ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΝΥΦΙΚΟ

Συλλογικό διήγημα  ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΝΥΦΙΚΟ

Συμμετέχουν οι εξής bloggers:

1. Μαριλένα από https://marilenaspotofart.wordpress.com/
2. Αριστέα από http://princess-airis.blogspot.gr/
3. Μαριάννα από https://onirokosmos-art.blogspot.gr/
4. Πέτρα από http://pistos-petra.blogspot.gr/
5. Μαρία Κανελλάκη από http://toapagio.blogspot.gr/
6. Μαρία Νικολάου από http://tokeimeno.blogspot.gr/
7. Memaria από http://mytripssonblog.blogspot.gr/
8. Γιάννης από http://idipoton.pblogs.gr/
9. Αλεξάνδρα από http://abuttononthemoon.blogspot.gr/
10. Άννα από http://kloanna.blogspot.gr/
11. Κλαυδία από http://katoapotinakropoli.blogspot.gr/
12. Χριστίνα από http://butterfly-butterflysworld.blogspot.gr/

Πρόσωπα:

Άλις: πρωταγωνίστρια, 18 χρόνων
Σάρλοτ: μητέρα Άλις (νεκρή)
Τζέημς Μακάλιστερ: πατέρας Σάρλοτ
Τζέφρι Μπάνιστερ: πατέρας Άλις
Βέρα: δεύτερη σύζυγος Μπάνιστερ
Τσαρλς: γιος Βέρας και Μπάνιστερ, 6 χρόνων
Χέρπμπερτ: αδελφός Βέρας

Μπράιαν Κλαρκ: εραστής Άλις και γιός Μαίρης Κέλι

Μάθιου Κέλι: ζωγράφος

Μις Σάλι: γκουβερνάντα

Μαίρη: Αδελφή Μάθιου Κέλι

                                           Μοναχή Agatha: Αδελφή Μάθιου και Μαίρης Κέλι

Σύνδεση με το προηγούμενο :



Βγήκε ξέροντας πως όλοι θα κοιμούνται. Κατευθύνθηκε προς τη σάλα όταν άκουσε περίεργα τριξίματα από τη σκάλα που οδηγούσε στο πατάρι. Αναζήτησε ένα μέρος για να κρυφτεί. Η κουρτίνα του παραθύρου της φάνηκε ιδανική λύση. Κρύφτηκε πίσω της και κράτησε την αναπνοή της.

Ένιωσε την παρουσία μιας γυναικείας φιγούρας που δεν ήταν σίγουρα η Μις Σάλι, η γκουβερνάντα, μα ούτε και η Άλις.



Κεφάλαιο 11



Η αλήθεια αρχίζει να ξεδιπλώνεται



Britannia Royal Naval College DEVON

Η καρδιά της σφυροκοπούσε στο στήθος της και είχε την αίσθηση ότι οι χτύποι της, αντηχούσανε στο χώρο που φωτιζότανε αχνά από το φως του φεγγαριού. Είχε κοιμηθεί ελάχιστα μετά την επιστροφή της από την Ιρλανδία. Οι σκέψεις, οι προβληματισμοί, η οδύνη της για τη βίαιη απομάκρυνση του γιού της μ΄αυτόν τον αιφνιδιαστικό τρόπο την είχανε εξουθενώσει . Γνώριζε την επιθυμία του άνδρα της να φοιτήσει ο Τσαρλς στo Britannia Royal Naval College στο Ντέβον τόπο καταγωγής και του ίδιου, γνώριζε τις αντιρρήσεις του για τον τρόπο που τον ανέτρεφε, είχανε συγκρουσθεί άπειρες φορές γι΄αυτό το θέμα, ήτανε βέβαιη όμως , ότι θα τηρούσε το λόγο του και το παιδί θα πήγαινε σε οικοτροφείο στο Ντέβον μετά τη συμπλήρωση των 12 χρόνων του !!! Δεν μπορούσε να δεχτεί τη φυγάδευσή του άρον άρον ,ούτε φυσικά τις ανεπαρκείς εξηγήσεις που της είχανε δοθεί περί κινδύνου απαγωγής !!! Λίγα γνώριζε εξ άλλου για τις δουλειές και τις υποθέσεις του συζύγου της. Μετά την αποβολή του από τη Βασιλική Ναυτική Σχολή του Ντέβον, είχε ασχοληθεί με το εμπόριο έργων Τέχνης γνήσιων και πλαστών, συνεργαζόμενος με έναν Γάλλο, τον Μαρσέλ Ντινώ. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με τις αγοραπωλησίες γης και κατάφερε σε σύντομο σχετικά διάστημα, να γίνει πολύ επιτυχημένος Κτηματομεσίτης, να αποκτήσει περιουσία και να αγοράσει γή, στην Ιρλανδία κυρίως. Εκεί εξ άλλου είχανε γνωριστεί . Η δική της οικογένεια, με ιρλανδέζικες ρίζες από την προγιαγιά της, ήτανε από τους πρωτοπόρους που είχανε επενδύσει στο Σιδηρόδρομο , εδώ και πολλές γενιές ήτανε ιδιοκτήτες αποστακτηρίου ΟΥΙΣΚΥ και στα κτήματά τους στο Kildare, εκτρέφανε τα κομψά PERCHERON, τα μεγαλόσωμα CLYDESDALE και τα δυνατά γκρίζα CONNEMARA, τα καλύτερα άλογα σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο . Είχε τόσο υπέροχες αναμνήσεις από τα καλοκαίρια που περνούσε κάνοντας ιππασία στα σμαραγδένια λιβάδια της Ιρλανδίας…. Όμως το πρόσφατο ταξίδι της, αντί να δώσει απαντήσεις στα ερωτηματικά της, την είχε τρομοκρατήσει και την είχε απογοητεύσει εντελώς. Η κατάσταση ήτανε εκρηκτική, οι βίαιες συγκρούσεις πέρα από κάθε φαντασία κι εκείνη μόνη, είχε αποτολμήσει να ταξιδέψει στο Δουβλίνο αναζητώντας τον ζωγράφο Μάθιου Κέλι !!!








Η Βέρα

Οι βαριές κουρτίνες ήτανε πάντα τραβηγμένες στο πλάϊ των μεγάλων παραθύρων του χωλ και λίγα βήματα τη χωρίζανε από το διάδρομο , αν έφθανε ως εκεί σίγουρα θα μπορούσε πιά να διακρίνει τη φιγούρα του ατόμου που επιχειρούσε σιγοπατώντας να ανέβει τη σκάλα που οδηγούσε στο πατάρι….Προσπαθούσε να καταλαγιάσει το φόβο της ενώ χίλια ερωτηματικά βασανίζανε το μυαλό της, ποιος ήτανε ο άγνωστος εισβολέας, πως είχε μπεί στο σπίτι και τι ή ποιόν αναζητούσε ; Ενοιωθε τα πόδια της καρφωμένα στο πάτωμα και το σφίξιμο στο στομάχι της τόσο οδυνηρό, που έσφιγγε ασυναίσθητα τις γροθιές της ,με αποτέλεσμα τα νύχια της να μπήγονται στις παλάμες της προκαλώντας της αφόρητο πόνο….




Ξαφνικά ένας βαρύς γδούπος και μία κραυγή πόνου έσκισε το σκοτάδι….η Βέρα έκανε ασυναίσθητα ένα βήμα μπροστά και στάθηκε αναποφάσιστη….αμέσως μετά ακουστήκανε τα βήματα και η φωνή της Μίς Σάλι που ανέβαινε αλαφιασμένη από το ισόγειο κρατώντας μία λάμπα και φωνάζοντας με αγωνία : «Τι πάθατε κυρία Βέρα;;; Που βρίσκεστε, χτυπήσατε;;;»

Η Βέρα μόλις που κατάφερε να αρθρώσει δυό λέξεις βγαίνοντας από την κρυψώνα της , κατευθυνόμενη προς την άκρη του διαδρόμου «Σάλι πρόσεχε !!! Καλά είμαι, αλλά κάποιος άλλος είναι εδώ !!! Η Σάλι με το φόβο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της, αναρωτήθηκε φωναχτά :«Τι ήτανε αυτός ο θόρυβος;;;» Οι δύο γυναίκες κοιταχτήκανε με απορία και χωρίς να πούνε άλλη λέξη κατευθυνθήκανε προς τη σκάλα που οδηγούσε στον επάνω όροφο και το πατάρι….Προπορευότανε η Σάλι με επιφύλαξη, κρατώντας ψηλά τη λάμπα που φώτιζε το χώρο , κάνοντας τις σκιές τους να διαγράφονται πελώριες στους τοίχους που ήτανε σκεπασμένοι από πίνακες με βαρύτιμες κορνίζες….Μόλις δυό βήματα τις χωρίζανε από το ανθρώπινο κορμί που ήτανε σωριασμένο στη βάση της σκάλας ,ενώ ακούγανε καθαρά τη βαριά ανάσα και τα βογκητά της γυναίκας με τα κόκκινα μαλλιά που ήτανε κουβαριασμένη μπροστά τους, πεσμένη μπρούμυτα με το πρόσωπο στο πάτωμα. Φορούσε ένα χοντρό μάλλινο πανωφόρι σε μουντό πράσινο χρώμα , καφετί φουστάνι, καφέ δετά μποτίνια….και πρόφερε με δυσκολία τις λέξεις : «Mo chos….mo chos….hit mo cheann….O!!! Nimhneach ….!!! (To πόδι μου…..το πόδι μου…. Χτύπησα το κεφάλι μου…..Ο !!! Πονάω !!!)


Η Σάλι τινάχτηκε ασυναίσθητα και προσπάθησε να κρύψει την έκπληξή της, αυτή η γυναίκα δεν της ήτανε άγνωστη,. . Την είχε συναντήσει και στο παρελθόν, όταν είχε επισκεφθεί αρκετές φορές το Coldbery's Manor συνοδεύοντας τον αδελφό της, το ζωγράφο Μάθιου Κέλι .

Ο Μάθιου Κέλι

Οι μνήμες του παρελθόντος την κατέκλυσαν και οι εικόνες άρχισαν να περνούν αστραπιαία μπροστά από τα μάτια της, η ευαίσθητη αιθέρια Σάρλοτ να ποζάρει, η μικρούλα αξιολάτρευτη΄Αλις , να τριγυρίζει τιτιβίζοντας έχοντας αγκαλιά την αγαπημένη της πορσελάνινη κούκλα, ο Μάθιου με το βασανισμένο βλέμμα, τα πινέλα, τις παλέτες και τα απλωμένα χρώματα να ζωγραφίζει στον κήπο, στη λίμνη, στη μεγάλη σάλα …..


Η Μις Σάλι

Ωρες ώρες νόμιζε ότι ότι ζούσε από πάντα σε τούτο το μελαγχολικό σπίτι, ίσως γιατί ήθελε να ξεχάσει τα παιδικά της χρόνια στο Ορφανοτροφείο του Ντάρτμουθ. Δεν είχε γνωρίσει γονείς, οικογένεια, ζεστασιά, τρυφερότητα κι όταν έγινε 14 ετών , για καλή της τύχη, βρέθηκε σαν βοηθός, στο σπίτι του εφημέριου του ST PETROX και της αδελφής του της Μαργαρίτας. Οι δύο αυτοί άνθρωποι με την καλοσύνη και τη γλυκύτητά τους γεμίσανε την καρδιά της ευγνωμοσύνη και θα είχε γίνει σίγουρα μοναχή, αν δεν είχε γνωρίσει τον Τομ τον αμαξά στα 17 της…..Παντρευτήκανε με τις ευλογίες του εφημέριου και της Μαργαρίτας , που έραψε και κέντησε το νυφικό της και της παραχώρησε σχεδόν ολόκληρη την προίκα της . Ποτέ δεν ήτανε τόσο ευτυχισμένη! Είχε για πρώτη φορά στη ζωή της, το δικό της σπιτικό κι έναν θαυμάσιο σύζυγο που την αγαπούσε και τη νοιαζότανε…… μπορούσε να ονειρεύεται αισιόδοξα τη δημιουργία της δικής της οικογένειας !!!΄Ητανε το μοναδικό πράγμα που επιθυμούσε, η μοίρα όμως της επιφύλαξε πολλά εμπόδια στην επίτευξη αυτού του στόχου……τρείς αποβολές, δυό παιδιά γεννημένα νεκρά και η μικρή Μαργαρίτα της , ο θησαυρός της, το κοριτσάκι της που το πήρε ο Θεός πρίν συμπληρώσει τα τρία του χρόνια …..Μπόρεσε να υπομείνει καρτερικά αυτές τις δοκιμασίες, χάρη στην βαθειά ριζωμένη χριστιανική πίστη της, τα παρηγορητικά λόγια του εφημέριου και της αδελφής του και την αγάπη του Τομ….Ο καλός της ο Τομ, εργατικός και καλότροπος έφυγε γελαστός εκείνο το βροχερό πρωϊνό και δεν γύρισε ποτέ ξανά στο σπίτι…..Εμεινε χήρα πριν συμπληρώσει τα 30 της χρόνια και λίγους μήνες αργότερα, δέχτηκε με ανακούφιση και χαρά την πρόταση του εφημέριου, να μετακομίσει βόρεια σε μία έπαυλη στο Κόλντεμπερυ για να αναλάβει το ρόλο της γκουβερνάντας !!!









Ο Τζέφρι Μπάνιστερ

Όταν έφθασε στην έπαυλη η Σάλι, γνώρισε εκτός από τον εργοδότη της , τον επιβλητικό Τζέφρι Μπάνιστερ, την εύθραυστη γυναίκα του, τη Σάρλοτ , τη νεογέννητη κόρη του την ΄Αλις,  και τον Μάθιου, το ζωγράφο. Έναν ψηλό λεπτό άνδρα με καστανοκόκκινα μαλλιά και γκριζοπράσινα θλιμμένα μάτια που εκείνη την εποχή φιλοτεχνούσε έναν μεγάλο πίνακα , παραγγελία του κ. Μπάνιστερ. Ο Μάθιου είχε ζωγραφίσει πολλούς πίνακες για λογαριασμό του, τοπία της περιοχής , νεκρές φύσεις, εκτός από το μεγάλο πορτραίτο του ίδιου και εκείνο της γυναίκας του, που δέσποζαν στη σάλα της έπαυλης. Ερχότανε και έφευγε κατά διαστήματα , αποτυπώνοντας στους καμβάδες του με ευαισθησία και λεπτότητα τα θέματά του διατηρώντας άψογη επαγγελματική σχέση με τον εργοδότη του και κρύβοντας επιμελώς τα τρυφερά αισθήματα που έτρεφε για τη Σάρλοτ….την ονειροπόλα Σάρλοτ που βυθιζότανε κάθε μέρα και περισσότερο στο δικό της κόσμο, προσκολλημένη παθολογικά στην κόρη της και παραδομένη στη μελαγχολική ομορφιά του τοπίου και τη μαγεία της λίμνης με τα νούφαρα και τους λευκούς κύκνους.




Η Σάρλοτ

Αυτό το μωρό, την ΄Αλις, το θεώρησε δώρο Θεού η Σάλι, έγινε το φως της ζωής της!!! Δεν ήτανε απλά γκουβερνάντα, αλλά προστάτης και φύλακας άγγελος όχι μόνο του μωρού, αλλά και της μητέρας του, της Σάρλοτ. Της ευαίσθητης, συνεσταλμένης, αιθέριας Σάρλοτ, που μετά τη γέννηση του παιδιού της, έχασε κάθε ενδιαφέρον για οτιδήποτε άλλο γύρω της …..Ο άνδρας της , απουσίαζε πιά πολύ συχνά για τις υποθέσεις του και τα ταξίδια του στην Ιρλανδία διαρκούσανε εβδομάδες . Ητανε ολοφάνερο. πως τα σφοδρά συναισθήματα του Τζέφρι Μπάνιστερ για τη γυναίκα του, είχανε προ πολλού ξεθυμάνει και το αρχικό πάθος του και ο τυφλός έρωτάς του είχανε χαθεί αμετάκλητα, σ΄αυτό σίγουρα συντέλεσε και η υποτακτική, ονειροπόλα, φύση της Σάρλοτ, που δεν του πρόσφερε πιά καμία ένταση, καμία πρόκληση κανένα ενδιαφέρον…..η γέννηση της κόρης του εξ άλλου , αποτέλεσε μία ακόμη μάλλον απογοητευτική εξέλιξη, αφού δεν του χάρισε το γιό που σίγουρα προτιμούσε.




Η Μαίρη

Το ζωγράφο Μάθιου Κέλι τον σύστησε στον Τζέφρι Μπάνιστερ ο Μαρσέλ Ντινιώ. Συνεργαζότανε καιρό μαζί του , είχε ένα απίστευτο ταλέντο στις πιστές αντιγραφές των μεγάλων Ιταλών, Ολλανδών και Ισπανών Μαίτρ που ο κ. Ντινιώ φρόντισε να εκμεταλλευτεί καταλλήλως. Από την άλλη ο Μάθιου, με το ταλέντο του, εξασφάλιζε αρκετά χρήματα ώστε να μη λιμοκτονούν ο ίδιος , οι γονείς και τ΄αδέλφια του , ενώ συνεισέφερε οικονομικά και στο επαναστατικό κίνημα των Φένιανς των οποίων ήτανε οπαδός όπως και όλοι οι δικοί του. Όταν ο Τζέφρι Μπάνιστερ ζήτησε να δεί ένα δείγμα της δουλειάς του, εκείνος του έφερε ένα μικρό πορτραίο της αδελφής του , της Μαίρης….Η γη χάθηκε κάτω από τα πόδια του, ο αλαζόνας, υπερόπτης , φλεγματικός ΄Αγγλος, έμεινε έκθαμβος από τη σαγήνη που εξέπεμπε η εικόνα που ήτανε αποτυπωμένη στον καμβά . Η συνεργασία τους ξεκίνησε αμέσως με μία σοβαρή παραγγελία και την ανάλογη προκαταβολή , προσκλήθηκε μάλιστα να παρευρεθεί σε μία οικογενειακή γιορτή που θα γινότανε το ίδιο βράδυ σε μία πάμπ στοTEMPLBAR.

Εκείνο το βράδυ , ο Τζέφρι Μπάνιστερ έχασε το μυαλό του παρακολουθώντας τη Μαίρη να χορεύει τους παραδοσιακούς χορούς της πατρίδας της. Μαγεύτηκε κυριολεκτικά !!! Πίνοντας αμέτρητα ποτήρια μπύρα GUINESS χειροκροτούσε ενθουσιασμένος τους χορευτές με τις παραδοσιακές στολές και χτυπούσε τα πόδια του στο πάτωμα ακολουθώντας το ρυθμό…Η Μαίρη με το ακτινοβόλο και πανέμορφο πρόσωπό της , πλαισιωμένο από τις κοκκινόχρυσες μπούκλες, που αναδεύονταν παιχνιδιάρικα σε κάθε κίνηση του κεφαλιού της τον είχε κατακτήσει με την πρώτη ματιά !!! Τα πράσινα λαμπερά μάτια της με τα τοξωτά φρύδια και το ευθύ , ζωηρό βλέμμα τον είχανε μαγνητίσει , αισθάνθηκε να δονείται ολόκληρη η ύπαρξή του ενώ το κόκκινο ζουμερό στόμα της με τα μαργαριταρένια δόντια προκαλούσανε ασυγκράτητα τις αισθήσεις του εκπέμποντας μία πρωτόγνωρη θέρμη . Η κατάκτησή της έγινε προτεραιότητα για τον Τζέφρι, όλες οι υποχρεώσεις και ασχολίες του περάσανε σε δεύτερο πλάνο και αγωνίστηκε μήνες για να επιτύχει το σκοπό του έχοντας απέναντι, όχι μόνο τον Μάθιου ,αλλά τον κόσμο ολόκληρο !!! ΄Ητανε γραφτό όμως η σχέση τους να ολοκληρωθεί κι ένας έρωτας παράφορος και συγκλονιστικός να παρασύρει και τους δυό τους σε απύθμενα βάθη…..με τραγικές συνέπειες…..










Προπαραμονή του Αγίου Πατρικίου, η βροχή έπεφτε ασταμάτητα και  η αδελφή Agatha άνοιξε με τρεμάμενα χέρια το παράθυρο του μικρού δωματίου που χρησίμευε σαν προθάλαμος του Πτωχοκομείου ΄Αγιος Πατρίκιος και ένοιωσε ανακούφιση ανασαίνοντας βαθειά τον υγρό αέρα. Είχανε ανοίξει οι ουρανοί και ο δυνατός κρότος των βροντών έκανε τα τζάμια των παραθύρων να τρίζουν ενώ οι αστραπές, φωτίζανε κατά διαστήματα το χώρο. Είχανε συμβεί τόσα πολλά μέσα στις τελευταίες δύο ώρες….Δεκαπέντε χρόνια έκανε το διακόνημά της σ΄αυτό το Πτωχοκομείο , μαζί με άλλες αδελφές του Τάγματός της, προσπαθώντας να δώσει ανακούφιση στους δυστυχισμένους, όμως ποτέ δεν είχε αισθανθεί τόση ταραχή και απελπισία. Μόλις πριν λίγο είχε λάβει ένα προχειρογραμμένο σημείωμα από τον ανηψιό της τον Μπράϊαν, τον 20χρονο γιό της μικρότερης αδελφής της , της Μαίρης, με το νέο της σύλληψης και φυλάκισης του αδελφού της, του Μάθιου !!! Θα έπρεπε να φροντίσει να ενημερώσει άμεσα τον πατέρα Ντέϊβιντ, όμως αυτό ήτανε αδύνατον , γιατί μόλις το ίδιο πρωΐ, εκείνος είχε φύγει για να επισκεφθεί την ετοιμοθάνατη μητέρα του στο Κόρκ!  Υστερα δέχτηκε την επίσκεψη εκείνης της κυρίας από την Αγγλία, της Βέρας Μπάνιστερ !!! Η κυρία Μπάνιστερ έκανε μία γενναιόδωρη δωρεά και πολλές ερωτήσεις….αναζητούσε τον Μάθιου Κέλι …..Εννοείται ότι δεν έδωσε καμία πληροφορία, ούτε καν της πέρασε από το μυαλό, να αναφέρει το παραμικρό στην κυρία Μπάνιστερ σχετικά με το παρελθόν που συνέδεε τον Μάθιου, τη Μαίρη και τον γιό της τον Μπράϊαν, με τον σύζυγό της και τη μακαρίτισσα πρώτη του σύζυγο !!!




Η αδελφή Agatha


Στράφηκε στον απέναντι τοίχο και στύλωσε τα μάτια της στην εικόνα του εσταυρωμένου που ήτανε απέναντί της , ένοιωσε να ασφυκτιά κάτω από τη λευκή καλύπτρα της και άρχισε να προσεύχεται με θέρμη, μετρώντας τις χάντρες του ροζαρίου της......




Συνεχίζεται.......