Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2019








Ο διαγωνισμός κεντήματος  της Εταιρείας Ε.ΜΟΥΖΑΚΗΣ...είναι ένα γεγονός που με έχει ενθουσιάσει, όχι γιά την κατάκτηση βραβείων ή επαίνων αλλά γιά την συμμετοχή και την ανάδειξη των λατρεμένων μου κεντημένων Δειγματολογίων !!! Παρουσιάζεται μία θαυμάσια ευκαιρία να κεντηθούν ελληνικά Δειγματολόγια  και να  να προβληθεί  με τον καλύτερο τρόπο αυτό το είδος κεντήματος που είναι  σχεδόν άγνωστο στην Ελλάδα...(έχω κάνει παλαιότερα ανάρτηση σχετική με την ιστορία των κεντημένων Δειγματολογίων  https://katoapotinakropoli.blogspot.com/2014/12/blog-post.html )  Δεδομένης ευκαιρίας λοιπόν, κάνω έκκληση στις φίλες που αγαπούν το κέντημα και σε πείσμα των καιρών εξακολουθούν να κεντούν, να στρέψουν το ενδιαφέρον τους στα Δειγματολόγια και να συμμετέχουν σ΄αυτόν τον διαγωνισμό με το δικό τους μοναδικό και υπέροχο έργο !!!Είμαι πρόθυμη να παρέχω κάθε βοήθεια στον σχεδιασμό και σύνθεση.....σε όποια φίλη το επιθυμεί.


Στην αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες ονομάζονταν «ψυχές», καθώς πιστευόταν ότι είναι οι ψυχές των νεκρών. Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την πεταλούδα «σκώληκα ή καμπή», ενώ τη χρυσαλλίδα, το επόμενο δηλαδή στάδιο στάδιο μεταμόρφωσης από την κάμπια, «νεκύδαλλο», που σημαίνει «περίβλημα νεκρού».Ο συμβολισμός της πεταλούδας στα Δειγματολόγια, είναι απολύτως ταυτόσημος.







Επιπροσθέτως η προκήρυξη αυτού του διαγωνισμού ,με παρότρυνε να αναζητήσω και τον σχετικό αρχαιοελληνικό μύθο....έτσι γιά  να  φρεσκάρω την μνήμη , που παρουσιάζει  τελευταία μεγάλη δυσλειτουργία....



Το άγαλμα «Έρως & Ψυχή» είναι ένα έργο του Antonio Canova και βρίσκεται στο Λούβρο.

Το μαρμάρινο γλυπτό αναπαριστά στιγμιότυπο από τον δημοφιλή ελληνικό μύθο του Έρωτα και της Ψυχής, και συγκεκριμένα τη στιγμή που ο Έρωτας ξαναζωντανεύει την Ψυχή. Είναι επίσης ευρέως γνωστό και σαν «Η Αναγέννηση της Ψυχής από το Φιλί του Έρωτα».









Ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής αναφέρεται ως μια αρχαία αλεξανδρινή παράδοση των ελληνιστικών χρόνων. Δεν συνδέεται με συγκεκριμένους τόπους και ιστορικά γεγονότα αλλά προσπαθεί να ερμηνεύσει αξιόλογα φαινόμενα ή να εκφράσει κάποια φιλοσοφική διδασκαλία, όπως η περίφημη αθανασία της ψυχής.
Η αλήθεια που εκφράζει ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής είναι πως η υπέρτατη Ηδονή προκύπτει από το σμίξιμο του έρωτα με την ψυχή.
Οι μύθοι όλων των λαών περιέχουν σημαντικά διδάγματα και μεγάλες αλήθειες. Ωστόσο ο αρχαίος ελληνικός μύθος αποδεικνύεται συχνά ως κάτι σημαντικότερο. Όντας δηλαδή οργανικό μέρος της θρησκείας ενός υπέροχου πολιτισμού, δεν προβάλλει απλά ένα επιγραμματικό, στατικό δίδαγμα, αλλά λειτουργεί και ο ίδιος ως μια διαδικασία μύησης στις μεγάλες αλήθειες της ζωής.
Έτσι από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής έχει εμπνεύσει αναρίθμητους καλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο.




Ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής λοιπόν, όπως τον αναφέρει ο Απουλήιος, Ρωμαίος συγγραφέας του 2ου μ.Χ. αιώνα, ο οποίος εκτός από συγγραφεύς, ήταν και φιλόσοφος και ενίσχυσε την ιστορία του με πολλές συμβολικές έννοιες. Η Ψυχή αντιπροσώπευε την ψυχή και ο Έρωτας τη θεϊκή αγάπη. Μόνο υπερνικώντας τη θεία αγάπη μπορούσε η ψυχή να βρει την αληθινή ολοκλήρωσή της.



"Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν σε μια πολιτεία μεγάλη, πλούσια και δυνατή ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα. Η μικρότερη από τις τρεις κόρες τους, η Ψυχή ήταν τόσο όμορφη, που μόνο με τη θεά Αφροδίτη μπορούσε να παραβληθεί.


Έτσι, όποιος την έβλεπε, έπεφτε θαμπωμένος και την προσκυνούσε σαν να είχε μπροστά του την ίδια τη θεά. Με τον καιρό όλοι πίστεψαν πως η ψυχή δεν ήταν παρά η ίδια η θεά του έρωτα που είχε κατεβεί στη γη. Τα ιερά της Αφροδίτης στην Πάφο, στα Κύθηρα, στην Κνίδο, ερημώθηκαν. Οι προσευχές λησμονήθηκαν. Οι θυσίες σταμάτησαν. Ο κόσμος, που λάτρευε πριν τη μεγάλη θεά, σαγηνεύτηκε από την ομορφιά της θνητής, και αυτήν προσκυνούσε πια και λάτρευε.

Η Αφροδίτη δεν άντεξε την προσβολή και αποφάσισε να εκδικηθεί... Πρόσταξε λοιπόν το γιο της, τον Έρωτα, να χτυπήσει την αντίζηλό της με τα βέλη του και να την κάνει να αγαπήσει παράφορα τον πιο ασήμαντο και περιφρονημένο άνθρωπο του κόσμου.

Εν προκειμένω επιβεβαιώνεται ότι η ομορφιά πολλές φορές στέκεται αιτία μεγάλης δυστυχίας, όπως συνέβη με την Ψυχή, καθώς οι νέοι έμειναν μαγεμένοι από τη ομορφιά της, κανείς όμως δεν αποφάσιζε να την κάνει γυναίκα του, και η Ψυχή έμενε μόνη και έρημη.

Οι δύο αδερφές της είχαν παντρευτεί πριν από καιρό στα ξένα, και η Ψυχή, κλεισμένη στο παλάτι, έκλαιγε τη μοίρα της και καταριόταν την ομορφιά της. Όταν ο βασιλιάς είδε κι αποείδε, αποφάσισε να ρωτήσει το μαντείο του Απόλλωνα στη Μίλητο, για την τύχη της κόρης του.


Η απάντηση του θεού ήταν αλλόκοτη και σκληρή: έπρεπε να οδηγήσουν την Ψυχή νυφοστολισμένη, σαν να ήταν να παντρευτεί στον Κάτω Κόσμο, στην πιο ψηλή κορφή ενός έρημου και μακρινού βουνού. Εκεί θα συναντούσε το γαμπρό που της είχε τάξει το ριζικό της: ένα πελώριο φίδι φτερωτό που προξενούσε το φόβο και τον τρόμο, ακόμη και στον μεγάλο Δία.

Τρόμαξε ο βασιλιάς. Μήπως όμως μπορούσε να κάνει κι αλλιώς; Έτσι όλος ο λαός, μαζί με τους γονείς της, τη συνόδεψε με κλάματα και μοιρολόγια ως την κορφή του βουνού, όπου την άφησαν κι έφυγαν.

Τότε ο Ζέφυρος την ανασήκωσε, και ταξιδεύοντάς την πάνω από στεριές και θάλασσες, την έφερε και την άφησε μέσα σε ένα μαγεμένο περιβόλι. Σ' αυτό το περιβόλι η Ψυχή σαστισμένη πήρε να σεργιανάει εδώ κι εκεί, όταν ξαφνικά βρέθηκε μπροστά σ' ένα ολόχρυσο παλάτι, εντελώς αφύλαχτο.

Παρ' όλο το φόβο που ένιωθε, μπήκε μέσα και άρχισε να το τριγυρίζει, ώσπου άκουσε μια φωνή: «όλα όσα βλέπεις, κυρά μου, είναι δικά σου. Μη φοβάσαι! Κάθισε να ξαποστάσεις, και όταν θελήσεις να λουστείς και να νοιαστείς για την ομορφιά σου, φώναξέ μας να σε βοηθήσουμε. Εμείς είμαστε οι υπηρέτες σου. Η κάθε σου επιθυμία είναι για μας προσταγή».

Πραγματικά, οι υπηρέτες έκαναν ό,τι μπορούσαν για να την περιποιηθούν και να τη διασκεδάσουν. Τη βοήθησαν να λουστεί, της έστρωσαν πλούσιο το τραπέζι και της τραγούδησαν, χωρίς όμως να τους δει. Τη νύχτα έφτασε ο άγνωστος άντρας της και μέσα στο βαθύ σκοτάδι την έκανε δική του, προτού ξημερώσει όμως, χάθηκε από κοντά της.

Έτσι περνούσε ο καιρός: την ημέρα οι αόρατοι υπηρέτες φρόντιζαν να μην της λείψει τίποτα και τη νύχτα ερχόταν ο μυστηριώδης εραστής της και την έκανε ευτυχισμένη. Στο μεταξύ οι γονείς της γερνούσαν μέσα στην απελπισία και στο πένθος. Κοντά τους είχαν έρθει οι δυο άλλες θυγατέρες τους και προσπαθούσαν μάταια να τους παρηγορήσουν.

Αλλά και η Ψυχή άρχισε να αισθάνεται δυστυχισμένη: ολομόναχη τη μέρα να ζει ανάμεσα σε αόρατα πνεύματα και το βράδυ να πλαγιάζει στην αγκαλιά ενός άντρα, που ούτε για μια στιγμή δεν είχε αντικρίσει το πρόσωπό του. Στο τέλος με δάκρυα και παρακάλια καταφέρνει η Ψυχή να πείσει τον άντρα της μέσα στα χάδια να επιτρέψει να έρθουν για λίγον καιρό, οι αδερφές της για να της κρατήσουν συντροφιά.

Η άδεια δίνεται, με έναν όρο όμως: «Μπορείς, της είπε, να τους χαρίσεις ό,τι θελήσουν από τα πλούτη του παλατιού. Μα μην πλανηθείς από τα λόγια τους και θελήσεις να με αντικρίσεις στο φως. Θα με χάσεις για πάντα και θα γίνεις δυστυχισμένη». Η Ψυχή του υπόσχεται να σεβαστεί την επιθυμία του. Άλλωστε και η ίδια τον έχει αγαπήσει στο μεταξύ και δεν θέλει να τον χάσει. Ξέρει ακόμη πως από τη διαγωγή της θα εξαρτηθεί και η φύση του παιδιού που έχει στα σπλάχνα της: αν συμμορφωθεί με την εντολή του άντρα της, το παιδί που θα γεννήσει θα είναι αθάνατο. Αν όχι, θνητό.


Ύστερα από λίγες μέρες οι αδερφές ανεβαίνουν στο βουνό για να κλάψουν την Ψυχή, που τη νόμισαν πια χαμένη για πάντα. Στους θρήνους τους αποκρίνεται η φωνή της ίδιας της Ψυχής που τις καλεί κοντά της.

Σε λίγο, ταξιδεμένες κι αυτές από το Ζέφυρο, βρίσκονται μέσα στο παλάτι. Η χαρά τους είναι ανείπωτη. Όμως, σιγά σιγά αρχίζουν να ζηλεύουν την τύχη της αδερφής τους και ο φθόνος τους μεγαλώνει ύστερα από κάθε επίσκεψη, καθώς η Ψυχή, εντελώς ανυποψίαστη για τα αισθήματά τους, τις σεργιανίζει μέσα στο παλάτι και τους δείχνει τους αρίθμητους θησαυρούς.

Στους γέρους γονείς τους δεν λένε κουβέντα για την τύχη της Ψυχής. Τους αφήνουν να πιστεύουν πως η μικρότερη αδερφή είναι από καιρό πεθαμένη. Οι φθονερές αδερφές δεν σκέφτονται παρά μόνο πώς θα κάνουν κακό στην Ψυχή. Δεν σταματούν να τη ρωτούν για τον άντρα της. Και η Ψυχή αναγκάζεται στο τέλος να τους πει ψέματα, πως τάχα ο άντρας της είναι ένας νέος όμορφος και δυνατός που περνά τη μέρα του πάνω στα βουνά κυνηγώντας.

Η ομολογία της Ψυχής κάνει να φουντώνει ακόμα πιο πολύ ο φθόνος στα στήθη των αδερφάδων της, γιατί και οι δυο έχουν παντρευτεί γέρους και ανήμπορους βασιλιάδες. Όμως και ο σύντροφος της Ψυχής ξέρει τι διαθέσεις έχουν οι κακές αδερφές και σε κάθε ευκαιρία την προειδοποιεί για την ανεπανόρθωτη καταστροφή που θα προκαλέσει η ίδια αν τυχόν παραβεί την εντολή του.

Οι αδερφές της ωστόσο επιμένουν να μάθουν λεπτομέρειες και έτσι, κάποτε που η Ψυχή ξεχάστηκε και είπε πως ο άντρας της είναι κάποιος πλούσιος έμπορος από την κοντινή επαρχία, κάπως μεγάλος στην ηλικία, πέφτουν πάνω της και την αναγκάζουν να παραδεχτεί, μια και η ίδια άλλα τους είχε πει πιο παλιά, πως τον άντρα της δεν τον είχε ποτέ δει στα μάτια της.

Στο τέλος κατορθώνουν να την πείσουν πως αυτός ο άγνωστος άντρας της δεν ήταν παρά το φοβερό φίδι που μνημόνευε η προφητεία του Απόλλωνα. Αν τη φροντίζει, της είπαν, είναι γιατί θέλει να τη φάει, μόλις το παιδί μεγαλώσει στα σπλάχνα της. Ένας μόνο τρόπος υπάρχει για να γλιτώσει από το θάνατο: μια νύχτα, να ανάψει ένα λυχνάρι και να κόψει το κεφάλι του τέρατος.

Η ψυχή βασανίστηκε πολύ ώσπου να πάρει την απόφαση, αλλά στο τέλος πίστεψε πως αυτή θα έπρεπε να χτυπήσει πρώτη. Έτσι, μια μέρα, όταν έπεσε το σκοτάδι και ο άντρας της πλάγιασε κοντά της και αποκοιμήθηκε βαθιά, σηκώθηκε και άναψε το λυχνάρι. Κάτω όμως από το φως του η Ψυχή τα έχασε: μπροστά της βρισκόταν ο ίδιος ο Έρωτας, πιο ωραίος κι απ' ό,τι τον φανταζόταν. Στα πόδια του κρεβατιού ήταν ριγμένα τα άρματά του : το τόξο, η φαρέτρα και τα βέλη.


Η Ψυχή πήρε τότε μια σαΐτα και, καθώς την περιεργαζόταν, πληγώθηκε ελαφρά στο δάχτυλο. Από κείνη τη στιγμή, χωρίς και η ίδια να το καταλάβει, ερωτεύεται παράφορα τον ίδιο τον Έρωτα. Μετανιωμένη για την ευπιστία και την αμυαλιά της προσπαθεί να αυτοκτονήσει για να τιμωρήσει τον εαυτό της. Άδικος κόπος. Το μαχαίρι γλιστρά και πέφτει από το χέρι της.

Ξαφνικά, μια σταγόνα καυτό λάδι χύνεται από το λυχνάρι και πέφτει πάνω στον γυμνό ώμο του κοιμισμένου θεού. Ο Έρωτας πετιέται πάνω αλαφιασμένος από τον πόνο και, διαπιστώνοντας την απιστία της γυναίκας του, ανοίγει τα φτερά του για να φύγει. Μόλις που προφταίνει η Ψυχή να πιαστεί από το πόδι του και να ανυψωθεί μαζί του πάνω στα σύννεφα. Ύστερα από λίγο, εξαντλημένη από την κούραση, πέφτει στη γη, χωρίς να σκοτωθεί.

Ο Έρωτας όμως κατέβηκε, στάθηκε στην κορυφή ενός κοντινού κυπαρισσιού, και αφού της παραπονέθηκε για την αχαριστία που έδειξε, πέταξε πάλι στα ύψη. Η Ψυχή ρίχτηκε από την απελπισία της σ' ένα ποτάμι για να πνιγεί, εκείνο όμως τη σήκωσε απαλά πάνω στα νερά του και την άφησε πάνω στην πυκνή χλόη της όχθης του.

Ο Παν, που βρισκόταν εκεί κοντά, κατάφερε να τη μεταπείσει και να της δώσει θάρρος. Από εκείνη τη στιγμή ένας είναι ο σκοπός της ζωής της: να ξαναβρεί τη χαμένη της ευτυχία. Πρώτα όμως πρέπει να τιμωρήσει τις αδερφές της. Στην πρώτη εξομολογείται πως ο Έρωτας έφυγε από κοντά της, τάχα για να παντρευτεί εκείνην.

Δεν χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για να πειστεί η φθονερή αδερφή να παρατήσει τον άντρα της, λέγοντάς του πως τάχα πέθαναν οι γονείς της, να ανεβεί στο βουνό και να γκρεμιστεί στα βράχια, πιστεύοντας ως την τελευταία στιγμή πως θα τη σηκώσει, όπως και την άλλη φορά, ο Ζέφυρος. Με τον ίδιο τρόπο σκοτώνεται και η δεύτερη. Ύστερα από την τιμωρία τους, η Ψυχή ξεκινάει να βρει τον Έρωτα.






Άδικα όμως παραδέρνει σε στεριές και θάλασσες. Οι θεοί την έχουν εγκαταλείψει. Ούτε η Ήρα, ούτε η Δήμητρα, παρόλο που τη συμπονούν, δέχονται να τη βοηθήσουν, όταν καταφεύγει στα ιερά τους, γιατί δεν θέλουν να έρθουν σε σύγκρουση με την Αφροδίτη, που τη μισεί θανάσιμα, επειδή μπόρεσε αυτή, μια θνητή, να ξελογιάσει το γιο της.

Τέλος, πηγαίνει στο παλάτι της Αφροδίτης, με την ελπίδα πως εκεί θα έβρισκε τον Έρωτα, και πέφτει ασυλλόγιστα στα χέρια της. Από καιρό άλλωστε η θεά είχε στείλει τον Ερμή να τη βρει και να την οδηγήσει με το καλό ή με τη βία μπροστά της.

Από τη στιγμή αυτή αρχίζουν οι μεγάλες δοκιμασίες για την Ψυχή. Δύο έμπιστες δούλες της ζηλότυπης θεάς, η Θλίψη και η Έγνοια, τη μαστιγώνουν αλύπητα. Άλλη της βγάζει τρίχα-τρίχα τα μαλλιά, η Αφροδίτη η ίδια τη δέρνει και της ξεσκίζει τα ρούχα.

Ύστερα την προστάζει μέσα σε λίγες ώρες να ξεδιαλέξει από έναν τεράστιο σωρό καρπούς της γης το κάθε είδος στάρι, παπαρουνόσπορο, κεχρί, ρεβίθια, φακή, κουκιά, κριθάρι και να το βάλει χωριστά. Η Ψυχή καταφέρνει να τα βγάλει πέρα με τη βοήθεια των μυρμηγκιών. Την άλλη μέρα υποχρεώνεται να πάει να βρει και να φέρει το χρυσό μαλλί από τα άγρια πρόβατα του βουνού, και ύστερα να κουβαλήσει νερό από την πηγή της Στύγας, που τη φύλαγαν, νύχτα και μέρα, δράκοι ακοίμητοι.

Στις επικίνδυνες αυτές αποστολές δεν της έλειψαν ωστόσο οι παραστάτες: πρώτα το προφητικό καλάμι που τη συμβούλεψε να μαζέψει με την ησυχία της τις τούφες το μαλλί που άφηναν τα πρόβατα πάνω στα αγκάθια των θάμνων και ύστερα ο αετός του Δία που γέμισε το κανάτι με το νερό της πηγής.

Οι δοκιμασίες όμως και τα βάσανα της Ψυχής δεν τελειώνουν. Η Αφροδίτη τη στέλνει στον Κάτω Κόσμο να δανειστεί από την Περσεφόνη την αλοιφή της ομορφιάς, μια και η δική της είχε τελειώσει. Και αυτή τη φορά η Ψυχή, παίρνοντας κουράγιο από τη δύναμη του πάθους της και έχοντας βοηθό έναν μαγικό πύργο, θα τα καταφέρει, όχι βέβαια χωρίς δοκιμασίες. Ο πύργος αυτός, όπου είχε ανέβει για να αυτοκτονήσει, τη συμβούλεψε πώς θα κατεβεί στον Άδη και της φανέρωσε τι είχε να αντιμετωπίσει εκεί.

Η ατυχία της, όμως, δεν είχε όρια. Μόλις πήρε το βάζο με τη θεϊκή αλοιφή, θέλησε να δοκιμάσει η ίδια το θαυματουργό φάρμακο, ελπίζοντας πως, αν έβαζε λίγη αλοιφή στο πρόσωπό της, θα γινόταν ακόμη πιο όμορφη, και έτσι θα μπορούσε να ξανακερδίσει την αγάπη του Έρωτα.

Τη στιγμή όμως που άνοιξε το βάζο, ένιωσε να την τυλίγει σαν αποπνικτικός καπνός, ο Ύπνος, και έχασε τις αισθήσεις της. Τα βάσανα της Ψυχής βρίσκονται όμως πια στο τέλος τους. Αρκετά είχε δοκιμαστεί.

Ο Έρωτας που δεν την είχε ποτέ απολησμονήσει, κατορθώνει να γλιστρήσει από το δωμάτιο όπου τον είχε κλειδωμένο η Αφροδίτη, τάχα για να του γιατρέψει την πληγή, τρέχει και ξανακλείνοντας τον Ύπνο μέσα στο βάζο, την συνεφέρνει.

Έπειτα κατορθώνει, σε ένα συμβούλιο των θεών, να καταπραΰνει το θυμό της μητέρας του με τη βοήθεια του Δία, που αντιμετωπίζει με κατανόηση την περιπέτεια του Έρωτα, και πρωτοστατεί στο μεγάλο γλέντι που στήνεται στον Όλυμπο, για να τιμηθεί η γαμήλια ένωση του θεού με τη θνητή.

Η Ψυχή γίνεται πια επίσημα γυναίκα του και την ίδια ώρα της χαρίζεται η αθανασία. Ύστερα από λίγο καιρό φέρνει στον κόσμο τον καρπό της αγάπης της με τον Έρωτα: την Ηδονή."

Αντιγραφή από: (Ελληνική Μυθολογία, Εκδοτική Αθηνών)





Δεν θέλω να σας κουράσω, όμως η αναζήτησή μου στον κόσμο των πεταλούδων, μου αποκάλυψε και αυτήν την πληροφορία που θέλω να μοιραστώ μαζί σας....



Πόσες και πόσες γενιές έχουν περάσει κι όμως αυτό το χαρούμενο παιδικό τραγουδάκι «Μια ωραία πεταλούδα σ’ ένα κάμπο μια φορά… » ακούγεται και μαθαίνεται στα παιδιά μας μέχρι και σήμερα, αναλλοίωτο μέσα από το χρόνο, με την βοήθεια των γιαγιάδων και των μητέρων μας, οι οποίες μας το μεταλαμπαδεύουν υπομονετικά κι ακούραστα. Ένα τραγουδάκι που δε θα το χαρακτήριζε κανείς καθόλου απλό ή τυχαίο, αν δεν ανατρέξουμε να βρούμε τις ρίζες του που χρονολογούνται πριν 140 χρόνια!
Δημιουργός αυτού του όμορφου παιδικού τραγουδιού ήταν ο καθηγητής Ηλίας Τανταλίδης, κρητικός στην καταγωγή. Το πραγματικό του όνομα ήταν Τρανταλιδάκης με πατέρα τον Ανδρέα Τρανταλιδάκη και μητέρα τη Φωτεινή Δημητρίου. Είχε γεννηθεί στο Φανάρι στην Κωνσταντινούπολη το 1818. Από πολύ μικρός είχε έφεση στην ποίηση, σπούδασε στην Πατριαρχική Σχολή του Γένους, στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης καθώς και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1840-1844). Η πρώτη έκδοσή του, ποιητικές συλλογές τα «Παίγνια ή Ποιημάτια Διάφορα» 1839 ήταν αυτή που τον καθιέρωσε ως έναν από τους πιο δημοφιλείς ποιητές της εποχής του. Η γνωστή μας «Πεταλούδα» καθώς τα «Άσματα εις Ευρωπαϊκήν Μελωδίαν» 1876, και τα « Άσματα άνευ Ευρωπαϊκής μελωδίας » 1878 ανήκουν στη συλλογή των παιδικών και σχολικών τραγουδιών.

Ο νεαρός Ηλίας Τανταλίδης σε ηλικία 26 χρόνων αρχίζει να χάνει την όρασή του. Παρά το γεγονός της οριστικής απώλειας της όρασής του το 1845 ,όχι μόνο δεν καθίσταται ανήμπορος να συνεχίσει το έργο του αλλά ένα χρόνο αργότερα διορίζεται ως καθηγητής τριάντα χρόνια των Ελληνικών Γραμμάτων και της Ρητορικής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης! Έλαβε το οφφίκιο του << Μεγάλου Ρήτορος >> του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Επίσης συνέχυσε το έργο του , δεν έγραφε αφού δεν έβλεπε αλλά υπαγόρευε σε άλλους διάφορα επιγράμματα, βιογραφικά κ.α. Στη λαμπρή πορεία του περιλαμβάνονται έργα φιλολογικού και εκκλησιαστικού περιεχομένου, καθώς και λαογραφικού χαρακτήρα. Έχαιρε μεγάλης εκτίμησης ως άνθρωπος τόσο από την νεολαία χάριν του έργου του, όσο και για το ότι θεωρούταν ένας από τους πιο δημοφιλείς ποιητές της εποχής του. Ήταν από τους εκπροσώπους του Ελληνικού ρομαντισμού. Τρανή απόδειξη αποτελεί ο τίτλος που του είχε αποδοθεί « αηδών και κύκνος του Βοσπόρου»! Θεωρώντας τον, λοιπόν, ως έναν από τους μεγαλύτερους δασκάλους του Γένους, ήταν απόλυτα φυσικό πως με την έκδοση της ποιητικής του συλλογής το 1976 στην Αθήνα, όλα τα εκπαιδευτήρια τόσο στην Ελλάδα όσο και στα ελληνικά σχολειά της Τουρκίας θα την δίδασκαν στα παιδάκια μας. Πέθανε στην Χάλκη.
Βάζω στοίχημα, αγαπητοί μου αναγνώστες ,πως πολλοί λίγοι, ίσως και κανένας μας θα τολμούσα να πω (χωρίς να είμαι απόλυτος) δε γνωρίζει ολόκληρο αυτό το χαρούμενο ποίημα και πως ο δημιουργός της ποτέ δε θα έβαζε την καημένη την πεταλουδίτσα του να πεθαίνει τον χειμώνα «πέφτει κάτω και ψοφά»! Κι αυτό γιατί ως εξαίρετος παιδαγωγός γνωρίζει ότι απευθύνεται σε μικρές και αθώες ψυχούλες…
Σας παραθέτω το πρωτότυπο ποίημα:


1.Μια ωραία πεταλούδα/ σ’ ένα κάμπο μια φορά/ φουντωτή και παρδαλή/ ζούσε κι ήτο μια χαρά/
2 .Λάμπουν κόκκινοι σπινθήρες/ στα γαλάζια της πτερά, τά άκρα της λαμποκοπούν/ σαν διαμάντια φλογερά.
3. Ολον τον καιρόν γυρίζει/ και τα άνθη χαιρετά,/τώρα κάθεται σ’αυτό,/ τώρα φεύγει και πετά.
4. Στον καθένα ψιθυρίζει,/ είμαι νόστιμη πολύ,/ τάχα τέτοια ευμορφιά/ σ΄άλλο βρίσκεται πουλί;
5. Να σ’ αυτόν τον ξεπασμόν της/ και μια μέλισσα περνά,/ και με φόρτωμα γλυκύ / στην κυψέλη της γυρνά .
6. Κάμε τόπον την φωνάζει/ η κοκώνα παρδαλή,/πλην εκείνη σοβαρή/ εις το σπίτη την καλεί.
7. Έλα, λέγει, να γνωρίσεις / πως αν εις΄ωραία συ,/ εγώ είμαι και σοφή/ κι οικοδέσποινα χρυσή.


Χρήστος Μήτσιας
ARCADIAPORTAL




23 σχόλια:

  1. Ωραίο θέμα, το κέντημα ως τέχνη. Ένα έργο θρύλος, ένα γλυπτό ερωτικό λες και είναι ολοζώντανο σαν τη θέρμη της ηδονής δύο ενωμένων σωμάτων. Και εσύ μια υπέροχη παρουσίαση δεμένη με τη δική σου προσωπική τέχνη.
    Αλήθεια Κλαυδία μου, ο Μουζάκης υπάρχει ; λειτουργεί ; παράγει η DMC ; Απορία το έχω.
    Καλή σου βδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου η τέχνη μιλά με το συναίσθημα και στο συναίσθημα, επιπροσθέτως πιστεύω ότι η τέχνη μεταφέρει γνώση....αυτά έχω αποκομίσει μέχρι τώρα από τις περιηγήσεις μου σε Μουσεία και Εκθέσεις...και επειδή πολύ νωρίς αισθάνθηκα την ανάγκη να τροφοδοτήσω τον εαυτό μου με δραστηριότητες που με κάνουν να νιώθω καλύτερα. αγάπησα την χειροτεχνία σε όλες τις μορφές της και επιδόθηκα με ζήλο και πάθος, στην ενασχόλησή μου με το κέντημα, την κατασκευή κοσμημάτων, τις κούκλες.....Τώρα ο Ε. Μουζάκης δεν υπάρχει πιά (ο τάφος του στο Α΄Νεκροταφείο) η Εταιρεία όμως "ΚΛΩΣΤΕΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ" υπάρχει και πάει μιά χαρά..έχει την αντιπροσωπεία της Γαλλικής DMC στην Ελλάδα....Σ΄ευχαριστώ πολύ γιά την επίσκεψη και το σχόλιο καλή εβδομάδα και καλές χειροτεχνικές ενασχολήσεις !!!

      Διαγραφή
  2. Απολαυστική ανάρτηση Κλαυδία μου και σ'ευχαριστώ πολύ. Τον μύθο της Ψυχής και του Έρωτα δεν τον ήξερα τόσο πλήρη και χαίρομαι που τον διάβασα εδώ. Και το τραγουδάκι από τα πρώτα που τραγούδησα στην κόρη μου δεν το ήξερα πώς είναι το πρωτότυπο ούτε φυσικά το δημιουργό του.
    Το κέντημα τώρα...δεν ξέρω τι είναι τα δειγματολόγια και το λινκ της ανάρτησής σου δεν λειτουργεί. Θα το ψάξω και αν έχω απορίες θα σου πω
    Σ'ευχαριστούμε πολύ Τα περιέχει όλα η ανάρτησή σου
    Φιλιά πολλά και να ευχηθώ καλό μήνα και καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννα μου πολύ μακρόσυρτη η ανάρτησή μου , αλλά ήταν αδύνατον να περικόψω περισσότερο...Τώρα σχετικά με το λινκ έχεις δικήο γατί η άσχετη δεν ξέρω να το κάνω να λειτουργεί, πάντως εδω στο μπλοκ επάνω δεξιά, στις Δημοφιλείς αναρτήσεις, πρώτη πρώτη φιγουράρει η ανάρτηση γιά τα λατρεμένα μου Δειγματολόγια (έχω γίνει ειδική στο είδος, μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησης και μελέτης). Στη διάθεσή σου γιά ότι θελήσεις, Πολλά φιλιά , καλό μήνα,καλή εβδομάδα

      Διαγραφή
    2. Κλαυδία νομιζω ότι μπορώ να σε βοηθήσω να κάνεις να λειτουργεί το λινκ 1)πατάς αριστερό κλικ και με το δεξί χέρι μαζί με το σήμα Ι κάνεις μπλέ την πρόταση που θές να μεταφέρεις στην συγκεριμενη περίπτωση είναι η ονομασία της σελίδας σου στα ξένα ( επάνω επάνω εκεί που λέει ενα κόκκινο τριγωνάκι μη ασφαλής)μόλις γίνει μπλέ πατάς δεξί κλικ και ενα παραθυράκι αναδύεται στη οθόνη τότε πατάς ___ αντιγραφή___ .... πηγαίνεις κατόπιν εκεί που γράφεις και πατάς __επικόλληση___ αυτόματα εμφανίζεται αυτό που πρώτα είχες κάνει μπλε και συνεχίζεις το γράψιμό σου κανονικά και οταν κάποιος πατήσει επάνω στο συγκεκριμένο αμέσως μεταφέρεται στην σελίδα που του ονοματίζεις.

      Διαγραφή
    3. Εφη μου είσαι θησαυρός, μου το έχουν δείξει τα τέκνα και ο σύζυγος, αλλά ο εγκέφαλος αρνείται πεισματικά να εγγράψει την πληροφορία.....θα γίνει εγγραφή σε σημειωματάριo με ένδειξη SOS, μπας και....Χίλια ευχαριστώ....

      Διαγραφή
  3. Θαυμάζω τα κεντήματα, αν και δεν κεντώ. Είμαι του πλεκτού!
    Ωραίος ο μύθος και πολύ ενδιαφέροντα αυτά για τον Ηλία Τανταλίδη.
    Εν τω μεταξύ να σ' ευχαριστήσω για το τραγουδάκι, διότι προσπαθούσα να το πω στο τρίχρονο γιο του ανιψιού μου το Σάββατο και ήξερα μόνο το "Μια ωραία πεταλούδα, σ’ ένα κάμπο μια φορά".
    Από 'κει και πέρα, το απόλυτο κενό!
    Οπότε το αντιγράφω, να το έχω, να το λέω στον μικρό!
    Καλή εβδομάδα Κλαυδία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αρτίστα μου ο καθε ένας έχει τις προτιμήσεις του, εγώ θαυμάζω τα πλεκτά, αλλά από πλέξιμο δεν χαμπαριάζω γρι....στο παιδικό τραγουδάκι τώρα, ανέτρεξα γιά δύο λόγους : Ο πρώτος είναι η ανάγκη να χαζοτραγουδάω στον 12μηνο εγγονό μου, κι εκεί τα βρήκα μπαστούνια γιατί με το τραγούδι και τον χορό δεν το έχω....και ζορίστηκα με τους αυτοσχεδιασμούς και ο δεύτερος : αυτός ο διαγωνισμός κεντήματος με θέμα την πεταλούδα, με παρότρυνε να ξαμολυθώ να συγκεντρώσω σχετικό υλικό ....με έχει καταλάβει αυτή η γεροντική εμμονή , να θέλω να ξεψαχνίσω ότι με έχει βγάλει από την πνευματική αδράνεια και μου έχει κινήσει το ενδιαφέρον....Καλή εβδομάδα Αρτίστα μου!!!

      Διαγραφή
  4. Γλυκια μου, υπεροχη αναρτηση
    τα εχω ψαξει και εγω ολα αυτα και μου αρεσουν πολυ

    φιλια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική μου χαίρομαι που συνοδοιπορούμε σ΄αυτά τα μονοπάτια...μαζευόμαστε σιγά σιγά μιά μικρή παρέα να δημιουργήσουμε συνθέσεις και να κεντήσουμε....αν έχεις χρόνο και διάθεση , είσαι ευπρόσδεκτη...Σε φιλώ

      Διαγραφή
  5. Έχω μείνει άφωνη, από τις γνώσεις ου μας πρόσφερες με θέμα τις πεταλούδες!
    Και φυσικά...θα μάθω και όλους τους στίχους, αν και χρησιμοποιούμε...εκείνες τις λίγες γνωστές σειρές!
    Το θέμα πεταλούδα, από μικρούς και μεγάλους, αγαπημένο!
    Να είσαι καλά Κλαυδία μου!
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου έχει γίνει εμμονή Βαρβαρούλα μου, όταν κάτι μου κεντρίζει τον ενδιαφέρον, να το ψάχνω και φυσικά να το μοιράζομαι.....ετοιμάσου να κεντήσεις κάτι (όχι πολύ απαιτητικό) γιά τον διαγωνισμό....έχω πολλές ιδέες να σου προτείνω...Φιλιά!!!

      Διαγραφή
  6. Εν πρωτης εχω μεινει αφωνη..Κλαυδία μου τι ομορφη ιστορια αυτη της ψυχης με τον ερωτα!Οσο για τον Ηλία Τανταλιδη πρωτη φορα διαβασα για αυτον τον αξιολογο ελληνα..πολύ καλα εκανες και μας πληροφορησες για αυτον φιλεναδα.. οσο για τον διαγωνισμο θα τα πουμε τηλεφωνικα..επιτελους εχω παλι ιντερνετ..και σιγα σιγα επανερχομαι στην παρεα..
    Να περνας ομορφα οτι και να κανεις φιλακιααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου προλάβαμε και τα είπαμε, βρές μαντινάδες κι εγώ σου στέλνω πεταλούδες να τις στολίσεις και να τις κεντήσεις !!! Πολλά φιλια !!!

      Διαγραφή
  7. Πολύ όμορφη η αναρτησή σου.
    Αν βρω πεταλούδες ίσως πάρω μέρος.
    Φιλακια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχουν πολλά σχέδια στο διαδίκτυο και εύκολα μπορείς να επιλέξεις, αν θέλεις μπορώ να σου προτείνω σχέδιο να κεντήσεις ένα Δειγματολόγιο και να λάβεις μέρος με αυτό...

      Διαγραφή
  8. Κλαυδία πάντοτε στέκομαι στην ιστοσελίδα σου με θαυμασμό και σεβασμόΕίναι μία εξαιρετικη ιστοσελίδα που μας δειχνει και μας μαθαίνει τοσα υπέροχα πράγματα Θαυμάζω την εξαιρετική δουλειά που γίνεται με το κέντημα και σιγουρα θα συμμετείχα πολλάκις αν ήμουν κάποια χρόνια νεοτερη και θα μπορούσα να κάνω και το ποι δύσκολο έργο με ευχαρίστηση.Τώρα όμως και η όραση και η συναισθηματική μου κατασταση είναι μεγάλο εμπόδιο!! ακόμη και τούτος ο διαγωνισμός μου εδωσε λαχτάρα συμμετοχής με το πολύ αγαπημένο θέμα. Να είσαι καλά Κλαυδία γερή και δραστήρια Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εφη μου την χαίρομαι την επίσκεψη, τις σκέψεις και τα λόγια σου, όσο γιά τα κεντήματα που λατρεύω, δυστυχώς δυσκολεύομαι κι εγώ να κεντήσω, το γλαύκωμα γαρ....οπότε έχω επικεντρωθεί στην έρευνα, όσο ακόμη έχω την δυνατότητα και έχω στρατευθεί αυτεπάγγελτα στην εμψύχωση και μύηση στο κέντημα των νεότερων φιλενάδων...Γιά την ώρα, ακόμη και η [ιό ασήμαντη πρόοδος προς αυτή την κατεύθυνση, με καθιστά πανευτυχή , το μέλλον άδηλον....αλλά θα το παλέψω όσο μπορώ...Να είμαστε καλά ΄Εφη μου και να γεμίζουμε την ψυχή μας με ότι λαχταρά , έστω και με οφθαλμόλουτρα....Σε φιλώ

      Διαγραφή
  9. Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε Μαρία μου, αν θέλεις να λάβεις μέρος στον διαγωνισμό έχω τεράστιο αρχείο και ευχαρίστως μπορώ να σου δώσω ότι θέλεις...

      Διαγραφή
  10. Ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής είναι από τους αγαπημένους μου στην ελληνική μυθολογία. Και επειδή λατρεύω τις πεταλούδες, με βλέπω εντός του καλοκαιριού να κεντάω κι εγώ μία. Απλά επειδή μου αρέσει να δημιουργώ πρωτότυπα σχέδια, πρώτα θα ζωγραφίσω το δικό μου σχέδιο στην αϊντα και μετά θα το κεντήσω. Αν βρω τελικά χρόνο να ασχοληθώ (το ελπίζω), θα σε ενημερώσω. Πολλά φιλιά, φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι είναι πολύ όμορφος μύθος, αλλά σχετικά άγνωστος....Περιμένω να θαυμάσω το κεντημένο έργο σου, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η πρωτότυπη δημιουργία σου θα είναι πανέμορφη και ξεχωριστή...

      Διαγραφή