ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ή μάλλον Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ....

Εγώ να ξέρετε αυτά τα μεταφυσικά και τα προφητικά όνειρα, δεν τα πίστεψα ποτέ μου. Κρατούσα αποστάσεις από τα θέματα αυτά ώσπου η Κλειώ με ξαγρύπνησε τρία βράδια με τις μεταφυσικές της εμπειρίες….

-Περικλήηηη !!!

Ξεφώνιζε υστερικά, τινάχτηκα από τον ύπνο. Την είδα καθιστή στο κρεββάτι, αναστατωμένη να βαρυανασαίνει…

-Φέρε λίγο νέρο….Τι λαχτάρα ήτανε τούτη….ήμουνα σ΄ένα άγνωστο τρομακτικό μέρος, στεκόμουνα σ΄ένα τρίστρατο με την ομίχλη να με τυλίγει σαν αραχούφαντο πέπλο….προσπαθούσα να διακρίνω γύρω μου και το μόνο που μπόρεσα να δώ , ήτανε ένας παλιός οδοδείκτης στραμμένος στην ανατολή…..

-Ελα ηρέμισε, χρυσή μου, ένας εφιάλτης ήταν…..ησύχασε τώρα….βάρυνες το στομάχι σου μ΄εκείνο το ιμάμ μπαϊλντί βραδυάτικα και ιδού τα επακόλουθα…..

-Περικλή ξύπνα !!! Πεικλήηηηηη!!!

-Το όνειρο….το είδα πάλι….Προσπάθησα να προχωρήσω στο δρόμο προς την ανατολή, τα πόδια μου βαριά σαν σίδερο , κάπου στο βάθος αχνοφαινόταν ένα αμυδρό φως, όμως παρά την προσπάθειά μου, ήταν αδύνατον να προχωρήσω …..Τι αγωνία Θεέ μου, ταχυπαλμία μ΄έχει πιάσει…

- Ελα βρε Κλειώ…..τα ίδια θα λέμε πάλι, τι τα ήθελες τα σουτζουκάκια βραδιάτικα , φορτώνεις το στομάχι σου και μετά βλέπεις εφιάλτες…..πάω να σου φέρω ένα ΑΛΚΑ ΣΕΛΤΖΕΡ...

Το τρίτο βράδι, το σκηνικό επαναλήφθηκε σε πιο έντονη μορφή. Τρόμαξα από τις φωνές της Κλειώς πνιγμένες στ΄αναφυλλητά…..

-Αχ Περικλήηηηη τι ήτανε τούτο….τι αγωνία Περικλή μου….τι αγωνία…

Και δώστου κλάμα, την λυπήθηκα πραγματικά , όταν την είδα ανακαθισμένη στο κρεββάτι, κάθιδρη, αναμαλλιασμένη , με πρησμένα μάτια από το κλάμα, οπότε την αγκάλιασα προστατευτικά, χαϊδεύοντας την πλάτη της και σιγομιλώντας της για να την ηρεμίσω….. «έλα πουλάκι μου, ένας εφιάλτης ήταν….έλα πέρασε πιά, ησύχασε….» εννοείται ότι δεν τόλμησα να αναφερθώ στους ρεβυθοκεφτέδες και τα 3 κομμάτια σπανακόπιτα, που είχε τσακίσει το προηγούμενο βράδι…

-Περικλή, απόψε τρόμαξα όσο δεν φαντάζεσαι……το ίδιο κι απαράλλακτο σκηνικό ….κι όσο προσπαθούσα να ξεφύγω από την ομίχλη….ένας αέρας, μια αντάρα σηκώθηκε και μια παγωμάρα απλώθηκε στο κορμί μου, ….η καρδιά μου κόντευε να σπάσει και φωνή δεν έβγαινε από το στόμα μου, άρχισα να επαναλαμβάνω από μέσα μου: «Ιησούς Χριστός νικά, κι όλα τα κακά σκορπά»…..επικαλέστηκα την Παναγία και όσους αγίους είχα πρόχειρους στο θολωμένο μου μυαλό…..Κάποια στιγμή, δεν ξέρω ποιά ακριβώς , μια υπόκωφη φωνή ακούστηκε από το πουθενά : «Πρέπει ν΄αφήσεις ενέχυρο !!!» Ενέχυρο ;;; Τι ενέχυρο…..τίποτα δεν είχα επάνω μου, τη βέρα μου την είχα δώσει για άνοιγμα την περασμένη εβδομάδα, τον χρυσό σταυρό μου ,δεν τον φορούσα, πάνε  δυό χρόνια τώρα, για τον φόβο των κλεφτών….ένα φτηνιάρικο  πλαστικό ρολόϊ της πλάκας φορούσα μόνο…..το ξεκούμπωσα με τρεμάμενα δάχτυλα και το άφησα μπροστά στα πόδια μου….Μιά μεγάλη βοή ακούστηκε και πέτρες άρχισαν να κατρακυλάνε γύρω μου….….άρχισα να λέω το Πάτερ Ημών κλαίγοντας……και τότε ξύπνησα….έντρομη, αποκαμωμένη, λουσμένη στον ιδρώτα….

Τελικά οι τρομακτικές μεταφυσικές εμπειρίες της Κλειώς πήρανε τέλος, χάρη στην ερμηνεία της  κουμπάρας μας, της Ψυχολόγου : «Οι εφιάλτες  Κλειώ μου, είναι δημιουργία των οι ενοχών σου. Αισθάνεσαι άσχημα για τα παραπανίσια κιλά σου και τις αποτυχημένες προσπάθειές σου για να τα χάσεις.. Κάθε Δευτέρα αρχίζεις δίαιτα και ποτέ δεν την ολοκληρώνεις. Πάρε το απόφαση, κόψε τα λαδομπούκια, ακολούθησε με συνέπεια ένα σωστό διατροφικό πρόγραμμα και όλα θα πάνε καλά….»


Αυτή ήταν η πρόσφατη συμμετοχή μου στο Παιχνίδι των λέξεων που οργανώνει η Memaria και μπορείτε να απολαύσετε όλες τις συμμετοχές εδώ :

  https://mytripssonblog.blogspot.com/