Το δικό μου παραμύθι....

Μέρες τώρα βασανίζομαι να σκαρφιστώ μιά ιστορία, ένα παραμύθι, για να συμμετέχω στο δρώμενο της αγαπημένης πριγκηπέσσας  Αριστέας , η έμπνευση όμως δεν έλεγε να με τιμήσει με την παρουσία της,  ώσπου χθές , ήρθε και με βρήκε , ένα υπέροχο παραμύθι, εκτυπωμένο πάνω στη χαρτοσακούλα του φούρνου, που τοποθετήθηκε το μαύρο  καρβελάκι (ολικής) ψωμί που αγόρασα !!!

 

Σχετικά με το φούρνο ΜΑΜΑ ΨΩΜΙ δείτε εδώ

Ένα παραμύθι για έναν βασιλιά που έχασε κάτι σπουδαίο…

΄Ητανε ένας βασιλιάς που ξαφνικά έχασε κάτι πολύ σπουδαίο : Τη 

 γεύση του !!! Είχε πλούτη, είχε ένα βασίλειο κραταιό και ξακουσμένο, δεν είχε εχθρούς και οι υπήκοοί του ήτανε φιλήσυχοι και ευχαριστημένοι.

Ο βασιλιάς όμως, χάνοντας τη γεύση του, έχασε τον ύπνο, την ηρεμία και την καλή του διάθεση. ΄Ηρθανε οι διασημότεροι γιατροί  του βασιλείου, αλλά κι από άλλες χώρες ,για τον βοηθήσουνε και οι σπουδαιότεροι αρχιμάγειρες , για να παρασκευάσουνε τα καλλίτερα εδέσματα προκειμένου να επανέλθει η γεύση του βασιλιά.

Οι γιατροί πρότειναν διάφορα φάρμακα, εντριβές, συστήσανε ασκήσεις, περιπάτους , αρωματοθεραπείες, βελονισμούς, χωρίς αποτέλεσμα. Οι μάγειρες με τους βοηθούς και τους παραβοηθούς τους , πασχίζανε  όλο  και περισσότερο να σκαρφιστούνε, καινούργιες συνταγές, να συνδυάσουνε νέα υλικά, να δημιουργήσουνε νέες γεύσεις, με την ελπίδα ότι θα κατάφερναν να ξαναδώσουνε στο βασιλιά τους, τη χαμένη χαρά της γεύσης του….

Σπάνια υλικά, μπαχαρικά, βότανα, φρούτα και λαχανικά κατέφθαναν καθημερινά για να συνοδέψουνε  τα εκλεκτά ψάρια, όστρακα, κρέατα, πουλερικά, κυνήγι  που θα παρουσιάζανε στο  βασιλικό τραπέζι , μάταια όμως.

 Ο καιρός περνούσε και η κατάσταση δεν άλλαζε, χειροτέρευε μάλιστα μιάς και ο βασιλιάς,  κάθε μέρα γινότανε και πιο μελαγχολικός και πιο βαρύθυμος.

Ωσπου μια μέρα, παρουσιάστηκε ένας γεροντάκος και ζήτησε ακρόαση. Ο βασιλιάς τον δέχτηκε ανόρεχτα, καθαρά από περιέργεια και μετά από την ιδιαίτερη συνομιλία τους, ο βασιλιάς, αφήνοντας όλους τους αυλικούς και την οικογένειά του άναυδους, τους ανακοίνωσε ότι θα ακολουθούσε το γέροντα στο φτωχικό του, προκειμένου να θεραπευτεί. Είχε πεισθεί απόλυτα πως αν ακολουθούσε τις οδηγίες του γέροντα θα εύρισκε τη χαμένη γεύση του !!!

Πραγματικά ο βασιλιάς ντυμένος με απλά, καθημερινά ρούχα και παπούτσια, ακολούθησε το γέροντα στο φτωχικό του και από την επομένη το χάραμα, τον ακολούθησε στις δουλειές του μικρού του αγροκτήματος.

Μαζί οργώσανε και σπείρανε το χωραφάκι του, μαζί ταϊσανε τις κότες, βγάλανε για βοσκή την αγελάδα και τις κατσικούλες, το βράδι αρμέξανε και στη συνέχεια πήξανε το γάλα και φτιάξανε γιαούρτι και τυράκι.

Μαζί πήγανε στο βουνό και μαζέψανε χόρτα και μανιτάρια, κόψανε μήλα από τη μηλιά της αυλής και βατόμουρα από το φράχτη και όταν ήρθε ο καιρός, μαζέψανε το σιτάρι από το χωραφάκι και το πήγανε στο μύλο με το γαϊδουράκι. Πήρανε τέσσερα σακιά κίτρινο αλεύρι, ζυμώσανε ψωμάκι, βάλανε ξύλα στο φούρνο και περιμένανε να κάψει καλά, μετά φουρνίσανε το ψωμί …

Η μοσκοβολιά  του ψημένου ψωμιού κυρίεψε γαργαλιστικά τα ρουθούνια του βασιλιά που αμέσως αισθάνθηκε να γίνεται το θαύμα !!! Πριν καλά καλά βγεί το καυτό ψωμί από το φούρνο, ρίχτηκε πάνω στο  πρώτο καρβέλι δοξάζοντας το Θεό και το γέροντα και έκλαιγε από χαρά κι ευγνωμοσύνη….

Τώρα πιά και η γεύση του είχε επιστρέψει και η επίγνωση για το βαθύτερο νόημα αυτής της εμπειρίας.

Ο βασιλιάς επέστρεψε στο παλάτι και τα καθήκοντά του και έζησε τον υπόλοιπο μακρύ βίο του, με σύνεση, με δικαιοσύνη και απέραντη αγάπη για τους ανθρώπους….

                                       Μακάρι κι εμείς….