα με κορδέλα και η αρχόντισσα σοβαρή με την κορούλα της στα γόνατά της.  Το βλέμμα του στάθηκε  πολλή ώρα στην τελευταία φωτό, η μικρή αρχόντισσα  η Φιλαρέτη κι εκείνος με κοντά παντελόνια,   στην είσοδο του αρχοντικού  σκασμένοι στα γέλια….η αναπνοή του έγινε ακατάστατη…….Τινάχτηκε ξαφνιασμένος όταν άκουσε τη φωνή του  γέροντα, δεν είχε καταλάβει τις ώρες που είχαν περάσει….ήταν συγκλονισμένος …..
Δεν είχε πάρει είδηση  ούτε τα μπουμπουνητά, ούτε το ξαφνικό μπουρίνι που ξέσπασε και τις ριπές του αέρα και της βροχής πάνω στη φυλλωσιά της κληματαριάς και τις πλάκες της αυλής….
«Ξέρεις τώρα ότι είσαι ο μοναδικός κληρονόμος των Βενετσάνων..... η Φιλαρέτη συχωρέθηκε πρίν πέντε χρόνια, χωρίς να αφήσει κληρονόμους κι εγώ πρέπει να σου εξομολογθώ κάτι….. είχα αγαπήσει τη μάνα σου, δεν ξέρω για εκείνη, ποτέ δεν μου είπε, ούτε με άφησε να καταλάβω το παραμικρό. Εγώ αισθανόμουν ρίγος στη ραχοκοκαλιά και έτρεμαν τα πόδια μου όταν την έβλεπα στην εκκλησιά να συνοδεύει την αρχόντισσα και την κόρη της. Κάποια φορά μάλιστα , περνώντας δίπλα τους κρατώντας τα εξαπτέρυγα, θά ΄μουνα 15 χρονών,  σκόνταψα κι έπεσα φαρδύς πλατύς κατάχαμα… μια άλλη φορά μπέρδεψα τα λόγια μου στο ΠΙΣΤΕΥΩ   , ευτυχώς ανέλαβε να σώσει την κατάσταση ο ψάλτης, αλλά δεν γλίτωσα την τιμωρία .... άσε που κόντεψα να πάρω φωτιά  στον Επιτάφιο απορροφημένος από το πρόσωπο της μάνας σου,  που μου φαινόταν σαν άγγελος, όπως φωτίζονταν από τα κεριά…  Ο παπά Ερμόλαος  πήρε έγκαιρα είδηση τι μου συμβαίνει και με νουθέτησε με αυστηρότητα αλλά  και συγκατάβαση . «Επιθυμία μου είναι να γίνεις Δεσπότης  μου είπε, αλλά  θα ακούσω και  την δική σου επιθυμία.» Ήτανε από τα Κύθηρα , ένας ιερέας προερχόμενος από αγροτική οικογένεια, ο οποίος είχε την τύχη για την εποχή εκείνη, δηλαδή κατά τη δεκαετία του 20-30, να φοιτήσει στο Γυμνάσιο Κυθήρων και σε εκκλησιαστική σχολή.
Εκ φύσεως φιλομαθής, διάβαζε πολύ τα ανεκτίμητα κείμενα όχι μόνο της εκκλησιαστικής αλλά και της θύραθεν γραμματείας. Όταν εκοιμήθη, άφησε εκατοντάδες σημειώματα με λέξεις, φράσεις και αποσπάσματα, που του έκαναν εντύπωση, κείμενα με το απόσταγμα της ανθρώπινης σοφίας.




 Ο πατέρας μου, πολύ συχνά μου άφηνε στο γραφείο μου ένα χαρτάκι από αυτές τις πολύτιμες σημειώσεις. Διαλέγω ένα από αυτά «…… θι προς τον μύρμηκα κνηρέ και ζήλωσον δών τάς δούς ατο και γενο σοφώτερος κείνου. κείνω γάρ γεωργίου μη πάρχοντος, μηδέ τον ναγκάζοντα χων, μηδέ πό δεσπότην ν, τοιμάζεται θέρους την τροφήν, πολλήν τε ν τ μητ ποιεται τήν παράθεσιν. πορεύθητι πρός τήν μέλισσαν καί μάθε ς ργάτις στί, τήν τε ργασίαν ς σεμνήν ποιεται. ς τούς πόνους βασιλες καί διται πρός γίειαν προσφέρονται. Ποθεινή δέ στι πσι καί πίδοξος καίπερ οσα τ ρώμη σθενής, τήν σοφίαν τιμήσασα προήχθη….»
Αυτό το υπέροχο απόσπασμα από τις Παροιμίες του Σολομώντα, σε ελεύθερη απόδοση έχει ως εξής: «Τεμπέλη άνθρωπε, δες το μυρμήγκι και προσπάθησε να το μιμηθείς, παρατηρώντας τα δρομολόγια που κάνει και γίνε σοφώτερος από εκείνο. Διότι το μυρμήγκι χωρίς να έχει χωράφι δικό του, ούτε αφεντικό, ούτε κανέναν να το αναγκάζει, συγκεντρώνει και αποθηκεύει το καλοκαίρι την τροφή του κατά το θερισμό. Ή παρατήρησε τη μέλισσα και μάθε ότι είναι εργάτρια και πόσο σεμνά εργάζεται και τον κόπο της τον απολαμβάνουν βασιλείς και ιδιώτες, διότι συμβάλλει στην υγεία τους. Και αν και είναι τόσο αδύναμο πλάσμα, είναι τόσο φημισμένη και αγαπητή σε όλους, διότι ετίμησε τη σοφία και ανεδείχθη»
Τέλος πάντων, συγχώρεσε την γεροντική φλυαρία μου, επειδή δήλωσα ότι δεν επιθυμώ να γίνω Δεσπότης, αλλά απλός ιερέας, ο πατήρ Ερμόλαος, φρόντισε να με παντρέψει με την κόρη του αγαπητού του φίλου πατέρα Ιερεμία, την  Φεβρωνία. Την θυμάσαι φαντάζομαι την πρεσβυτέρα μου, σας μάζευε σαν την κλώσσα γιά να σας προφυλάξει από τις τιμωρίες γιά τις σκανταλιές σας, εκείνος ο δικός μου ο Παύλος, ήτανε ο πιό σκάνταλος, καλή του ώρα, έφυγε παιδόπουλο στην Αυστραλία και ρίζωσε εκεί , ο Ερμόλαός μου  ασκητεύει στο ΄Ορος....Δεσπότης έγινε ο νεώτερος αδελφός μου ο Φιλήμων, όπως γνωρίζεις,  ενώ ο πρεσβύτερος ο Νικόλαος , πρέπει να τον θυμάσαι, έγινε Αξιωματικός του ναυτικού, ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του.
Παιδί μου καταλαβαίνω πόσο συγκλονισμένος είσαι, όμως κατανοείς πως η αλήθεια δεν ήταν δυνατόν να σου φανερωθεί ενωρίτερα….Οταν ο πατέρας σου κατάλαβε πως το τέλος του πλησιάζει, μου ζήτησε να τον εξομολογήσω και να τον μεταλάβω. Δεν είπαμε πολλά, την έντιμη και άγια ζωή του την γνώριζα, μου εξομολογήθηκε πως κι εκείνος γνώριζε την αλήθεια, ποτέ δεν του είχε αποκρυβεί το παραμικρό και με γνώση απόφασισε να παντρευτεί τη μάνα σου και να σου δώσει τ΄όνομά του, σαν  να ήσουν αληθινό του παιδί. Σας αγάπησε και τους δύο πάρα πολύ, φωτίσατε τη ζωή του και τον κάνατε πραγματικά ευτυχισμένο. «Μου έδωσαν αξία και λόγο ύπαρξης» Αυτό μου ζήτησε να σου το πω.
Αύριο να πας στη Χώρα, στον Συμβολαιογράφο, νέος είναι τίποτα δεν γνωρίζει από πρόσωπα και πράγματα, από παλιές ιστορίες…..έχει τους τίτλους και όλα τα επίσημα έγγραφα και χαρτιά, φρόντισε η αρχόντισσα γιά όλα, αιωνία της η μνήμη, αναπαυμένη να είναι,  πάρε και ότι άλλο νομίζεις….

Σηκώθηκε παραζαλισμένος και κάτωχρος, είχε ανάγκη από καθαρό αέρα, "θα σ΄αφήσω γέροντα" είπε, σκύβοντας να του φιλήσει το χέρι, θα περάσω το πρωϊ να πάρω τα χαρτιά….και με γρήγορο βήμα βγήκε στην  βρεγμένη αυλή και τράβηξε στην ανηφόρα….ούτε που πήρε είδηση κάποια κουρτινάκια που ανασηκώθηκαν στα παράθυρα, κάποια βλέμματα που τον ακολούθησαν μέχρι να χαθεί στη στροφή του καλντεριμιού……
Η καρδιά του  βροντοχτυπούσε άτσαλα στο στήθος του και το μόνο που ήθελε ήτανε να βρεθεί το συντομότερο στο καταφύγιό του, στο φιλόξενο κοίλωμα του βράχου, εκεί ψηλά στ΄ακρωτήρι…..
Ευτυχώς η βροχή είχε σταματήσει και το φως του δειλινού γλύκαινε το τοπίο που είχε μείνει σχεδόν ανέγγιχτο από τον χρόνο….το αρχοντικό με σφαλισμένα τα παράθυρα και το κτήμα ολόγυρα,  απεριποίητο αλλά όχι αγνώριστο….λοξοδρόμησε  στο πίσω μέρος που βρισκότανε το κοιμητήριο, μετά τράβηξε τον ανήφορο με μεγάλες δρασκελιές, ο βράχος του στη θέση του, να αιωρείται σχεδόν στο κενό. Ακούμπησε πάνω του με λαχτάρα και αισθάνθηκε τη θαλπωρή του. Αφέθηκε  στο βουητό της θάλασσας  που του φάνηκε σαν παρηγοριά και τα χρώματα της δύσης που έβαφαν τον ορίζοντα γέμισαν τα μάτια του….
Η μάνα του, ορφανό που ξεβράστηκε από ένα ναυάγιο δυόμισυ χρονών περίπου , το μάζεψαν και το ανάστησαν οι άρχοντες του νησιού. Όταν η μοναχοκόρη τους η Πασχαλίγα, παντρεύτηκε με συνοικέσιο και χωρίς τη θέλησή της, τον άρχοντα Βενετσάνο, την ακολούθησε στο νέο της σπιτικό μαζί με τα προικιά , τα κοσμήματα και τα φορέματά της. Είχαν 12 χρόνια διαφορά στην ηλικία, αλλά είχαν συνδεθεί ψυχικά σαν αδελφές….το ορφανό και η αρχοντοπούλα….
Η Πασχαλίγα αποδείχτηκε  επίγειος άγγελος, φιλεύσπλαχνη και ελεήμων, έκανε πολλές ευεργεσίες μυστικά και αθόρυβα και χάρη στη μεγάλη προσωπική της περιουσία, αν και ο νόμος όριζε να την διαχειρίζεται ο σύζυγός της, εκείνος παραδόξως,  της είχε παραχωρήσει το δικαίωμα να την διαχειρίζεται η ίδια και μόνον να τον συμβουλεύεται όποτε έκρινε σκόπιμο, είχε την ευχέρεια να ακολουθεί όχι μόνον τους κανόνες του πατέρα Ερμόλαου αλλά να κάνει πολλά περισσότερα, να κτίζει ναούς, να χρηματοδοτεί δασκάλους,  να αναστηλώνει μονές, να κάνει αφιερώματα, να συντρέχει ασθενείς και να παντρεύει άπορα κορίτσια....
Η αρχόντισσα μετά από απανωτές αποβολές και ατυχίες στις εγκυμοσύνες της, απέκτησε μία μονάκριβη θυγατέρα, την Φιλαρέτη.
Ο άρχοντας για να γιορτάσει το ευτυχές γεγονός έκανε ένα γλέντι που όμοιό του δεν είχε ξαναγίνει στο νησί. Καϊκια στολισμένα έφεραν αρχόντους και συγγενείς από άλλα νησιά, τραπέζια στρώθηκαν, βαρέλια κρασιά ανοίχτηκαν , χοιρινά και κατσίκια ψήνονταν στις σούβλες, όρνιθες παραγεμιστές έβραζαν στις χύτρες, σαλάτες, τυριά, εκλεκτά αλλαντικά,  πίτες όλων των ειδών σερβίρονταν πλουσιοπάροχα και  ξεροτήγανα, λουκούμια, αμυγδαλωτά , χαλβάδες, παστέλια  ακόμη και γλυκίσματα σπάνια,  που  είχαν έρθει από το εξωτερικό, φορτωμένα σε τεράστιους δίσκους,ήταν παρατεταγμένα για να γλυκάνουν τους παριστάμενους.
Μουσικές, χοροί, ένα ξέφρενο γλέντι που ξεκίνησε μετά την Κυριακάτικη λειτουργία και δεν τέλειωσε ούτε την επόμενη ημέρα….
Του τα είχαν διηγηθεί όλα αυτά, κανείς από τους παρευρισκόμενους δεν είχε ξεχάσει και οι μνήμες ακόμη και μετά από χρόνια δεν διατηρούνταν μόνον ζωντανές, αλλά είχαν εμπλουτιστεί με ιστορίες αστείες, πικάντικες, αληθινές και ψεύτικες….
Η μάνα του μόνο απέφευγε να συζητά για όλα αυτά…..και τώρα ήξερε τον λόγο…η αλήθεια του είχε αποκαλυφθεί ξεκάθαρα και αμετάκλητα. Ο πατέρας Ερμόλαος, με το ίδιο του το χέρι του είχε γράψει τα συμβάντα και είχε κλείσει με βουλοκέρι τη γραφή του. Είχε ορίσει να του δοθεί μετά το θάνατο της μάνας του.
Εκείνο το έγγραφο έφερνε στο φως το μεγάλο μυστικό που στοίχειωνε τη ζωή της . Εκείνο το βράδυ της χαράς και του γλεντιού, εκείνη είχε βιώσει μία ανείπωτη τραγωδία. Κάποια στιγμή που ανέβηκε να δει την λεχώνα και το βρέφος, αφού τις τακτοποίησε , ετοιμάστηκε να ξαπλώσει στο καμαράκι παραδίπλα, η αρχόντισσα όμως επέμεινε να γυρίσει στο γλέντι και φώναξε την γριά Οικονόμο τους, την Γεσθημανή να κοιμηθεί κοντά της, μήπως και χρειαζότανε τίποτα τη νύχτα.
Πήγε να βρεί τη Γεσθημανή και όταν τα κανόνισε όλα, βγήκε από το πορτόνι της κουζίνας  για να πάει στην μεγάλη αυλή όπου είχαν στρωθεί τα τραπέζια….δεν πρόλαβε να κάνει δυό βήματα, ένα άνδρας την άρπαξε από τη μέση και της έκλεισε το στόμα….άρχισε να παλεύει ενστικτωδώς, να κλωτσάει, να δαγκώνει να φωνάζει, εκείνος ρωμαλέος και τύφλα στο μεθύσι ,ούτε που λάβαινε υπόψη τις διαμαρτυρίες της. Παρά τον τρόμο και την αγωνία της, τον αναγνώρισε !!! Ητανε ο άρχοντας Ιωάννης, ο αδελφός του αφέντη !!! Αρχοντά μου, άρχισε να το εκλιπαρεί, άφησέ με, άφησέ με !!! Γρονθοκοπούσε την πλάτη του και ξεφώνιζε απελπισμένα, όμως η μουσική και το ποδοβολητό των χορευτών, έπνιγαν τις κραυγές της απόγνωσής της. Ο Ιωάννης ήταν  γεροδεμένος, όμορφος άνδρας, με ευχάριστους τρόπους, ανοιχτόκαρδος, γλετζές, καλωσυνάτος, χωρατατζής, αλλά επιπόλαιος και ερωτύλος. Ζούσε τον περισσότερο καιρό στο εξωτερικό όπου διεύθυνε τις οικογενειακές επιχειρήσεις, στο νησί είχε έρθει στο γάμο του αδελφού του  δέκα χρόνια πριν,  και τώρα για να παρευρεθεί στο γλέντι για την γέννηση της ανηψιάς του.
Το ποτό, η εύθυμη διάθεση και η όμορφη κοπελιά που βρέθηκε μπροστά του, τον έκαναν να αγνοήσει κάθε λογική και να πάρει , έστω και χωρίς τη θέλησή της , αυτό που επιθυμούσε.
Κατάφερε να του ξεφύγει με σχισμένα ρούχα και χωρίς να έχει αποφύγει το μοιραίο συμβάν, προσπάθησε να επιστρέψει στο σπίτι, εκείνος την ακολούθησε παραπατώντας, με τα παντελόνια κατεβασμένα φωνάζοντας «Κρασί !!! Κρασί !!! Κι άλλο κρασί !!! Ορμησε με όση δύναμη της είχε απομείνει στη σκάλα και κλειδώθηκε στην πρώτη κάμαρα που βρέθηκε μπροστά της. ΄Ηταν της Γεσθημανή, της Οικονόμου. Στ΄αυτιά της αντηχούσε η φωνή του Ιωάννη « κρασίιι, κρασίιι ...που είσαι ομορφούλα ...;» έτρεμε σαν το φύλλο, η καρδιά της κόντευε να σπάσει, πονούσε και αισθανότανε το αίμα ζεστό να κυλάει ανάμεσα στα πόδια της…..Σωριασμένη στο ξύλινο πάτωμα άκουσε τον βαρύ γδούπο του σώματος που έπεφτε…μετά σιωπή....αισθάνθηκε ανακούφιση, δεν κινδύνευε πιά.
Οι μουσικές ,το ποδοβολητό , κι  τα τραγούδια των γλεντοκόπων της φαίνονταν μακρινά και ένα παγωμένο κενό αισθάνθηκε να την τυλίγει……πριν ξημερώσει άρχισε να συνέρχεται, σηκώθηκε με κόπο και πιασμένη από την άκρη της σιφονιέρας,  πήγε να ρίξει λίγο νερό στο  πρησμένο πρόσωπό της. Τα ρούχα της ήταν κουρελιασμένα, το καλό της φόρεμα με το δαντελένιο γιακαδάκι, το ξεραμένο αίμα στο εσωτερικό των μηρών και ο πόνος την έφεραν στη πραγματικότητα….. " Τι θα κάνω, τι θα απογίνω ;  " αναλογίστηκε με τρόμο . Στο σπίτι επικρατούσε ησυχία, έξω στη αυλή ακούγονταν κάποιες ομιλίες , ξεκλείδωσε και βγήκε με προφύλαξη στο διάδρομο. Πήγε στην κάμαρά της, συγυρίστηκε κλαίγοντας, ….δεν μπορούσε να σταματήσει τα δάκρυα να αναβλύζουν από τα μάτια της…φόρεσε καθαρή νυχτικιά και κουλουριάστηκε στο κρεβάτι της. Σε λίγο θα ξημέρωνε, θα την αναζητούσαν, θα έπρεπε να πάει στην αρχόντισσα…..πως θα σήκωνε τα μάτια της επάνω της ;;;
Τρείς μέρες έμεινε απομονωμένη στην κάμαρή της, δεν έτρωγε, δεν έπινε, μόνο έκλαιγε και αποκαμωμένη την έπαιρνε ο ύπνος….την τρίτη μέρα έμαθε ότι ο Ιωάννης θα κηδευόταν την επομένη, βρέθηκε με τσακισμένα πλευρά και σπονδυλική στήλη στο κελάρι, είχε πέσει από τη σκάλα τύφλα στο μεθύσι. Δυό μέρες χαροπάλευε, την τρίτη παρέδωσε το πνεύμα. Από τα γλέντια και τις χαρές  το αρχοντικό βυθίστηκε στη σιωπή και το πένθος. Καλύφθηκαν οι καθρέπτες και όλοι μαυροφορέθηκαν στο σπίτι, ακόμη και η αρχόντισσα η λεχώνα. Εκείνη φόρεσε μαύρο φόρεμα, μαύρη κορδέλα στα μαλλιά ενώ η πιό πυκνή μαυρίλα είχε τυλίξει την ψυχή και όλη της την ύπαρξη.
Πέρασαν δυό μήνες , η περίοδός της τόσο τακτική , δεν εμφανίστηκε, οι μαύρες σκέψεις έγιναν βεβαιότητα και κλαίγοντας με τρεμάμενη φωνή εξιστόρησε το πάθημά της στην αρχόντισσα. Αυτή ήταν ο πιο κοντινός της άνθρωπος, αυτή θα την συμβούλευε….…..Η Πασχαλίγα πήρε την κατάσταση στα χέρια της, όσο εύθραυστη και μη μου άπτου έδειχνε, τόσο αποφασιστική και δυναμική ήταν σε κρίσιμες περιστάσεις……Πρώτη της συμβουλή:"  τσιμουδιά πουθενά, ηρεμία, ομαλή καθημερινότητα και όλα θα τακτοποιηθούν". Αμέσως πήγε στον πατέρα Ερμόλαο, εξήγησε τα καθέκαστα και ζήτησε την καλή του συμβουλή. Όταν γονάτισε κι έβαλε το κεφάλι της κάτω από το πετραχήλι του, εκείνος μετά τις ευχές,  της είπε :" Το κορίτσι θα παντρευτεί με δόξα και τιμή και έχω υπόψη και τον κατάλληλο γαμπρό." Τον κοίταξε με απορία ανάμεικτη με ευγνωμοσύνη…"Πάτερ σου έχω εμπιστοσύνη"  « Ας γίνει το θέλημα του Θεού» απάντησε εκείνος ... και έγινε,  σε ενάμισι μήνα έγινε ο γάμος της μάνας του με τον Λάμπρο το άλαλο.

Εδώ και δέκα χρόνια είχε συγχωρεθεί η μάνα του κι αυτός δεν είχε  έρθει, ούτε στην κηδεία του πατέρα του παραβρέθηκε, ένιωθε απαίσια, όμως τότε το σκεπτικό του ήταν διαφορετικό, δεν ήθελε να επιστρέψει….ο θυμός μέσα του δεν είχε καταλαγιάσει ….
Τα παιδικά παιχνίδια με την Φιλαρέτη ήτανε καθημερινότητα, στην κουζίνα κάτω από την επίβλεψη της μάνας του, στην αυλή, στον κήπο, στο μπάνιο τους και στα παιχνίδια με τα βότσαλα στον μικρό ορμίσκο κάτω από το ακρωτήρι…..όμως το πέρασμα του χρόνου και η εφηβεία έφεραν στην επιφάνεια άλλα συναισθήματα κι άλλες ανάγκες…
Είχε αγαπήσει την Φιλαρέτη, παράφορα, απόλυτα, ιδανικά, κι εκείνη είχε ανταποκριθεί, με πάθος και ολοκληρωτική αφοσίωση….συναντιόντουσαν στο κοιμητήριο κάτω από τα κυπαρίσσια,  αντάλασσαν γλυκόλογα, φιλιόντουσαν στα κλεφτά και προσπαθούσαν μάταια να κρύψουν αυτό, που οι ματιές και ο χτύπος της καρδιάς τους πρόδιδε τόσο εύγλωττα….
Η μάνα του την αντιλήφθηκε την αλλαγή έγκαιρα και πήρε μέτρα να τον προσγειώσει, να τον απομακρύνει  " Ψηλά την χτίζεις τη φωλιά του είπε,  η Φιλαρέτη είναι αρχόντισσα. Δεν θα γίνει ποτέ δική σου….» «Σ΄αγαπώ γιέ μου, θέλω να σε προστατέψω, δεν θέλω να υποφέρεις…»
Από την άλλη πλευρά, παρεμφερείς νουθεσίες έκανε και η αρχόντισσα στην θυγατέρα της, Φρόντισε να την απασχολήσει με μαθήματα, μουσική, εργόχειρα,  με συμμετοχή στα φιλανθρωπικά της έργα, με μελέτη….προσπάθησε να μην έχει καθόλου ελεύθερο χρόνο και παρακολουθούσε στενά κάθε της δραστηριότητα…

Ηταν θέμα χρόνου να ξεφύγουν τα πράγματα κι εκεί που οι δυό μανάδες έδιναν τις μάχες τους για να τιθασέψουν τα συναισθήματα και την ερωτική έλξη των παιδιών τους , ήρθε το προξενιό για την Φιλαρέτη. Ωραίος, νέος , αριστοκράτης,  μορφωμένος, ο πατέρας του Πρέσβης, εκείνος προορισμένος γιά ακόλουθος…..Αντάλλαξαν επισκέψεις οι γονείς, γνωρίστηκαν και οι νέοι, η Φιλαρέτη αρχικά είχε εχθρική και άκρως αρνητική στάση, η γνωριμία όμως με το νέο περιβάλλον, η πολυτέλεια, τα σαλόνια της αριστοκρατίας, η αβρότητα, το εκλεπτυσμένο ενδιαφέρον , έντυπωσίασαν τη νεαρή νησιωτοπούλα που σχετικά σύντομα ενέδωσε …..
Τα νέα μαθεύτηκαν αστραπιαία κι εκείνος τυφλωμένος από πάθος και παράφορο θυμό, πήγε στον πατέρα της και τη ζήτησε σε γάμο !!!
Εκείνος αρχικά ξαφνιάστηκε, τον γνώριζε από μωρό και τον θεωρούσε όπως και τη μητέρα του, σχεδόν μέλος της οικογένειας….προσπάθησε να τον λογικέψει, η συζήτηση κατάληξε άσχημα, ο άρχοντας από τη σύγχυση και τις φωνές έπαθε εγκεφαλικό, η αρχόντισσα , τρομαγμένη από τον σαματά , τον πρόλαβε να κατεβαίνει ξέφρενα τη σκάλα,  "αγόρι μου...." προσπάθησε να του μιλήσει, εκείνος άγριο θηρίο, τυφλωμένος από ασυγκράτητο θυμό,  όρμησε στην εξώπορτα …..δέκα βράδια δεν γύρισε στο σπίτι, σαν το λαβωμένο θεριό μούγκριζε και χτυπιόταν στο βράχο του, κάποια στιγμή του πέρασε από το μυαλό η σκέψη να βουτήξει ίσια κάτω στα κοφτερά βράχια και να καταλήξει στην αγκαλιά της ανταριασμένης θάλασσας….





Και τώρα βρισκόταν στην ίδια ακριβώς θέση με χίλιες σκέψεις να έχουν φωλιάσει στο μυαλό του….Το μεγάλο μυστικό της μάνας του,  η αποκάλυψη της αλήθειας που άλλαζε τη ζωή του….η Φιλαρέτη δεν ήταν απαγορευμένος καρπός γιατί τους χώριζαν ταξικές προκαταλήψεις,  αλλά γιατί ήταν στενοί συγγενείς εξ αίματος  !!!




Βούρκωσε, πόσο είχε υποφέρει από την απόρριψη που βίωσε, πόσο είχε αγωνιστεί να αισθανθεί δυνατός και άξιος, να κερδίσει την αυτοεκτίμησή του….και ο πατέρας του ο Λάμπρος ο άλαλος, τι μεγαλείο ψυχής είχε επιδείξει…και τον είχε αγαπήσει βαθειά κι αληθινά όπως και τη μάνα του, αυτό το γνώριζε πολύ καλά και δεν χρειαζόταν καμιά άλλη επιβεβαίωση…., στ΄αυτιά του αντήχησε η χαμηλή γλυκιά φωνή του να σιγοψιθυρίζει : «λέησον μέ, Θεός, κατ τ μέγα λεός σου κα κατ τ πλθος τν οκτιρμν σου ξάλειψον τ νόμημά μου. π πλεον πλνον μ π τς νομίας μου κα π τς μαρτίας μου καθάρισον μέ. τι τν νομίαν μου γ γινώσκω, κα μαρτία μου νώπιόν μου στ διαπαντός. σο μόνω μαρτον κα τ πονηρν νώπιόν σου ποίησα, πως ν δικαιωθς ν τος λόγοις σου, κα νικήσης ν τ κρίνεσθε σέ. δο γρ ν νομίαις συνελήφθην, κα ν μαρτίες κίσσησε μ μήτηρ μου. δο γρ λήθειαν γάπησας, τ δηλα κα τ κρύφια της σοφίας σου δήλωσας μοί. ραντιες μ σσώπω, κα καθαρισθήσομαι. πλυνες μέ, κα πρ χιόνα λευκανθήσομαι. κουτιες μο γαλλίασιν κα εφροσύνην, γαλλιάσονται στέα τεταπεινωμένα. πόστρεψον τ πρόσωπόν σου π τν μαρτιν μου κα πάσας τς νομίας μου ξάλειψον. καρδίαν καθαρν κτίσον ν μοί, Θεός, κα πνεμα εθς γκαίνισον ν τος γκάτοις μου. μ πορρίψης μ π το προσώπου σου κα τ πνεμα σου τ γιον μ ντανέλης π’ μο. πόδος μο τν γαλλίασιν το σωτηρίου σου κα πνεύματι γεμονικ στήριξον μέ. «



Εβγαλε τη φωτογραφία της γυναίκας και του γιού του από το πορτοφόλι του, τους κοίταξε να του χαμογελούν και μια γλύκα τον πλημμύρισε, αυτοί ήταν το λιμάνι του , κοντά τους θα γαλήνευε επιτέλους η ψυχή του.


Φαντάστηκε το αγοράκι του να παίζει με τα βότσαλα κάτω στον μικρό ορμίσκο , το μικρό βαρκάκι με το πανάκι που θα του χάριζε, τη γυναίκα του, στο ανατολικό παράθυρο του αρχοντικού να του γνέφει με το μεταξωτό μαντήλι της….πήρε βαθιά ανάσα και ξεκόλλησε από το κοίλωμα του βράχου, απομακρύνθηκε με ανάλαφρα βήματα και πιο ανάλαφρη ψυχή, τα χρώματα είχαν χαθεί από τον ουρανό και το φεγγάρι είχε ανατείλει για τα καλά, θα τα τακτοποιούσε όλα και το συντομότερο...... θα έφερνε στο νησί την οικογένειά του . Ανυπομονούσε, δεν θα γνώριζαν τον παππού και την γιαγιά, ήθελε όμως να προλάβουν να γνωρίσουν τον πατέρα Ευσέβιο…., το αρχοντικό των Βενετσάνων, το σπιτάκι των παππούδων , τον ορμίσκο με τα πολύχρωμα βότσαλα, τον βράχο του....












Αυτή ήταν η συμμετοχή μου, στην 3η φωτο-συγγραφική σκυτάλη, που διοργανώνει η Μαίρη μας με την Γήινη ματιά της. Η Φωτογραφία είναι επιλεγμένη από την Μαρίνα, μαζί με την λέξη «αντίθεση» και την ευχαριστώ που μου έδωσε το έναυσμα να φλυαρίσω ακατάσχετα με ένα μίνι μυθιστόρημα, που ελπίζω να μη βαρεθείτε να διαβάσετεΜε την σειρά μου, δίνω στην Ανέσπερη την παρακάτω εικόνα, με την λέξη «γυναικοπαρέα»!


* Πασχαλίγα


Η επιλογή αυτού του ονόματος, έγινε μετά την ανάγνωση αυτού του κειμένου : https://www.eleniharou.gr/i-peina-sta-kythira-kata-to-1603-1605-kai-o-venetos-pronoitis-vincenzo-pasqualigo/


* Την εικόνα του ιερέα και μέρος του κειμένου τα δανείστηκα από εδώ : https://www.eleniharou.gr/apo-tis-simeioseis-enos-kythirioy-ierea/

32 σχόλια:

  1. Κλαύδιά μου, η ιστορία σου θα μπορούσε άνετα να γυριστεί σε ταινία. Τόσα πρόσωπα, τόσες ιστορίες παράλληλες και τόσα συναισθήματα. Χίλια μπράβο, φίλη μου, και σ' ευχαριστώ για το νοερό ταξίδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μου φίλη μην μου βάζεις ιδέες.....αλλά πάλι αν πράγματι η ιστορία μου προσελκύσει το ενδιαφέρον σεναριογράφου, κινηματογραφικού παραγωγού , βρεθεί και χρηματοδότης....εεεε δεν νομίζω ότι θα αρνηθώ να δώσω τα δικαιώματα ....χα χα χα !!! Περιμένω και την ετυμηγορία του Γιάννη !!!Χαίρομαι που σε ταξίδεψα !!!

      Διαγραφή
  2. Αχ βρε Κλαυδία μου, τι διήγημα κι αυτό! Τι γλώσσα, τι εικόνες, τι χαρακτηριστικά ονόματα που δίνεις στους ήρωές σου, για να μας βάλεις στο χωροχρόνο της ιστορίας. Δεν είναι μια απλή ιστορία, αλλά ένα σύγχρονο πεζογράφημα με εξαιρετική γραφή και άπειρη ευαισθησία. Πόσο χαίρομαι που μοιράζεσαι μαζί μας αυτά τα σπάνια ταλέντα σου, είτε με το γραπτό σου λόγο, είτε με τις δεκαπεντασύλλαβες ρίμες σου, είτε πάλι με τα υπέροχα εργόχειρά σου. Με αγάπη και σεβασμό την παράδοση, ό,τι κι αν σκαρώνεις.
    Να είσαι καλά! Συγκινήθηκα πολύ με αυτό που "είδα" μέσα απ' τα μάτια της φαντασίας σου. Υπέροχο!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κανελλάκι μου όλο αυτό πρέπει να ομολογήσω ότι μου βγήκε από ντροπή και νεύρα !!! Δεν είδα έγκαιρα το μέηλ της Μαίρης, δεν είχα το νου μου πότε είναι η σειρά μου, δεν χαμπάριασα ότι η προθεσμία μου έληγε χθες !!! Τόση αποβλάκωση και αβελτηρία .....αρρώστησα !!! Το φιλότιμο δεν με άφησε να ησυχάσω, κάθησα στον υπολογιστή στις 9.00 και έγραψα την πρώτη φράση.....το υπόλοιπο γράφτηκε με αυτόματη γραφή. Ολοκληρώθηκε και δημοσιεύτηκε 2.16 το πρωϊ !!!Πόσο με συγκινείς πάντα με την γλυκύτατη αποδοχή που επιφυλάσσεις στα πονήματά μου...Σε φιλώ

      Διαγραφή
  3. Πολύ γεμάτη η ιστορία σου Κλαυδία! Γεμάτη εικόνες, συναισθήματα, λεπτομέρειες. Λεπτομέρειες που πρόσθεταν στην πλοκή.
    Την τίμησες την φωτογραφία και με το παραπάνω.
    Ας είμαστε καλά, να συμμετέχουμε στα όμορφα δρώμενα μας. Σε φιλώ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου έχω αποδεχτεί ότι είναι κομμάτι του εαυτού μου το παραμύθι, το πλάσιμο φανταστικών ιστοριών και ιδανικών ηρώων, ίσως γιατί μεγάλωσα ανάμεσα σε παππούδες, θείους και θείες μάστορες των διηγήσεων . Και ο πατέρας μου είχε έμφυτο αυτό το χάρισμα, οπότε με τόσα οικογενειακά γονίδια κάτι λίγο βρέθηκε να κληροδοτηθεί και σ΄εμένα....Θα συμφωνήσω μαζί σου απόλυτα, να είμαστε καλά να συμμετέχουμε στα όμορφα δρώμενά μας , που μας δίνουν αφορμή να σκαρώνουμε τις ιστορίες μας, δίνοντας διέξοδο στη φαντασία μας και τη δημιουργική μας φλόγα !!! Φιλιάααα !!!

      Διαγραφή
    2. Μαρίνα μου πρέπει να σ΄ευχαριστήσω γιά την όμορφη εικόνα και τη λέξη που διάλεξες γιά εμένα, ήταν ο καμβάς πάνω στον οποίο λέξη λέξη πλέχτηκε η ιστορία μου...

      Διαγραφή
  4. Βρε αθεόφοβο πλάσμα, βρε συγγραφέα της Δυναστείας, πότε πρόλαβες μάτια μου; Την μια περνούν οι μέρες και δεν μου απαντάς. Σε παίρνω στο τηλέφωνο και μου ζητάς διορία. Και η δόλια από τη μια εγώ να στέλνω μηνύματα σε όλους κι από την άλλη εσύ να μεγαλουργείς!
    Τι ήταν αυτό που διάβασαν τα ματάκια μου και ταξίδεψε ο νους μου και στο δεκαπλό ευχαριστήθηκε η ψυχούλα μου; Υπέροχο! Σ' ευχαριστώ γι' αυτή τη συμμετοχή σου κορίτσι μου! Για άλλη μια φορά με άφησες άφωνη! Συγχαρητήρια για την γραφή σου, την πλοκή σου την φαντασία σου! Και έμεινε η Ζωή μας να κλείσει την τρίτη Σκυτάλη μας! Φιλιά πολλά καλή συνέχειααααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαίρη μου, εκτός από αθαιροβάμων είμαι και απρόβλεπτη....αλλά και φιλότιμη...δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με στενοχώρησε η παράλειψή μου...έσκασα, νευρίασα με τον εαυτό μου όσο δεν παίρνει άλλο, αισθάνθηκα ένοχη γιατί υπήρξα ασυνεπής, γιατί σε εξέθεσα, γιατί συνέβη ότι συνέβη...τρελάθηκα !!! Σου ζήτησα την προθεσμία , έλα όμως που αρρώστησα και δεν μπορούσα να ησυχάσω....στις 9,00 περίπου έγραψα την πρώτη φράση.....το υπόλοιπο γράφτηκε με αυτόματη γραφή. Ολοκληρώθηκε και δημοσιεύτηκε 2.16 το πρωϊ !!!Ηρέμησα επιτέλους και πήγα γιά ύπνο παρέα με τους φανταστικούς ήρωες της ιστορίας μου....Περιμένω την ιστορία της Ζωής που θα κλείσει την 3η Σκυτάλη μας, ελπίζω η φωτό που διάλεξα και η λέξη, να την εμπνεύσουν όμορφα !!! Σ΄ευχαριστώ από καρδιάς γιά το καταπληκτικό δρώμενο, χάρη στο οποίο έχουμε την ευκαιρία να ξεδιπλώσουμε την φαντασία μας, να γράψουμε ιστορίες και να διαβάζουμε όμορφες γραφές .....Σε φιλώ Μαίρη μου

      Διαγραφή
    2. Βρε κουκουναρίτσα μου δεν με παίδεψες! Και στη τελική αν είναι να σου βγαίνει αυτού του είδους αυτόματη γραφή, χαλάλι μάτια μου! Αλλά όχι και στενοχώρια κορίτσι μου, ένα παιχνίδι μεταξύ φίλων είναι! Οι κυρώσεις θα έμπαιναν αν μου έτρωγες και τη δεύτερη διορία χαχαχα! Φιλιάαααααα!

      Διαγραφή
    3. Αυτό το κουκουναρίτσα.....μου λίγωσε την ψυχή !!! Δεν ξέρεις πόσο αγαπώ τις κουκουνάρες, το σχήμα, τη μυρωδιά, τα κουκουνάρια τους !!! Ως παιδί, σε ένα κτήμα στο Ελληνικό, πέρασα ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού και ονειροπόλησης κάτω από μία πελώρια κουκουναριά.....

      Διαγραφή
  5. Σε εχω ικανη Κλαυδια μου να συνεχισεις την ιστορία σου και με το παιδι του ηρωα σου βρε φιλεναδα ..αυτο και αν ηταν μυθιστόρημα... πω πω..τι φαντασια ειχες εκεινο το βραδυ..!!απιστευτο αυτο που σου εβγαλε η ομορφη αυτη φωτογραφια από που το ξεκινησες και που κατέληξε η ιστορια σου μάθει τα τρομερα μυστικά της ζωης του του αλλά και να συγχωρεσει και να γαληνεψει στο τελος!!!!
    ..να πως γραφονται τα μυθιστορήματα..ειναι μια να μην αρχισεις φιλεναδα μετα τρεχει απο μονο του ...αλλά πρεεπει να υπαρχει και το ταλεντο στην γραφη ..να τα λεμε αυτα..
    μπραβο σου Κλαυδια μου υπεροχη συμμετοχή.. να εισαι καλά και να περνας ακομα καλητερα..την αγαπη μου..φιλακιαααα!!
    Πολύ ενδιαφερουσα και η εικονα που παραδίνεις στην Ανεσπερη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου αυτό το δρώμενο, λειτουργεί τόσο εθιστικά και τόσο δημιουργικά.....που μας βγάζει τον καλύτερο εαυτό μας πιστεύω....σε εμένα τουλάχιστον λειτουργεί απόλυτα και οι ιστορίες προκύπτουν αβίαστα μέσα από τις εικόνες.... δεν είχα σκοπό να γράψω μυθιστόρημα φυσικά, αλλά συνέβη από μόνο του....Χαίρομαι που άρεσε η ιστορία μου και περιμένω εναγώνια την ιστορία της Ζωής που θα κλείσει την 3η σκυτάλη μας.... Σε φιλώ

      Διαγραφή
  6. Το κοινό απαιτεί να γράψεις βιβλίο εδώ και τώρα.
    Τί υπέροχη ιστορία Κλαύδια μου!
    Την διάβασα πολλές φορές για να την απολαύσω και βάδιζα κι εγώ μαζί με τον πρωταγωνιστή.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρένα μου σ΄ευχαριστώ γιά τα καλά σου λόγια και την παραίνεση, αλλά είμαι πολύ τεμπέλα για να αποφασίσω να κοπιάσω τόσο, όσο απαιτείται γιά να γραφτεί βιβλίο....ικανοποιούμαι είναι η αλήθεια με τις ιστορίες και τους στίχους που σκαρώνω κατά καιρούς, επ΄ευκαιρία των δρώμενων της μπλοκογειτονιάς....Απολαμβάνω στο έπακρο και τις γραφές των φίλων με αποτέλεσμα να είμαι πλήρως καλυμμένη !!! Πολλά φιλιά !!!

      Διαγραφή
  7. Κλαύδιά μου θερμά συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου και την υπέροχη ιστορία που μας έδωσες! Συμφωνώ με τη Μία μας, θα μπορούσε να γίνει σενάριο ταινίας!
    Σ' ευχαριστώ πολύ γι' αυτό που διάβασα!
    ΥΓ Ωραία η φωτογραφία και η λέξη ασφαλώς που δίνεις στην Ανέσπερη!! Σίγουρα θα διαβάσουμε κάτι όμορφο!!
    Πολλά φιλιά
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου μετά τη σύγχυση που πήρα , εξ αιτίας της αθέλητης ασυνέπειάς μου, προκειμένου να αντισταθμίσω τα αρνητικά μου συναισθήματα, προσπάθησα να εξιλεωθώ με την ιστορία μου....μου "βγήκε" σαν αντιπερισπασμός....χαίρομαι που σου άρεσε και ελπίζω η Ανέσπερη να εμπνευστεί όμορφα από την φωτό που επέλεξα...Σε φιλώ

      Διαγραφή
  8. Κοίτα να δεις, αν είναι να γράφεις έτσι και τέτοια ιστορία, εύχομαι από καρδιάς πάντα να ξεχνάς τη διορία και τη σειρά σου στις επόμενες συμμετοχές σου στις σκυτάλες μας!
    Απίθανη γραφή. Αυτόματα έγραψες μετά την πρώτη φράση λες, αυτόματα το διάβασα μετά την πρώτη φράση και δεν σταματούσα ως το τέλος.
    Δεν είναι μόνο το θέμα σου ενδιαφέρον είναι πώς το ξεδίπλωσες και το απόθεσες στα χέρια των ηρώων σου με τόση μαεστρία. Και το ύφος και η γλώσσα και τα αποσπάσματα που πρόσθεσες...όλα έδωσαν θαυμάσια κινηματογραφική πλοκή μιας καταπληκτικής ταινίας
    Μπράβο σου. Θερμά συγχαρητήρια. Αν και δεν πολυμπαίνω, σημείωσα την ενημέρωση της Μαίρης για τη συμμετοχή σου γιατί ξέρω πώς γράφεις και περίμενα πώς και τι
    Δικαίωσες άλλη μια φορά την αξία σου και τις ικανότητές σου
    Καλή επιτυχία στην Ανέσπερη. Η φώτο που της διάλεξες υπόσχεται πολλά
    Φιλιά πολλά και καλό Καλοκαίρι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννα μου, μερικές φορές η σύγχυση και η ταραχή αποδεικνύονται άκρως αποτελεσματικές γιά να πυροδοτήσουν μία έξαρση δημιουργικότητας....στην προκειμένη περίπτωση μου συνέβη ακριβώς αυτό και χαίρομαι που το αποτέλεσμα ήταν τόσο ικανοποιητικό....Παρ΄όλα αυτά , είναι αβέβαιο ότι θα μπορέσω να επαναλάβω κάτι αντίστοιχο στο μέλλον, αφ΄ενός γιατί εκ φύσεως είμαι συνεπής και αφ΄ετέρου γιατί η ψυχική μου οδύνη ήταν τόσο έντονη, που δεν θα αποφάσιζα να γίνει κανόνας στη ζωή μου, προκειμένου να γράφω ενδιαφέρουσες ιστορίες....Πάντως την χάρηκα κι εγώ αυτή την έξαρση και όλα όσα επισημαίνεις, οι χαρακτήρες των ηρώων, οι λεπτομέρειες, τα κείμενα που παρατέθηκαν , δεν σου κρύβω ότι με έχουν εκπλήξει ευχάριστα ακόμη και εμένα την ίδια....γιατί προέκυψαν τόσο αβίαστα, τόσο απλά...Σ΄ευχαριστώ γιά τα καλά σου λόγια , με τιμάς και με κάνεις να αισθάνομαι υπέροχα....Περιμένω ανυπόμονα την έμπνευση της Ζωής .....Σε φιλώ

      Διαγραφή
  9. Κλαυδία!
    δεν μου λες Κυρά μου αγαπητή μας φίλη, που ήσουνα εσύ κρυμμένη τόσον καιρό; Που έκρυβες βαθιά μέσα σου αυτόν τον συγγραφικό οίστρο; Γιατί, ήθελα να ήξερα, κρατάτε όλα τούτα τα όμορφα κρυφά μέσα σας. Και έρχεται η στιγμή, τύχη θα έλεγα για όλους, να σας τα βγάζουμε με το ....τσιγκέλι!

    Τι ιστορία ήταν τούτη κορίτσι μου; Από την πρώτη υπέροχη εικόνα της έναρξης ως το τέλος της σε τυλίγει σε ένα ιστορικό δραματικό έργο και σε ταξιδεύει σε ανομολόγητα πάθη των ανθρώπων.
    Εικόνες στα υπέροχα Ελληνικά νησιά, φιγούρες τρανές και λαμπερές, πάθη και πόθοι, μυστικά και ζωές. Όνειρα και έρωτες. Σε μια πορεία μοναδική και υπέροχη.
    Κλαυδία ειλικρινά μια πολύ μεγάλη έκπληξη το διήγημά σου αυτό!
    Υπέροχο, ταξιδιάρικο, πονεμένο.
    Δεν έχω παρά να σε συγχαρώ και να σε παρακινήσω πλέον να το κάνεις συχνότερα καλή μας φίλη. Σε παρακαλώ για αυτό ναι;

    Όσο για την εικόνα σου, η "Γυναικοπαρέα", είμαι σίγουρος θα εμπνεύσει τη Ζωή στη δική της σκυτάλη για την όμορφη συνέχεια. Να της ευχηθώ καλή επιτυχία.

    Κλαυδία μου όμορφα να περνάς και σκέψου αυτό που σου είπα. Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου πως να απολογηθώ τώρα......η ταραχή που πέρασα με ταρακούνησε τόσο έντονα , λειτούργησαν κρυμμένες δυνάμεις δημιουργίας και έμπνευσης...Πάντως κρυμμένη δεν είμαι, τεμπέλα είμαι και αποφεύγω τα ζόρια ....έχω περιστασιακή παρουσία σε μερικά δρώμενα της μπλοκογειτονιάς ,αρχής γενομένης από το θρυλικό Κωμειδύλιον , αραιά και που σκάω μύτη με σατιρικό δεκαπεντασύλαβο συνήθως, στα Συμπόσια της Αριστέας, αλλά δεν μπορείς να πείς, στο Παιχνίδι των λέξεων η παρουσία μου είναι αδιάλειπτη...απλά εκεί ο περιορισμός των λέξεων, λειτουργεί ανασταλτικά στην σπάταλη τάση μου στη χρήση των λέξεων....οπότε εδώ που το πεδίο ήταν ελεύθερο, άρπαξα την ευκαιρία και ξεδίπλωσα φλύαρα και πλουσιοπάροχα την ιστορία μου....βοήθησαν και τα οικογενειακά γονίδια των εξαίρετων παραμυθάδων παππούδων μου βεβαίως βεβαίως, εν μέρει και η αγάπη μου γιά τις ιστορίες αυτού του στυλ....(Είχα λατρέψει αν θυμάσαι και τη δική σου ιστορία στο σκωτσέζικο κάστρο...) Πάντως αυτές οι εξάρσεις δεν μου συμβαίνουν συχνά, αλλά όποτε συμβούν τις χαίρομαι και τις απολαμβάνω όπως απολαμβάνω και τις γραφές όλων των φίλων της μπλοκοπαρέας μας. Σ΄ευχαριστώ γιά τα καλά σου λόγια, η εκτίμησή μου είναι δεδομένη και φυσικά τα δικαιώματα γιά ταινία σου τα παραχωρώ δωρεάν !!! Καλό καλοκαίρι !!!

      Διαγραφή
    2. Σου θυμίζω καλέ μου φίλε ότι έσκασα μύτη και στο Κόκκινο Νυφικό....αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν με πιάνει ο δημιουργικός οίστρος και πολύ συχνά...τεμπέλικο ψάρι γαρ...

      Διαγραφή
  10. Σνιφ, σνιφ... :(
    Εγώ τώρα θέλω να κλάψω :(
    Σκέφτομαι να "την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια", αλλά ντρέπομαι...
    Όλο αυτό που διάβασα από μία φωτογραφία με ένα ηλιοβασίλεμα? Τι να πω? Δεν έχω λόγια!
    Συγχαρητήρια πολλά, Κλαυδία μου, για τη συμμετοχή σου! Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η ανάλυση του χαρακτήρα κάθε ήρωα της ιστορίας σου! Πραγματικά με εντυπωσίασες!
    Όσο για την σκυτάλη που μου παραδίνεις? Δεν υπόσχομαι τίποτε γιατί η έμπνευσή μου "μπλοκαρίστηκε" μετά από αυτό. Το πιθανότερο είναι πως θα γράψω κάτι έτσι για να βγω από την υποχρέωση... :(
    Λοιπόν. Ξεκινώ κι εγώ τώρα, κι αύριο, αν θέλει ο Θεός, η Μαίρη μας θα κηρύξει την λήξη της τρίτης σκυταλοδρομίας μας.

    Υ.Γ. Ζητώ την επιείκειά σας... :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κορίτσι μου γλυκό, σου παρέδωσα τη σκυτάλη με την βεβαιότητα ότι θα μας χαρίσεις ένα αισιόδοξο, χαρούμενο και άκρως αγχολυτικό κείμενο , βασισμένο στην αποδεδειγμένη και σταθερή αξία της γνήσιας γυναικοπαρέας (και ανδροπαρέας αντίστοιχα), που στηρίζει, περιθάλπει, συμπονά, ενθαρρύνει και αποτελεί καταφύγιο και αποκούμπι σε κάθε περίσταση . Αυτό το ηλιοβασίλεμα σε συνάρτηση με την αβελτηρία μου έγινε αιτία να μπω στη διαδικασία να γράψω μία ιστορία μακροσκελή και πολυπρόσωπη, όμως μη νομίσεις, γιά άκρως περιστασιακό και σπάνιο φαινόμενο πρόκειται, πάραυτα θα επιστρέψω στη συνήθη ισορροπημένη μετριότητά μου, οπότε ξεκίνα και στόλισε τη λήξη της 3ης Σκυταλοδρομίας μας, με ένα δροσερό , κεφάτο και άκρως αγχολυτικό κείμενο.....γιά το οποίο διόλου δεν θα χρειαστείς την επιείκεια κανενός...αυτό το θεωρώ δεδομένο. Θερμά σ΄ευχαριστώ γιά το ευμενέστατο σχόλιο, με έκανες να ψηλώσω μισό μέτρο !!!Φιλιάαα

      Διαγραφή
  11. Κλαυδία μου τι υπέροχο διήγημα ήταν αυτό. Τα είχε όλα,πλοκή, αγωνία και μπόλικο συναίσθημα. Το διάβασα μονορούφι και δεν ήθελα να τελειώσει. Όμως μη μας στερείς το ταλέντο σου, να γράφεις πιο συχνά.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είχα μία έκλαμψη φρενήρους έμπνευσης που προέκυψε από τα νεύρα μου γιατί ξεχάστηκα και έχασα την προθεσμία.....η ασυνέπεια ασυγχώρητο σφάλμα για εμένα.....οπότε γιά να εξιλεωθώ έκανα την υπέρβασή μου και χαίρομαι αφάνταστα που σας άρεσε τόσο το πόνημά μου.Ελένη μου σ΄ευχαριστώ από καρδιάς για τα καλά σου λόγια, με συγκίνησες. Σε φιλώ

      Διαγραφή
  12. Απλά υπέροχη ιστορία!!!! Με παρέσυρε και με απορρόφησε πολύ και φυσικα με συγκίνησε. Εύγε!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία μου και σ΄ευχαριστώ γιά τα καλά σου λόγια που μου δίνουν τεράστια ικανοποίηση. Να είσαι καλά, καλό καλοκαίρι !!!

      Διαγραφή
  13. Πράγματι! Ήταν ένα μίνι μυθιστόρημα.
    Σε κάποια άλλη στιγμή άνετα το αναπτύσσεις σε βιβλίο.
    Θυμίζει παλιά, καλή, ελληνική ταινία! Εποχής βεβαίως, βεβαίως!
    Κλαυδία μου σε αυτό το είδος είσαι θεούλα!
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παλειοσειρά Αριστέα μου και τα βιώματα βγαίνουν στην επιφάνεια δοθείσης ευκαιρίας....Καλό καλοκαίρι σου εύχομαι, Σε φιλώ.

      Διαγραφή
  14. Συγχαρητήρια Κλαυδία μου!!!
    άντε και στην επόμενη σκυτάλη μας!
    εύχομαι ένα υπέροχο ξεκούραστο καλοκαίρι κάτω από ολάνθιστες μπουκαμβίλιες.

    τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ Στέλλα μου, ας απολαύσουμε το καλοκαίρι και από Σεπτέμβρη ξαναβρισκόμαστε στο αγαπημένο δρώμενο, να ξεδιπλώσουμε την έμπνευσή μας, να γράψουμε και να διαβάσουμε τις ιστορίες μας !!! Φιλιάααα

      Διαγραφή