Τα χάρτινα καραβάκια....

Τα χάρτινα καραβάκια 



Την γνωρίζουνε όλοι σχεδόν στη γειτονιά, άλλωστε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της, εδώ το έχει ζήσει , εδώ γεννήθηκε , στο τρίπατο αρχοντικό των Kαζάζηδων στη οδό Κυδαθηναίων στην Πλάκα, στην Πλατέα ρούγα, όπως αναφέρεται στα λαϊκά δίστιχα του περασμένου αιώνα.

Κάθε πρωϊ, ντυμένη πάντα πολύ ιδιαίτερα, σχεδόν θεατρικά, με καπέλα, παπούτσια σουέτ, μεταξωτά μαντήλια και μάλλινες εσάρπες, το καλοκαίρι με μεταξωτά λουλουδάτα φορέματα και λινά παντελόνια , ξεκινάει για μία πολύωρη βόλτα, στο Ζάππειο αρχικά ,όπου ταίζει τις γάτες, στη συνέχεια πίνει τον καφέ της στην πλατεία Συντάγματος, αγοράζει μία τυρόπιτα από τον ΛΟΜΠΟΤΕΣΗ και επιβιβάζεται στο τράμ.

Κατεβαίνει πάντα στην ίδια στάση, στο Τροκαντερό και

περπατάει κατά μήκος της παραλίας, στα βραχάκια που ψαρεύουνε με τα καλάμια τους πέντε έξι συνταξιούχοι, εκεί έχει το στέκι της, στον συγκεκριμένο πλακουτσωτό βράχο, κάθεται και μασουλάει την τυρόπιττα με το βλέμμα στυλωμένο στη θάλασσα, ύστερα όταν ο καιρός το επιτρέπει, βγάζει από την τσάντα της ένα μάτσο εφημερίδες και αρχίζει να σχίζει τα πρωτοσέλιδα, αυτά με τα μεγάλα μαύρα γράμματα και τους πηχυαίους τίτλους, διπλώνει επιδέξια το χαρτί και φτιάχνει πέντε έξι καραβάκια που τ΄ακουμπάει απαλά στο νερό , ύστερα κόβει μερικά από τα ροζ φύλλα της εφημερίδας αυτά που συνήθως είναι αφιερωμένα στις τέχνες και τα πολιτιστικά , φτιάχνει και μ΄αυτά κάμποσα καραβάκια και τα απιθώνει στο νερό, τέλος φτιάχνει καραβάκια με τις γαλάζιες σελίδες, αυτές που φιλοξενούν, τα οικονομικά και τις μικρές αγγελίες, αυτές είναι οι αγαπημένες της και μ΄αυτές φτιάχνει τα περισσότερα , μικρά, μεγαλύτερα, μεγάλα, τα παρακολουθεί να χοροπηδάνε στο νερό, ν΄απομακρύνονται, να μουσκεύουν και να βουλιάζουν……έπειτα σηκώνεται και ανταλλάσσει μερικές λέξεις με τους ψαράδες που περνάνε ώρες ολόκληρες στα βραχάκια και είναι πανευτυχείς αν πιάσουνε έναν γοβιό ή έναν σπάρο……

Επιστρέφει πάλι με το τραμ και πηγαίνει για φαγητό στην ίδια ταβέρνα, εδώ και τριάντα χρόνια.

Το απόγευμα παίρνει το τσάι της διαβάζοντας την εφημερίδα της στην πλατεία Φιλομούσου Εταιρείας , τις Τετάρτες παίζει μπρίτζ , τα βράδια βγαίνει σπάνια, μόνο για να πάει στο θέατρο η σε κάποια συναυλία…. συνήθως ακούει μουσική, ο Μάλερ είναι ο αγαπημένος της μουσικοσυνθέτης, κάποτε έπαιζε και η ίδια πιάνο, αλλά εδώ και πολλά χρόνια αρκείται μόνο να ακούει.

Είχε μεγαλώσει μέσα σ΄ένα ασημένιο κλουβί , υπερπροστατευμένη, σ΄ένα περιβάλλον αποστειρωμένο γεμάτο καθωσπρεπισμό και κώδικες συμπεριφοράς, ο πατέρας της ανώτατος δικαστικός, η μητέρα της φιλόλογος, οι φίλοι τους ιατροδικαστές, αρεοπαγίτες, στρατηγοί, ο νονός της πρέσβης, η νονά της διακεκριμένη πιανίστρια, ένας θείος της Μητροπολίτης, η αδελφή της μητέρας της, διευθύντρια στη σχολή Χίλλ, εκεί φοίτησε κι εκείνη, ύστερα στο Αμερικανικό Κολέγιο….. Βρήκε την τόλμη να αποκρούσει σθεναρά τα διάφορα προξενιά και μετά από ένα σκάνδαλο έφυγε για το Βουκουρέστι σαν υπάλληλος στην Ελληνική Πρεσβεία , εκεί την ερωτεύτηκε ο γιός του πρωθυπουργού. Μετατέθηκε στη Βιέννη. Άλλο σκάνδαλο εκεί, ερωτικός δεσμός με τον στρατιωτικό ακόλουθο, παντρεμένο και πατέρα ενός αγοριού.Τέσσερα χρόνια έζησε το απόλυτο πάθος ενός απαγορευμένου έρωτα, μετά εκείνος χάθηκε σε μία ναυτική τραγωδία κι εκείνη από τότε , συνεχίζει να φτιάχνει χάρτινα καραβάκια....

Δικό μου αφήγημα, γραμμένο το 2013 γιά το παιχνίδι των λέξεων....
Η ιστορία μου, αν και φανταστική, έχει πολλά αληθινά στοιχεία από ιστορίες ζωής πραγματικών ανθρώπων.....

Η πάνινη κούκλα μου με τη βιολέ εμφάνιση, κατασκευάστηκε το περασμένο καλοκαίρι και είναι από τις αγαπημένες μου....

Δύο κομμάτια ύφασμα σε μώβ αποχρώσεις έντυσαν την ρομαντική μου κούκλα, ένα καλαθάκι γεμάτο λουλούδια, από μπομπονιέρα ,ένας φιόγκος στη μέση και λεπτομέρειες με δαντέλες , συμπλήρωσαν την ρετρό της εμφάνιση !!!