κάτω από την Ακρόπολη

 

Η έναρξη της 3ης  Μίνι Σκυτάλης που διοργανώνει η Μαίρη μας από την Γήϊνη Ματιά , με βρίσκει έτοιμη  να ξεδιπλώσω την ιστορία μου, σε 731 λέξεις, (θα δείξετε ανοχή και επιείκεια φίλοι μου, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές μου, παραμένω αθεράπευτα πληθωρική και ασυμμάζευτη στην διαχείριση των λέξεων....)  εμπνεόμενη από την Φωτό της Λαϊκής με τα ηλιοτρόπια σε πρώτο πλάνο !!! 

Την  Καλλιρόη ο έρωτας ανέμενε μιά μέρα.....

Ευάγγελε, να χαρείς γρήγορα.....πεθαίνω ….μία σόδα,  ένα GAVISCON ….ένα  LOSEC...!!! Τι καούρα είναι τούτη  Θεέ μου,  απόψε μαρτύρησα  της μάνας μου το γάλα……

Εμ….βαρέθηκα να λέω τα ίδια και τα ίδια, δεν φτάνει που το μεσημέρι στης αδελφής  σου,  περιδρόμιασες  τον αγλέουρα, και σουτζουκάκια και παστίστιο και μελιτζανοκεφτέδες…..μόνο  η φάβα σου ξέφυγε γιατί  η αδελφούλα σου ξεχάστηκε και δεν την έβγαλε εγκαίρως στο τραπέζι….να μην αναφερθώ και στα 2 κομμάτια μπακλαβά….ένα φανερά κι εσύ μόνο ξέρεις πόσα στα κρυφά,  τσάκισες….και δεν έφθανε το μεσημεριανό, ήθελες κυρά μου και το βράδυ  το κάτι τι σου…..τουτέστιν :  μία πλουσιοπάροχη  μερίδα από τα χθεσινό σπετζοφάϊ , ψωμάκι μπόλικο να σκουπιστεί  καλά   το πιάτο από την σαλτσούλα  κι από πάνω μία σοκοφρέττα  να γλυκαθεί ο ουρανίσκος……Τι να σου κάνει  η σόδα και το έρμο το GAVISCON.....άσε το ραχαλητό και τα βογκητά  που μ΄έχουν ξαγρυπνήσει….

Κι εγώ ξαγρύπνησα Ευάγγελε, είχαμε δυό χρόνια να πάμε στην αδελφή μου και να φάμε μαζί, ας όψεται η πανδημία …..ε!  απόλαυσα λίγο το φαγητό με παρέα, τι ήθελες δηλαδή  να μην αγγίξω τίποτα από τα λαχταριστά που μας ετοίμασε;;;;

Εγώ μπορεί να βάρυνα το στομάχι μου και να κακόπαθα, αλλά το ευχαριστήθηκα !!! Ασε που εξηγήθηκε και τ΄όνειρο που είδα τις προάλλες…..Θυμάσαι που σου είπα ότι είδα την θειά μου την Καλλιρόη, ολοζώντανη μ΄ένα μεγάλο μπουκέτο ηλιοτρόπια κι ένα χαμόγελο μέχρι τ΄αυτιά να τρέχει στης μάνας μου για καφεδάκι….

Κάθε φορά που βαρυστομαχιάζεις, πολύ συχνά δηλαδή, όλο κάποιον πεθαμένο ονειρεύεσαι….  Αν δεν κάνω λάθος, την είχες δει πάλι την θειά  πριν κανένα μήνα, τότε που πήγαμε με τους κουμπάρους στο ταβερνάκι του Δαμίγου, στην Πλάκα και  τσάκισες  τα μπακαλιαράκια και την σκορδαλιά…..πως εξηγήθηκε το όνειρο παρακαλώ ;;;

Να σαν σήμερα , η μάνα μου πάντρεψε την  Καλλιρόη με τον Ανέστη…

 Η  αδελφή μου έχει τρομερό μνημονικό…. εκείνη το θυμήθηκε,   η μάνα μας αν και λίγο μικρότερη ,πάντα  την συμβούλευε και την ενθάρρυνε  «Προχώρα !  της είπε, όταν της εκμυστηρεύθηκε ότι στην Λαϊκή είχε γνωρίσει έναν συμπαθέστατο κύριο, χήρο όπως και η ίδια   και   μεταξύ τους είχε αναπτυχθεί αίσθημα….εκείνος επέμενε να παντρευτούν …..Είχε τους δισταγμούς της , ήταν παντρεμένη ήδη δυό φορές και δυό φορές χήρα, είχε παιδιά και περίμενε εγγόνια……Ο πρώτος γάμος στα 22 της, προξενιό, με τον Μιλτιάδη, αξιωματικό γιό ενός συναδέλφου του πατέρα της, …..χήρεψε στα  28  …. Είχε αποκτήσει  κι ένα αγοράκι …..Ο δεύτερος γάμος της , 5 χρόνια αργότερα, με έναν έμπορο , στο κατάστημα του οποίου εργαζόταν… Μεσήλικας, μοναχογιός, βαρήκοος λίγο ο  Αυξέντιος ,     έζησε μαζί του 10  χρόνια  ,γηροκόμησε τους γονείς του και δυό  θειές  του γεροντοκόρες,  απέκτησε  άλλα 3 παιδιά , όλα τα  σπούδασε και τα καμάρωσε να προκόβουν και να κάνουν τις δικές τους οικογένειες…

Είχε αληθινό πάθος με τα λουλούδια, πήγαινε  κάθε εβδομάδα  στην Λαϊκή και εκτός από ζαρζαβατικά,  προμηθευόταν απαραιτήτως και λουλούδια…

 Στα 65 της,  προέκυψε η γνωριμία στην Λαϊκή με τον Ανέστη…

 «Καλλιρόη  μου,  μην νοιάζεσαι για κανέναν, ούτε για παιδιά, ούτε για γαμπρούς,  ούτε για σόγια , για κανέναν….όσες μέρες έχεις από τον Θεό να ζήσεις ακόμη,  δικαιούσαι να τις ζήσεις με έναν καλό σύντροφο !»

 Αυτή τη συμβουλή  της έδωσε η ανοιχτόμυαλη μάνα μας  και ευτυχώς , την ακολούθησε !!!

 Πολλά χρόνια αργότερα , βρέθηκαν σ΄εκείνο το παλιό ΑΛΜΠΟΥΜ με  τις οικογενειακές φωτογραφίες , αυτοί οι στίχοι , γραμμένοι από την μάνα μας,  πίσω από την φωτογραφία  του γάμου της Καλλιρόης και του Ανέστη….

Την Καλλιρόη ο έρωτας ανέμενε μια μέρα,

στη λαϊκή παρακαλώ, στον πάγκο  εκεί πέρα,

με το μαρούλι το σγουρό, το φρέσκο κρεμμυδάκι,

ήταν καλοστεκούμενος, φορούσε καβουράκι .

«Μαντάμ της είπε ευγενικά, εντύπωση μου κάνει

πόσο καλά διαλέγετε, κοιτώντας το κοτσάνι,

εγώ διαλέγω ο φουκαράς, πληρώνω όσο-όσο,

μα όλα χάλια δυστυχώς, πάω να παλαβώσω,

έχω χηρέψει  ξεύρετε προ μιάς τετραετίας

και μόνος ζώ ο δυστυχής, άνευ πλέον συμβίας.»

Ητανε αφοπλιστικός κι αυτή ψυχοπονιάρα,

μια έλξη ανεξήγητη , μια έξαψη μια αντάρα…

Της πρόσφερε ηλιοτρόπια μ΄ ευγένεια και χάρη,

δυό μήνες χρειαστήκανε, να γίνουνε ζευγάρι…!

Πως θα το πούμε στα παιδιά, τον ρώτησε εκείνη.

Εγώ μωρέ θα τους το πώ, και ότι θέλει ας γίνει.

Τα είπαν, τα μιλήσανε, και μια χαρά τα πάνε

κι ας φρίξανε τα σόγια τους κι ας τους περιγελάνε.

Ζήσανε και γεράσανε πολύ αγαπημένοι

και φύγανε απ΄τη ζωή,  στ΄αλήθεια ευτυχισμένοι!

 

Ας είναι αναπαυμένοι όλοι κι εσύ κυρά μου, σταμάτα επί τέλους τα βραδινά τσιμπούσια γιατί δεν αντέχεται άλλο η ξαγρύπνια….άντε πιές τη σόδα και το GAVISCON και άσε με να κοιμηθώ καμιά ώρα…..και ράψε το στόμα σου επιτέλους !!!Αρσινόη μ΄ακούς ;;;

 

 

Κλαυδία

Οκτώβριος 2021