Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2021

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΗ…

 Ενά νέο δρώμενο στην Blogoγειτονιά με ξεκούνησε... Η Συμμετοχή μου στην ΜΙΝΙ Συγγραφική σκυτάλη που οργανώνει η  ξεσηκώστρα ΜΑRYPERTAX της ΓΗΙΝΗΣ ΜΑΤΙΑΣ  https://ghinimatia.blogspot.com/2021/02/mini-1.html 


Η ιστορία μου είναι προϊόν μυθοπλασίας, αλλά η έμπνευση προέκυψε από αληθινά γεγονότα ζωής, αληθινών ανθρώπων....έτσι με 2389 λέξης βρήκα ευκαιρία να ξεδιπλώσω την φαντασία μου  (η αλήθεια είναι ότι είχα έμπνευση και υλικό γιά άλλες τόσες λέξεις αλλά είπα να συγκρατηθώ η ανοικονόμητη γιατί τότε η  ΜΙΝΙ Σκυτάλη θα έπρεπε να γίνει 3XXX EXTRA LARGE  και δεν νομίζω ότι θα το αντέχατε). Την επιείκειά σας λοιπόν διότι αφ΄ενός η έλλειψη περιορισμού λέξεων και αφ΄ετέρου η αβανταδόρικη φωτό που μου κληρώθηκε .με την μαυροφορεμένη αναμαλλιασμένη  ξανθιά.....ε δεν ήθελα κάτι περισσότερο γιά να εξιστορήσω με κάθε λεπτομέρεια τα του βίου  της ηρωϊδας μου....Καλό κουράγιο σας εύχομαι ! 

PS Αν κάνω ποδαρικό στην MINI Σκυτάλη και με θεωρήσετε ΚΑΤΣΙΚΟΠΟΔΑΡΗ , ορκίζομαι να μην το επαναλάβω....





Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΗ…..

 

Είχε ανάγκη από αέρα…..βγήκε από το αυτοκίνητο και ακούμπησε πάνω του αφήνοντας τον αέρα να της δροσίσει το φλογισμένο πρόσωπο ανακατεύοντας τα μαλλιά της….Η καρδιά της χοροπηδούσε ακατάστατα στο στήθος της κι ένας λυγμός προσπαθούσε  μάταια να ξεπηδήσει ……

Κοίταζε μπροστά χωρίς να διακρίνει ακριβώς, την πυκνοκατοικημένη πόλη που απλωνότανε χαμηλά και στρέφοντας το βλέμμα πίσω,  δεν είδε  παρά τον ψηλό τσιμεντένιο τοίχο που περιέβαλε το άσχημο κτήριο του Ιδρύματος….

Οι μνήμες την κατέκλυσαν, πικρές, ζοφερές, τραυματικές……ήταν μόλις 22 χρονών , η γιαγιά είχε πεθάνει ξαφνικά 6 μήνες πριν  κι εκείνη έγινε αυτόματα η κηδεμόνας της 16άχρονης αδελφής της…..

Πόσο την είχε πονέσει εκείνη η πρώτη επίσκεψη, όχι ότι οι επόμενες ήταν ανώδυνες, αλλά τότε είχε αντιμετωπίσει ξαφνικά την απώλεια της γιαγιάς που ήταν στήριγμα και πολυαγαπημένη ύπαρξη, μετά την ευθύνη….την ολοκληρωτική ευθύνη της Ρόζας….

Η ζωή της επιφύλαξε πολλές ανατροπές και απώλειες που την σημάδεψαν….απέφευγε να σκέπτεται το παρελθόν, γιατί όσες φορές  οι μνήμες της την οδηγούσαν εκεί , ένα αίσθημα θλίψης και ανασφάλειας την κατέκλυζε…. Είχε γεννηθεί σε ξένη χώρα, κάπου στην Νότια Αμερική, ο πατέρας της , ανώτερος Διπλωματικός υπάλληλος, αγάπησε και παντρεύτηκε μία  ντόπια καλλονή….Δεν είχε μνήμες από εκείνον τον τόπο ή εκείνη της εποχή…..μόνο ήχους από μία γλώσσα τραγουδιστή και μια φωνή βελούδινη στ΄αυτιά της…..Στα 3 της χρόνια, άλλος τόπος, άλλοι άνθρωποι, άλλες μυρωδιές…. κάπου στην Μέση Ανατολή….Ενα μωρό προστέθηκε στην οικογένεια, για λίγο……μετά εξαφανίστηκε το ίδιο ξαφνικά όπως είχε εμφανιστεί…..ποτέ δεν κατάλαβε το πώς και το γιατί, πολύ αργότερα έμαθε πως εκείνο το μικρό πλασματάκι είχε βρεθεί νεκρό στην κούνια του, ποτέ δεν κατάλαβε επίσης πως χάθηκαν τα χαμόγελα, τα γλυκομιλήματα, τα χάδια και οι χαρούμενες στιγμές στο σπίτι…..Τον πατέρα της τον έβλεπε πάντα  ελάχιστα και η μητέρα της , εξ αιτίας της κακής εγκυμοσύνης της και του μωρού αργότερα, δεν πολυασχολιότανε μαζί της, υπήρχε μία ντόπια κοπέλα που είχε αναλάβει την φροντίδα της , όταν βρισκότανε τα Σαββατοκύριακα  στο σπίτι, γιατί όλες τις υπόλοιπες ημέρες ήταν στο Αγγλικό Σχολείο/  Οικοτροφείο της πόλης τους.

Το Σχολείο αυτό, το αγάπησε,  βρήκε ζεστασιά και αποδοχή, έκανε φιλίες και παρά το σύστημα πειθαρχίας, εκείνη  ίσως ήταν η μοναδική τρόφιμος που αισθανότανε τόσο καλά…Στα 6α γενέθλιά της, ένα άλλο μωρό έκανε την εμφάνισή του  στο σπίτι, κοριτσάκι κι αυτό λίγο αλλόκοτο, λίγο διαφορετικό……κανείς δεν ασχολήθηκε να της εξηγήσει τι σήμαινε ακριβώς  αυτό που άκουγε συχνά πυκνά …χαμηλόφωνα, σχεδόν συνωμοτικά….  «Σύνδρομο ΝΤΑΟΥΝ», «ΝΤΑΟΥΝΑΚΙ» …Η μητέρα της έγινε κι αυτή αλλόκοτη, έμενε μέρες κουκουλωμένη στα σκεπάσματα, αρνιότανε να φάει, να πλυθεί, να σηκωθεί από το κρεββάτι….από φροντισμένη καλλονή είχε καταντήσει μια αξιοθρήνητη ύπαρξη…..Ο πατέρας της πάλι έκανε μέρες να φανεί στο σπίτι και κάθε φορά ήταν και πιο απόμακρος και βλοσυρός….

Δεν πέρασαν ούτε 6 μήνες και μία νέα ανατροπή  έγινε στην ζωή της. Στο σχολείο την κάλεσαν στο Γραφείο της Διεύθυνσης για να της ανακοινώσουν ότι  στο εξής, θα παρέμενε εκεί και τα Σαββατοκύριακα,  συμμετέχοντας σε διάφορες δραστηριότητες….Τότε γνώρισε και συνδέθηκε με μια φιλία ζωής με την Χάϊδω….λίγο μεγαλύτερή της, ελληνοπούλα , με γονείς γιατρούς που υπηρετούσαν σε μία  Διεθνή Οργάνωση.

Εγιναν αχώριστες και όταν οι γονείς της Χάιδως δεν έλειπαν σε αποστολές, περνούσε ονειρεμένα Σαββατοκύριακα στο σπίτι τους….Πρωτόγνωρη εμπειρία, μιάς ζεστής οικογένειας που εκείνη δεν είχε ποτέ γνωρίσει…..Η πιο ευτυχισμένη περίοδος της μέχρι τότε ζωής της…. Ανέμελες και χαρούμενες οι μέρες στο σχολείο με την Χάϊδω και τις συμμαθήτριες να αθλούνται, να τραγουδούν, να παίζουν, να μοιράζονται  γνώσεις, σκέψεις και  παιδικά όνειρα…..μέχρι την επόμενη  ανατροπή που συνέβη  3 χρόνια αργότερα……

Δεν της δόθηκαν πολλές ούτε σαφείς εξηγήσεις….ο πατέρας της είχε πεθάνει, εντός 2 μηνών θα έπρεπε να επιστρέψει μαζί με την 3χρονη Ρόζα στην Ελλάδα, κηδεμόνας τους είχε αναλάβει η γιαγιά τους  , που δεν την είχαν γνωρίσει μέχρι τότε….θα τις συνόδευε Διπλωματικός υπάλληλος και η Πρεσβεία θα τακτοποιούσε όλες τις διατυπώσεις….

Πάγωσε η ψυχή της, ο φόβος για το άγνωστο και η συγκλονιστική ανατροπή στην ζωή της , την είχαν παραλύσει….Οι δασκάλες προσπάθησαν να την προετοιμάσουν γι΄αυτή την αλλαγή, μερικές ξεπέρασαν κατά πολύ τον τυπικό τους ρόλο…..οι υπέροχοι γονείς της Χάϊδως την προσέγγισαν με απέραντη κατανόηση και τρυφερότητα, ήρθαν μάλιστα σε επαφή με την γιαγιά της για να γνωριστούν έστω με φωτογραφίες…..της έκαναν και υπερεντατικά μαθήματα ελληνικών ώστε να μην είναι εντελώς απροετοίμαστη με την άγνωστη της γλώσσα….Η Χάϊδω πάλι προσπαθούσε να διαχειριστεί  και από την δική της πλευρά το αίσθημα της απώλειας και της απομάκρυνσης  της καλύτερής της φίλης….

Ο τρόμος την είχε καταλάβει όταν άρχισε να κατεβαίνει την σκάλα του αεροπλάνου….μάταια η Αεροσυνοδός και η Υπάλληλος της Πρεσβείας που τις συνόδευε,  είχαν προσπαθήσει κατά την διάρκεια της πτήσης να της φτιάξουν την διάθεση, μια μαυρίλα είχε σκεπάσει την ψυχή της και θρηνούσε  αδάκρυτη,  με ένα σπαρακτικό βουβό κλάμα……Η αναχώρηση από το σχολείο ήταν το ίδιο οδυνηρή, ο κόσμος της είχε γκρεμιστεί, όλη η μέχρι τότε ζωή της ,είχε σωριαστεί σε θρύψαλα μπροστά της….η Χάϊδω έκλαιγε γοερά και δεν ήταν η μόνη, τρόμαξαν να την αποσπάσουν από την αγκαλιά των συμμαθητριών της…..Η Διευθύντρια την συνόδευσε στο Αεροδρόμιο ,  σε μια σκούρα  βαλίτσα τα λιγοστά υπάρχοντά της,  εκεί την παρέλαβε η Υπάλληλος της Πρεσβείας , μία κομψή κυρία με ζεστό χαμόγελο και καλοσυνάτα μάτια. Κρατούσε από το χέρι την Ρόζα ….ένα καλοντυμένο μικρό κορίτσι με σαστισμένο ύφος και παράξενη φατσούλα….Είχε να την δεί από μωρό, ποτέ δεν την είχε ξανασυναντήσει από τότε….όμως με την πρώτη ματιά αισθάνθηκε μία πρωτόγνωρη έλξη για την μικρή άγνωστη αδελφή της….





Τις παρέλαβε η γιαγιά  Ροδόκλεια, αρχόντισσα με καταγωγή από το Καστελλόριζο, μεγαλωμένη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου…..Αμήχανες οι πρώτες στιγμές, η μικρή Ρόζα  αφέθηκε πρόθυμα στα χέρια της γιαγιάς , εκείνη προσπαθούσε να αφουγκραστεί τους ήχους της γλώσσας που άκουγε γύρω της και να συνηθίσει ο διάφανο, εκτυφλωτικό φως της Αθήνας….

Εγκαταστάθηκαν στο διώροφο μεσοαστικό σπίτι της γιαγιάς στην Κυψέλη, κατά περίεργο τρόπο η προσαρμογή τους στο νέο περιβάλλον δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολη, η γιαγιά ήταν αποκάλυψη !!! Καλλιεργημένη,  δυναμική και παρά τα 78 χρόνια της, εξαιρετικά δραστήρια…..

Η κυρία Πολυξένη ερχότανε κάθε πρωί και έφευγε το βραδάκι, φρόντιζε το νοικοκυριό, τα ψώνια και ήτανε μάλλον η καλύτερη φίλη της γιαγιάς…..η κυρία Σαπφώ ερχότανε 1 φορά την εβδομάδα και έκανε την βαρύτερη λάτρα, καθάριζε τις βεράντες, έπλενε τα χαλιά, καθάριζε τις σκάλες….Αυτές οι 3 γυναίκες, έγιναν οικογένεια για τα επόμενα χρόνια για τις δύο αδελφές…..Η γιαγιά την έστειλε αμέσως στο Κολλέγιο  για να  συνεχίσει  την εκπαίδευσή της και για την Ρόζα προσέλαβε μία δασκάλα που ερχότανε καθημερινά στο σπίτι και την φρόντιζε αποκλειστικά…..Οι αρχικοί της φόβοι για την νέα της ζωή αποδείχτηκαν αβάσιμοι, συνδέθηκε συναισθηματικά με την μικρή Ρόζα κι εκείνη μαζί της, η γιαγιά ,  της εξήγησε ακριβώς τι σημαίνει το Σύνδρομο Ντάουν και αυτή η κατανόηση της αποκάλυψε έναν κόσμο τρυφερότητας και αγάπης που αγνοούσε εντελώς…..κάθε μέρα εξ άλλου συνδεότανε όλο και περισσότερο συναισθηματικά με την γιαγιά Ροδόκλεια……βίωνε μοναδικά  και πρωτόγνωρα συναισθήματα, είχε μία γιαγιά που  αν και άργησε να την γνωρίσει, την λάτρεψε….την νοιαζότανε πραγματικά, την αγαπούσε !!! Το ίδιο και η μικρή Ρόζα !!! Χαιρόντουσαν να περνάνε ώρες μαζί, να κουβεντιάζουν, να βγαίνουν για ψώνια…..πολλές φορές τα απογεύματα η γιαγιά έπαιζε πιάνο, είχε καλεσμένες κάθε δεύτερη Πέμπτη τις φίλες της από την ΕλληνοΑιγυπτιακή Παροικία, όλες ήτανε καταπληκτικές !!! Μιλούσαν αγγλικά, γαλλικά, αραβικά….έπιναν λικέρ σε κρυστάλλινα ποτήρια και τις γιορτινές ημέρες Σαμπάνια !!! Ειδικά για την περίσταση , στην μεγάλη κουζίνα του ισογείου ο φούρνος έπαιρνε φωτιά, οι χύτρες έβραζαν, τα ταψιά μπαινόβγαιναν και το «καλό»  σερβίτσιο του τσαγιού με τα ασορτί πιάτα του γλυκού έβγαιναν από τον μεγάλο μπουφέ.Petits bouchers, Ντολαμαδάκια, κεφτεδάκια, μικρά σάντουιτς και σιροπιαστά γλυκά….τι μυρωδιές, τι γεύσεις !!!

Αντάλλασσε μακροσκελή γράμματα με την Χάϊδω , τους γονείς της και την Διευθύντρια του εκεί Σχολείου της.  Τους περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια την ευτυχισμένη καθημερινότητα της νέας της ζωής, τους περιπάτους στην παραλία, τις επισκέψεις στην Ακρόπολη, τον Κεραμεικό, την Πλάκα, τα Μουσεία…. Στο σχολείο είχε προσαρμοστεί σχετικά εύκολα , η γιαγιά ήταν πάντα δίπλα της να βοηθήσει, να υπαγορεύσει, να λύσει κάθε απορία….τα Σάββατα το απόγευμα , πήγαιναν στο θέατρο, πρωτόγνωρη  γι αυτήν κι αυτή η εμπειρία !!! Μαγεύτηκε από την πρώτη φορά !!!

Στα 18της ξεκίνησε να φοιτά στο πανεπιστήμιο, είχε επιλέξει τις Ανθρωπιστικές σπουδές, η γιαγιά είχε επιμείνει να κάνει και μαθήματα οδήγησης, ήταν απωθημένο της από χρόνια και επιθυμούσε η εγγονή της, με την ενηλικίωση της, να αποκτήσει και δίπλωμα οδήγησης !!! Μόλις το παρέλαβε, παρέλαβε και το κλειδί του πρώτου της αυτοκινήτου! Η γιαγιά, όπως είχε υποσχεθεί, της το έκανε δώρο !!! Πόσο καμάρωνε με την μεγάλη εγγονή της στο τιμόνι και την μικρή στην αγκαλιά της….και η Ρόζα με τι λαχτάρα περίμενε την βόλτα με το αυτοκίνητο και πόσο την απολάμβανε !!! Εκείνη την εποχή ακριβώς, έμαθε λεπτομέρειες σχετικές με τους γονείς της και την οικογένεια της γενικότερα, από την πλευρά του πατέρα της ….οδυνηρές λεπτομέρειες που η γιαγιά έκρινε πως θα έπρεπε να γνωρίζει και πως είχε την ωριμότητα να διαχειριστεί….

Ξεφύλλισαν μαζί πολλά Αλμπουμ φωτογραφιών και της διηγήθηκε τα ευτυχισμένα της χρόνια στην Αλεξάνδρεια, τους γονείς, του θείους και θείες, τους φίλους τους , τους της σύστησε όλους έναν έναν  μέσα από τις μαυρόασπρες απεικονίσεις τους….μετά ο ερχομός και η εγκατάσταση στην Αθήνα, η πρόσληψή της στην Τράπεζα της Ελλάδος, η γνωριμία της με τον παππού, ο έρωτας, ο γάμος…..η γέννηση των διδύμων, εκ των οποίων επέζησε το ένα, ο πατέρας της…..

Επειτα…. η μακροχρόνια ασθένεια του παππού που την καταρράκωσε και η απόφαση του μοναδικού τους γιού να παντρευτεί μια ξένη καλλονή που είχε γνωρίσει μόλις πριν 4 μήνες…..έκαναν τα μαλλιά της ν΄ ασπρίσουν μέσα σε μία νύχτα ! Είχε πονέσει τόσο πολύ, ο μοναχογιός της, στη άλλη άκρη της γής ……με μεγάλη προσπάθεια μπόρεσε να το διαχειριστεί, με τεράστια προσπάθεια μπόρεσε να ξεπεράσει τον θάνατο του άντρα της που ήρθε σαν λύτρωση στην πολύχρονη ταλαιπωρία του….και τώρα, στα 68 της,  βρέθηκε κηδεμόνας των δύο εγγονών της….!!! Κανείς  ποτέ δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει η ζωή !!!Την νύφη της την γνώρισε μόνο σε φωτογραφία, μία μελαμψή πανέμορφη κοπέλα με λαμπερό χαμόγελο και σγουρά μαύρα μαλλιά, για τον θάνατό της την πληροφόρησε με τυπική  συλλυπητήρια επιστολή ο γραμματέας της Πρεσβείας, αιτία θανάτου : «βαριά επιλόχεια κατάθλιψη» , ο ίδιος με μία παρόμοια επιστολή , της ανακοίνωσε τον θάνατο   του γιού της μαζί με πληροφορίες για τις τυπικές διαδικασίες ανάληψης της κηδεμονίας των παιδιών, λεπτομέρειες επαναπατρισμού τους,  τακτοποίησης οικονομικών εκκρεμοτήτων και διευθέτηση περιουσιακών θεμάτων…  «αιτία θανάτου :  Πνευμονική εμβολή»    με λεπτότητα και διακριτικότητα απέφυγαν να αναφερθούν στην πραγματική αιτία, ο  όμορφος λεβέντης γαλανομάτης ξανθοκάστανος μοναχογιός της, ο πολλά υποσχόμενος Διπλωματικός Υπάλληλος,   μετά τον θάνατο της γυναίκας του, είχε γίνει απόλυτα αυτοκαταστροφικός…..έπινε υπερβολικά και σύχναζε στα πιο κακόφημα μπαρ της πόλης . Τον  αναζητούσαν 4 ημέρες, τελικά τον  είχαν βρεί μαχαιρωμένο σε άθλια κατάσταση , σε ένα βρώμικο στενό κοντά στο λιμάνι….

Η εικόνα της γιαγιάς της ήρθε ολοζώντανη μπροστά στα μάτια της, Γιαγιά !!!ήθελε να ουρλιάξει αλλά μόλις ένας ψίθυρος βγήκε από τα χείλη της, ήθελε να χωθεί στην αγκαλιά της , να νιώσει την ζέστη της και το λεπτό άρωμά της, είχε απεγνωσμένη ανάγκη από το σφίξιμο των χεριών της γύρω της……είχε τόσα πολλά και συγκλονιστικά να της πεί….Στ΄αυτιά της αντηχούσε ολοκάθαρα η φωνή της :  « Παιδί μου η ζωή είναι  εντελώς απρόβλεπτη και τίποτα δεν μας προετοιμάζει  για όσα μας μέλλεται να ζήσουμε, ένα θα έχεις στο νού σου ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑ ΔΕΧΟΥΜΕΝΑ, ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΚΑ ΔΕΧΟΥΜΕΝΑ, ο άνθρωπος κρύβει μέσα του δυνάμεις που δεν γνωρίζει και φανερώνονται όταν θα υπάρξει ανάγκη…»

Με συστάσεις από τους γονείς της Χάϊδως, εργάστηκε 2 χρόνια εθελοντικά στα Γραφεία  εκείνου του Ιδρύματος για παιδιά με Ειδικές Ικανότητες κι όταν πήρε το πτυχίο της , προσλήφθηκε κανονικά.

Το περασμένο καλοκαίρι επέστρεψαν κι εκείνοι  οριστικά στην Ελλάδα και ξαναέσμιξαν επιτέλους μετά από 13 χρόνια !!! Γνωρίστηκαν από κοντά με την γιαγιά Ροδόκλεια και η Χάϊδω τους γνώρισε τον αγαπημένο της !!! Έναν πανύψηλο Καναδό γιατρό  !!!Πέρασαν ένα ονειρεμένο καλοκαίρι  με βόλτες στους αρχαιολογικούς χώρους, αποδράσεις στα νησιά , μαγευτικές βραδιές με πανσέληνο στο Σούνιο….φαγητό σε παραλιακά ταβερνάκια, και φυσικά απογεύματα Πέμπτης με παγωμένη λεμονάδα , μεζεδάκια και πιάνο στο σαλόνι της γιαγιάς με τις φίλες της,  τις Ελληνοαιγυπτιώτισσες….μάλιστα σε μια τέτοια μάζωξη ήρθε και η πασίγνωστη καλλιτέχνης, η Σούλη Σαμπάχ, μεγαλωμένη επίσης στην Αλεξάνδρεια,  που τραγούδησε και τους ξεσήκωσε  όλους σ΄ένα ανεπανάληπτο γλέντι….

Ο απροσδόκητος θάνατος της γιαγιάς έφερε νέα ανατροπή στην ζωή της, οι γονείς της Χάιδως στάθηκαν δίπλα της, την φρόντισαν, την παρηγόρησαν, ανέλαβαν ένα πλήθος από γραφειοκρατικές διατυπώσεις και κυρίως  βοήθησαν στο θέμα της Ρόζας…..αυτό το γλυκό πλάσμα, είχε συνδεθεί τόσο στενά με την γιαγιά που το πλήγμα ήταν αδύνατον να το διαχειριστεί μόνη της…..Η ίδια εργαζότανε, έλειπε πολλές ώρες από το σπίτι, η κυρία Αθηνά  που την φρόντιζε  από τότε που είχαν έρθει, είχε αρρωστήσει σοβαρά και μπαινόβγαινε για θεραπείες στα Νοσοκομεία, όμως είχε συνδεθεί τόσο μαζί τους που σε κάθε ευκαιρία δεν παρέλειπε να τις επισκεφθεί,  η γιαγιά μάλιστα είχε προτείνει, για να μην ταλαιπωρείται , ακόμη και να μένει μαζί τους όποτε θέλει και όσο θέλει  στο σπίτι τους…Όταν η κατάσταση επιβαρύνθηκε , η ίδια θέλησε να  φύγει ώστε να μην στενοχωρηθεί  η Ρόζα …..Τους απασχόλησε πολύ το θέμα της Ρόζας  και καλύτερη λύση θεωρήθηκε να μεταφερθεί  στο ΄Ιδρυμα ,  ώστε να έχει φροντίδα, επίβλεψη, παρέα και απασχόληση στα εργαστήρια και την αδελφή της κοντά της….

Γιαγιά μου πόσο σ΄έχω ανάγκη να ήξερες……ο λυγμός που συγκρατιόταν  απελευθερώθηκε ξαφνικά και ένα ξέσπασμα  βίαιο και λυτρωτικό ΄έκανε το στήθος της να τρανταχτεί και τα δάκρυα να πλημμυρίσουν τα μάτια της και να κυλήσουν ανεμπόδιστα στα μάγουλά της…..Γιαγιά….έχω τόσα να μοιραστώ μαζί σου…..η Ρόζα μας γιόρτασε χθές τα γενέθλιά της, έγινε 16 χρονών γιαγιά, πόσο χάρηκε ντυμένη με το ροζ φουστάνι που τόσο αγαπά, έσβησε τα κεράκια της  κρατώντας αγκαλιά πάντα την αγαπημένη της κούκλα, εκείνη την πάνινη με τα κόκκινα μαλλιά  που της έφτιαξες εσύ , η τούρτα της ήτανε καταπληκτική,  στολισμένη με τα πολύχρωμα καραμελάκια , ξέρεις αυτά  που προτιμάει, οι τρόφιμοι και το προσωπικό της τραγούδησαν , έδειχνε τόσο ευτυχισμένη, πήρε δώρα, πήρε χαρά…βγάλαμε πολλές φωτογραφίες, παντού είναι γελαστή και χαρούμενη ….και σήμερα γιαγιά είχα ρεπό ,της είχα υποσχεθεί βόλτα με το αυτοκίνητο....θα με περίμενε να πάμε στην θάλασσα,  δεν θα το πιστέψεις, μου τηλεφώνησαν στις 7 το πρωί για να μου ανακοινώσουν με συντριβή ότι…..δεν ξύπνησε… Η Ρόζα μας κοιμήθηκε χαμογελαστή κι ευτυχισμένη και ήρθε να σε συναντήσει γιαγιά, να την προσέχεις, να της παίζεις πιάνο , να της βάζεις κορδέλες στα μαλλιά και να της φτιάχνεις τούρτες με χρωματιστά καραμελάκια και πάνινες κούκλες με κόκκινα μαλλιά…..

 

Κλαυδία Μάμαλη

Φεβρουάριος 2021


https://youtu.be/J5FSThE9KMo


Μουσική/Στίχοι: Αχιλλέας Λυμπουρίδης /Δημήτρης Λιπέρτης Τα μαύρα αμμάθκια Έλα κορού, να δούμεν τα μαύρα σου τα’ αμμάδκια. Που βκάλλουν τζ’ είν’ τές, γλώσσες που κάμνει το λαμπρόν Τζι’ άν κάμνουν την καρτιάν μου την άχαρην κομμάδκια, Νά μεν πλήσσης, χαρώ σε, τζι άφησ’ τα να την τρών. Μ’ αν τύσ’ η τζι εννά κρούσω τζιαί να γινώ ποζαύλιν Μπήξε με στην αυλήν σου, βάρμε σε μιάν μερκάν Γιατί ‘που την θωρκάν σου ‘που μιάν μέραν ως άλλην Μπορεί τζιαί να βλαστήσω, ναύρω παρηορκάν. Τζι όντας καλοριζώσω τζιαί βκώ ψηλά τζι αθθίσω Τζιαί ποταβρίσω κλώνους, νάρτης πουκατωθκιόν, Τά κάλλη τους αθθούς μου για νά σού τά ραντήσω Για τζ’ είνες τες γλυκάδες των δκυό σου αμμαδκιών.


Κυπριακό τραγούδι Αχιλλέα Λυμπουρίδη Στίχοι Όπως το ματσικόριδο, αντά να πει να ανθίσει τζιεί πά στην όχτη του αβλάτζιου τζαι εννά μοσκομυρίσει έτσι έν τζιει η αγάπη μου, τζαί αν δεν πίστεύκεις κόρη | 2x πέ μου να πιάσω τα βουνά τζαι να χαθώ στα όρη | 2x Μέν αντρέπεσαι χαρώσε, τζαί ούτε εγιώ εννά ντραπώ αγαπάς με τζαι αγαπώσε, πέ μου το να σου το πω Τζαι μέναν η αγάπη μου, έν τζαι λαλώ σου ψέμα είπιε τα λάρκα της ψυσιής τζαι της καρκιάς το γέμα Τζαι άν η δική σου έγινε, κρίνο κοντά στ' αβλατζιη | 2x εμένα ποταβρίζεται στον ουρανό καβάτζι | 2x Μέν αντρέπεσαι χαρώσε...





Μουσική/Στίχοι: Αχιλλέας Λυμπουρίδης / Δημήτρης Λιπέρτης Το Αερούδιν Έθελα νάμουν αερούδιν Νάρκουμαι πάντα σύγκοντά σου Να μεν αφήσω με μουγούδιν Να σου κοντέψη μια φοράν Μήτε κουνούπιν να σου κρούση Μήτε λιοπύριν να σου μπλάση Ναν ομορφύττερη τζι η πλάση Τζι εσού γεμάτη που χαράν. Έθελα νάμουν αερούδιν Παντού να σε βουρώ ξοπίσω Μήτε προστάθιν να σ' αφήσω Να ξωμακρίσης. Χριστινού. Γιατί που την αζούλαν σπάζω -- Ήντα να σου το πογυρίζω:-- Εγιώ, κορού, σγιάν αγαπήσω Εν φϊαρκούμαι κανενού. Έθελα νάμουν αερούδιν Να δώκω μέσα στην μονή σου Πων νάσαι τέλεια μανισσιή σου Χωρίς να πάρουν μυρωδκιάν Τζιαί τότες τζείν' τα κάλλη, τότες Να τα ρουφήσω, να τα φάω. Τζι αν νώσουν ξαίρω πού 'ννα πάω, Βκαίννω που μιάν χαραμαδκιάν.

37 σχόλια:

  1. Είσαι εξπέρ σε ιστορίες ζωής, τις περιγράφεις τόσο γλαφυρά και βάζεις τον αναγνώστη-εμένα- σε μια γωνιά να παρακολουθώ από κοντά. Κλαυδία μου πολύ ωραία, γεμάτη συναίσθημα η ιστορία σου. Όχι απλώς πολύ ωραία, καταπληκτική. Και την διάβασα με μια ανάσα. Καθόλου μεγάλη να το ξέρεις. Σε απολαμβάνω πάντα
    Καλό Σ/Κο και ευχαριστώ γι αυτό που μας χάρισες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννα μου η αλήθεια είναι ότι εξπέρ δεν είμαι σε τίποτα, όμως οι ιστορίες ζωής ανθρώπων που έτυχε να συναπαντηθούν οι δρόμοι μας, έχουν αφήσει έντονα το αποτύπωμά τους και εγώ το μεταφέρω απλά σαν βίωμα μιάς φανταστικής ηρωίδας....Με εκπλήσσει πάντα το γεγονός ότι οι πραγματικές ιστορίες ζωής είναι πάντα πολύ πιό συναρπαστικές και από την πιό γόνιμη φαντασία....Σε φιλώ

      Διαγραφή
  2. Αυτή και αν δεν είναι ιστορία ζωής... και συγχρόνως "περνάει" ένα σωρό μηνύματα. Η ψυχική κατάσταση της πρωταγωνίστριας, οι αποφάσεις ζωής, οι φυσιολογικοί φόβοι ανθρώπινα συναισθήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεωργία μου ακόμη και η πιό γόνιμη φαντασία σπάνια μπορεί να συγκριθεί με την πραγματικότητα....υπάρχουν άνθρωποι που έχουν βιώσει απίστευτες εμπειρίες ζωής....γιά κάποιους ελάχιστους που έχω γνωρίσει , αισθάνομαι ένα δέος....Φιλιάααα

      Διαγραφή
  3. Δεν είναι καθόλου μεγάλη! Είναι άκρως συγκινητική και με συνεπήρες όπως πάντα! Υπέροχα απέδωσες την εικόνα σου! Με συγκίνησες βραδιάτικα! Ωστόσο σ' ευχαριστώ πολύ για την συμμετοχή σου αυτή στη πρώτη μίνι σκυτάλη μας! Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δώσε θάρρος εσύ....στην Κλαυδία να σου γράψει Ραψωδία, Ιστορία....Ομολογώ ότι συγκατήθηκα....άντε στην επόμενη ΜΙΝΙ ΣΚΥΤΑΛΗ μπορεί να τύχει κατάλληλη φωτό να γράψω το Μέρος β΄....Καλό ξεκίνημα εύχομαι ολόψυχα, ελπίζω στο γουρλίδικο ποδαρικό μου (τουλάχιστον οι φίλοι και γνωστοί μου με θεωρούν γουρλού)...Σε φιλώ

      Διαγραφή
  4. Η ιστορία σου δεν μετριέται με τις λέξεις, αλλά με τις κομμένες ανάσες Κλαυδία μου. Το αγαπημένο γνώριμο ύφος σου, οι δομημένοι χαρακτήρες, η πλοκή, η συγκίνηση που κορυφώνεται στο τέλος... όλα τόσο όμορφα κερασμένα απ' την απλόχερη ψυχούλα σου! Τι ωραίο θέμα που διάλεξες να ξεκινήσεις τη σκυτάλη μας! Πόσα μηνύματα, πόση τρυφεράδα!... Αχ, να είσαι καλά βρε Κλαυδία μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κανελλάκι μου δεν σου κρύβω ότι πολύ με επηρέασε εκείνος ο γνωστός σου Φιλοσοφογιατρός , καλά να είναι ο άνθρωπος κι εσύ που μας τον σύστησες, μας άνοιξε τα μάτια και οι ΑΔΑ μου έγιναν αγαπημένη συνήθεια....οπότε με φορτισμένες μπαταρίες στο φούλ, έκανα ποδαρικό στην ΜΙΝΙ Σκυτάλη !!! Καλοτάξιδη να είναι , ανυπομονώ γιά την συνέχεια !!! Σε φιλώ

      Διαγραφή
  5. Τι μεγαλη?Αλλη τοση να ηταν.Εξαιρετικα τα γραφομενα σου.Να εισαι καλα Κλαυδια μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μερικές φορές τα πράγματα σε πηγαίνουν από μόνα τους, μια φωτό είναι αρκετή γιά να μπούν οι λέξεις στην σειρά, να στοιχηθούν οι φράσεις, να τακτοποιηθούν τα νοήματα, να χρωματιστούν τα συναισθήματα και να προκύψει μιά ιστορία !!! Χαίρομαι που σου άρεσε.

      Διαγραφή
  6. Αχ βρε Κλαυδία! Αχ βρε Κλαυδία πόσο συγκινητικό, πόσο ανθρώπινο.
    Πόση έμπνευση κρύβεις μέσα σου βρε κοπέλα μου αλήθεια! Πόση!
    Η Δραματική σου αφήγηση, η πλοκή σου, βγαλμένη μέσα από το ρεαλισμό της ζωής. Έχω την εντύπωση ότι διάβασα κάτι πέρα για πέρα αληθινό.
    Με μοναδική μαεστρία έδεσες τις όμορφες και τις τραγικές στιγμές μαζί. Στον κύκλο της ζωής! Σε αυτόν τον τραγικό κύκλο που μας διαφεντεύει.
    Ειλικρινά συγκινήθηκα και το τέλος ήρθε να κορυφώσει αυτά μου τα συναισθήματα.
    Μια ιστορία με έναν μεγάλο κύκλο με όμορφες και τραγικές στιγμές.
    Τι να πω βρε κορίτσι μου. Ειλικρινά υποκλίνομαι στο δραματολόγιό σου.
    Έγραψες, πότε πρόλαβες κιόλας, απίστευτο! Μια υπέροχη ιστορία που έδωσε μια υπέροχη εκκίνηση στο νέο μας δρώμενο.
    Ένα μεγάλο μπράβο απ την καρδιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίζω το ποδαρικό που έκανα να είναι γουρλίδικο...τα σχόλιά σου Γιάννη μου πάντα περιεκτικά, ενθαρρυντικά , καλόγνωμα....κάνουν τις γραφές να παίρνουν υπεραξία και φυσικά η αποδοχή και η θετική αξιολόγηση των φίλων που σε διαβάζουν είναι ξεχωριστή τιμή και μοναδική εισπραττόμενη ικανοποίηση...Το ευχαριστώ μου είναι λίγο....Καλό βράδι

      Διαγραφή
    2. Προσωπικά ναι βλέπω είναι γουρλίδικη. Γιατί βλέπω και τη συνέχεια της Άννας. Η αρχή σου ήταν υπέροχη όπως είναι κάθε πλοκή στο λόγο σου και στη γραφή σου. Την καλησπέρα μου.

      Διαγραφή
  7. Κουραστική; τι λες τώρα φιλενάδα...Σαν κινηματογραφική ταινία η ιστορία σου Κλαυδία μου με συνεπαίρνε με την ροή της διαβάζοντας την, όλα τα πρόσωπα έσπερναν σάρκα και οστά μπροστα μου εκτός από τα ανθρώπινα μηνύματα που περνάς μέσα από την γραφή σου φίλη μου!!
    Πολύ καλό ποδαρικό έκανες και άντε να δούμε οι υπόλοιποι τι θα κάνουμε (για μένα το λέω ναι;)
    Καλή συνέχεια σε ότι κάνεις Κλαυδία μου...καλο μήνα και καλή Κυριακή !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου το αναγνωρίζω ότι είμαι σπάταλη με τις λέξεις....θαυμάζω απέραντα τους ανθρώπους που με λίγα λόγια λένε πολλά και σημαντικά, γι αυτό λατρεύω και τις μαντινάδες !!! Προσπαθώ ειλικρινά να κατακτήσω αυτή τη δεξιότητα, αλλά μάταια....Είμαι βέβαιη ότι η ΜΙΝΙ ΣΚΥΤΑΛΗ θα μας χαρίσει εξαιρετικές ιστορίες και συγκινήσεις....Σε φιλώ

      Διαγραφή
  8. Καθηλωτική η ιστορία σου, την διάβασα μονορούφι. Τα είχε όλα, κυρίως έντονα συναισθήματα που εναλλάσσονταν μεταξύ λύπης και χαράς αλλά και πλοκή ( αληθινής ζωής )!
    Πολύ καλό ξεκίνημα!
    Την Καλημέρα μου, για μια όμορφη μέρα, Κλαυδία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αληθινή ζωή τις περισσότερες φορές είναι πιό συναρπαστική και ασύγκριτα πιό απρόβλεπτη και από την πιό γόνιμη φαντασία.....αποδεδειγμένο....Είμαι βέβαιη ότι οι φωτό που επέλεξε η Μαίρη θα εμπνεύσουν ώστε να προκύψουν εξαιρετικές ιστορίες !!! Καλημέρα και σ΄ευχαριστώ !!!

      Διαγραφή
  9. Κλαυδία μου τι ιστορία ήταν αυτή! Την διάβασα και με συνεπήραν άπειρα συναισθήματα. Ακολούθησα βήμα βήμα την ηρωίδα σου στις καλές και κακές στιγμές της ζωής της, με αποκορύφωμα την τελευταία πράξη του δράματος.
    Μπράβο! έκανες την καλύτερη αρχή για την μίνι σκυτάλη.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά οι εικόνες εμπνέουν.....και ανασύρουν μνήμες ή ενεργοποιούν την φαντασία....ότι και να συμβαίνει τελικά, προκύπτουν όμορφες ιστορίες....Σε φιλώ

      Διαγραφή
  10. Πανέμορφη η ιστορία σου Κλαυδία μου. Γεμάτη συναισθήματα κι εικόνες, ανθρώπινη και η πλοκή της και η έκταση της την καθιστούν ολοκληρωμένη.
    Μπράβο σου Κλαυδία. Πανέμορφη αρχή στη μίνι σκυτάλη μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίζω να αποδειχθεί καλό το ποδαρικό μου, χαίρομαι που η έμπνευσή μου από την φωτο που μου κληρώθηκε, δικαίωσε τις προσδοκίες των φίλων μου που μου κάνουν την τιμή να με διαβάζουν....είμαι βέβαιη ότι η συνέχεια θα είναι συναρπαστική !!!

      Διαγραφή
  11. Συγκλονιστική η ιστορία σου Κλαυδια μου τη ρούφηξα!! Με συνεπηρε και δε σου κρυβω διαβάζοντας την στο μυαλό μου περνουσαν εικόνες από μπροστά μου!!!
    Μπράβο σου!!! Να δεις που το ποδαρικό θα είναι γουρλιδικο!!
    Καλή Κυριακή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ομολογώ ότι κι εγώ, εμπνεόμενη από την φωτό που μου κληρώθηκε άρχισα να γράφω την ιστορία μου βλέποντας είκόνες.....εικόνες από τις αληθινές ζωές φίλων και γνωστών που έτυχε να γνωρίσω στο παρελθόν...Χαίρομαι που το απόλαυσες, η συνέχεια είμαι βέβαιη ότι θα είναι συναρπαστική !!!

      Διαγραφή
  12. Πανέμορφη ιστορία, πλήρης από συναισθήματα. Διαβάζοντάς την δε με την συνοδεία των τραγουδιών με συνεπήρε.
    Εγώ δεν θα σε πω κατσικοπόδαρη, μα, μια άξια αρχή για το μίνι δρώμενό μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η έμπνευση που μου χάρισε η φωτό με εξέπληξε .....η ιστορία ξεπήδησε σαν συνοθύλευμα αληθινών ιστοριών που βίωσαν αληθινοί άνθρωποι....τα τραγούδια τα έχω λατρέψει, αν και δεν έχω καμία σχέση με Κύπρο, η κυπριακή ντοπιολαλιά με καθηλώνει και με συγκλονίζει... Καλή συνέχεια στο δρώμενό μας !!!

      Διαγραφή
  13. Τόσο μόνο;
    Άλλες 10 φορές τοσο ,θα έπρεπε να γράψεις για την ΧΧΧlarge μίνι συμμετοχή σου.
    Συγκινήθηκα πάρα πολύ και βεβαιώνω κι εγώ ότι η ζωή ξεπερνά κάθε φαντασία.
    Μπορείς να πάρεις όλες τις φωτογραφίες και να συνεχίσεις την ιστορία σου. Δεν έχεις πρόβλημα, θα τις βολέψεις εσύ.
    Συνεχίζουμε ακάθεκτοι.
    Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου βάζεις ιδέες Ρένα.....εξ άλλου ο εγκλεισμός προσφέρεται γιά δημιουργία, οπότε να κεντήσω δυσκολεύομαι, να ράψω και να πλέξω δεν κατέχω, να γράφω ιστορίες όμως....νομίζω ότι κάπως τα καταφέρνω , οπότε λες να περιλάβω τις φωτό;;; Αρχίζω να ψήνομαι....Πολλά φιλιά, καλή συνέχεια !!!

      Διαγραφή
  14. Πολύ συγκινητική και αληθινή ιστορία με πολλά έντονα συναισθήματα, Συγχαρητήρια για υπέροχη συμμετοχή σου Κλαυδία μου.Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε Μαρία μου και είμαι βέβαιη ότι με αφορμή την ΜΙΝΙ ΣΚΥΤΑΛΗ θα διαβάσουμε πολλές συγκλονιστικές ιστορίες !!! Καλή συνέχεια εύχομαι ! Σε φιλώ

      Διαγραφή
  15. Μια όμορφη καλογραμμένη ιστορία με ιδιαίτερα συναισθήματα την αγάπη των φίλων και της γιαγιάς ως αξίες ανεκτίμητες. Απρόσμενο αλλά πολύ τρυφερό το τέλος.
    Συγχαρητήρια Κλαυδία!
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανννίκα μου τελικά στις ζωές όλων μας, η αγάπη των παππουδογιαγιαδων, των γονιών, συγγενών, των φίλων είναι οι ανεκτίμητες αξίες στις οποίες πρέπει να επενδύουμε.Σ΄ευχαριστώ γιά το όμορφο σχόλιό σου, η ΜΙΝΙ Σκυτάλη μας είμαι βέβαιη ότι θα μας χαρίσει θαυμάσιες ιστορίες ! Καλή εβδομάδα !

      Διαγραφή
  16. Κλαυδία μου υπέροχη η ιστορία σου και μου άρεσε και το συναίσθημα που έπαιρνα απο εικονα - ιστορια - τραγουδι!
    Ολα τελεια!!!!

    πολλα και θερμα συγχαρητηρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική μου μνήμες, συναισθήματα, βιώματα, και η όμορφη φωτό που μου κληρώθηκε, έδωσαν τα συστατικά γιά να ιστορηθεί η ζωή της ηρωίδας μου....Τα τραγούδια ήταν αποκάλυψη και γιά έμένα που λατρεύω την κυπριακή ντοποιολαλιά !!!Να είσαι καλά, καλή εβδομάδα !

      Διαγραφή
  17. Η μίνι σκυτάλη ξεκινάει με πολύ όμορφο τρόπο. Ειναι όμορφο να ερχόμαστε σε επαφή με όλα τα συναισθήματα. Να βγαινουμε από τον αυτόματο, να μπαίνουμε στη χαρά και τη θλίωη, στην αγωνία και την επθυμία.
    Πόσο γρήγορα πέρασε η ώρα διαβάζοντας μία ιστορία της διπλανής πόρτας. Το ότι πρόκειται για εύπορη οικογένεια, δεν σημαίνει πως δεν είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, της κοινωνίας που μας περιβάλλει - ένα με όλους.
    Για να δούμε τη συνέχεια της σκυτάλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Joanna μου η ΜΙΝΙ Σκυτάλη μας έχει συναρπάσει και μας έχει προσφέρει, μέχρι τώρα πολύ εμπνευσμένες ιστορίες, ακόμη και θρίλερ !!! Ανυπομονούμε γιά την συνέχεια που προβλέπεται εξαιρετικά ενδιαφέρουσα !!!Φιλιά

      Διαγραφή
  18. Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου.εκπληκτικό το κείμενο σου!!!🌻Ευχομαι καλό μήνα από αυριο με υγεία και να μας φέρει όλα τα καλά.🌻

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ γιά τα καλά σου λόγια, χαίρομαι που σου άρεσε και αντεύχομαι : Ολα καλά γιά όλους, υγεία και αντοχές στα δύσκολα.

      Διαγραφή