κάτω από την Ακρόπολη

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο δρώμενο της Μαίρης μας για την ''Γήινη ματιά" https://ghinimatia.blogspot.com/
" '' Εικόνα και Φράση #2 ''
Η εικόνα που επέλεξα ακολουθεί και η φράση με κόκκινο είναι αυτή που θα έπρεπε να συμπεριληφθεί στην συμμετοχή μου






Το βιβλίο σε ταξιδεύει σε κόσμους ανύπαρκτους που ούτε καν φαντάστηκες….

ΦΡΑΝΣΙΣ

Φράνσις !!! Αυτό το όνομα της ήρθε στο μυαλό μόλις πρωταντίκρυσε εκείνο το κοριτσάκι, καθισμένο στην βάση της σιδερένιας στριφογυριστής σκάλας που ανέβαινε από την αυλή, στην ταράτσα του παλιού σπιτιού…

Της θύμισε τον εαυτό της, σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία, όταν η θεία της η Ερωφύλλη , της χάρισε το βιβλίο «Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν» της SMITH BETTY…αγαπούσε το διάβασμα από παιδί και αυτό το βιβλίο το είχε αγαπήσει ιδιαίτερα....όπως και την ηρωίδα του ....είχε μεταφερθεί νοερά σ΄εκείνη την φτωχογειτονιά του Μπρούκλιν που φυτρώνει ένα δέντρο που βάζει τα δυνατά του να κερδίσει λίγο ουρανό. Μεγαλώνει ακόμα και στο τσιμέντο, χωρίς ήλιο, χωρίς νερό, ίσως και χωρίς χώμα. Μεγαλώνει πλούσιο και ευγενικό μόνο στις απόκληρες γειτονιές. Σε κανένα άλλο μέρος. Έτσι είναι πλασμένο: να αγαπάει τους φτωχούς. Μοιάζει με την εντεκάχρονη Φράνσις, που μεγαλώνει μαζί με την οικογένεια της στο Μπρούκλιν και προσπαθεί να χαρεί την κάθε μέρα, αντιμετωπίζοντας όλα τα προβλήματα ..... Ολοι στην οικογένεια αγαπούσαν τα βιβλία , ο παππούς Σοφοκλής διάβαζε καθημερινά 3-4 εφημερίδες και βιβλία φιλοσοφικού περιεχομένου, η γιαγιά Θεοπίστη , παπαδοκόρη γαρ , διάβαζε κυρίως θρησκευτικά βιβλία αλλά και κοινωνικού περιεχομένου, η θεία Σταματούλα πάλι, αδελφή του παππού που ζούσε μαζί τους, μελετούσε μετά μανίας όλα τα περιοδικά μόδας που κυκλοφορούσαν αλλά είχε μεγάλη αδυναμία και στα ρομάντζα… Η θεία Ερωφύλλη από την άλλη, , αδελφή του πατέρα της, λόγω της ξενόγλωσσης παιδείας της, διάβαζε αγγλικά και γαλλικά Best sellers, ενώ η μητέρα της προτιμούσε τα μυθιστορήματα και τις ιστορικές βιογραφίες , ο πατέρας της πάλι , είχε δική του αποκλειστικά βιβλιοθήκη με όλους τους Αρχαίους ΄Ελληνες κλασικούς και αστυνομικά ….

Η πίσω ευρύχωρη βεράντα φιλοξενούσε την γυναικοπαρέα του σπιτιού τις περισσότερες ώρες της ημέρας….η γιαγιά και η αγαπημένη εξαδέλφη της η Καλλιρόη , όταν δεν μπάλωναν κάποια κάλτσα με την βοήθεια του ξύλινου αυγού, θα κρατούσαν απαραιτήτως τις βελόνες ή το βελονάκι τους συναγωνιζόμενες στα πλεκτά τους , πουλόβερ, ζακέττες και σάλια η γιαγιά, ατραντέδες, δαντέλλες και πετσετάκια η θεία Θελξινόη. Η Σταματούλα από την άνοιξη μέχρι και τα μέσα του φθινοπώρου , είχε εγκαταστήσει την αγαπημένη της ραπτομηχανή και γάζωνε με ταχύτητα και τέχνη τον ρουχισμό της οικογένειας….αν και ερασιτέχνης, έραβε εκπληκτικά ρούχα, φορέματα, ταγιέρ….Η μητέρα της συνήθως κεντούσε λουλουδένια μοτίβα σε κάδρα, μαξιλάρια για τον καναπέ και σεμέν που στόλιζαν όλα τα έπιπλα του σπιτιού κι εκείνη, διάβαζε καθισμένη στο φαρδύ ξύλινο σκαμνί με την πλάτη ακουμπισμένη στον τοίχο. «Το βιβλίο σε ταξιδεύει σε κόσμους ανύπαρκτους που ούτε καν φαντάστηκες….» της είχε πει ο παππούς της όταν της χάρισε το πρώτο της βιβλίο… και αυτή η φράση είχε ριζώσει μέσα της τόσο βαθιά, που κάθε φορά που έπιανε στα χέρια της ένα βιβλίο, αναδυόταν αυθόρμητα ….όταν στα 16της έγραψε το πρώτο της βιβλίο, αυτή ακριβώς ήταν η πρώτη φράση του προλόγου….

Σχεδόν δεν μπορούσε να το πιστέψει ότι τώρα περίμενε την έκδοση του 9ου βιβλίου της και καθισμένη στην ίδια βεράντα του πατρικού της σπιτιού, ονειροπολούσε προσπαθώντας να διαχειριστεί την οδυνηρή πραγματικότητα…..Ο αγαπημένος της Μάριος, πάλι είχε περάσει μια δύσκολη νύχτα….ο ήχος του αναπνευστήρα στοίχειωνε την ζωή της, όπως και η σκέψη ότι θα τον έχανε…..6 χρόνια ζούσε με έναν πνεύμονα και τώρα , το ένοιωθε πως κάθε μέρα η κατάσταση χειροτέρευε…..καμιά θεραπεία δεν μπορούσε να αποτρέψει το μοιραίο, κοντοζύγωνε απειλητικά και αναπόφευκτα κι εκείνη μόνη πιά, όλοι οι δικοί της είχαν φύγει, προσπαθούσε να ελέγξει τα συναισθήματά της, να μείνει φαινομενικά ψύχραιμη και δυνατή δίπλα του…..κι εκείνος πάλι με την γνωστή θυμοσοφία και το χιούμορ του , προσπαθούσε να την κάνει να δεχτεί ρεαλιστικά την κατάσταση , χωρίς να παραπονιέται, να μεμψιμοιρεί ή να δυσφορεί …. « Ελα βρε πουλάκι μου της έλεγε…..γιά μία μετάβαση πρόκειται που εμένα θα με απαλλάξει από ταλαιπωρίες και τις οδύνες κι εσένα θα σε απαλλάξει από της έγνοιες της φροντίδας….θα συνεχίσεις να ζείς με τα βιβλία σου, τους καλούς μας φίλους και την ευχή της τρομερής πεθεράς σου της κυρά Σωτηρίας ….» «Η τρομερή πεθερά» ήταν όνομα και πράγμα….όταν γνωρίστηκαν με τον Μάριο, το πρώτο πράγμα που της είπε ήταν ότι είναι η αδελφή ψυχή του και ότι την αναγνώρισε με την πρώτη ματιά αλλά … και ότι η μητέρα του ήτανε ο πιο δύστροπος και ανάποδος άνθρωπος που υπάρχει σε αντίθεση με τον πατέρα του, έναν πράο και υπέροχο άνθρωπο, που πριν πεθάνει, του είχε αφήσει μία ευχή : Να ζήσει μία υπέροχη ζωή και μία κατάρα : Την μάνα του….

Της ζήτησε μόνο να την ανεχτεί ….και εκείνη το έκανε συνειδητά ….γιά χρόνια ολόκληρα, μέχρι την εκδημία της.

Χαμογελούσε προσπαθώντας να συγκρατήσει τους λυγμούς της, δεν μπορούσε να φανταστεί την ζωή της χωρίς αυτόν, τον ήχο της φωνής του, την αγάπη του, το άγγιγμα, το χαμόγελο, το φως των ματιών του….

Κοίταξε πάλι απέναντι, αν και η απόσταση ήταν αρκετά μεγάλη και η όρασή της είχε εξασθενίσει αρκετά, μπορούσε να διακρίνει το χαμηλωμένο καστανό κεφάλι του κοριτσιού με τα ίσια μακριά μαλλιά, σκυμμένο πάνω από το βιβλίο….τα αρώματα από τις ανθισμένες νεραντζιές ανέβαιναν μεθυστικά κι εκείνη αγωνιζότανε να αποδιώξει τις μαύρες σκέψεις που ορμούσαν ανεξέλεγκτα και της σπάραζαν την καρδιά….

Δεκαπέντε χρόνια αργότερα…..

Η ζωή συνεχίζεται και τραβάει την ανηφόρα……Μόνη χωρίς τον αγαπημένο της, αντιμετωπίζει στωϊκά τα προβλήματα της καθημερινότητα και της ηλικίας…..τα βιβλία της έγιναν 22 και πολλά έχουν επανεκδοθεί πολλές φορές, 8 έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες , οι φίλοι μειώνονται , οι απώλειες κάθε χρόνο αυξάνονται …. προσπαθεί διαρκώς να διαχειριστεί το γεγονός …..το παλιό σπίτι αν και εξαιρετικά καλοσυντηρημένο , της δυσκολεύει την ζωή ….το ανέβασμα της παλιάς ευρύχωρης ξύλινης σκάλας, έχει γίνει επώδυνο, τα μεγάλα ψηλοτάβανα δωμάτια με τις γύψινες διακοσμήσεις στα ταβάνια , παραμένουν άδεια και η σιωπή που απλώνεται της φέρνει θλίψη…..

Τρία χρόνια αργότερα…..

Εχει ετοιμαστεί με μεγάλη επιμέλεια, φόρεσε εκείνο το Σανέλ ταγιέρ με την μεταξωτή μπλούζα που άρεσε τόσο στον Μάριο, μετά από καιρό φόρεσε και το μαργαριταρένιο της κολλιέ, είχε φροντίσει να είναι άψογο το σπίτι, καθαρό και στολισμένο με γυαλισμένα πατώματα και μάρμαρα και καλοξεσκονισμένα τα παλιά έπιπλα….ακόμη και το πιάνο ξεσκέπασε , κούρδισε και το παλιό ρολόϊ με το εκκρεμές….σε λίγο θα υποδεχτεί τον βαφτισιμιό της τον Λέανδρο και το νεαρό ζευγάρι , τους κουμπάρους του, που ενδιαφέρονται να αγοράσουν το σπίτι….

Χρόνια είχε να νιώσει τόση έξαψη και καρδιοχτύπι, το είχε αποφασίσει συνειδητά να πουλήσει το τριώροφο νεοκλασικό υπό τον όρο να μην κατεδαφιστεί και γίνει πολυκατοικία….με ευχαρίστηση θα μετακόμιζε λίγο πιο πάνω, στο ισόγειο διαμέρισμα μιάς διπλοκατοικίας , προίκας της συχωρεμένης της θείας Σταματούλας .

Ο Λέανδρος , δικηγόρος, στήριγμα και καμάρι της , το πιο προσφιλές της πρόσωπο , της μίλησε σχετικά με τους κουμπάρους του…. Το ζευγάρι ενδιαφερότανε να αγοράσει ένα ευρύχωρο κτίριο στην περιοχή, προκειμένου να λειτουργήσουν ένα ΄Ιδρυμα προστασίας και παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών σε άτομα που έχουν υποστεί κακοποίηση….

Ο Αχιλλέας και η Αγγελική….ένα νεαρό , ερωτευμένο νιόπαντρο ζευγάρι που οι δρόμοι της ζωή τους συναντήθηκαν στο ΄Ιδρυμα που η Αγγελική παρείχε υπηρεσίες σαν Παιδοψυχολόγος και ο Αχιλλέας σαν Νομικός Σύμβουλος.

Ο Αχιλλέας και ο μεγαλύτερος αδελφός του που δεν βρισκότανε πιά στην ζωή , γόνοι μιάς εξαιρετικά ευκατάστατης οικογένειας, ορφάνεψαν σε πολύ νεαρή ηλικία και οι συγγενείς προστάτες τους, όχι μόνον είχαν κακοποιητική συμπεριφορά απέναντί τους, αλλά προσπάθησαν με κάθε τρόπο να οικειοποιηθούν και την περιουσία τους….Ευτυχώς ο πατέρας του Λέανδρου, φίλος των γονιών των παιδιών, φρόντισε να εξασφαλιστούν τα περιουσιακά στοιχεία τους αλλά δεν μπόρεσε να αποτρέψει την ψυχολογική τους κακοποίηση… , ευτυχώς μετά την ενηλικίωσή τους, είχε την δυνατότητα να τα καθοδηγήσει σωστά σχετικά με τις σπουδές και την διαχείριση της περιουσίας τους, ώστε να σταθούν στα πόδια τους και να ανεξαρτητοποιηθούν .

Η Αγγελική έχασε τον πατέρα της και το μικρό της αδελφό, σε ένα τραγικό τροχαίο, όπου τραυματίστηκε σοβαρά η μητέρα της και η ίδια γλίτωσε με μερικούς μώλωπες….Η μητέρα της δεν συνήλθε ποτέ από το ψυχολογικό τραύμα αυτής της τραγωδίας ενώ είχε και σοβαρά κινητικά προβλήματα….που την καθήλωσαν στο κρεββάτι μέχρι τον θάνατό της ….Η Αγγελική μεγάλωσε συντροφιά με τα βιβλία που την ταξίδευαν σε κόσμους μαγικούς μακριά από την ζοφερή πραγματικότητα….

Χάρη στην μεγάλη αγάπη της στα βιβλία, την πρόσεξε ιδιαίτερα η δασκάλα της , κέρδισε την εμπιστοσύνη της και μπόρεσε να διακρίνει το δράμα που ζούσε…..Το 12χρονο κοριτσάκι της μίλησε για την οικογενειακή τραγωδία και τον θείο, που μετά τον θάνατο της μητέρας της, ασκούσε πιέσεις επιχειρώντας να ασελγήσει ….

Προς τιμήν της , η δασκάλα όχι μόνον στήριξε την μικρή της μαθήτρια, αλλά προχώρησε και σε σχετική καταγγελία με αποτέλεσμα η Αγγελική να μεγαλώσει σε ασφαλές περιβάλλον και να σπουδάσει Παιδοψυχολογία στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό με υποτροφία.

Το νεαρό ζευγάρι έφθασε στην ώρα του συνοδευόμενο από τον Λέανδρο…..επισκέφθηκαν όλους τους χώρους του σπιτιού, …..την εντυπωσίασε η ευγένεια και η διακριτικότητά τους, παρατήρησε τα βλέμματα και τις κινήσεις τους….πόσο της θύμισαν εκείνη και τον Μάριο ….

Συγκινήθηκε, απαντούσε με χαρά στις ερωτήσεις τους, εξηγούσε με λεπτομέρειες το κάθε τι….όταν άνοιξε την πόρτα και βγήκαν στην πίσω βεράντα, η Αγγελική τράβηξε από το χέρι τον Αχιλλέα και αναφώνησε….δείχνοντας απέναντι :

Κοίταξε !!! Εδώ απέναντι μέναμε, αν και έχουν ορθωθεί πολλές πολυκατοικίες, το παλιό σπίτι που νοικιάζαμε είναι ακόμη εκεί….διακρίνεται εκεί αριστερά η σκουριασμένη σιδερένια σκάλα που ανέβαινε στην ταράτσα….μου άρεσε να κάθομαι εκεί και να διαβάζω…..τα βιβλία ήταν το αγαπημένο μου καταφύγιο ….. ο συχωρεμένος ο πατέρας μου θυμάμαι σαν όνειρο να μου ψιθυρίζει …. «Το βιβλίο σε ταξιδεύει σε κόσμους ανύπαρκτους που ούτε καν φαντάστηκες….»

Αν είναι δυνατόν !!! Η Φράνσις !!! Ένα ρίγος συγκίνησης την κατέκλυσε ….αισθάνθηκε μία ζάλη, μιά αδυναμία και κάθησε στην μεγάλη μπαμπού πολυθρόνα….ο Λέανδρος έτρεξε να της φέρει ένα ποτήρι νερό και το ζευγάρι αναστατώθηκε γιατί θεώρησε τον εαυτό του υπεύθυνο γιά την αδιαθεσία της….την απέδωσαν μάλιστα σε στενοχώρια , λόγω της επικείμενης πώλησης…και του αποχωρισμού της από το σπίτι….

Συνήλθε σχεδόν αμέσως , βρήκε την αυτοκυριαρχία της και τους παρακάλεσε να καθήσουν….η παλιά γνώριμη εικόνα της βεράντας με τις κουβέντες και τα εργόχειρα της μάνας, της γιαγιάς και των θειάδων ήρθε αυθόρμητα μπροστά στα μάτια της….μόνο ο θόρυβος της ραπτομηχανής έλειπε….

- - Ακούστε παιδιά τους είπε…..σ΄ αυτό το σπίτι και σ΄αυτή τη βεράντα έχω ζήσει όλα τα ευτυχέστερα χρόνια της ζωής μου….όμως με την θέλησή μου θα μετακομίσω, γιατί αφ΄ενός μου είναι παντελώς άχρηστα τα 450 τετραγωνικά και αφ΄ετέρου εξαιρετικά επίπονο το ανέβοκατέβασμα της σκάλας, εξ άλλου τις μνήμες μου , τα αγαπημένα μου βιβλία και αντικείμενα θα τα πάρω μαζί μου….εδώ, μόλις λίγα βήματα παραπέρα …..

- - Α! Και κάτι ακόμη ! Το σπίτι δεν το πουλάω !!!

Εμειναν εμβρόντητοι και την κοίταξαν με φανερή απορία, εκείνη όμως συνέχισε γέρνοντας το κεφάλι ελαφρά στο πλάϊ με ένα αμυδρό χαμόγελο…

- - Λέανδρε ετοίμασε αγόρι μου τα σχετικά χαρτιά, ΔΩΡΕΑ θα το κάνω το σπίτι με όλα τα έπιπλα και βιβλία που τυχόν θα θελήσουν να κρατήσουν ο Αχιλλέας και η Αγγελική….

Δύο χρόνια αργότερα….



Η καρδιά της χτυπάει ακατάστατα στο στήθος της , είναι τόσο συγκινημένη και ταυτόχρονα ενθουσιασμένη και ευτυχισμένη !!!

Εχει ετοιμαστεί από νωρίς, η ώρα της φαίνεται ότι κυλάει απελπιστικά αργά…..σήμερα θα γίνουν τα επίσημα εγκαίνια του Συμβουλευτικού κέντρου ατόμων που έχουν υποστεί κακοποίηση…

Αισθάνεται κατάκοπη αλλά η ψυχή της είναι ανάλαφρη και ένα αίσθημα πληρότητας έχει κατακλύσει όλη της την ύπαρξη....Φόρεσε το παλιομοδίτικο νυχτικό της και ξάπλωσε….Αισθάνεται τόσο ευλογημένη ! Πόση χαρά και ικανοποίηση μπορεί να νιώσει ο άνθρωπος , πόση ευγνωμοσύνη !!! Βιώνει ένα πρωτόγνωρο αίσθημα απόλυτης ικανοποίησης….

Νοερά έστειλε τις ευχαριστίες της στον Θεό , είχε την επίγνωση ότι και ο Μάριος χαιρότανε με την χαρά της….έκλεισε τα μάτια και αποκοιμήθηκε με την εικόνα της μικρής Φράνσις καθισμένης στην σιδερένια στριφογυριστή σκάλα να της γνέφει από μακριά χαμογελώντας, περιστοιχισμένη από έναν σωρό βιβλία ….



Κλαυδία Απρίλιος 2022